ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 414

ตอนที่ 414 การประมูล

เมื่อเย่เชียนเหลือบมองไปที่หญิงสาวที่นั่งอยู่ข้างๆ เฟิงกั๋วฟู่แล้วเย่เชียนก็แสดงรอยยิ้มที่นเจ้าเล่ห์และสะกิดแขนของเฟิงกั๋วฟู่อย่างลับๆ และพูดอย่างคลุมเครือว่า “หัวหน้าเฟิง..ผู้หญิงคนนั้นไม่เลวเลย..ไปพาเธอมาจากไหนเนี่ย?”

“เอ็งชอบมั้ยล่ะ? ..เดี๋ยวฉันจะแบ่งให้เอ็งไปเล่นสนุกสักสองสามวัน” เฟิงกั๋วฟู่พูดอย่างเต็มใจ ซึ่งเขาเข้าใจเรื่องนี้เป็นอย่างดีเพราะตราบใดที่เขาสามารถเข้าหาหลินโรวโร่วได้ล่ะก็เขาก็เต็มใจที่จะมอบผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ เขาให้กับเย่เชียนอย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตามเพราะในสมัยนี้มีผู้หญิงจำนวนมากที่ยอมทุกอย่างตราบใดที่พวกเธอได้รับเงินและค่าตอบแทนที่มากพอและยิ่งไปกว่านั้นเฟิงกั๋วฟู่ก็รู้สึกเบื่อหน่ายกับเธอแล้วดังนั้นเขาจึงโยนเธอทิ้งได้ง่ายๆ

“เดี๋ยวสิคุณ..คุณจะทิ้งฉันให้คนอื่นได้ยังไง” หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เฟิงกั๋วฟู่ก็เขย่าแขนของเขาและพูด อย่างไรก็ตามสายตาของเธอก็ยังคงจ้องมองไปที่เย่เชียนเพราะในสายตาของเธอนั้นเฟิงกั๋วฟู่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่ากระเป๋าเงินของเธอ ซึ่งในตอนนี้เธอเองก็เบื่อเฟิงกั๋วฟู่เช่นกันเพราะเวลาที่เธอมีอะไรกับชายชราอย่างเฟิงกั๋วฟู่นั้นเธอก็เบื่ออย่างมากและอยากจะทำกับชายหนุ่มที่หล่อเหลาและแข็งแกร่งอย่างเย่เชียนบ้าง เพราะอย่างน้อยๆ เธอก็ยังสามารถสัมผัสกับความสนุกที่เธอไม่ได้พบเจอมานานได้

“เอาหน่าๆ ..ฉันก็แค่ล้อเล่น” แน่นอนว่าเฟิงกั๋วฟู่นั้นสามารถดูได้ว่าเธอหมายถึงอะไรเพราะมันเป็นเรื่องของการแสดงออกอย่างตรงประเด็น เพราะเขาก็รู้ดีเช่นกันว่าสาเหตุที่ผู้หญิงคนนี้คอยติดตามเขาไปนั้นก็ไม่ได้มีอะไรมากไปกว่าการพยายามหาเงินเพราะเขาเป็นคนที่มีเงินและไม่สนใจเรื่องเล็กๆ น้อยๆ เช่นนี้ และสาเหตุที่เขาอยู่กับเธอก็เพราะเธอยังสาวและสวยและการที่เธอมักจะเอาใจใส่อยู่เสมอแต่ทว่าเฟิงกั๋วฟู่ก็ไม่อยากที่จะแต่งงานกับเธอ

“ไม่มีใครที่ดีไปกว่าคุณแล้ว” หญิงสาวพูดอย่างยั่วยวนและน้ำเสียงของเธอนั้นก็เกือบจะทำให้เย่เชียนถึงกับผงพและเกือบจะหงายท้องตกเก้าอี้ ซึ่งเดิมที่เย่เชียนก็ไม่ได้ดูถูกผู้หญิงคนนี้เลยแม้แต่น้อยแต่ทว่าหลังจากเห็นการแสดงออกของเธอแล้วเขาก็พบว่าผู้หญิงคนนี้เป็นคนที่น่าสมเพชอย่างมาก

“คุณสัญญาแล้วนะว่าวันนี้จะประมูลของที่ฉันชอบให้” หญิงสาวพูด

“ไม่ต้องกังวลไป..ฉันไม่โกหกเธอหรอก” เฟิงกั๋วฟู่พูดต่อ “ฉันมีเงินเยอะแยะมากมายไม่ต้องกังวลไป”

“คุณสามีคุณเท่มาก..ฉันชอบความมั่นใจในตัวเองของคุณมากเลย” หญิงสาวพูดอย่างประจบประแจงจนเย่เชียนแทบจะอดหัวเราะไม่ได้เมื่อเขาได้ยินสิ่งที่เธอพูดจนรู้สึกคลื่นไส้และแทบจะอดไม่ได้ที่จะอาเจียนออกมา

เย่เชียนก็กวาดสายตามองไปรอบๆ หวังหูและแจ็คก็นั่งกระจัดกระจายอยู่คนละข้าง ซึ่งหลังจากเห็นเย่เชียนแล้วหวังหูก็พยักหน้าเล็กน้อยและเหลือบมองคนตรงหน้าเขาซึ่งเห็นได้ชัดว่าคนคนนั้นคือคนที่เย่เชียนขอให้เขาจัดการซึ่งเย่เชียนก็พยักหน้ายืนยันและหรี่ตาลง

โบราณวัตถุทุกชิ้นที่จะมาร่วมในการประมูลครั้งนี้จะได้รับการตรวจสอบโดยหมินเว่ยเหวินและผู้ประเมินราคาโบราณวัตถุอีกสองคน ซึ่งก่อนจากนั้นจะต้องมีการแสดงใบรับรองการประเมินราคาก่อนการประมูลจะดำเนินการ ซึ่งเฟิงกั๋วฟู่นั้นก็ไม่ได้ร่วมเสนอราคามากนักเว้นแต่หญิงสาวที่อยู่ข้างๆ เขามักจะเข้าร่วมการเสนอราคาเครื่องประดับต่างๆ นั่นก็เพราะว่าเฟิงกั๋วฟู่นั้นรอกริชดาวตกอยู่นั่นเอง

หวังหูและแจ็คก็ร่วมเสนอราคาบางอย่างเป็นครั้งคราวในระหว่างการประมูล แต่พวกเขาก็ไม่ได้เสนอราคาแบบแข่งขันจริงจังแต่อย่างใดเพราะสำหรับพวกเขานั้นพวกเขาไม่ได้ต้องการสิ่งเหล่านี้เลยซึ่งมันแต่เป็นเพียงแค่การแสดงเท่านั้นเพราะถ้าหากใครไม่ได้หลงใหลในโบราณวัตถุและของสะสมแล้วมันก็ไม่มีประโยชน์ที่จะอยากได้สิ่งเหล่านี้มาครอบครองแต่อย่างใด

อย่างไรก็ตามผู้คนที่มาเข้าร่วมการประมูลในครั้งนี้ล้วนแต่เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและมีหน้ามีตาในสังคมกันทั้งนั้น ดังนั้นฉากและสถานการณ์ต่างๆ ในการประมูลจึงยังคงเข้มข้นมากโดยเฉพาะพ่อค้าชาวยุโรปนั่นที่ทำการเสนอราคากันอย่างบ้าคลั่งจนทำให้ราคาประมูลของสิ่งของต่างๆ นั้นสูงขึ้นอย่างมาก อาจเป็นเพราะความงดงามและความล้ำค่าของโบราณวัตถุของประเทศจีนจริงๆ

เย่เชียนก็เชื่อว่าในกลุ่มคนกลุ่มนี้นั้นต้องมีใครบางคนที่เกี่ยวข้องกับคนที่บุกมาแย่งชิงกริชดาวตกในคืนนั้นอย่างแน่นอน ซึ่งตอนนี้ทุกอย่างก็พร้อมแล้วดังนั้นเย่เชียนก็ไม่ต้องกังวลที่จะตรวจสอบอย่างรอบคอบว่าใครเป็นคนทำเพราะท้ายที่สุดแล้วกริชดาวตกก็มาจากทวีปยุโรปดังนั้นพวกเขาเหล่านั้นต้องรู้ถึงสิ่งต่างๆ ของกริชดาวตกมากกว่าที่คนจีนรู้และพวกเขาต้องการให้กริชดาวตกกลับไปสู่พวกเขาดังเดิมอีกครั้ง

ในช่วงพักกลางวันเฟิงกั๋วฟู่ก็ใจดีมากเพราะเขาชวนเย่เชียนไปร่วมโต๊ะด้วยซึ่งเย่เชียนก็ไม่เคยปฏิเสธคน ก็ตามเนื่องจากประสบการณ์ครั้งก่อนเฟิงกั๋วฟู่จึงเลือกร้านอาหารที่ไม่หรูหรามากเหมือนครั้งที่แล้วเพราะที่สโมสรเจิดจรัสนั้นเขาจำเหตุการณ์ในครั้งนั้นได้เป็นอย่างดีเพราะไม่ว่าเขาจะร่ำรวยมากแค่ไหนแต่เขาก็ไม่สามารถทนต่อการที่จะต้องเสียเงินเป็นจำนวนมากเช่นนั้นได้ ดังนั้นเขาจึงระมัดระวังเรื่องของการใช้เงินเป็นอย่างมากมิฉะนั้นความมั่งคั่งของเขาก็จะไม่เพียงพอที่จะเลี้ยงตัวเองได้ตลอดชีวิตเป็นแน่

ระหว่างรับประทานอาหารเฟิงกั๋วฟู่ก็ยังคงถามเรื่องที่เกี่ยวกับหลินโรวโร่วอยู่ตลอดเวลาซึ่งเย่เชียนก็ตอบอย่างมีชั้นเชิงเพราะสำหรับเย่เชียนแล้วเฟิงกั๋วฟู่คนนี้ก็ยังคงเป็นคนที่มีประโยชน์และเย่เชียนก็ไม่ต้องการปล่อยผลประโยชน์นี้ไป ซึ่งเฟิงกั๋วฟู่นั้นใฝ่ฝันถึงความฝันที่งี่เง่าที่จะเข้าไปอยู่ในสายตาของหลินโรวโร่ว อย่างไรก็ตามเฟิงกั๋วฟู่ก็มีความมั่นใจในตัวเองอย่างมากและเขาก็เชื่อว่าตราบใดที่เขาควบคุมเย่เชียนและให้ประโยชน์ต่างๆ แกเขาและเมื่อนั้นหลินโรวโร่วก็จะอยู่ในกำมือของเขา

ส่วนหญิงสาวก็จ้องมองไปที่เย่เชียนและลูบหน้าอกของเย่เชียนเป็นระยะๆ ซึ่งเธอนั้นรู้สึกประทับใจเย่เชียนจริงๆ ซึ่งความรู้สึกนี้มันไม่ใช่ความรักแต่เป็นแค่ความหื่น ซึ่งเย่เชียนก็ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีและแสร้งทำเป็นหมกมุ่นและถูเรือนร่างของเธอเป็นครั้งคราว

เฟิงกั๋วฟู่ก็ไม่ใช่คนธรรมดาเพราะเขามีสถานะทางสังคมในปัจจุบันที่สูงมากและเขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยเมื่อเห็นสถานการณ์เช่นนี้ นั่นก็เพราะว่านี่เป็นสิ่งที่เขาวางแผนเอาไว้เป็นพิเศษเพราะเขาต้องการให้เย่เชียนนั้นตกหลุมพรางและจากนั้นเขาก็เอาเรื่องนี้ไปข่มขู่เย่เชียนและปลอบประโลมหลินโรวโร่วและสร้างความร้าวฉานให้เย่เชียนกับหลินโรวโร่วให้ทะเลาะกัน

ซึ่งเย่เชียนนั้นสามารถรับรู้ถึงความคิดที่น่ากลัวของเฟิงกั๋วฟู่ได้อย่างเป็นธรรมชาติ แต่เนื่องจากเฟิงกั๋วฟู่นั้นมีความมั่นใจมากดังนั้นเย่เชียนจึงปล่อยให้เขาคิดเช่นนั้นต่อไป นอกจากนี้หญิงสาวของเฟิงกั๋วฟู่ก็ไม่ได้ขี้เหร่แถมยังหุ่นดีอีกด้วย ซึ่งนอกจากความบริสุทธิ์ที่เธอจงใจแลกมันกับเงินแล้วเย่เชียนก็มองว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เลวเลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน