ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 675

ตอนที่ 675 กวาดล้างองค์กรทหารรับจ้างเรดซัน ตอนที่ 2

น่าประหลาดใจที่สมาชิกขององค์กรเซเว่นคิลประสบความสำเร็จในการหลีกเลี่ยงรังสีอินฟราเรดทั้งหมดและลงไปในท่อระบายน้ำได้อย่างเงียบๆ ซึ่งห้องนิรภัยของระบบเตือนภัยนั้นตั้งอยู่ใต้ดินติดกับท่อระบายน้ำและภายในนั้นมีสมาชิกของทหารรับจ้างเรดซันที่กำลังพูดคุยกันและพูดในสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ ซึ่งภายในห้องนั้นเต็มไปด้วยคอมพิวเตอร์ที่กล้องวงจรปิดเพื่อเฝ้าระวังอยู่หลายจอ

เมื่อเห็นเช่นนั้นสมาชิกขององค์กรเซเว่นคิลก็ชักมีดสองเล่มออกมาจากรองเท้าคอมแบทของเขา ซึ่งเล่มหนึ่งเขาใช้ปากคาบเอาไว้ส่วนอีกเล่มหนึ่งอยู่ในมือของเขาและเข้าใกล้ประตูอย่างเงียบๆจากนั้นก็เคาะประตูเบาๆ “ใคร?” เสียงดังออกมาจากในห้องซึ่งเป็นเสียงของสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันที่ถามอย่างใจร้อนและเขาก็ลุกขึ้นมาแล้วเปิดประตูออก

ในขณะที่สมาชิกทหารรับจ้างเรดซันประตูเปิดออกมานักฆ่าขององค์กรเซเว่นคิลก็สะบัดหน้าของเขาโดยใช้ปากที่คาบมีดอยู่แทงเข้าไปที่คอของอีกฝ่ายทันทีจากนั้นก็ใช้มัดในมืออีกเล่มปาออกไปเจาะเข้าที่คอของคนที่อยู่ข้างหลังอย่างแม่นยำ เพราะเหตุใดนักฆ่าคนนี้ถึงเลือกที่จะโจมตีที่คอแทนที่จะเป็นจุดตายอื่นๆ? อันที่จริงมันก็แน่นอนอยู่แล้วว่าหากโจมตีที่คอของคู่ต่อสู้แล้วอีกฝ่ายจะไม่สามารถออกเสียงตะโกนได้ ซึ่งถึงแม้ว่ามีดจะเจาะเข้าไปในหัวใจของคู่ต่อสู้ก็ตามแต่เขาจะไม่ตายในทันทีและการลอบสังหารก็จะล้มเหลวโดยสิ้นเชิง

สมควรแล้วที่นักฆ่าคนนี้เป็นสมาชิกที่ได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีขององค์กรเซเว่นคิลด้วยการตอบสนองและการเคลื่อนไหวที่รวดเร็วอย่างยิ่ง ซึ่งหลังจากโจมตีศัตรูเข้าที่คอแล้วเขาก็รัดคอของสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันที่เปิดประตูและหักคอของอีกฝ่ายอย่างแรงจนมีเสียงกระดูกหักและอีกฝ่ายก็ล้มลงอย่างเงียบๆ

แน่นอนว่านักฆ่าคนนี้ไม่กล้าที่จะละเลยใดๆเขาก็คว้ามีดจากเอวของทหารรับจ้างเรดซันปาใส่สมาชิกทหารรับจ้างเรดซันอีกคนที่อยู่ข้างในอย่างรวดเร็วเพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายร้องขอความช่วยเหลือเพราะอีกฝ่ายก็ไม่ได้ตายในทันทีและในขณะนี้เขากำลังจะเอื้อมไปกดสัญญาณเตือนภัย เนื่องจากความแม่นยำในการขว้างมีดของนักฆ่าคนนี้แม่นยำมากจึงทำให้มีดที่ปาออกไปเจาะทะลุเข้าไปที่ฝ่ามือของสมาชิกทหารับจ้างเรดซันจนเขาไม่สามารถกดสัญญาณเตือนภัยได้

หลังจากนั้นนักฆ่าคนนี้ก็พุ่งออกไปราวกับลูกศรจากคันธนูและระหว่างทางเขาหยิบมีดที่เขาคาบอยู่ในปากแล้วแทงเข้าไปที่หัวใจของคู่ต่อสู้อย่างดุเดือด ซึ่งถ้าพูดให้ชัดเจนก็คือมีดเล่มนี้คือมีด M11 ของกองทัพและใช้สำหรับกองกำลังหน่วยรบพิเศษของประเทศจีน ซึ่งเมื่อมันเจาะเข้าไปร่างกายแล้วมันจะทำให้บาดแผลเปิดอย่างมากจนเลือดออกหมดตัวตายในภายหลัง

“ฉึก!” มีดก็แทงเข้าที่หน้าอกของศัตรูและนักฆ่าคนนี้ก็บิดมีดอย่างรวดเร็วจนอีกฝ่ายก็ล้มลงไปกับพื้นในที่สุด หลังจากนั้นเขาก็ปิดตัวตรวจจับและสัญญาณเตือนอินฟราเรดด้านนอกทั้งหมดและนักฆ่าคนนี้ก็วิทยุบอกเย่เชียนและหลินเฟิงที่รออยู่ข้างนอกทันที

เย่เชียนและหลินเฟิงเองก็รับทราบสถานการณ์ที่เกิดขึ้นในตอนนี้แล้ว ซึ่งถึงแม้ว่าหลินเฟิงจะมั่นใจในลูกน้องของเขาก็ตามแต่เขาก็ยังกังวลอยู่เล็กน้อยแต่ในเมื่อตอนนี้สิ่งต่างๆเป็นไปได้ด้วยดีเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก

หลังจากนั้นเย่เชียนก็ทำสัญญาณมือแล้วพูดว่า “ลงมือได้!” ทันทีที่เสียงพูดจบลงเย่เชียนก็ย่องเบาเดินหน้าเข้าไปก่อนตามด้วยหลินเฟิงและสมาชิกคนอื่นๆและทุกอย่างก็เป็นไปอย่างราบรื่น

หลังจากผ่านรั้วอินฟราเรดกันมาแล้วเย่เชียนก็พูดกับหลินเฟิงว่า “เราต้องแบ่งกันออกเป็นห้าทีม..โดยสามทีมจะมีหน้าที่รับผิดชอบในการกำจัดยามที่ทางเข้าทั้งสามทางหลักและปิดไซเรนเตือนภัย..ส่วนพี่หลินทีมของพวกเราจะไปที่คลังแสงแล้วค่อยแยกกันวางระเบิดโรงครัวและโรงนอนภายในสิบนาทีแล้วไปรวมกลุ่มกับสมาชิกนีโอมิลิทารี่เพื่อเปิดการโจมตีเต็มอัตราศึก..ส่วนผู้นำของทหารรับจ้างเรดซันปล่อยให้เป็นหน้าที่ของผม”

“ไม่ได้!..นายเป็นผู้บัญชาการในปฏิบัติการครั้งนี้เพราะงั้นนายไม่ควรไปต่อสู้เป็นการส่วนตัว..เรื่องนี้ให้ฉันจัดการเถอพ” หลินเฟิงพูด

เย่เชียนก็ตบไหล่ของหลินเฟิงเบาๆแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอก..ผมรู้ว่าควรทำอะไร..พวกเรดซันกับเขี้ยวหมาป่าของผมน่ะมีความเกลียดชังกันอย่างลึกซึ้ง..เพราะงั้นมันก็เป็นเรื่องของผู้นำจากทั้งสององค์กร..ให้ผมจัดการเองเถอะเพราะถึงยังไงครั้งนี้พวกเราก็มีเป้าหมายเดียวกันและนั่นคือการทำลายองค์กรทหารเรดซันให้สิ้นซาก”

เมื่อเห็นความเด็ดเดี่ยวของเย่เชียนแล้วหลินเฟิงก็ไม่คิดที่จะคัดค้านอีกต่อไปและพยักหน้าให้เขา ซึ่งเย่เชียนเป็นผู้บัญชาการสูงสุดของปฏิบัติการนี้และสิ่งที่เขาพูดนั้นก็เทียบเท่ากับคำสั่งทางทหาร ดังนั้นถึงแม้ว่าหลินเฟิงจะไม่ต้องการให้เย่เชียนไปเสี่ยงอันตรายก็ตามแต่ถึงยังไงเขาก็ต้องปฏิบัติตามคำสั่งของผู้บัญชาการของปฏิบัติการนี้อยู่ดี ซึ่งถึงแม้ว่าองค์กรเซเว่นคิลจะไม่ใช่องค์กรทางทหารก็ตามแต่พวกเขาก็มีกฎเหล็กที่ต้องทำตามคำสั่งผู้บัญชาการของปฏิบัติการนั้นๆอย่างเข้มงวดดังนั้นหลินเฟิงจึงสามารถเข้าใจในสิ่งนี้ได้

“อย่าลืมที่ไป๋ฮวยบอกนะว่าชิบะโชโกะเป็นนินจาเหมือนกัน..เธอได้รับการฝึกฝนเป็นนินจามาอย่างเข้มงวดและเธอก็สามารถใช้พิษได้อย่างเชี่ยวชาญ..นายต้องระวังให้ดีล่ะ” หลินเฟิงพูด

เย่เชียนก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้อะไรเกี่ยวกับการใช้ยาพิษก็ตามแต่ในเมื่อผมรู้ว่าอีกฝ่ายใช้พิษได้ผมก็แค่ต้องหลีกเลี่ยงการถูกสัมผัสตัว..ผมไม่ได้อยากตายหรอกหน่า..เมื่อเรื่องนี้จบเรามาฉลองกันเถอะ”

จากนั้นเย่เชียนกับหลินเฟิงก็ใช้กำปั้นชนกันอย่างมีชัยและทั้งสองก็เดินออกไปคนละทาง ซึ่งในขณะนี้สมาชิกของหน่วยกรงเล็บหมาป่าสองคนก็ลากร่างอันไร้วิญญาณของสมาชิกทหารรับจ้างเรดซันสองคนที่เพิ่งเสียชีวิตไปเข้ามาซ่อนเอาไว้ ซึ่งคราวนี้สามารถพูดได้ว่าเป็นการรวมพันธมิตรที่ยิ่งใหญ่ที่สุดเท่าที่เคยมีมาเพราะมีทั้งองค์กรทหารรับจ้างเขี้ยวหมาป่าราชาแห่งโลกทหารับจ้าง,องค์กรนักฆ่าเซเว่นคิลองค์กรนักฆ่าในตำนาน,องค์กรทหารรับจ้างนีโอมิลิทารี่ที่มีกำลังรบมากที่สุดในโลกและหมาป่าผีไป๋ฮวยผู้ปราดเปรื่อง ซึ่งนี่เป็นการรวมพลังที่ทรงพลังของทั้งสี่ขั้วอำนาจ ซึ่งบุคลากรทั้งหมดในปฏิบัติการนี้ไม่รู้จักกันเพราะต่างคนต่างองค์กรดังนั้นพวกเขาทั้งหมดจึงสวมชุดสีดำและมีสายรัดแขนสีขาวเพื่อใช้เป็นเครื่องหมายป้องกันจากการทำร้ายกันเอง

หลินเฟิงนั้นรับผิดชอบในการทำลายคลังแสงและเย่เชียนก็เชื่อว่ามันไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะเขามั่นใจในทุกๆคนและเชื่อว่างานนี้จะไม่มีอะไรผิดพลาด ส่วนเขาเองก็นำสมาชิกจากหน่วยกรงเล็กหมาป่าจำนวนหนึ่งไปที่โรงครัวและโรงนอนเพื่อติดตั้งระเบิดทำลายล้าง ซึ่งการทำลายคลังอาวุธขององค์กรทหารรับจ้างเรดซันนั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการก่อความวุ่นวายเพราะเมื่อเหล่าทหารรับจ้างเรดซันอยู่ในความสับสนวุ่นวายพวกเขาจะไม่สามารถจัดระเบียบกองกำลังเพื่อรับมือและตอบโต้ไอซอลเดแฮมป์ตันกับเหล่าสมาชิกนีโอมิลิทารี่ของเขาได้ อีกทั้งยังมีไป๋ฮวยที่เตรียมการโจมตีสนับสนุนอีกด้วย

เมื่อองค์กรทหารรับจ้างเรดซันได้รับรายงานว่าเย่เชียนจะไม่ทำการโจมตีจนกว่าจะถึงสามวันข้างหน้าเช่นนั้นจึงทำให้พวกเขาดูผ่อนคลายอย่างมากขึ้นเพราะตั้งแต่ที่เย่เชียนย่างก้าวเข้ามาในประเทศญี่ปุ่นนั้นเหล่าทหารรับจ้างเรดซันก็ได้เพิ่มระดับการรักษาความปลอดภัยและเฝ้าระวังอยู่เสมอเพราะท้ายที่สุดองค์กรทหารรับจ้างเรดซันก็เคยขัดแย้งกับเย่เชียนในประเทศจีนและผู้นำของพวกเขาก็หายตัวไปโดยไร้สาเหตุ ดังนั้นแน่นอนว่าพวกเขาจึงต้องระมัดระวังอย่างมากและพวกเขาก็กังวลว่าจุดประสงค์ของเย่เชียนในการมาที่ประเทศญี่ปุ่นในครั้งนี้ก็เพื่อมาตอบโต้พวกเขา อย่างไรก็ตามเนื่องจากเย่เชียนมาถึงเป็นเวลาหลายวันก็ดูเหมือนว่าจะไม่มีการดำเนินการใดๆเลยดังนั้นทั้งการรักษาความปลอดภัยและเวรยามของพวกเขาก็ค่อยๆลดลง จนถึงทุกวันนี้ ยิ่งไปกว่านั้นหลังจากได้รับรายงานจากสมาคมมังกรดำว่าเย่เชียนจะโจมตีพวกเขาในอีกสามวันต่อมาสิ่งนี้จึงทำให้พวกเขาไม่รู้สึกตึงเครียดใดๆอีกต่อไปก่อนจะถึงเวลานั้นๆ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน