ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 661

ตอนที่ 661 การประชุมของแก๊งเจ้าพ่อฝูชิง ตอนที่ 10

สถานการณ์เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก ซึ่งหมาป่าผีไป๋ฮวยที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดก็เห็นฉากดังกล่าวอย่างชัดเจนด้วยสีหน้าที่ดูตกตะลึงเล็กน้อยพร้อมกับเจตนาฆ่าที่รุนแรงอยู่ภายในดวงตาของเขา อย่างไรก็ตามในช่วงเวลาเช่นนี้เขาก็ไม่สามารถทำอะไรได้ไม่เช่นนั้นความพยายามก่อนนี้ของเขาอาจจะต้องสูญเปล่าอย่างแน่นอน

โย่วซวนก็อ่านบันทึกของจ้าวซินอย่างหวาดระแวงและขมวดคิ้งซ้ำแล้วซ้ำเล่า ซึ่งบันทึกชุดนี้มีรายละเอียดสิ่งต่างๆของสายลับที่แฝงตัวเข้ามาในแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงในช่วงหลายปีที่ผ่านมาอย่างละเอียดทั้งเวลาและสถานที่ ยิ่งไปกว่านั้นข้อมูลเฉพาะบุคคลก็ชัดเจนอย่างมากและที่สำคัญกว่านั้นสายลับทั้งหมดที่บันทึกเอาไว้ข้างต้นก็ล้วนเป็นสายลับที่สมาคมมังกรดำส่งเข้ามาแฝงตัวอยู่ในสมาคมมังกรดำ ที่อยู่ในกลุ่มฝูชิง แน่นอนว่าเหล่าผู้นำต่างก็ตกตะลึงไปกับข้อมูลดังกล่าวเช่นกัน

ตอนนี้โย่วซวนอยู่ในสภาวะตึงเครียดอย่างมากเพราะเขาไม่ได้คาดหวังว่าจ้าวไค่จะมีข้อมูลดังกล่าวมากถึงขนาดนี้และเขาก็โทษตัวเองที่พลาดเกี่ยวกับสิ่งนี้ไปและถึงแม้ว่าเขาต้องการปกป้องคนเหล่านี้ก็ตามแต่เขาก็ไม่สามารถทำได้เลย ซึ่งหนึ่งในนั้นมีชื่อของโย่วซวนเขียนเอาไว้อย่างชัดเจนดังนั้นโย่วซวนจึงอดไม่ได้ที่จะกระวนกระวาย ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทำไมใบหน้าของเซี่ยงตงไป่ถึงมืดมนอย่างมาก

อย่างไรก็ตามเมื่ออ่านข้อมูลดังกล่าวไปสักพักแล้วโย่วซวนก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะถึงแม้ว่าจะมีบันทึกมากมายเกี่ยวกับตัวเขาแต่มันก็พิสูจน์ไม่ได้ว่าเขาเป็นสายลับเลย แต่สำหรับคนอื่นๆแล้วโย่วซวนไม่สามารถช่วยพวกเขาได้เลย แต่ทว่าตราบใดที่โย่วซวนยังไม่จนตรอกเขาก็จะสามารถช่วยคนเหล่านั้นได้

“เอาไปให้ผู้นำคนอื่นๆดูซะ” โย่วซวนส่งข้อมูลให้สมาชิกแก๊งและสั่งให้เขาส่งบันทึกให้กับผู้นำคนอื่นๆ

เมื่อเหล่าผู้นำของแก๊งได้เห็นข้อมูลดังกล่าวแล้วเห็นได้ชัดว่าพวกเขาตกตะลึงไปกับสิ่งที่เป็นอย่างมาก ซึ่งมีทั้งคนที่ตกใจและบางคนก็มีสีหน้าที่เต็มไปด้วยความกลัว แน่นอนว่าผู้ที่มีการแสดงออกที่ดูตกใจและหวาดกลัวนั้นเห็นได้ชัดว่าพวกเขาเป็นสายลับที่ถูกบันทึกเอาไว้ในเอกสารดังกล่าวที่ถูกส่งมาโดยสมาคมมังกรดำ ยิ่งไปกว่านั้นทุกๆคนที่อยู่ในรายชื่อต่างก็มีความสัมพันธ์ที่ดีกับโย่วซวนทั้งนั้น

“หืม..ฉันไม่คิดเลยว่าแก๊งฝูชิงของเราจะมีสายลับแฝงตัวอยู่มากขนาดนี้..ว่าไงล่ะคุณโย่ว..คุณมีอะไรจะพูดอีกไหม?” ซานเย่พูดพร้อมกับสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

“ผมไม่มีอะไรจะพูด” โย่วซวนพูดเบา ๆ

“งั้นแสดงว่าคุณยอมรับแล้วว่าคุณเป็นสายลับ?..หึ..สุดท้ายก็เป็นแบบนี้จริงๆ..ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงพยายามบ่ายเบี่ยงและยืนกรานอย่างมั่นใจว่าผู้นำเขตจ้าวเป็นสายลับ..ปรากฏว่าคุณแค่ต้องการกำจัดแพะรับบาป..ดูเหมือนว่าเรื่องท่าเรือจะเป็นฝีมือของคุณสินะ..แล้วคุณก็เป็นคนฆ่าผู้นำเขตจ้าวด้วยใช่ไหม?” ชานเย่พูด

“คุณซวน..คุณมีอะไรจะอธิบายอีกหรือเปล่า?” เซี่ยตงไป่พูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่สบอารมณ์อย่างมาก ถึงแม้ว่าเขาจะชื่นชอบโย่วซวนก็ตามแต่เขาก็ไม่สามารถอดทนต่อความอัปยศเช่นนี้ได้ ซึ่งเหตุผลที่เขาลำเอียงมาโดยตลอดนั่นก็เพราะว่าโย่วซวนทำหลายสิ่งหลายอย่างเพื่อแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงและเป็นมือขวาที่จงรักภักดีของเขา อย่างไรก็ตามในตอนนี้โย่วซวนถูกตีตราว่าเป็นสายลับแฝงตัวดังนั้นเซี่ยตงไป่จึงอดไม่ได้ที่จะรู้สึกสูญเสียอาการไปอย่างมาก

“อันที่จริงผมก็พูดออกไปในตอนแรกแล้วว่าผมอยากจะหารือเกี่ยวกับสายลับในแก๊งของเรา..เพราะผมเชื่อว่าทุกคนสามารถทำงานร่วมกันเพื่อตรวจสอบได้..แต่ทว่าทุกคนกลับยืนยันที่จะดูหลักฐานต่างๆ..เดิมทีผมแต่ต้องการกำจัดคนที่ไม่เห็นด้วยกับผมเพราะในตอนนี้มันมีสายลับมากมายในแก๊งของเราและพวกเราก็ไม่สามารถรู้ได้เลยว่าอะไรจริงหรือเท็จ..สิ่งเหล่านี้ก็สอดคล้องกับคนที่ผมเคยสอบสวนมาก่อน” โย่วซวนพูดและพยายามไม่กระวนกระวาย

“หัวหน้าครับ..ข้อมูลเหล่านี้เป็นของปลอม..มันมีคนที่ต้องการจะใส่ร้ายผม” ผู้นำเขตคนหนึ่งพูดอย่างกระวนกระวาย

“คุณต้องการจะพูดอะไรอีก..ในนี้มีหลักฐานที่ชี้ชัดและละเอียดอย่างมาก..มันไม่มีที่ว่างให้คุณแก้ตัวเลย” เซี่ยตงไป่พูดอย่างไม่สบอารมณ์ “มาเถอะ..พวกคุณทุกคนยอมรับความผิดซะ..ถึงยังไงมันก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว..คุณซาน..พวกเราควรทำตามกฎยังไงดี?”

“ตามกฎของแก๊งฝูชิงของเราแล้วใครก็ตามที่ทรยศจะถูกประหารชีวิต!” ซานเย่พูด

“ควบคุมตัวคนที่มีในรายชื่อเอาไว้ก่อน..เดี๋ยวฉันจะคุยและสอบสวนพวกเขาเอง” เซี่ยตงไป่พูด หลังจากคำพูดนั้นจบลงบุคคลที่มีชื่ออยู่ในรายการนั้นก็ถูกนำตัวออกไปจากห้องประชุมซึ่งมีจำนวนมากกว่า 20 คน

“หัวหน้าครับผมขอโทษ..ผมหวังว่าหัวหน้าจะปล่อยครอบครัวของผมไป..เพราะถึงยังไงผมก็ช่วยเหลือแก๊งฝูชิงมานานหลายปี” ผู้นำเขตหัวโล้นพูดด้วยความขมขื่นและสายตาที่มองมานั้นเผยให้เห็นแววตาที่เศร้าโศกยิ่งกว่าความตายเสียอีก

“มันไม่ใช่สิ่งที่ลูกๆและภรรยาของคุณต้องรับผิดชอบ..เพราะงั้นไม่ต้องกังวลไปฉันจะไม่ไปยุ่งกับครอบครัวของคุณ” เซี่ยตงไป่พูด

“ขอบคุณครับหัวหน้า..ขอบคุณจริงๆ” ผู้นำเขตหัวโล้นกล่าวคำขอบคุณเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่าแล้วพูดต่อว่า “ผมเสียใจกับพี่น้องของเราทุกคน..ผมไม่มีหน้ามาเผชิญหน้าทกับทุกคนอีกต่อไปแล้ว..หากชาติหน้ามีจริงผมจะเป็นสมาชิกที่จงรักภักดีของแก๊งฝูชิงให้ได้เลย” หลังจากพูดจบเขาก็ชักมีดออกมาแล้วแทงเข้าที่หน้าอกของตัวเองโดยตรงและร่างของเขาก็ค่อยๆล้มลงอย่างช้าๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน