ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 679

ตอนที่ 679 สงครามกลางท่าเรือ ตอนที่ 1

เมื่อหยานฮั่นรู้ว่าเขาถูกคนอื่นใช้เป็นเหยื่อล่อแล้วแน่นอนว่าเขาต้องไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง ดังนั้นเขาจึงคิดว่าเย่เชียนนั้นทำเกินไปหน่อยเพราะถ้าหากเย่เชียนบอกกับเขาก่อนเขาก็พอรับได้แต่ทว่าการที่เย่เชียนทำแบบนี้เขาจึงรู้สึกรับไม่ได้อย่างยิ่ง

“ถ้าจะคิดแบบนั้นมันก็ช่วยไม่ได้” ม่อหลงพูด “ทุกคนล้วนมีจุดยืนและความคิดที่แตกต่างกัน..ถ้าคุณคิดว่าพวกเราหลอกใช้คุณล่ะก็ผมก็ไม่อยากจะเถียง..แต่คุณควรจะขอบคุณพวกเราเลยด้วยซ้ำ” หลังจากพูดจบม่อหลงก็ไม่สนใจหยานฮั่นอีกต่อไป

เมื่อเห็นเช่นนั้นโย่วซวนก็พูดว่า “ผมจะบอกความจริงกับคุณให้นะว่าการส่งตัวหยานฮั่นออกนอกประเทศญี่ปุ่นครั้งนี้ก็เพื่อหลอกล่อหยานฮั่นออกมาแล้วดักฆ่าเขาก่อนที่เขาจะถูกส่งตัวออกจากท่าเรือ..เพราะงั้นพวกคุณไม่มีทางรอดกลับไปได้หรอก”

“เป็นแผนการที่ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว..แต่คุณจะทำอะไรผมได้? ..เพราะผมรู้อยู่แล้วว่ามันจะต้องเต็มไปด้วยกับดัก” ม่อหลงพูดด้วยรอยยิ้ม

“หืม..ถ้าเก่งขนาดนั้นก็รอดออกไปให้ได้สิ” โย่วซวนพูดอย่างเย้ยหยัน “ผมได้ยินมาว่าสมาชิกของเขี้ยวหมาป่าน่ะแข็งแกร่งมากแต่ตอนนี้ดูเหมือนว่ามันคงจะไม่ใช่อีกแล้ว..หมาป่าเขี้ยวมังกรที่เชี่ยวชาญในการพรางตัวและซุ่มยิงผมพูดถูกไหม? ..แต่ดูเหมือนว่าวันนี้คุณจะใช้ความสามารถเฉพาะตัวของคุณไม่ได้สินะ”

“ไม่เป็นไร..ผมชอบความท้าทายเพื่อที่ผมจะได้เรียนรู้สิ่งต่างๆ มากขึ้น” ม่อหลงพูดเบาๆ “ถ้างั้นผมก็จะบอกความจริงอีกอย่างกับคุณ..แผนการส่งตัวหยานฮั่นออกจากประเทศญี่ปุ่นครั้งนี้ก็เป็นแค่เพียงแผนหลอกล่อให้คุณมาติดกับที่นี่และไม่ให้คุณเคลื่อนไหวไปไหนได้..เพราะตอนนี้คนของพวกเราทั้งหมดได้ไปที่สำนักงานใหญ่ขององค์กรทหารรับจ้างเรดซันแล้ว..ตามกำหนดการณ์ที่คาดไว้การต่อสู้ทั้งหมดจะเสร็จสิ้นภายในหนึ่งชั่วโมง!”

โย่วซวนนั้นถึงกับตกตะลึงเพราะเขามีความชัดเจนมากเกี่ยวกับกำลังรบขององค์กรทหารรับจ้างเรดซัน ซึ่งถ้าพวกเขาหากไม่มีความช่วยเหลือจากสมาคมังกรดำล่ะก็การถูกเย่เชียนและองค์กรทหารรับจ้างทั้งสองอย่างเขี้ยวหมาป่ากับนีโอมิลิทารี่รวมถึงองค์กรเซเว่นคิลโจมตีพร้อมกันแล้วองค์กรทหารรับจ้างเรดซันที่ไม่ได้เตรียมมาตรการรับมือใดๆ ก็คงจะถึงวาระเป็นแน่สิ่งนี้โย่วซวนตระหนักดีและความผิดพลาดที่เขาทำพลาดในครั้งนี้ก็ร้ายแรงอย่างมาก ซึ่งถ้าไม่ใช่ความมั่นใจในตัวเองจนเกินไปแล้วมันจะเกิดสถานการณ์เช่นนี้ได้อย่างไร? การพังทลายขององค์กรทหารรับจ้างเรดซันทั้งหมดเกิดขึ้นโดยเขาเอง

สิ่งที่ทำให้โย่วซวนกลัวก็คือถ้าหากองค์กรทหารรับจ้างเรดซันถูกทำลายล่ะก็เขาจะถูกสมาคมมังกรดำลงโทษอย่างรุนแรงและเมื่อถึงตอนนั้นสมาคมมังกรดำก็จะไม่มีวันปล่อยเขาไปอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นการที่เขาสะสมความดีความชอบในการเป็นสายลับแฝงตัวมาหลายปีก็ไม่สามารถชดเชยความผิดพลาดนี้ได้เลยและเป็นไปได้มากที่เบื้องบนของสมาคมมังกรดำจะคิดว่าเขาจงใจปล่อยข่าวเท็จและแปรพักตร์และเขาก็คาดเดาได้เลยว่าจุดจบพวกเขาจะเป็นอย่างไร เมื่อสิ่งนี้เกิดขึ้นโย่วซวนก็ไม่มีทางเลือกอื่นเพราะเขาได้แต่หวังและภาวนาว่าเขาจะรอดไปได้เท่านั้นเอง

เมื่อตระหนักถึงสิ่งต่างๆ แล้วโย่วซวนก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ แล้วพูดว่า “คุณไม่จำเป็นต้องมั่นใจขนาดนั้นหรอกเพราะสิ่งต่างๆ มันยังไม่จบ..ผลแพ้ชนะยังไม่ออกมาเลย..ถึงแม้ว่ากำลังการรบของพวกทหารรับจ้างเรดซันจะไม่ดีเท่าเขี้ยวหมาป่าของคุณแต่คุณก็ต้องชัดเจนนะว่าที่นี่คือประเทศญี่ปุ่นและสมาคมมังกรดำของผมก็มีอำนาจและอิทธิพลมาก..เพราะงั้นต่อให้พวกคุณทำลายองค์กรทหารรับจ้างเรดซันไปผมก็มั่นใจได้เลยว่าพวกคุณจะไม่สามารถหลบหนีออกไปจากประเทศญี่ปุ่นได้อย่างแน่นอน..เย่เชียนน่ะฉลาดก็จริงแต่ก็น่าเสียดายนะเพราะพวกคุณจะต้องตายอย่างเปล่าประโยชน์ที่นี่ในคืนนี้”

ม่อหลงก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “งั้นเหรอ? ..คุณประเมินบอสของผมต่ำไปหน่อยนะ” ทันใดนั้นม่อหลงก็พูดกับมุมมืดๆ ว่า “ชิงเฟิง!..รออะไรอยู่นี่มันยังไม่ถึงเวลาอีกเหรอ”

ทันทีที่เสียงของม่อหลงจบลงเขาก็คว้าเอวของเซี่ยจือยี่เอาไว้แล้ววิ่งไปหลบที่ด้านข้างของรถ หลังจากนั้นก็มีเสียงปืนเก็บเสียงเบาๆ หลายกระบอกดังขึ้นและไม่นานนักเหล่านินจาก็ล้มลงกับพื้นเจ็ดถึงแปดคนทันที “พวกนินจางั้นเหรอ? ..ก็ได้แค่นี้แหละ!” ชิงเฟิงตะโกน “สาวๆ ..ฆ่าพวกมันให้หมด!”

หลังจากนั้นชิงเฟิงก็ได้นำสมาชิกหน่วยกรงเล็บหมาป่าพุ่งเข้าไปหาเหล่านินจาตระกูลดันโซทันที ซึ่งม่อหลงก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดอย่างไม่สบอารมณ์ว่า “ไอ้บ้านี่!” ม่อหลงเองก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนินจาพวกนี้ถึงไม่ชอบใช้ปืนเพราะมีดกับดาบมันดูล้าสมัยไปหน่อย ดังนั้นถ้าหากชิงเฟิงยังคงใช้ปืนยิงต่อเนื่องเรื่อยๆ ล่ะก็นินจาเหล่านี้ก็คงจะไม่มีโอกาสรอดชีวิตกลับไป แต่ทว่าชิงเฟิงกลับเลือกที่จะใช้การต่อสู้ระยะประชิดซึ่งทำให้ม่อหลงค่อนข้างหดหู่แต่โชคดีที่จำนวนคนของหน่วยกรงเล็บหมาป่าได้เปรียบอย่างมาก ดังนั้นสิ่งต่างๆ จึงไม่น่าจะเป็นปัญหาในการจัดการกับนินจานินจาเหล่านี้

หลังจากนั้นม่อหลังก็หันไปมองเซี่ยจือยี่กับหยานฮั่นแล้วพูดว่า “พวกคุณอยู่ที่นี่อย่าไปไหนนะ..ผมจะไปช่วยเขา”

“ผมเองก็จะไปด้วย” หยานฮั่นพูด “เป้าหมายของพวกเขาคือผม..ผมทนดูอยู่เฉยๆ ไม่ได้หรอก”

ม่อหลงก็หันไปมองหยานฮั่นแล้วพูดว่า “คุณไม่ต้องทำอะไร..ถ้าหากคุณต้องการจะช่วยล่ะก็ถ้างั้นก็ช่วยผมปกป้องเธอหน่อย..ส่วนที่เหลือเดี๋ยวพวกผมจัดการเอง..คุณสามารถมั่นใจได้เลยว่าพวกเราจะรับประกันความปลอดภัยของคุณเนื่องจากบอสของเรารับปากกับคุณเอาไว้ว่าเขาจะส่งคุณออกจากญี่ปุ่นอย่างปลอดภัยเพราะงั้นคุณวางใจได้เลย” จากนั้นเขาก็มองไปที่เซี่ยจือยี่แล้วพูดว่า “คุณไม่ใช่คู่ต่อสู้ของพวกเขา..เพราะงั้นก็อยู่ที่นี่และอย่าไปไหน”

เซี่ยจือยี่เองก็มีความชัดเจนมากเกี่ยวกับทักษะของเหล่านินจา ซึ่งคราวที่แล้วถ้าไม่ใช่เพราะม่อหลงปกป้องเธอล่ะก็เธอคือจะต้องตายไปแล้วในคืนนั้น ดังนั้นเธอจึงไม่ต้องการสร้างภาระใดๆ ให้กับม่อหลงอีกเพื่อที่ม่อหลงจะได้ต่อสู้ได้อย่างเต็มที่ “คุณไปเถอะ” เซี่ยจือยี่พยักหน้าแล้วพูด

เมื่อม่อหลงก้าวออกไปได้สักพักเขาก็หันกลับมาแล้วพูดว่า “คุณช่วยพูดอะไรดีๆ หน่อยจะได้ไหม..คำว่าไปเถอะคืออะไร? ..จะให้ผมตายไปแบบนี้น่ะหรอ?”

เซี่ยจือยี่ก็ตกตะลึงอย่างมากและมองม่อหลงด้วยความประหลาดใจเพราะนี่เป็นครั้งแรกที่ม่อหลงหยอกล้อกับเธอ ดังนั้นเธอจึงมีความสุขอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ แต่เมื่อเธอต้องการจะพูดม่อหลงก็รีบวิ่งออกไปเสียแล้ว

เมื่อม่อหลงวิ่งไปถึงชิงเฟิงเขาก็ตะโกนว่า “พวกนินจาดันโซเชี่ยวชาญด้านการใช้พิษเพราะงั้นทุกคนระวังให้ดีด้วย..ทางที่ดีอย่าเข้าใกล้ถ้าไม่จำเป็น!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน