ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 628

ตอนที่ 628 มื้อเที่ยง

ข้อโต้แย้งนั้นไม่จำเป็นว่าผู้ชนะจะชนะและผู้แพ้จะต้องแพ้เพราะมันอยู่ที่วิธีการที่เฉพาะเจาะจงมาก

หากย้อนเวลากลับไปได้เย่เชียนก็คงไม่โง่พอที่จะพูดอะไรแบบนี้อีกเพราะเขาไม่นึกเลยว่าคาเอดะจะไร้สาระจนไม่ยอมเรื่องแบบนี้ สำหรับคนที่ฉลาดเขาก็จะไม่สนใจเรื่องไร้สาระแบบนี้อีก อย่างไรก็ตามคาเอดะก็ยังคงมีสีหน้าที่ดูถูกเหยียดหยามและยังสวมหน้ากากแสดงออกของสถภาพบุรุษอย่างไร้ยางอาย

อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็รู้สึกหดหู่เพราะคำพูดนั้นเหล่านั้นได้พูดออกไปแล้วและเขาไม่สามารถเอามันกลับคืนมาได้ ดังนั้นเมื่อเห็นการแสดงออกของเย่เชียนแล้วหลินเฟิงกับซ่งหลันก็อยากที่จะหัวเราะออกมา เมื่อเห็นเช่นนั้นหลินเฟิงก็เอนตัวเข้าไปข้างๆหูของเย่เชียนและกระซิบเบาๆว่า “นายทำตัวเองฮ่าๆ!”

เย่เชียนก็เหลือบมองหลินเฟิงอย่างหมดหนทางและไม่สนใจเขาอีก

หลังจากออกจากสำนักงานใหญ่เครือน่านฟ้ากรุ๊ปแล้วเย่เชียนก็เหลือบมองไปที่คาเอดะและถามว่า “คุณคาเอดะคุณชอบอาหารแบบไหนหรอ..อาหารตะวันตก..อาหารจีนหรืออาหารญี่ปุ่น?”

“ผมรู้จักร้านอาหารที่เพิ่งเปิดใหม่และบังเอิญผมเป็นแขกVIPของที่นั่น..เพราะงั้นเราไปลองอาหารที่นั่นกันดีไหม..ในฐานะเจ้าบ้านผมจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารมื้อนี้เอง” คาเอดะพูด

“คุณคาเอดะชอบอาหารญี่ปุ่นหรอ..ถ้างั้นผมก็ขอรบกวนด้วย..แต่ผมชอบอาหารจีนมาก” เย่เชียนพูด

“อืม..คุณเย่อยากทานอาหารจีนหรอ..คุณเย่มาในฐานะแขกเพราะงั้นเลือกตามใจคุณได้เลย” คาเอดะนั้นตั้งใจที่จะทำเช่นนี้เพราะเขาต้องการทำให้เย่เชียนเสียหน้า

“ไปกันเถอะ” เย่เชียนส่ายหัวเบาๆแล้วพูด

“ผมจะขับรถไปเองคุณช่วยขับรถนำทางให้ผมหน่อยก็แล้วกัน” คาเอดะพูด

เย่เชียนก็ไหล่เบาๆและพยักหน้าเห็นด้วยเพราะเขาไม่จำเป็นต้องเชิญชวนคาเอดะให้ขึ้นรถไปกับเขาเพราะเขาได้เรียนรู้ถึงความอัปยศและความผยิ่งผยองของคาเอดะแล้ว ดังนั้นคาเอดะจะต้องรักศักดิ์ศรีของตัวเองอย่างมาก

ก่อนลงไปที่ชั้นล่างซ่งหลันก็ได้โทรหาอู๋หวนเฟิงแล้วและรถก็จอดรอที่ประตูแล้วเพราะเขาเป็นบอดี้การ์ดของซ่งหลันดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเขาก็มีหน้าที่รับผิดชอบในการขับรถด้วย ซึ่งรถมีเกียร์อัตโนมัติเพราะฉะนั้นถึงแม้ว่าอู๋หวนเฟิงจะมีเพียงแขนเดียวก็ตามแต่เขาก็ไม่มีปัญหาในการขับขี่ใดๆ

เมื่อเปิดประตูรถและเข้าไปข้างในรถแล้วเย่เชียนก็ทักทายอู๋หวนเฟิงจากนั้นอู๋หวนเฟิงก็ขับรถออกไป ซึ่งหลินเฟิงนั้นนั่งในตำแหน่งข้างคนขับส่วนเบาะหลังจะเป็นเย่เชียนและซ่งหลัน เมื่อเห็นหลินเฟิงเช่นนี้อู๋หวนเฟิงก็ถึงกับตกตะลึงอย่างเห็นได้ชัดเพราะมันเป็นปฏิกิริยาตอบสนองตามสัญชาตญาณและสัญชาตญาณที่สัมผัสถึงผู้ที่แข็งแกร่ง เนื่องจากแขนของอู๋หวนเฟิงขาดไปข้างหนึ่งดังนั้นเขาจึงต้องระมัดระวังตัวเพื่อความปลอดภัยของซ่งหลันอย่างมากและต้องมีสมาธิมากกว่าสมาชิกเขี้ยวหมาป่าคนอื่นๆทุกคน ดังนั้นสัมผัสการรับรู้ถึงอันตรายของอู๋หวนเฟิงจึงดีกว่าคนอื่นมากเพราะเขาสามารถสัมผัสได้ถึงเจตนาฆ่าและจิตสังหารที่รุนแรงที่เล็ดลอดออกมาจากหลินเฟิงได้และถึงแม้ว่ามันจะอยู่ภายใต้การปกปิดของหลินเฟิงก็ตามแต่มันก็ยังรุนแรงอยู่ดีเพราะท้ายที่สุดหลินเฟิงก็เป็นถึงผู้นำขององค์กรเซเว่นคิลที่ได้รับการฝึกฝนผ่านชีวิตและความตายมานับครั้งไม่ถ้วนจนมีกลิ่นอายแห่งความตายที่หลินเฟิงสะสมมาหลายปีมันจึงไม่สามารถปกปิดได้อย่างสมบูรณ์

“พี่หลัน..หวนเฟิง..ฉันจะแนะนำให้..เขาคือผู้นำขององค์กรเซเว่นคิลในตำนาน..หลินเฟิง!” เย่เชียนพูด

“ตอนนี้ผมเป็นบอดี้การ์ดของประธานเย่แล้ว!” หลินเฟิงพูดด้วยรอยยิ้ม จากนั้นเขาก็หันหน้าไปมองซ่งหลันแล้วพูดว่า “สายฟ้าราตรีแห่งดาร์คลิลลี่..ผมได้ยินชื่อเสียงและเรื่องราวของคุณมานานแล้ว..เป็นโชคที่ดีของผมจริงๆที่ได้พบคุณ!”

“คุณหลินก็พูดเกินไป..ฉันไม่เหมาะสมกับฉายานั้นหรอก” ซ่งหลันพูดว่า “คุณหลินผู้นำแห่งองค์กรเซเว่นคิลในตำนาน..สาวน้อยคนนี้ชื่นชมคุณจริงๆ”

“อย่าสุภาพกันเลย..เราก็คนกันเอง” เย่เชียนพูดต่อ “พี่หลินมาที่นี่เพื่อช่วยฉันในครั้งนี้และเป็นพันธมิตรเชิงกลยุทธ์ของเขี้ยวหมาป่าของเรา”

พันธมิตรเชิงกลยุทธ์? คำคุณศัพท์นี้ทำให้หลินเฟิงอดไม่ได้ที่จะขมขื่นเพราะยิ่งฟังมากเท่าไหร่มันก็ยิ่งรู้สึกว่าพวกเขาเป็นพันธมิตรสองโลกและสองกองกำลังที่ยิ่งใหญ่ อย่างไรก็ตามมันก็ควรค่าแก่ชื่อนี้ดังนั้นจึงเหมาะสมที่จะอธิบายเช่นนี้

“หมาป่าเหินเวหาอู๋หวนเฟิง..ผู้ครอบครองทักษะมีดบินที่ยอดเยี่ยมที่สุดในโลก..เมื่อตอนฉันเป็นเด็กฉันชอบดูหนังจอมยุทธและชอบมีดบินของเซียวหลี่เป็นพิเศษและอิจฉาทักษะมีดบินของเขามาก..ฉันไม่คิดเลยว่าในโลกใบนี้มันจะมีคนทำแบบนั้นได้จริงๆ..ตอนนี้อู๋หวนเฟิงคือเซียวหลี่ในชีวิตจริงฉันล่ะอิจฉาจริงๆ..ถ้ามีโอกาสน้องอู๋ต้องสอนให้ฉันด้วยละเพราะฉันสนใจทักษะมีดบินมาก” หลินเฟิงพูดอย่างจริงใจและหลินเฟิงก็กำลังพูดความจริงเพราะเขาเคยฝึกมีดบินแต่ผลที่ได้ก็ไม่น่าพอใจนักเพราะเขารู้สึกเสมอว่ามีบางอย่างที่ขาดหายไป ซึ่งทักษะการขว้างมีดบินนั้นไม่ง่ายนักที่จะฝึกฝนเพราะมันมีความพิเศษเฉพาะเจาะจงมากเกี่ยวกับการใช้ความแข็งแกร่งและความแม่นยำ ซึ่งมันมีหลายสิ่งหลายอย่างเกินกว่าจะเน้นไปที่การฝึกขว้างมีดบินอย่างเดียวดังนั้นหลินเฟิงจึงไม่สามารถบรรลุได้และถึงแม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นทักษะมีดบินของอู๋หวนเฟิงด้วยตาของตัวเองก็ตามแต่จากข้อมูลที่รวบรวมมาได้นั้นเขาก็เชื่อจริงๆว่าทักษะการขว้างมีดบินของอู๋หวนเฟิงนั้นทรงพลังตามคำร่ำลืออย่างยิ่ง

“คุณหลินก็ชื่นชมผมเกินไป..มันก็เป็นแค่เล่ห์เหลี่ยมของเด็กๆเท่านั้น..ว่าแต่ทักษะวิชาลับไร้เงาของคุณหลินน่ะผมเคยได้ยินวิชาลับไร้เงาขององค์กรเซเว่นคิลมานานแล้ว..ถ้างั้นเมื่อมีเวลาเรามาแลกเปลี่ยนทักษะกันเถอะ” อู๋หวนเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มที่ยินดี

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน