ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 671

ตอนที่ 671 ความลับบางอย่าง

คนๆนี้ไม่ใช่ใครอื่นแต่เป็นไป๋ฮวยที่เพิ่งจะเดินออกมาจากเซฟเฮ้าส์ของไอซอลเดแฮมป์ตัน เนื่องจากมีบางสิ่งที่เย่เชียนไม่สามารถทำได้ ดังนั้นไป๋ฮวยจึงต้องทำแทนเขาและนี่ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการบอกเย่เชียนว่าเย่เชียนนั้นเป็นคนที่เหมาะสมที่สุดที่จะนำองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าไปสู่ความรุ่งโรจน์

เมื่อเห็นไป๋ฮวยแล้วชิงเฟิงก็ตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและเขาก็งุนงงว่าทำไมไป๋ฮวยถึงมาที่นี่ ซึ่งถึงแม้ว่าเขาจะเคยพูดคุยกับไป๋ฮวยมาหลายครั้งแต่ระหว่างพวกเขาก็ไม่ได้มีมิตรภาพที่ลึกซึ้งระหว่างพี่น้อง เพราะทุกๆครั้งที่ชิงเฟิงพบกับไป๋ฮวยนั่นก็เฉพาะตอนที่เขาอยู่กับเย่เชียนและไม่เคยพบกับเขาตามลำพัง เห็นได้ชัดว่าไป๋ฮวยมีบางอย่างและเขาก็ไม่ต้องการให้เย่เชียนรู้

ไป๋ฮวยก็มองไปที่นากาจิมะชินนะที่อยู่ข้างๆชิงเฟิงจากนั้นก็หันไปมองชิงเฟงแล้วพูดว่า “อะไรกันเนี่ย?”

หน้าของนากาจิมะชินนะก็เริ่มเปลี่ยนไปเป็นสีแดงและเธอรู้สึกเขินอายเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอทำกับชิงเฟิง แต่ทว่าชิงเฟิงกลับไม่สนใจ เขายิ้มและพูดว่า “หืม..ไม่ว่าผมจะยุ่งสักแค่ไหนแต่ถ้าเป็นพี่ล่ะก็ผมว่างเสมอ” จากนั้นเขาก็หันไปมองนากาจิมะชินนะแล้วพูดว่า “อ๋อฉันจะแนะนำเธอให้เขาคือ…เอ่อ…” หลังจากลังเลอยู่นานชิงเฟิงก็ไม่รู้จะแนะนำอย่างไรเขาจึงพูดว่า “เขาชื่อพี่ไป๋..เรียกพี่ไป๋ก็แล้วกัน”

“คุณไป๋สวัสดีค่ะ” นากาจิมะชินนะพูด

ไป๋ฮวยก็พยักหน้าเบาๆแล้วพูดว่า “ไม่แปลกใจเลยที่นายดูมีความสุขแบบนี้..เพราะมีสาวสวยแบบนี้อยู่ข้างๆนี่เอง”

ชิงเฟิงก็ยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “เอาหน่าๆ..เมื่อกี้บอสสั่งให้พวกเราไปบอกใครสักคนให้ออกไปซื้ออาหารเพราะงั้นเธอไปก่อนเลย..ฉันกับพี่ไป๋จะคุยกันน่ะ”

นากาจิมะชินนะก็พยักหน้าเบาๆและทำความเคารพไป๋ฮวยแล้วเดินออกไป

หลังจากเห็นนากาจิมะชินนะจากไปชิงเฟิงก็เหลือบมองไป๋ฮวยแล้วพูดว่า “เอาล่ะ..พี่มาหาผมทำไม..อยากไปดื่มกับผมงั้นหรอ”

ไป๋ฮวยก็พูดว่า “ฉันไม่ได้มาเพื่อจะชวนดื่ม..ฉันมาที่นี่เพื่อจะคุยกับนายเกี่ยวกับสิ่งที่สำคัญมาก..แล้วนายล่ะสนใจอยากจะลองฟังดูไหม?”

“แน่นอนสิ..พี่ถึงกับมาที่นี่เพราะงั้นมันต้องน่าสนใจมากแน่ๆ” ชิงเฟิงแล้วก้าวไปข้างหน้าเพื่อทำท่าทางเชิญแล้วพูดว่า “มาเถอะเข้ามาข้างในก่อน” หลังจากนั้นชิงเฟิงก็หยิบบุหรี่ออกมาจากเสื้อของเขาแล้วส่งให้ไป๋ฮวยแต่ไป๋ฮวยส่ายหัวเบาๆ เมื่อเห็นเช่นนั้นชิงเฟิงจึงเบะปากแล้วคีบบุหรี่ใส่ปากจากนั้นก็พูดว่า “พี่ไม่รู้หรอกว่าวันนี้ผมเบื่อมากแค่ไหน..การอยู่เฉยๆมันน่าอึดอัดมาก..ว่าแต่พี่ไปพี่มาหาผมทำไม”

“ฉันได้ยินมาว่าตอนนี้นายทำสิ่งต่างๆได้ดีเลยนี่..นายได้รับมอบหมายให้ดูแลหน่วยกรงเล็บหมาป่าใช่ไหม?” ไป๋ฮวยพูดเบาๆ

“ไม่เอาน่าอย่ามาล้อเลียนผมสิ..พี่ก็น่ารักรู้จักผมดีว่าผมอยู่เฉยๆแบบนี้ไม่ได้เพราะมันน่าเบื่อ..แต่ก่อนผมได้ออกปฏิบัติการตลอดแต่ตอนนี้กลับต้องมาคอยดูแลและบัญชาการหน่วยกรงเล็บหมาป่า” ชิงเฟิงพูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่น

“ทำไมล่ะ?..ฉันคิดว่าการได้บัญชาการหน่วยกรงเล็บหมาป่ามันยอดเยี่ยมมาก..เท่าที่ฉันรู้มาสมาชิกทั้งหมดของหน่วยกรงเล็บหมาป่าคือคนจากองค์กรดาร์คลิลลี่และสมาชิกทั้งหมดก็ล้วนมีแต่ผู้หญิงสวยๆอยู่ในนั้น..นายไม่ชอบเหรอ?” ไป๋ฮวยพูดด้วยรอยยิ้มที่ชั่วร้าย

ชิงเฟิงก็ฉีกยิ้มแล้วพูดว่า “พี่รู้ไหมว่าบางครั้งการมีผู้หญิงมากเกินไปมันก็น่ารำคาญ..ผมอยู่กับพวกผู้หญิงกลุ่มนี้ทั้งวันจนหัวของผมจะระเบิดอยู่แล้ว..สิ่งที่แย่กว่านั้นคือผมไม่สามารถเข้าใจภาษาญี่ปุ่นได้มากนัก..ผมรู้จักแค่ประโยคในหนังผู้ใหญ่บางคำก็แค่นั้น..เพราะงั้นพี่คิดว่าผมจะสนุกกับมันเหรอ..ถ้าเป็นพี่ผมคิดว่าไม่เกินสามวันพี่คงจะเบื่อ”

“อย่าพูดถึงเรื่องไร้สาระเลย..ฉันมาเพื่อคุยเรื่องสำคัญกับนาย..ฉันคิดว่าตอนนี้นายคงจะอยากรู้มากเลยใช่ไหมล่ะว่ามันเรื่องอะไรกันแน่” ไป๋ฮวยพูด

“ผมเพิ่งเห็นพี่กับบอสเข้าไปหาไอซอลเดแฮมป์ตันด้วยกัน..มันมีอะไรบางอย่างผิดปกติงั้นหรอ” ชิงเฟิงพูด

“หึ!” ไป๋ฮวยพูด “มันมีบางอย่างที่ฉันยังไม่ได้บอกพวกเขา..เย่เชียนยังไม่เด็ดขาดพอและมีสิ่งต่างๆที่เขาไม่สามารถละทิ้งได้..แต่เพื่อให้แผนการดำเนินไปอย่างราบรื่นเราจะคิดแบบนั้นไม่ได้!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน