ตอนที่ 387 กลเม็ด
“โอ้นั่นเป็นเรื่องน่าเสียดายจริงๆ!” เฟิงกั๋วฟู่พูดด้วยท่าทางที่ดูน่าผิดหวัง แต่ก็ไม่มีความรู้สึกสูญเสียในสายตาของเขามากนักแต่ก็มีความยินดีผสมอยู่ในนั้นด้วย ซึ่งสิ่งนี้ทำให้เย่เชียนรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อยเพราะที่จริงแล้วเย่เชียนคิดว่าเฟิงกั๋วฟู่ได้ตกลงที่จะบริจาคแล้ว
ในความเป็นจริงแล้วเย่เชียนก็แค่พูดไปเท่านั้นเพราะถ้าหากเขาต้องการเข้าร่วมงานการประมูลแล้วเขาก็ไม่จำเป็นที่จะต้องไปขอบัตรเชิญจากใครเพราะเขาเป็นถึงผู้ทรงอิทธิพลแห่งเมืองเซี่ยงไฮ้แล้วเมื่อเป็นเช่นนี้ผู้จัดงานประมูลจะไม่ให้เย่เชียนเข้างานอย่างงั้นหรือ? เว้นแต่คนเหล่านั้นจะเบื่อหน่ายกับการใช้ชีวิตไปเสียแล้ว
เฟิงกั๋วฟู่ก็ไม่ได้สนใจเย่เชียนอีกต่อไปเพราะส่วนมากเขาจดจ่ออยู่กับหลินโรวโร่วและคอยตักอาหารคีบอาหารใส่ลงในชามของหลินโรวโร่วซึ่งหลินโรวโร่วก็ไม่ได้ปฏิเสธแต่อย่างใด
หลังจากรับประทานอาหารกันแล้วเย่เชียนก็เดินออกมาจากห้องVIPระดับสูง ซึ่งการที่เฟิงกั๋วฟู่เป็นคนที่ร่ำรวยและมั่งคั่งและโอ้อวดเช่นนี้แน่นอนว่าเย่เชียนต้องสั่งสอนเขาสักเล็กน้อยโดยการเดินออกไปบอกกับผู้จัดการชางกวนว่าให้คิดค่าบริการมากกว่านี้และอย่างน้อยๆ ก็หนึ่งล้านหยวนซึ่งเป็นผลให้เฟิงกั๋วฟู่แทบจะกระอักเลือดออกมาเมื่อเขาเช็กบิล แต่เนื่องจากหน้าตาในสังคมและสถานะของเขานั้นเฟิงกั๋วฟู่จึงจำใจกลืนมันลงไป หลังจากจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยแล้วเฟิงกั๋วฟู่ก็เสียดายเงินอย่างมากเพราะปรากฏว่าแค่เขามาทานอาหารเขาก็สูญเสียเงินไปกว่าสามล้านหยวนจนเขาแอบเศร้าอย่างมาก
หลังจากขึ้นรถแล้วหลินโรวโร่วก็จ้องเขม็งเย่เชียนขณะขับรถและพูดว่า “คุณนี่แย่มากจริงๆ ..ฉันเดาได้เลยว่าเฟิงกั๋วฟู่จะอาเจียนออกมาเป็นเลือดหลังจากกลับไป..เพราะเขาต้องจ่ายค่าอาหารมากกว่าสามล้านและยังต้องบริจาค10ล้านหยวนอีกเพื่อไม่ให้เสียหน้า”
เย่เชียนก็ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “ก็เขารวยและชอบโอ้อวดเองหนิ..ชอบทำเหมือนว่าตัวเองเป็นคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลก..มันก็เป็นธรรมดาที่ต้องสั่งสอนเขาสักหน่อยไม่ใช่หรอ”
หลินโรวโร่วยิ้มเล็กยิ้มน้อยแล้วพูดว่า “เย่เชียน..วันนี้ฉันไม่ได้ไปรับคุณที่สนามบินคุณโกรธฉันหรือเปล่า?”
“แน่นอนผมโกรธคุณ..เพราะงั้นคุณต้องง้อผม” เย่เชียนพูดอย่างเคร่งขรึม
“ฉันต้องทำยังไง” หลินโรวโร่วพูด
“มันง่ายมากเลยฮ่าๆ!” เย่เชียนยิ้มและถูมือของเขาไปมาแล้วพูดว่า “คืนนี้ผมจะกลืนกินคุณไปทั้งตัว”
แน่นอนว่าหลินโรวโร่วนั้นเข้าใจความหมายในคำพูดของเย่เชียนจนใบหน้าของเธอเริ่มเปลี่ยนเป็นสีแดงและเธอก็พูดหยอกล้อว่า “จะกินยังไง..คุณไม่ใช่สัตว์ประหลาดสักหน่อย”
“ผมเป็นหมาป่า..และผมก็เป็นราชาหมาป่าด้วย..ผมเป็นอสุรกายตัวใหญ่และคืนนี้ผมก็จะกลืนคุณในคำเดียว” เย่เชียนพูดจบและโน้มไปจูบหลินโรวโร่วที่แก้ม
“อย่าสิ..ตั้งใจขับรถหน่อย..คุณอยากขับรถชนคนตายหรอ” หลินโรวโร่วพูดอย่างเขินอาย
“รถชถมันจะชนก็ต้องชน..และเราก็จะได้ตายไปด้วยกันและไปอยู่โลกหลังความตายด้วยกัน” เย่เชียนพูด
หลังจากเหลือบมองไปที่เย่เชียนแล้วหลินโรวโร่วก็คร่ำครวญว่า “คุณเนี่ยปากหวานไม่เปลี่ยนเลยนะ” หลังจากหยุดไปชั่วขณะหลินโรวโร่วก็หันมาถามว่า “ทำไมคุณถึงมาที่สโมสรเจิดจรัสล่ะ..ลงจากเครื่องบินมาเหนื่อยๆ ไม่กลับไปพักผ่อนหรอ”
“ก็ผมได้ยินมาว่าหวนเฟิงมีแฟนแล้ว..เพราะงั้นผมก็เลยแวะไปหา..และผมก็ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่หน้าสโมสรเจิดจรัสแบบนี้” เย่เชียนพูด
“คุณพูดถึงเฉินซีหรือเปล่า? ..เด็กคนนั้นน่ารักมาก..เธอเป็นเด็กดีในมหาวิทยาลัยมาตลอด..ไม่รู้เลยว่ามีลูกหลานจากครอบครัวที่ร่ำรวยและมีชื่อเสียงตามจีบเธอตั้งกี่คนแต่เธอก็ปฏิเสธหมดเลย” หลินโรวโร่วพูด
“หือ..คุณรู้จักเธอหรอ” เย่เชียนถามด้วยความประหลาดใจ
หลินโรวโร่วก็ยิ้มและพูดว่า “นี่คุณลืมไปแล้วหรอว่าก่อนหน้านี้ฉันทำงานในโรงพยาบาลและฉินเฉินซีก็เป็นรุ่นน้องของฉันที่มหาวิทยาลัยเราสนิทกันตอนที่เราเรียนอยู่น่ะ..ฉันไม่คิดเลยว่าเธอจะชอบอู๋หวนเฟิงจริงๆ ..ฮ่าฮ่า..แต่ก็ไม่เลวนะถึงแม้ว่าอู๋หวนเฟิงจะน่าเบื่อนิดหน่อยก็เถอะแต่เขาก็เป็นคนดีจริงๆ” หลังจากนั้นหลินโรวโร่วก็เหลือบมองไปที่เย่เชียนและถามว่า “โอ้..พี่ใหญ่แบบคุณให้อั่งเปาน้องสะใภ้ยังไงเนี่ย”
“น่าจะประมาณหนึ่งล้านหยวนนะ..ผมให้บัตรเครดิตเธอไปน่ะ” เย่เชียนพูด
หลินโรวโร่วถึงกับตกตะลึงและหลังจากนั้นก็จ้องเขม็งและพูดว่า “คุณเป็นคนใจกว้างมาก..คุณให้เงินคนที่เพิ่งเจอครั้งแรกตั้งหนึ่งล้านหยวน..คุณรวยมากเลย..คุณให้ฉันบ้างสิตอนนี้ฉันน่าสงสารมาก”
“คุณล้อผมเล่นผมหรอ..เมื่อกี้เฟิงกั๋วฟู่เพิ่งจะให้เช็คเงินสดคุณ 10 ล้านหยวนแล้วคุณกล้าพูดได้ยังไงว่าคุณไม่มีเงินเลย..ผมคิดว่าคุณน่ะเป็นคนที่มีอำนาจมากที่สุดในโลกเพราะแค่คุณพูดง่ายๆ เพียงไม่กี่คำก็มีคนให้เงินคุณตั้ง 10 ล้านหยวนแล้ว..ลองคิดดูสิว่าถ้าคุณเจอคนหลายๆ คนและคุณได้รับมาคนละ 10 ล้านนะ..ชาตินี้คุณสบายทั้งชีวิตเลย” เย่เชียนพูดติดตลก
“คุณกำลังพูดถึงตัวเองหรอ? ” หลินโรวโร่วยิ้มและพูดว่า “เดิมทีฉันคาดหวังเอาไว้แค่ว่าเฟิงกั๋วฟู่จะบริจาคแค่หนึ่งหรือสองล้านหยวนเท่านั้นซึ่งมันก็ไม่เลว..แต่คุณแค่เติมเชื้อไฟลงไปแค่นิดเดียวเขาก็เพิ่มยอดบริจาคเป็น 10 ล้านเลย”

VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน