ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 658

ตอนที่ 658 การประชุมของแก๊งเจ้าพ่อฝูชิง ตอนที่ 7

เขาเป็นใคร? เขาเป็นมือขวาของจ้าวไค่ที่จ้าวไค่ไว้ใจมากที่สุดนามว่าหยานคุน อย่างไรก็ตามภายในแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงนั้นก็มีอยู่ไม่กี่คนที่รู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขาเพราะเขานั้นเป็นหนึ่งในสายลับที่ถูกส่งมาโดยสมาคมมังกรดำเหมือนกับโย่วซวนนั่นเอง

ซึ่งเดิมทีโย่วซวนนั้นไม่จำเป็นต้องใช้เขาเลยแต่ตอนนี้เขาก็ไม่มีทางอื่นแล้วดังนั้นเขาจึงต้องละทิ้งเบี้ยเพื่อปกป้องตัวตนของเขาเอาไว้โดยการใช้หยานคุนเป็นเหยื่อล่อเพื่อตัดสินความผิดของจ้าวไค่และบรรลุเป้าหมายในการกำจัดฝ่ายที่ไม่เห็นด้วย ซึ่งทั้งหมดทั้งมวลนี้เป็นเพียงละครที่ขมขื่นที่ถูกสร้างขึ้นโดยโย่วซวน

ถ้าเป็นสายลับตัวจริงแล้วหลายสิ่งหลายอย่างก็สามารถทำได้อย่างมีเหตุผลเพราะพวกเขาทั้งหมดได้รับการปลูกฝังโดยสมาคมมังกรดำและถูกล้างสมองโดยสมบูรณ์และในความคิดของพวกเขานั้นพวกเขาจะภักดีต่อสมาคมมังกรดำและยอมสละชีวิตเพื่อองค์กร ดังนั้นในกรณีนี้ก็เช่นกันเพื่อที่จะรักษาตัวตนของโย่วซวนเอาไว้และทำให้ภารกิจบรรลุเป้าหมายเช่นนั้นมันก็ถึงวาระการเสียสละของหยานคุนแล้ว

ถ้าไม่ใช่เพราะการปรากฏตัวของจ้าวซินแล้วโย่วซวนก็ไม่จำเป็นต้องทำเช่นนี้เลย อย่างไรก็ตามต้องยอมรับเลยว่าโย่วซวนเตรียมตัวมาพร้อมอย่างเต็มที่โดยการจัดเตรียมเรื่องนี้ตั้งแต่เช้าเพื่อป้องกันไม่ให้เหตุการณ์ที่เลวร้าย

ในห้องโถงด้านในนั้นสมาชิกแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงสองคนที่คอยดูหยานคุนที่กำลังจ้องมองพวกเขาด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความโกรธราวกับต้องการกินเนื้อและเคี้ยวกระดูกของพวกเขาเพราะรอยเป็นบนร่างกายของหยานคุนนั้นเกิดจากทั้งสองคนนี้ เพื่อให้บรรลุผลโย่วซวนก็ไม่ได้หยุดพวกเขาเพราะถ้าหากปัญหาต่างๆได้รับการแก้ไขอย่างราบรื่นล่ะก็โย่วซวนจะสามารถสุ่มหาข้อแก้ตัวได้และสามารถปล่อยหยานคุนไปได้ ซึ่งการแสดงนี้ต้องใช้ความเป็นธรรมชาติอย่างมากเพื่อบรรลุเป้าหมายให้สำเร็จ

“ถ้าไม่ใช่เพราะหัวหน้าบอกว่าห้ามฆ่าแกล่ะก็ฉันจะเจาะรูสักสองสามรูบนร่างกายของแกเดี๋ยวนี้แหละ” สมาชิกแก๊งฝูชิงคนหนึ่งพูดและเตะหยานคุนอย่างรุนแรง

หยานคุนก็กระอักเลือดออกมาภายใต้ความเจ็บปวดเพราะหลังจากการถูกทรมานอย่างรุนแรงตลอดทั้งคืนหยานคุนก็ได้รับบาดเจ็บภายในอย่างรุนแรงและเขาก็ไม่สามารถอดทนได้อีก เมื่อโดนเช่นนั้นหยานคุนก็แลบลิ้นเลียคราบเลือดที่มุมปากและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “พวกแกอย่าได้ใจนักเลย”

“แกยังกล้าพูดอยู่อีกเหรอ..อีกไม่นานแกก็ต้องตาย!” ในขณะที่พวกเขาพูดเขาก็ทำร้ายหยานคุนต่อจนสมาชิกแก๊งคนอื่นๆรีบคว้าตัวเขาและเกลี้ยกล่อมเขา “อย่าใจร้อนนักสิ..ถ้าฆ่ามันตอนนี้หัวหน้าจะต้องลงโทษนายอย่างแน่นอน..ไม่ช้าก็เร็วถึงยังไงมันก็ต้องตายอยู่ดีอย่ารีบร้อนไปเลย”

“มันเป็นคนทรยศ..กล้าแม้กระทั่งขายพวกพ้อง” สมาชิกแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงก็พูดอย่างโกรธเคือง “ปล่อยฉัน..ฉันจะไม่ฆ่ามัน” ขณะที่เขาพูดสมาชิกแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงอีกคนก็มาช่วยดึงเขาเอาไว้

“ในเมื่อพวกแกอยากจะฆ่าเขานักเดี๋ยวฉันจัดการให้เอง!” ทันทีที่เสียงนั้นจบลงจู่ๆเงาดำก็พุ่งออกมาจากความมืดและแม้กระทั่งสมาชิกของแก๊งฝูชิงสองคนก็ยังไม่เห็นสิ่งที่เกิดขึ้น ซึ่งหยานคุนมีบาดแผลการถูกเฉือนลึกๆอยู่ที่คอของเขาและเลือดก็พุ่งออกมาราวกับน้ำพุ เมื่อหยานคุนกำลังจะตายดวงตาของหยานคุนก็ยังคงเปิดกว้างและเต็มไปด้วยความกลัว อย่างไรก็ตาม สิ่งนี้มันไม่ใช่ความกลัวตายเพราะเขาตั้งใจที่จะตายมานานแล้วเพียงแต่ว่าถ้าเขาตายมันก็จะทำลายแผนการของโย่วซวนที่เขากำลังแสดงไปอย่างสิ้นเชิงและมันจะไร้ความหมายกับการตายของเขาอย่างยิ่ง

สิ่งต่างๆมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน ยิ่งไปกว่านั้นหยานคุนก็ถูกฆ่าตายก่อนที่สมาชิกแก๊งฝูชิงทั้งสองคนจะมีเวลาตอบโต้เสียอีก คนที่ปรากฏตัวออกมานั้นเป็นใคร? ซึ่งแน่นอนว่าจะต้องเป็นหมาป่าผีไป๋ฮวยที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดและทั้งหมดนี้ก็อยู่ในแผนของหมาป่าผีไป๋ฮวยอยู่แล้วเพราะเขารู้อยู่แล้วว่าโย่วซวนได้จัดเตรียมตัวละครดังกล่าวเอาไว้ ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ติดตามเย่เชียนเพื่อเข้าร่วมในการประชุมในฐานะบอดี้การ์ดและเลือกที่จะสังเกตการณ์อยู่ในความมืด

ถ้าโยวซวนล้มเหลวนั่นก็เป็นเพราะการกระทำและการปรากฏตัวของหมาป่าผีไป๋ฮวยซึ่งเป็นตัวละครที่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจะมาอยู่ในการแสดงและแผนการของเขาด้วย ซึ่งสิ่งนี้ทำให้โย่วซวนสูญเสียอย่างมาก

สมาชิกของแก๊งฝูชิงก็ผงะไปครู่หนึ่งและในที่สุดพวกเขาก็กลับมามีสติอีกครั้งและเริ่มโจมตีหมาป่าผีไป๋ฮวย อย่างไรก็ตามพวกเขาจะเป็นคู่ต่อสู้ของหมาป่าผีไป๋ฮวยได้ที่ไหน? โดยไม่มีการโต้กลับเลยแม้แต่น้อยหมาป่าผีไป๋ฮวยก็ทำให้สมาชิกแก๊งฝูชิงสองคนตัวสั่นและทำอะไรไม่ได้ในทันที

จากนั้นหมาป่าผีไป๋ฮวยก็เหลือบมองศพของหยานคุนด้วยรอยยิ้มที่เยือกเย็นและหายวับไปในเงามืดทันที

หลังจากนั้นไม่นานสมาชิกแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงที่ถูกโย่วซวนส่งสัญญาณให้เข้ามาในห้องโถงนี้ก็เข้ามาเพื่อพาตัวหยานคุนออกไปแต่ทว่าภาพตรงหน้าก็ต้องทำให้พวกเขาตกตะลึงและงุนงง ซึ่งหลังจากเห็นว่าเกิดอะไรขึ้นพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะผงะแล้วรีบเดินเข้าไปเขย่าตัวเรียกสติของสมาชิกแก๊งทั้งสองที่เผชิญหน้ากับหมาป่าผีไป๋ฮวยก่อนหน้านี้และเมื่อทั้งสองได้สติแล้วพวกเขาก็ถามว่า “เกิดอะไรขึ้นทำไมหยานคุนถึงตายแบบนี้?”

“ฉัน..ไม่รู้..จู่ๆก็มีชายชุดดำบุกเข้ามาฆ่าหยานคุนจนพวกเราตั้งตัวไม่ทัน” สมาชิกแก๊งฝูชิงก็ยังคงตัวสั่นและสับสนขณะพูด

“ไอ้พวกไร้ประโยชน์!” สมาชิกแก๊งฝูชิงที่เพิ่งจะเข้ามาพูดอย่างโกรธเกรี้ยวและรีบเข้าไปตรวจอาการบาดเจ็บของหยานคุนแล้วรีบเดินออกไป หลังจากเดินไปถึงโย่วซวนพวกเขาก็กระซิบสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องโถงด้านในให้โย่วซวนฟังจนโย่วซวนตกตะลึงไปอย่างสมบูรณ์

แผนของโย่วซวนที่เขาพยายามอย่างหนักเพื่อจัดเตรียมมันเอาไว้เพื่อวันนี้ได้พังทลายลงต่อหน้าของเขาเพราะเขาไม่ลังเลใดๆเลยที่จะเสียสละสายลับคนหนึ่งแต่กลับถูกใครบางคนฆ่าตายอย่างลึกลับ ซึ่งเรื่องนี้ทำให้เขาสูญเสียอย่างมากและเขาไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าใครเป็นคนทำ ทั้งการปรากฏตัวของจ้าวซินประกอบกับการลอบสังหารหยานคุนแบบนี้เมื่อทั้งสองสิ่งรวมกันมันก็ทำให้โย่วซวนสงสัยว่ามันจะต้องมีคนรู้จักตัวตนที่แท้จริงของเขา อย่างไรก็ตามอีกฝ่ายก็ยังไม่ได้เปิดเผยตัวตนของเขาจนถึงตอนนี้ดังนั้นเขาจึงไม่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังเล่นอะไรอยู่กันแน่? ประเด็นหลักๆก็คือเขานึกไม่ออกเลยว่าอีกฝ่ายจะเป็นใครไปได้?

เซี่ยจือยี่? เห็นได้ชัดว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะถ้าเป็นเธอล่ะก็เธอคงไม่พูดอะไรออกมาตอนนี้หรอกหรืออาจจะเป็นเย่เชียน? เมื่อคิดเช่นนั้นโย่วซวนก็อดไม่ได้ที่จะมองไปที่เย่เชียนแต่เย่เชียนนั้นดูปกติมากและไม่มีความผิดปกติในการแสดงออกของเย่เชียนเลยและนอกจากนี้ในมุมมองของโย่วซวนนั้นถ้าหากเย่เชียนรู้จักตัวตนของเขาเย่เชียนก็คงจะไม่มานั่งอยู่ที่นี่และทนฟังเขาหรอกใช่ไหม? ซึ่งหากเป็นเช่นนั้นแน่นอนว่าเย่เชียนจะต้องออกมาประจานตัวเองตั้งแต่แรกแล้ว

ตัวตนของอีกฝ่ายทำให้โย่วซวนอยากรู้อยากเห็นอย่างมากเพราะไม่เขาสามารถเข้าใจจุดประสงค์ของอีกฝ่ายได้เลย อย่างไรก็ตามในเวลานี้เขาก็ไม่สามารถกังวลหรือครุ่นคิดเรื่องอื่นได้อีกเพราะการตายของหยานคุนทำให้แผนการที่เตรียมมาทั้งหมดของโย่วซวนพังทลายไป ดังนั้นเขาจึงกระซิบบอกสมาชิกแก๊งฝูชิงว่าให้ไปบอกสมาชิกทั้งหมดข้างนอกให้ปิดล้อมสโมสรแห่งนี้เอาไว้และตามหาคนที่ฆ่าหยานคุน จากนั้นโย่วซวนก็โบกมือให้เขาออกไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน