ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 493

ตอนที่ 493 การมาเยือนของม่อหลง

หลังจากออกมาจากห้องอาบน้ำเย่เชียนก็หยิบเช็คเงินสดออกมาและแบ่งให้หลินเฟิงเท่าๆ กันและถึงแม้ว่าทั้งเย่เชียนและหลินเฟิงจะดูเหมือนคนหน้าเงินแต่จริงๆ แล้วพวกเขาไม่มีความคิดเรื่องเงินมากนัก เพราะตอนนี้แค่รายได้จากเครือน่านฟ้ากรุ๊ปเพียงอย่างเดียวก็ทำให้เย่เชียนไม่ต้องกังวลเรื่องอาหารและเครื่องดื่มและที่อยู่อาศัยไปตลอดชีวิต

เช้าวันรุ่งขึ้นลูกน้องของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็มาเคาะประตูและเมื่อเห็นท่าทางขี้เกียจและความไม่สบอารมณ์ของเย่เชียนแล้วมาเฟียคนนี้ก็ตัวสั่นเล็กน้อยและรีบพูดว่า “เอ่อมิสเตอร์เย่..คนชื่อม่อหลงกำลังรอคุณอยู่ข้างนอก” อย่างไรก็ตามเขาก็พูดเป็นภาษารัสเซีย

เย่เชียนก็มองเขาอย่างเหม่อลอยเพราะไม่เข้าใจว่าเขากำลังพูดถึงอะไรดังนั้นเย่เชียนจึงหันกลับไปและตะโกนว่า “พี่หลินมาช่วยผมแปลที..ผมไม่เข้าใจที่เขาพูด ”

“ไอ้บ้านี่รบกวนฉันแต่เช้าเลย..เขาบอกว่าคนที่ชื่อม่อหลงรอนายอยู่ข้างนอก!” หลินเฟิงตอบอย่างหดหู่หันกลับไปแล้วงีบหลับต่อ ถึงแม้ว่าหลินเฟิงจะคุ้นเคยกับการตื่นเช้าแต่ก็ไม่เช้าเช่นนี้ใช่ไหม? เพราะมันยังคงมืดอยู่และเขาก็ถูกปลุกขึ้นมาอย่างกะทันหัน

“ม่อหลง? ” เย่เชียนก็ถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะและรู้สึกประหลาดใจอย่างมากเพราะม่อหลงนั้นกำลังยุ่งอยู่กับการตามหาสาวกม่อจื๊อไม่ใช่หรือ? แล้วเขาจะมาที่ประเทศรัสเซียโดยไม่มีเหตุผลเช่นนี้ได้อย่างไร เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วกำลังจะพูดแต่เขาก็ตระหนักได้ว่ามาเฟียตรงหน้าเขานั้นไม่เข้าใจภาษาจีนเขาจึงส่ายหัวแล้วเดินออกไป

อุปสรรคด้านภาษานั้นเป็นเรื่องที่ยากลำบากมาก เย่เชียนนั้นก็คิดว่าเขาอาจจะต้องมีล่ามและนักแปลอยู่เคียงข้างเขาในอนาคตแล้วค่อยพูดอย่างสบายใจเมื่อภาษาจีนกลายเป็นภาษาสากลของโลกเช่นนั้น

เมื่อเย่เชียนเดินไปที่ห้องโถงชั้นล่างเขาก็เห็นม่อหลงนั่งอยู่ที่นั่นและเมื่อเห็นเย่เชียนเดินลงมาม่อหลงก็รีบลุกขึ้นยืนและตะโกนว่า “บอส!” พร้อมคำทักทายแบบทหาร

เย่เชียนก็พยักหน้าเล็กน้อยโบกมือให้คนของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ให้พวกเขาถอยออกไป จากนั้นเขาก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามกับม่อหลงและทำสัญญาณมือให้เขานั่งลงแล้วพูดว่า “พี่ไม่ได้ยุ่งอยู่กับการตามหาสาวกม่อจื๊อหรอ..ทำไมพี่ถึงมาประเทศรัสเซียล่ะ? ..หรือว่าที่ประเทศจีนเกิดอะไรขึ้น?”

“สถานการณ์ที่จีนตอนนี้ดีมาก” ม่อหลงพูดต่อ “ฉันพบข่าวเกี่ยวกับม่อจื๊อที่นี่เพราะงั้นฉันจึงมาที่ประเทศรัสเซีย”

“สาวกม่อจื๊ออยู่ในมูร์มันสค์หรอ?” เย่เชียนถึงกับผงะอย่างเห็นได้ชัด

“ฉันก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก..แต่ตามข่าวกรองนั้นมีสาวกม่อจื๊ออยู่ในเมืองมูร์มันสค์..ซึ่งเขามาจากรุ่นปู่ของฉันจริงๆ” ม่อหลงพูด

เย่เชียนพยักหน้าเบาๆ แล้วพูดว่า “เขาชื่ออะไร..อยากให้ผมไปหาให้ไหม”

“เขาชื่อเฉินยี่” ม่อหลงพูดต่อ “ฉันรู้แค่ว่าเขาอยู่ในเมืองมูร์มันสค์ประเทศรัสเซีย..แต่ฉันไม่รู้จริงๆ ว่าเขาอยู่ที่ไหน..คราวนี้ฉันก็เลยมาหาบอสเพื่อขอให้บอสไปบอกให้คนของอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ช่วยส่งคนไปตรวจสอบให้หน่อย..เพราะพวกเขาเป็นเจ้าถิ่นของที่นี่เพราะงั้นพวกเขาก็น่าจะตรวจสอบได้ง่ายและเร็วกว่าพวกเรา.

“ไม่มีปัญหา..ในเมื่อพี่มาอยู่ที่นี่แล้วพี่ก็ต้องพบข่าวเกี่ยวกับเฉินยี่แน่นอน..ถ้างั้นผมขอไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนแล้วผมจะรีบลงมาหาพี่” เย่เชียนพูดขณะที่เขายืนขึ้นและเดินขึ้นไปที่ชั้นบน

ม่อหลงตอบและลุกขึ้นยืนอย่างเร่งรีบและนี่ก็เป็นปฏิกิริยาโดยสัญชาตญาณในเขี้ยวหมาป่าของเขาอยู่แล้วซึ่งแตกต่างจากหลี่เหว่ยและชิงเฟิงเพราะถ้าพวกเขาอยู่ภายใต้สถานการณ์เช่นนี้พวกเขาก็จะไม่ยืนขึ้นอย่างแน่นอนและทำตัวสบายใจเฉิบและพวกเขาก็เอนกายลงบนโซฟาอย่างเกียจคร้าน

หลังจากนั้นเย่เชียนก็แนะนำม่อลองให้กับอัสลานฮอร์ดมิลฟ์และเย่เชียนก็พูดแค่ว่าม่อหลงเป็นพี่ชายเขี้ยวหมาป่าของเขาเท่านั้น ซึ่งถึงแม้ว่าคำพูดจะดูเรียบง่ายก็ตามแต่ทว่าอัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็ชัดเจนเมื่อได้ยินว่าม่อหลงเป็นสมาชิกเขี้ยวหมาป่าเช่นนั้นเขาจึงเคารพอย่างมาก

สำหรับหลินเฟิงนั้นหลังจากที่เขามองดูม่อหลงอย่างใกล้ชิดเขาก็เพียงแค่กินข้าวของตัวเองโดยไม่พูดอะไรใดๆ เพราะจากประสบการณ์ของเขาในฐานะที่เป็นนักฆ่ามานานหลายปีจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่จะเห็นว่าท่อหลงนั้นไม่ใช่คนที่มีตัวตนธรรมดาเลยเพราะออร่าบนร่างกายของเขาก็เทียบไม่ได้กับคนธรรมดาอย่างสิ้นเชิงจนหลินเฟิงนั้นมั่นใจอย่างมากและไม่แปลกใจเลยว่าการที่เขี้ยวหมาป่าได้เป็นถึงราชาแห่งโลกทหารรับจ้างนั้นได้ไม่เป็นเพียงเพราะเย่เชียนเพียงคนเดียวเท่านั้น แต่ยังรวมถึงกลุ่มคนดั่งพี่น้องที่จริงใจและแข็งแกร่งเช่นนี้อีกด้วย

เช่นเดียวกับองค์กรเซเว่นคิลที่สามารถกลายเป็นตำนานนักฆ่าได้นั้นแน่นอนว่าการทำสิ่งต่างๆ คนเดียวมันก็ไม่เพียงพอกับสิ่งที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้เพราะถึงยังไงองค์กรเหล่านี้ต่างก็ต้องการมีกลุ่มพี่น้องที่ทรงพลังกันทั้งนั้น

“มิสเตอร์อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ผมต้องขอรบกวนคุณเรื่องหนึ่งน่ะ” หลังจากแนะนำตัวเย่เชียนก็พูดต่อ

“บอกมาได้เลยมิสเตอร์เย่! ..ผมจะทำทุกอย่างที่คุณต้องการ” อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ด้วยความเคารพ

“ผมต้องรบกวนคุณให้ช่วยหาที่อยู่และข้อมูลส่วนตัวของบุคลในมูร์มันสค์น่ะ” เย่เชียนพูด

อัสลานฮอร์ดมิลฟ์ก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “เอ่อ..ไม่มีปัญหาเลย..มิสเตอร์เย่อยากสืบข้อมูลของใครหรือ?”

เย่เชียนมองไปที่ม่อหลงเพื่อสงสัญญาณให้ม่อหลงพูด เมื่อเห็นเช่นนั้นม่อหลงก็พยักหน้าและพูดว่า “เขาคนนั้นชื่อเฉินยี่..และนี่คือรูปถ่ายของเขา..เขาอายุประมาณเจ็ดสิบปี” ม่อหลงพูดขณะที่เขาหยิบรูปถ่ายออกมาจากกระเป๋าเสื้อและส่งให้อัสลานฮอร์ดมิลฟ์

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน