ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 663

ตอนที่ 663 ถึงวาระของจ้าวซิน

ไอซอลเดแฮมป์ตันผู้นำองค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ได้มาเยือนประเทศญี่ปุ่นโดยการมาในครั้งนี้ก็มาเพื่อสนับสนุนเย่เชียนในการทำลายองค์กรทหารรับจ้างเรดซัน ซึ่งองค์กรทหารรับจ้างเรดซันนั้นเป็นหนึ่งในเครือข่ายของสมาคมมังกรดำ ดังนั้นแน่นอนว่าโย่วซวนจะต้องใส่ใจกับการเคลื่อนไหวของเย่เชียนอย่างใกล้ชิดและเข้าใจแผนการทั้งหมดของเขาและอย่างน้อยๆเขาก็จำเป็นต้องรู้ว่าเย่เชียนจะดำเนินการโจมตีองค์กรทหารรับจ้างเรดซันเมื่อใดและอย่างไร จากนั้นสมาคมมังกรดำก็จะสามารถใช้โอกาสนี้เพื่อตอบโต้และทำลายเย่เชียนอย่างสมบูรณ์แบบ

ดังนั้นในช่วงเวลาที่สำคัญนี้ถึงแม้ว่าโย่วซวนจะช่วยชีวิตเหล่าสายลับคนอื่นๆได้ก็ตามแต่เขาก็ไม่คิดที่จะทำโดยเด็ดขาดเพื่อไม่ให้ทำลายแผนทั้งหมดของเขา ยิ่งไปกว่านั้นเหล่าสายลับต่างก็เตรียมตัวเตรียมใจตายมาตั้งแต่แรกแล้ว ดังนั้นความตายของพวกเขาก็ไม่ใช่ความรับผิดชอบของโย่วซวน

โย่วซวนเชื่อว่าตราบใดที่เขายังอยู่ในแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงต่อไปเขาก็จะสามารถนำสายลับเข้ามาแทรกซึมได้เรื่อยๆ

เมื่อส่งเย่เชียนกับหลินเฟิงที่ประตูทางเจ้าสโมสรแล้วเย่เชียนก็มองย้อนกลับไปหาโย่วซวนแล้วพูดว่า “หัวหน้าโย่วคุณมาส่งแค่นี้ก็ได้ครับ..คุณกลับไปหาพี่ใหญ่เถอะเพราะตอนนี้แก๊งฝูชิงต้องการคุณ..รีบๆจัดการปัญหานี้ให้เรียบร้อยเพราะมันจะส่งผลเสียอย่างมากต่อแผนของพวกเรา”

“คุณเย่ไม่ต้องกังวลไปครับ.. ตราบใดที่ผมยังอยู่แก๊งฝูชิงจะไม่มีวันเผชิญหน้ากับปัญหาที่เลวร้ายอย่างแน่นอน” โย่วซวนพูด “คุณเย่คุณต้องการให้ผมส่งตัวคนๆนั้นออกจากประเทศญี่ปุ่นอีกครั้งไหม..เรื่องนี้ผมต้องขอโทษจริงๆกับสิ่งที่เกิดขึ้น..แต่ตอนนี้ที่สายลับที่แฝงตัวอยู่ในแก๊งของเราก็ถูกจัดการไปหมดแล้วเพราะงั้นผมเชื่อว่ามันจะไม่มีปัญหาอะไรอีก”

“อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลยหัวหน้าโย่ว..ผมเชื่อว่าคุณเองก็ไม่อยากให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น..อีกอย่างตอนนี้อาการบาดเจ็บของเขาก็ยังไม่หายเพราะงั้นเรื่องนี้ค่อยคุยกันทีหลัง” เย่เชียนพูด “เรื่องนี้ถือเป็นเรื่องใหญ่อย่างมาก..ผมคงต้องรบกวนหัวหน้าโย่วด้วยเพราะผมไม่สามารถส่งเขาออกจากประเทศญี่ปุ่นได้”

“ได้ครับ” โย่วซวนพูด “คุณเย่เป็นแขกผู้มีเกียรติของแก๊งฝูชิงเพราะงั้นธุระของคุณก็ธุระเป็นของแก๊งฝูชิงเหมือนกัน..พวกเราจะพยายามอย่างดีที่สุดเพื่อช่วยสนับสนุนคุณเย่ครับ”

เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ถ้าหัวหน้าโย่วพูดแบบนั้นผมก็สบายใจ..เอาล่ะพวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ..เดี๋ยวพี่หลินกับผมออกไปกันเอง”

“อืม..เอาไว้พบกันเร็วๆนี้ครับ” โย่วซวนพยักหน้าและพูด

เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วจากนั้นทั้งสองเข้าก็ไปในรถและขับออกไปอย่างรวดเร็ว

หลังจากที่จ้าวซินออกจากสโมสรไปในที่สุดเขาก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพราะสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้มันหนักหน่วงเกินไปสำหรับเขาและเขาเกือบจะทิ้งชีวิตของตัวเองลงที่นั่น อย่างไรก็ตามถึงแม้ว่าเรื่องต่างๆจะยังไม่เสร็จสมบูรณ์และโย่วซวนก็ไม่ได้ถูกจับในฐานะสายลับก็ตามแต่เขาก็สามารถทวงความยุติธรรมให้พ่อของเขาจ้าวไค่และได้เปิดโปงสายลับมากมายที่แฝงตัวอยู่ในแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงอีก

หลังจากที่จ้าวซินขับรถออกจากสโมสรที่ประชุมของแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงไปอย่างรวดเร็วเขาก็ขับตรงไปยังบ้านซานเย่ ซึ่งถึงแม้ว่าจ้าวซินจะไม่ฉลาดมากแต่เขาก็ไม่ได้โง่เพราะตอนนี้ได้ไปยั่วยุโย่วซวนในการประชุมและพยายามใส่ร้ายเขาแล้ว ดังนั้นแน่นอนว่าถึงแม้โย่วซวนจะไม่ได้พูดอะไรหรือมีปฏิกิริยายังไงแต่จ้าวซินก็รู้ดีว่าชีวิตของเขานั้นเสี่ยงอย่างมากเพราะใครจะไปรู้ล่ะว่าโย่วซวนจะจัดการเขาอย่างไร ยิ่งไปกว่านั้นคนเดียวในแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงที่สามารถปกป้องเขาได้ก็คือซานเย่เพราะงั้นเขาจึงไม่กล้าที่จะลังเลหรือไปไหนมาไหนคนเดียว

เมื่อจ้าวซินมาถึงบ้านพักของซานเย่แล้วเขาก็จอดรถแล้วเดินตรงเข้าไปในบ้านทันที ซึ่งหน้าประตูมีลูกน้องของซานเย่สองคนขวางทางจ้าวซินเอาไว้แล้วพูดว่า “หัวหน้าซานไปประชุม..เอ็งมาทำอะไรที่นี่?”

“ผมรู้เพราะผมก็ไปที่งานประชุมเมื่อครู่นี้..ลุงซานบอกให้ผมมาที่บ้านของเขาและรอเขาก่อน” จ้าวซินพูด

แน่นอนว่าลูกน้องของซานเย่สองคนนี้รู้จักจ้าวซินและรู้ว่าซานเย่ได้พูดคุยอะไรบางอย่างกับจ้าวซินเมื่อคืนนี้ ดังนั้นพวกเขาจึงไม่มีข้อสงสัยใดๆและหลังจากพยักหน้าเล็กน้อยพวกเขาปล่อยให้จ้าวซินเดินเข้าไปในบ้าน “เอ็งไปรอที่ห้องนั่งเล่นก่อน..จำเอาไว้นะว่าอย่าเดินไปไหนมาไหนมั่วๆแล้วก็อย่าทำอะไรให้พวกฉันต้องปวดหัวด้วยล่ะ”

จ้าวซินก็หยักหน้าเบาๆแล้วเหลือบมองพวกเขาอย่างไม่สบอารมณ์มากนัก เมื่อเข้าไปในบ้านของซานเย่แล้วในที่สุดจ้าวซินก็โล่งใจอย่างมาก จากนั้นเขาก็เอนตัวลงบนโซฟาแล้วหยิบบุหรี่ออกมาแล้วจุดไฟและเริ่มสูบมัน ซึ่งเมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในตอนนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะสาปแช่งอย่างโกรธเคืองว่า ‘ต่าแกโย่วซวนเอ๊ย..ไอ้หมาลอบกัด..อย่าได้ใจนักเลยเพราะอีกไม่นานแกจะต้องไปลงนรก..ลุงซานจะไม่ปล่อยแกไป!’

หลังจากหยุดไปชั่วขณะจ้าวซินก็บ่นอีกครั้ง ‘ฉันจะทำยังไงดี?..รอให้ลุงซานกลับมาและขอให้เขาช่วยส่งตัวฉันออกนอกประเทศญี่ปุ่นดีไหม?..ที่นี่มันอันตรายมาก..ฉันไม่อยากตายที่นี่!”

“ช่างกล้าหาญเหลือเกิน!” เมื่อเสียงของจ้าวซินจบลงร่างเงาดำๆก็เดินเข้ามาจากที่ไหนสักแห่งและจ้าวซินก็ตกใจเพราะคำพูดเหล่านั้น ซึ่งเขาคุ้นเคยกับเสียงนี้ดีเพราะคนๆนี้เป็นคนที่ช่วยชีวิตเขาและให้รายชื่อสายลับที่แฝงตัวในแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงกับตัวเอง

คนๆนี้ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นหมาป่าผีไป๋ฮวย

ในแผนของหมาป่าผีไป๋ฮวยนั้นจ้าวซินไม่ควรที่จะใส่ร้ายป้ายสีหรือพยายามตีกรอบโย่วซวนเลย อย่างไรก็ตามจ้าวซินก็ได้ริเริ่มโดยพลการและเพิ่มความยากลำบากให้กับแผนทั้งหมดของหมาป่าผีไป๋ฮวยไปอย่างสิ้นเชิงจนหมาป่าผีไป๋ฮวยเกือบจะสูญสียแผนการไป ดังนั้นมันก็ไม่แปลกที่หมาป่าผีไป๋ฮวยจะโกรธ หลังจากมึนงงชั่วครู่จ้าวซินก็ถามว่า “คุณเองหรอ..คุณเข้ามาได้ยังไง?”

“หืม..คนอย่างฉันเหมือนคนที่ไม่สามารถเข้ามาบ้านของผู้นำเขตหลังเล็กๆแบบนี้ได้อย่างงั้นเหรอ?” หมาป่าผีไป๋ฮวยพูด “บอกมาสิว่ามันเกิดอะไรขึ้น”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน