ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 550

ตอนที่ 550 ทะเลาะกัน

เย่เชียนสามารถเข้าใจความคิดของซ่งหลันได้เพราะแท้ที่จริงแล้วผู้หญิงที่พยายามมาหลายปีโดยไม่มีผลตอบแทนนั้นเธอจะรู้สึกเศร้าอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็ไม่รู้เรื่องนี้และถึงแม้ว่าจะมีผู้ชายที่ไล่ตามจีบซ่งหลันแต่ถึงยังไงซ่งหลันก็ยังคงมีเพียงเย่เชียนเท่านั้นที่อยู่ในใจของเธอ

ซึ่งการปรากฏตัวของชายหนุ่มคนนั้นเย่เชียนจึงรู้สึกหึงหวงอย่างมาก

เมื่อเย่เชียนได้ยินซ่งหลันพูดเช่นนั้นเย่เชียนจึงพูดด้วยความโกรธเกรี้ยวว่า “ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นแต่ถ้าพี่กับเขาคนนั้นติดต่อกันอีกผมจะฆ่าเขา! ”

“นายคิดอะไรอยู่เย่เชียน..นายไม่ได้ชอบฉันแต่นายกลับไม่อนุญาตให้คนอื่นใสชอบฉัน..นายจะทำตัวเป็นเจ้าของฉันไปทำไม” ซ่งหลันโต้กลับ

เย่เชียนก็ถึงกับตกตะลึงไปชั่วขณะและหลังจากลังเลอยู่นานเย่เชียนก็พูดอย่างเคร่งเครียดว่า “นี่ไม่ใช่วันแรกที่พี่รู้จักผมหนิ..พี่ไม่รู้หรือว่าผมมีนิสัยเอาแต่ใจตัวเองผมก็พูดไปแล้วไม่ใช่หรอว่าห้ามพี่คุยกับเขาอีก!”

ในห้องนั่งเล่นชิงเฟิงซึ่งยังคงจดจ่ออยู่กับเอกสารการฝึกฝนก็ได้ยินเย่เชียนตะโกนอย่างดังจากในห้องนอนและเขาก็ตกตะลึงจากนั้นก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้

“นายคิดยังไงกับฉัน..นายพูดมาซิว่านายคิดยังไงกับฉัน..ตอนนี้ฉันกลายเป็นคนรับใช้ของนายและนายก็บังคับฉันจนฉันไม่มีเสรีภาพส่วนตัวของฉันเลย” ซ่งหลันพูด อย่างไรก็ตามเสียงนั้นแหบและสั่นอย่างเห็นได้ชัด

เย่เชียนนั้นไม่เคยเห็นซ่งหลันร้องไห้และนี่เป็นครั้งแรกถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่เห็นเธอต่อหน้าต่อตาก็ตามแต่เขาก็ยังสามารถรับรู้ได้ถึงการแสดงออกของซ่งหลันผ่านน้ำเสียง ซึ่งหลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วเย่เชียนก็สงบสติอารมณ์ลงและพูดว่า “พี่หลันผมขอโทษผมคงพูดมากไปหน่อย..เพราะงั้นตอนนี้ใจเย็นๆ และเรามาคุยกันดีๆ นะ..ได้ไหม? ”

“เรากำลังคุยกันเรื่องอะไรกัน..แล้วเราต้องคุยอะไร..ตอนนี้นายแค่รู้สึกว่าฉันเป็นสมบัติส่วนตัวของนายแล้วนายจะทำอะไรก็ได้ที่นายต้องการ..นายห้ามไม่ให้คนอื่นมาชอบฉันและไม่ให้ฉันทิ้งนายไป..ทำไมนายถึงได้เห็นแก่ตัวแบบนี้?” ซ่งหลันพูด

“อืมผมยอมรับว่าผมเห็นแก่ตัว..ถ้างั้นผมก็อย่างจะถามพี่ว่าพี่ตัดสินใจที่จะทำแบบนี้จริงๆ หรอ..พี่อยากจะไปอยู่กับเขาจริงๆ หรอ” เย่เชียนพูด

“แล้วจะทำไม?” ซ่งหลันรู้สึกประหม่าอย่างมากเพราะหัวใจของซ่งหลันก็ยับยั้งชั่งใจอยู่ตลอดเวลาและเธอก็ระบายมันออกมาในตอนนี้ แต่เธอก็รับรู้ถึงอารมณ์ของเย่เชียนดี

“ผมก็รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์อะไรที่ผมจะพูด..แต่ถ้าพี่รู้สึกอัดอั้นแบบนั้นมาหลายปีแล้วที่ผมบังคับคุณและไม่ได้ให้อิสระกับคุณแบบนี้..ผมก็ไม่มีอะไรจะพูดแล้ว..และถ้าพี่ต้องการที่จะแสวงหาความสุขของตัวเองจริงๆ พี่ก็ไปเถอะ” เย่เชียนพูด “ส่วนเครือน่านฟ้ากรุ๊ปผมจะให้แจ็คจัดการเอง..เพราะงั้นถ้าพี่อยากได้อะไรก็เพียงแค่พูดในสิ่งที่พี่ต้องการแล้วผมจะทำให้พี่เป็นครั้งสุดท้ายเอง”

“เย่เชียนนายมันเลว! ” ซ่งหลันสำลักและวางสายโทรศัพท์ไปอย่างรวดเร็วและเมื่อฟังเสียงทางโทรศัพท์ถูกตัดไปเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงและขมวดคิ้วเข้าหากัน

เย่เชียนไม่ใช่ไม่เข้าใจความคิดของซ่งหลันแต่เขาเป็นคนง่ายๆ สบายๆ แต่คำพูดของซ่งหลันก็กระทบจิตใจของเขาอย่างชัดเจนซึ่งนำไปสู่ผลลัพธ์นี้และนี่เป็นครั้งแรกที่เย่เชียนคุยกับซ่งหลันอย่างเดือดดาล

เมื่อมองไปที่โทรศัพท์เย่เชียนก็สะดุ้งและหลังจากสงบลงเย่เชียนก็รู้ว่าสิ่งที่เขาเพิ่งพูดมันมากเกินไปหน่อยเพราะซ่งหลันนั้นทำเพื่อเขาโดยไม่มีการเรียกร้องสิ่งใดมาหลายปีแล้วและเขาก็มองว่าเธอเป็นเหมือนเครื่องจักรในชีวิตมาโดยตลอดและเขากลับไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่นซึ่งมันเป็นเรื่องยากอยู่แล้วที่ซ่งหลันจะใจกว้างขนาดนี้แต่เธอก็ไม่แสดงความไม่สบอารมณ์หรือไม่พอใจใดๆ และไม่เสียใจซึ่งเธอก็ถือว่าเป็นผู้หญิงที่ดีเลยทีเดียว

หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งเย่เชียนก็หยิบโทรศัพท์มือถือของเขาและโทรออกไปยังเบอร์ของอู๋หวนเฟิง เมื่อเห็นการโทรของเย่เชียนอู๋หวนเฟิงก็มองขึ้นไปชั้นบนอย่างระมัดระวังและพูดเบาๆ ว่า “บอสเป็นอะไรรึเปล่า..ทำไมบอสถึงทำให้พี่หลันร้องไห้ล่ะนี่เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นเธอร้องไห้นะ..มันเกิดอะไรขึ้น? ”

“หยุดถามก่อน..เธอเป็นยังไงบ้าง” เย่เชียนถาม

“เธอเก็บตัวเองอยู่แต่ในห้องและยังคงร้องไห้อยู่ในนั้น” อู๋หวนเฟิงพูด

“ตอนนี้มีไอ้บ้าชาวญี่ปุ่นที่ไล่ตามจีบพี่หลันอยู่บ้างหรือเปล่า” เย่เชียนถาม

“มีอยู่คนนึงผมตรวจสอบตัวตนของบุคคลนั้นแล้วเขาเป็นลูกหลานของตระกูอิงะที่เก่าแก่มากในญี่ปุ่น..แต่พี่หลันก็ไม่ได้สนใจอะไรเขาเลย..ไอ้หมอนั่นมันคิดไปเองคนเดียว..อย่าบอกนะว่าทั้งสองคนทะเลาะกันเพราะเรื่องนี้หรอ?” อู๋หวนเฟิงพูด “บอสผมขอโทษ..ผมคงพูดมากเกินไป..จริงๆ แล้วพี่สาวเป็นผู้หญิงที่ดีเธอลำบากเพราะพวกเรามานานและเธอก็เป็นพี่สาวที่ดีของบอสเพราะงั้นบอสไม่ควรสงสัยในตัวเธอ”

หลังจากสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เย่เชียนก็พูดว่า “เมื่อกี้ฉันเองก็พูดมากเกินไปเหมือนกัน..เอาเถอะปล่อยเธอไปสักพัก..ว่าแต่นายเองก็มีแฟนเป็นพยาบาลอยู่ไม่ใช่หรือไง? ”

หน้าของอู๋หวนเฟิงเปลี่ยนเป็นสีแดงและเขาก็พูดว่า “เอ่อ…ใช่ครับ” ซึ่งอู๋หวนเฟิงก็ไม่รู้จะอธิบายอย่างไรในแง่ของความรู้สึกเขากับม่อหลวนั้นทั้งสองก็มีนิสัยเดียวกัน

“ดีๆ ” เย่เชียนพูด “ฝากดูแลพี่หลันด้วยล่ะเดี๋ยวฉันจะไปประเทศญี่ปุ่นหลังจากจัดการเรื่องที่นี่แล้ว..ถ้านายมีเวลาก็ติดต่อหน่วยหมาป่าเพชฌฆาตด้วยและบอกให้เขารายงานสถานการณ์ที่ประเทศญี่ปุ่นรวมไปถึงสมาคมมังกรดำด้วย”

“รับทราบครับ..ผมรู้แล้วว่าต้องทำอะไร” อู๋หวนเฟิงตอบ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน