ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 486

ตอนที่ 486 ความขมขื่นของอาร์ตัน

สาเหตุที่อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ไม่พอใจเย่เชียนเป็นเพียงเพราะเย่เชียนเพิกเฉยต่อสิ่งต่างๆ เพราะเดิมทีเขาเคยครอบครองเมืองมูร์มัคส์เกือบจะทั้งเมืองแต่ทว่าตอนนี้กลับเหลือเพียงเขตเดียว ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเย่เชียนกลัวสิ่งต่างๆ หรือเขาเป็นเพียงแค่คนที่ไม่มีความสามารถใดๆ และเรื่องราวในตำนานของราชาหมาป่าเย่เชียนก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าชื่อเสียงที่จอมปลอมเช่นนั้น

แต่ตอนนี้ไม่เพียงแค่เย่เชียนได้กวาดล้างแก๊งยามากุจิเท่านั้นแต่เขายังบอกใบ้ด้วยว่าเขาจะจัดการกับสลาดาร์อาร์ตันภายในครึ่งเดือนดังนั้นความไม่พอใจในใจของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์จึงถูกปัดเป่าออกไปอย่างหมดจน ตอนนี้เขามีความคิดเพียงอย่างเดียวนั่นคือการคุ้มกันเย่เชียนและไม่ปล่อยให้เย่เชียนประสบอุบัติเหตุใดๆ ไม่เช่นนั้นเขาคงไม่สามารถเผชิญกับสถานการณ์ปัจจุบันได้อย่างแน่นอน

เย่เชียนก็ไม่สนใจว่าอัสลานฮอร์ดมิลฟ์นั้นคิดอะไรอยู่ในใจเพราะเย่เชียนแค่ต้องการบอกให้ชัดเจนว่าไม่ว่าอัสลานฮอร์ดมิลฟ์จะเต็มใจหรือไม่เต็มใจก็ตามเขาก็ต้องทำตามคำสั่งของคูลอฟส์อังเดรและไม่จำเป็นต้องอธิบายอะไรให้ฟังเพราะท้ายที่สุดทุกอย่างก็จะกระจ่างขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อได้ยินคำตอบที่หนักแน่นของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์แล้วเย่เชียนก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “พูดตามตรงผมมีบางอย่างที่อยากให้คุณทำจริงๆ ..ผมไม่รู้ว่าคุณจะพอใจหรือเปล่า”

“ถ้ามิสเตอร์เย่มีอะไรก็พูดออกมาได้เลย” อัสลานฮอร์ดมิลฟ์พูดโดยไม่ลังเลเพราะตอนนี้เขาคิดว่าเย่เชียนอาจจะให้เขาไปกำจัดสลาดาร์อาร์ตันเป็นการส่วนตัวดังนั้นอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็คิดที่จะทำมันแต่ไม่ใช่เพราะเขากลัวการโต้กลับแต่อย่างใดแต่เป็นเพราะตอนนี้เขาอาจจะได้กลายเป็นตำนานอย่างเย่เชียนเพราะหากคนอย่างเย่เชียนขอให้เขาทำเขาก็ต้องทำอย่างเคร่งครัดเท่านั้น

เย่เชียนก็พึงพอใจกับทัศนคติของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “คุณไปปล่อยข่าวโดยบอกว่าสลาดาร์อาร์ตันต่อสู้กับแก๊งยามากุจิเพื่อแย่งชิงเขตการปกครองขององค์กรคูลอฟส์ในมูร์มัคส์จนทำให้สมาชิกแก๊งยามากุจิถูกสังหารตายกันจนหมด”

“ไม่มีปัญหา! ” อัสลานฮอร์ดมิลฟ์พูดต่อ “แต่ว่าผมแค่ไม่เข้าใจว่าทำไมมิสเตอร์เย่ถึงต้องการทำแบบนี้..มิสเตอร์เย่บอกเองไม่ใช่หรือว่าสลาดาร์อาร์ตันจะถูกกำจัดก่อนที่แก๊งยามากุจิจะมาถึง? ..และยิ่งไปกว่านั้นต่อให้เราปลุกปั่นยั่วยุความสัมพันธ์ระหว่างพวกมันแต่ก็คงจะไม่ต่างไปจากเดิมหรอก”

เย่เชียนก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “การเป็นมนุษย์ควรมีวิสัยทัศน์ในระยะยาวเพราะถึงแม้ว่าสลาดาร์อาร์ตันจะไม่จำเป็นที่จะต้องใช้กำลังของแก๊งยามากุจิเพื่อเสริมเพื่อโจมตีเราก็ตามแต่สิ่งนี้ก็สามารถกระตุ้นความขัดแย้งระหว่างแก๊งยามากุจิกับสลาดาร์อาร์ตันได้..นั่นก็เพราะว่าแก๊งมาเฟียของสลาดาร์อาร์ตันนั้นไม่เคยร่วมมือกับแก๊งยามากุจิและการทำแบบนี้มันสามารถลดจำนวนคู่ต่อสู้ขององค์กรคูลอฟส์ได้จำนวนมาก..และอีกอย่างในอนาคตบางทีแก๊งยามากุจิอาจจะช่วยเติมไฟให้กับเหตุการณ์ต่างๆ ได้แล้วถ้าเป็นแบบนั้นทำไมเราไม่ทำล่ะ”

อัสลานฮอร์ดมิลฟ์หยุดไปชั่วขณะแล้วพูดว่า “ได้! ..ผมรู้ว่าต้องทำยังไง..เพราะงั้นไม่ต้องกังวลเรื่องง่ายๆ แบบนี้ผมทำได้ง่ายๆ เลย”

“อย่าคิดว่าเรื่องนี้จะง่ายขนาดนั้นเพราะองค์กรสลาดาร์ทั้งแก๊งและแก๊งยามากุจิไม่ได้โง่..ถ้าคุณต้องการยั่วยุความสัมพันธ์ของพวกเขาล่ะก็คุณต้องลงข่าวให้ละเอียดและชัดเจนและแนบเนียนอย่างมาก” เย่เชียนพูด

อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “มิสเตอร์เย่วางใจได้เลย..ผมรับปากเลยว่าผมจะทำให้ดี” อัสลานฮอร์ดมิลฟ์พูด ชายหนุ่มคนนี้กลายเป็นคนที่ซื่อสัตย์มากเพราะในเวลานี้รอยยิ้มของเขาทำให้เขาดูเหมือนโง่อย่างแท้จริง

เนื่องจากอัสลานฮอร์ดมิลฟ์มั่นใจมากเย่เชียนจึงไม่กังวลอะไรอีกต่อไปเขาเพียงพยักหน้าเล็กน้อยและพูดว่า “อืม” ส่วนหลินเฟิงเขาหลับตาและนอนพิงหน้าต่างมาสักพักแล้วโดยไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังพักผ่อนหรือคิดเรื่องต่างๆ

เมื่อเห็นคนสองคนข้างหลังเงียบไปอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็ไม่กล้ารบกวนอีกและขับรถของเขาอย่างตั้งใจ อย่างไรก็ตามเขายังไม่สามารถปกปิดความสุขในใจของเขาได้และเขาก็แทบอดใจรอไม่ไหวที่จะบินไปที่บ้านทันทีจากนั้นก็เตรียมการต่างๆ เพื่อเตรียมเริ่มต่อสู้กับสลาดาร์อย่างเป็นทางการ

อัสลานฮอร์ดมิลฟ์นั้นอยู่ในเมืองมูร์มัคส์มาประมาณเจ็ดหรือแปดปีแล้วและเขาก็ต่อสู้กับสลาดาร์อาร์ตันมาสามหรือสี่ปีแล้วสำหรับคู่ต่อสู้คนนี้นั้นอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ต้องการกำจัดมานานแล้ว เขาอยากทำเพื่ออะไร? เขาต้องการเห็นความพ่ายแพ้ของสลาดาร์อาร์ตันและเขาก็หวังว่าจะได้เห็นความขมขื่นและความหดหู่ของสลาดาร์อาร์ตันและเขาก็หวังว่าจะได้เห็นใบหน้าที่ไร้วิญญาณของสลาดาร์อาร์ตัน

และตอนนี้เขาก็ไม่ลังเลเลยเพราะว่าช่วงเวลานั้นๆ กำลังจะมาถึงแล้วและภายในครึ่งเดือนเขาก็เชื่อว่าตราบใดที่เย่เชียนอยู่ที่นี่ด้วยและยังยืนอยู่ฝั่งเขาและการที่เขาทำตามคำสั่งของเย่เชียนล่ะก็สิ่งที่เขาหวังเอาไว้มันก็จะไม่ใช่เรื่องเพ้อฝันอีกต่อไป

หลังจากกลับไปที่บ้านเพื่อพักผ่อนหนึ่งคืนเย่เชียนและหลินเฟิงก็ตื่นกันแต่เช้าและออกไปวิ่งจากนั้นแต่ละคนก็ติดต่อสมาชิกในทีมของตัวเองและบอกให้พวกเขารายงานสถานการณ์ปัจจุบันขององค์กรทหารรับจ้างจิ้งจอกหิมะให้ทราบ ซึ่งจากรายงานเห็นได้ชัดว่าพวกจิ้งจอกหิมะไม่รู้ว่าเย่เชียนและเขี้ยวหมาป่ามาถึงที่เมืองมูร์มันสค์แล้วและพวกเขาก็ไม่ได้คาดคิดเลยว่าสถานการณ์จะเป็นเช่นนี้เพราะพวกองค์กรจิ้งจอกหิมะยังคงสืบข่าวอย่างหมดหวังว่าใครเป็นคนฆ่าไมคาอินอฟรองหัวหน้าขององค์กรของเขาในดินแดนภาคตะวันออกเฉียงเหนือของประเทศจีน

ในตอนเย็นเย่เชียนก็รักษาสัญญาโดยการพาหลินเฟิงและพี่น้องเขี้ยวหมาป่าสองสามคนไปที่ร้านอาหารที่พวกเขาไปเมื่อคืนและสำหรับคนที่เหลือเย่เชียนก็ยังอนุมัติให้พวกเขาหยุดพักเป็นพิเศษเพื่อที่พวกเขาจะได้ดื่มด่ำกับความสุขสักคืน ซึ่งเมื่อผู้จัดการภัตตาคารเห็นเย่เชียนเขาก็ตื่นเต้นมากเพราะเขากำลังรอเย่เชียนอยู่อย่างใจจดใจจ่อ เพราะเขาได้ทำการสั่งซื้อไข่ปลาคาเวียร์เป็นจำนวนมากและเขาก็เกือบจะได้เห็นฉากที่เจ้านายของเขายกย่องตัวเองในช่วงเวลาสั้นๆ เพราะการทำกำไรมากมายมหาศาลครั้งนี้ดังนั้นเขาควรจะได้รับรางวัลอย่างแน่นอน

น่าเสียดายที่การกระทำของเย่เชียนทำให้ความฝันของผู้จัดการร้านพังทลายและเขาก็แทบจะกระอักเลือดตายทันที “ผมได้ยินมาว่าคุณมีหม้อไฟที่มีชื่อเสียงที่นี่..ช่วยแนะนำผมหน่อยว่ามีหม้อไฟอะไรให้เราบ้าง” เย่เชียนอย่างพูดช้าๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน