ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 647

ตอนที่ 647 ใครเป็นคนทรยศ

เรื่องนี้อาจจะเป็นเรื่องใหญ่หรือเล็กก็ได้เพราะถึงแม้ว่าเย่เชียนจะเคยร่วมมือกับเซี่ยตงไป่หลายครั้งก็ตามแต่สำหรับเย่เชียนแล้วเขานั้นไม่ได้มีมิตรภาพที่เป็นบุญคุณอะไรกับเซี่ยตงไป่เลย ดังนั้นในสถานการณ์ตอนนี้ที่เต็มไปด้วยแผนการที่ละเอียดอ่อนเช่นนี้เย่เชียนก็ต้องรู้ทุกอย่างให้ชัดเจนสมบูรณ์ ยิ่งไปกว่านั้นแก๊งฝูชิงก็มีโครงสร้างองค์กรที่ใหญ่มากดังนั้นมันจึงมีคนทรยศอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และมันจะต้องมีเหตุผลที่คนประเภทนั้นปล่อยข่าวรั่วออกมานั่นเอง

คำพูดของเย่เชียนนั้นฉลาดมากเพราะเขาโน้มน้าวเซี่ยจือยี่ให้เห็นด้วยกับเขา นอกจากนี้เย่เชียนยังฉลาดมากที่บอกว่าเรื่องนี้ก็เพื่อประโยชน์ของแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงเองดังนั้นจึงต้องทำการตรวจสอบว่ามีสายลับและหนอนหรือคนทรยศอยู่ในแก๊งฝูชิงหรือไม่

ด้วยเหตุนี้เซี่ยจือยี่จึงไม่มีเหตุผลที่จะต้องคัดค้านอีกต่อไปและยิ่งกว่านั้นเซี่ยจือยี่ยังรู้สึกโล่งใจไปกับสิ่งที่เย่เชียนพูดอย่างมาก ดังนั้นเธอจึงจดชื่อและที่อยู่ของสมาชิกแก๊งฝูชิงทั้งหมดที่รู้เรื่องของหยานฮั่นในครั้งนี้และมอบให้เย่เชียนทันที

เย่เชียนนั้นเพิ่งได้ข้อมูลคนเหล่านี้จากปากของเซี่ยจือยี่และดูเหมือนไม่มีใครน่าสงสัยได้เลยแต่ถ้าคนรายชื่อเหล่านี้เป็นสายจริงๆล่ะก็อีกฝ่ายต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอนไม่เช่นนั้นเขาคงจะถูกจับได้ว่าเป็นสายลับมาตั้งนานแล้ว ซึ่งเหตุการณ์นี้ยังคงทำให้เย่เชียนกังวลอย่างมากเพราะถ้าหากคราวนี้สายลับคอยรายงานข่าวต่างๆนั่นก็หมายความว่าสมาคมมังกรดำจะต้องดำเนินการกวาดล้างแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงแล้ว ส่วนเหตุการณ์ของหยานฮั่นมันก็เป็นเพียงผลประโยชน์ที่ไม่คาดคิดเพียงเท่านั้น

“เพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้นอีกคุณหยานฮั่นก็อย่าเพิ่งออกไปจากประเทศญี่ปุ่นในช่วงนี้และหลังจากที่ผมตรวจสอบแล้วผมจะหาวิธีส่งคุณกลับไปให้เร็วที่สุด” หลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “คุณเซี่ย..คุณหยานฮั่น..อย่าเพิ่งบอกเรื่องนี้ให้ใครฟังจะได้มั้ย?”

เซี่ยจือยี่ก็พยักหน้าเบาๆแล้วพูดว่า “ได้ค่ะ..ฉันรู้ว่าต้องทำอะไร”

“พี่ม่อหลงช่วยดูแลเขาให้ดีและแจ้งให้ผมทราบทันทีหากมีอะไรเกิดขึ้นอีก” เย่เชียนพูด “เขาเป็นลูกน้องของปู่หวงฟู่ชิงเตี๋ยนเพราะงั้นเราต้องไว้หน้าปู่สักหน่อย..ถึงยังไงปู่เขาก็…” เย่เชียนไม่ได้พูดต่อเพราะความหมายนั้นชัดเจนอย่างมาก ซึ่งท้ายที่สุดแล้วหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็เป็นสมาชิกของสำนักม่อจื๊อและเขาก็ยังเป็นผู้ส่งสารและผู้เป็นอาจารย์ของม่อหลงอีกด้วย ดังนั้นมันก็สมเหตุสมผลสำหรับการช่วยหยานฮั่นนั่นเอง

ขณะพูดจู่ๆโทรศัพท์มือถือของเซี่ยจือยี่ก็ดังขึ้นและเซี่ยจือยี่ก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาดูแล้วพูดกับเย่เชียนว่า “อาจารย์โย่วโทรเข้ามา..ฉันคิดว่าเขาคงจะรู้แล้วว่ามันเกิดอะไรขึ้นที่ท่าเรือ”

“คุณรับสายเลยแต่อย่าบอกว่าผมอยู่ที่นี่ด้วย” เย่เชียนพูด

เนื่องจากคำพูดของเย่เชียนก่อนหน้านี้เซี่ยจือยี่จึงไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ดังนั้นหลังจากกดปุ่มรับสายเสียงของโย่วซวนที่ดูกังวลเล็กน้อยก็ดังเข้ามา “คุณหนู!..ฉันได้ยินมาว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่ท่าเรือใช่ไหม..คุณหนูเป็นอะไรหรือเปล่า..แล้วชายหนุ่มคนนั้นล่ะเขาไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม” โย่วซวนพูดต่อ “เขาเป็นคนที่คุณเย่ฝากฝังเอาไว้กับเราและถ้าหากมีอะไรผิดพลาดล่ะก็แก๊งฝูชิงอย่างเราก็จะต้องรับผิดชอบ..เราทำให้คุณเย่ผิดหวังมาก”

“เขาไม่ได้เป็นอะไร..เขาแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อย” เซี่ยจือยี่พูด

“คุณหนูรู้ไหมว่าพวกนั้นเป็นใคร” โย่วซวนถาม

“ฉันก็ไม่รู้เหมือนกันแต่ฉันจะตรวจสอบสิ่งต่างๆ..นี่เป็นการท้าทายแก๊งฝูชิงของเราอย่างเปิดเผยจริงๆ” เซี่ยจือยี่พูด

“ได้..เดี๋ยวฉันจะช่วยจัดการเรื่องนี้ด้วย..ฉันจะสืบค้นข้อมูลของนินจาเหล่านั้นทีละคน” โย่วซวนพูด “ว่าแต่ตอนนี้คุณหนูอยู่ที่ไหน..ในเมื่อเรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นที่ท่าเรือเพราะงั้นมันจึงเป็นไปได้ว่าจะต้องมีบางอย่างในแก๊งฝูชิงของเราผิดพลาด..เราไม่สามารถปล่อยให้เหตุการณ์แบบนี้ซ้ำรอยได้อีก..บอกที่อยู่ของคุณหนูมาแล้วฉันจะส่งคนไปคุ้มกันให้มากขึ้น”

เซี่ยจือยี่หันไปเหลือบมองเย่เชียนที่กำลังส่ายหัวอยู่เพราะโย่วซวนเองก็เป็นหนึ่งในรายชื่อผู้ที่รู้กำหนดการการส่งตัวหยายฮั่นออกจากประเทศญี่ปุ่น ดังนั้นเย่เชียนจึงสงสัยเขาและถึงแม้ว่าคำพูดที่โย่วซวนเพิ่งพูดออกมาจะดูเป็นธรรมชาติก็ตามแต่มันก็มีความเป็นไปได้ที่จะเป็นโย่วซวนเช่นกัน ซึ่งจุดประสงค์ก็คือเพื่อปกป้องตัวตนของเขาจากการถูกเปิดเผยเขาจึงต้องการทราบที่อยู่ของหยานฮั่นแล้วทำภารกิจให้เสร็จสิ้นโดยการตามเก็บงานให้เรียบร้อย สืบสวนและจัดการกับตำแหน่งของหยาน ดังนั้นเย่เชียนจึงไม่สามารถไว้ใจใครได้ในสิบรายชื่อเหล่านี้และจะไม่ใส่ใจกับคำพูดเหล่านั้นเพราะทุกๆคนก็มีโอกาสที่จะเป็นสายลับกันได้ทุกคน

“ตอนนี้เขาปลอดภัยแล้วและฉันได้แจ้งคุณเย่เรียบร้อยแล้วตอนนี้คุณเย่จะส่งคนมาคอยคุ้มกันชั่วคราว..ตอนนี้เรากำลังหาวิธีที่จะส่งตัวหยายฮั่นออกจากประเทศญี่ปุ่นอีกครั้งโดยเร็วที่สุด..ซึ่งถ้าหากมีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นที่ท่าเรืออีกนั่นก็หมายความว่ามีใครบางคนต้องการที่จะทำสงครามกับแก๊งฝูชิงของเรา..เพราะงั้นเราจะปล่อยให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นอีกไม่ได้” เซี่ยจือยี่พูด

“ถ้างั้นก็ไม่เป็นอะไรหรอกถ้าอยู่ภายใต้การดูแลของคุณเย่..แค่ครั้งนี้เสียหน้ากับคุณเย่จริงๆและไม่รู้เลยว่าจะขอโทษคุณเย่ยังไง..คุณหนูช่วยบอกคุณเย่ให้หน่อยว่าฉันขอโทษและบอกเขาไปว่าเรื่องจะทางเราจะรีบให้คำตอบโดยเร็วที่สุด” โย่วซวนพูด

“ได้ค่ะ” เซี่ยจือยี่พูด “อาจารย์โย่วถ้าไม่มีอะไรเพิ่มเติมแล้วฉันขอตัวก่อนนะคะ”

“อืม..ไว้เจอกัน” โย่วซวนพูดจบและกดวางสายไป จากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและกดเบอร์โทรศัพท์เพื่อโทรออก

เย่เชียนก็หันไปมองม่อหลงแล้วพูดว่า “พี่ม่อหลงเรื่องที่นี่ผมขอฝากพี่จัดการด้วยนะ..ผมมีบางสิ่งบางอย่างที่ต้องทำ” จากนั้นเขาก็มองไปที่หยานฮั่นแล้วพูดว่า “คุณเองก็อย่าออกไปไหน..ไม่ใช่ว่าผมห่วงชีวิตของคุณหรืออะไรแต่ถ้ามันทำให้พี่น้องเขี้ยวหมาป่าของผมต้องเสี่ยงและเป็นอะไรไปล่ะก็ผมจะดึงคุณออกมาจากหลุมศพและชำแหละศพของคุณ!”

หยานฮั่นก็กลอกตาไปมาแล้วพูดว่า “ถ้าผมตายไปจริงๆผมคิดว่าคุณคงจะหาศพของผมไม่เจอหรอก..แบบนั้นคุณจะทำอะไรได้”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน