ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 685

685 /1358

ตอนที่ 685 โค่นบัลลังก์ ตอนที่ 1

ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร? แม้แต่ซานเย่เองก็ยังไม่ชัดเจนเกี่ยวกับรายละเอียดของเธอเพราะตั้งแต่ที่เธอติดตามซานเย่เธอก็ทำตัวน่าพึงพอใจมาโดยตลอด ยิ่งไปกว่านั้นไม่เพียงแต่เธอจะทำให้ซานเย่มีความสุขเท่านั้นแต่เธอยังช่วยซานเย่แก้ปัญหาสิ่งต่างๆเฉพาะหน้าได้อีกด้วย ดังนั้นซายเย่จึงไว้ใจเธอมากและแทบจะฟังคำพูดของเธอทุกอย่าง

ซานเย่ก็ถอนหายใจเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ที่รัก..ฉันต้องการความคิดเห็นของคุณจริงๆ..คืนนี้เซี่ยตงไป่โทรหาฉันและบอกให้ฉันไปเข้าร่วมประชุมภายในที่สโมสรของแก๊งพรุ่งนี้เช้า..คุณคิดว่าฉันควรจะไปหรือไม่ไปดี..คุณช่วยฉันตัดสินใจหน่อยสิ”

ฮัวหยินก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งจากนั้นก็พูดว่า “คุณซาน..อันที่จริงคุณไม่จำเป็นต้องกังวลเลยเพราะเซี่ยตงไป่น่ะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของคุณ..ครั้งล่าสุดเหล่าผู้นำและหัวหน้าเขตต่างก็รู้ดีว่าโย่วซวนนั้นเปลี่ยนไป..เพราะงั้นตราบใดที่คุณเสนอความคิดเห็นพวกเขาก็จะสนับสนุนคุณอย่างแน่นอน”

ซานเย่ก็ส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นคุณก็คิดผิดแล้ว..เพราะคนเหล่านั้นจะไม่เห็นด้วยกับฉันอย่างแน่นอนเพราะพวกเขาจะเป็นกลางเสมอ..ขอแค่พวกเขาไม่ช่วยเซี่ยตงไป่ในการคัดค้านแค่นั้นก็พอ”

“ไม่เป็นอะไรหรอกเพราะหลายปีที่ผ่านมาพวกเขาต่างก็เคารพคุณซาน..แต่เซี่ยตงไป่กลับโยนทุกอย่างให้โย่วซวนรับผิดชอบเพราะงั้นตราบใดที่คุณซานตัดสินใจล่ะก็ตำแหน่งผู้นำและหัวหน้าแก๊งก็จะเป็นของคุณ..เพราะงั้นพรุ่งนี้จะเป็นงานฉลองสำหรับคุณและฉันก็คิดว่าเซี่ยตงไป่จะเห็นด้วยกับคุณ..เพราะงั้นทำไมเราไม่เตรียมตัวกันเลยล่ะ?” ฮัวหยินพูด

ซานเย่ก็พยักหน้าแล้วพูดว่า “ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน..ฉันสนับสนุนให้เซี่ยตงไป่เป็นหัวหน้าแก๊งมาเกือบสิบปีแล้วเพราะงั้นถ้าฉันทำให้เขาขึ้นสู่ตำแหน่งได้ฉันก็สามารถดึงเขาลงมาจากตำแหน่งได้เช่นกัน” หลังจากหยุดไปชั่วขณะซานเย่ก็หันไปมองฮัวหยินแล้วพูดอย่างมีความสุขว่า “สาวน้อย..คุณต้องให้รีบให้กำเนิดลูกของฉันโดยเร็วที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้นะ..เขาจะต้องสืบทอดตำแหน่งของฉันได้เมื่อถึงเวลา”

**************************************************

วันรุ่งขึ้นแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงก็จัดการประชุมภายในครั้งที่สี่ในรอบหนึ่งปีและแต่ละครั้งก็ห่างกันเพียงไม่กี่วันเท่านั้น มีการประชุมสองครั้งติดต่อกัน ซึ่งทำให้เหล่าผู้นำและหัวหน้าเขตหลายคนสงสัย อย่างไรก็ตามเนื่องจากการเปิดเผยตัวตนสายลับแฝงตัวในครั้งก่อนทางแก๊งเจ้าพ่อฝูชิงจึงได้ก่อตั้งหัวหน้าเขตคนใหม่ถึง 4 คน

เย่เชียนกับหลินเฟิงนั้นก็มาถึงสถานที่จัดประชุมตั้งแต่เช้าตรู่และหลังจากทักทายกันเสร็จพวกเขาก็นั่งแยกกัน ส่วนม่อหลงก็ไม่ได้ยืนข้างเซี่ยตงไป่เหมือนครั้งที่แล้วแต่นั่งอยู่ข้างๆเซี่ยจือยี่อย่างเป็นธรรมชาติ หลังจากนั้นไม่นานเหล่าผู้นำและหัวหน้าเขตก็มาถึงทีละคนและเหลือเพียงซานเย่เท่านั้นที่ยังไม่ปรากฏตัว เมื่อเห็นเช่นนั้นเซี่ยตงไป่ก็มองดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือของเขาพร้อมกับสีหน้าที่ดูจริงจังเล็กน้อยและเขาก็อดไม่ได้ที่จะถอนหายใจอย่างไม่สบอารมณ์

ม่อหลงก็หันไปมองเซี่ยจือยี่แล้วพูดว่า “คุณออกไปดูทีว่าซานเย่มาถึงหรือยัง..บอกให้พี่น้องข้างนอกระวังสถานการณ์โดยรอบด้วย”

เซี่ยจือยี่ก็ถึงกับผงะไปชั่วขณะแล้วรีบพยักหน้าจากนั้นก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกไป ทันทีที่เธอมาถึงประตูเธอก็เห็นซานเย่กำลังก้าวเข้ามาโดยมีฟู่คุนเดินตามเขามาอย่างใกล้ชิดและเมื่อเขาเดินเข้าไปในห้องโถงดวงตาของฟู่คุนก็หรี่ลงจากนั้นเขาก็เดินตามซานเย่เข้าไปราวกับว่าไม่มีอะไรผิดปกติ

ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงช่วงเวลาสั้นๆแต่เย่เชียนก็สามารถสังเกตเห็นแววตาของฟู่คุนได้ ซึ่งเย่เชียนก็เข้าใจได้อย่างชัดเจนว่าดวงตาของฟู่คุนนั้นกำลังมองไปทางตำแหน่งของเซี่ยตงไป่ เมื่อเห็นเช่นนั้นเย่เชียนก็ขมวดคิ้วและเขาก็งุนงงเล็กน้อยและอดไม่ได้ที่จะคิดอย่างลับๆว่า ‘หรือนี่จะถึงวาระการล้มล้างบัลลังก์ของเซี่ยตงไป่แล้ว?”

เมื่อเห็นซานเย่เข้ามาคิ้วที่ขมวดกันของเซี่ยตงไป่ก็คลายออกแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “คุณซานมาแล้วหรือ..ทุกคนกำลังรอคุณอยู่”

ซานเย่ก็ตอบแค่ “อืม” เบาๆและไม่ได้พูดอะไรต่อ สีหน้าที่ดูเคร่งเครียดของเซี่ยตงไป่นั้นไม่ได้อยู่ในสายตาของซานเย่เลย ซึ่งทำให้เหล่าผู้นำและหัวหน้าเขตต่างก็กังวลเล็กน้อย ซึ่งเย่เชียนกับหลินเฟิงนั้นก็เข้าใจเหมือนกันเพราะพวกเขาไม่รู้เกี่ยวกับสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่างทั้งสองคน อย่างไรก็ตามในวันนี้พวกเขาก็แค่มาฟังสิ่งต่างๆดังนั้นมันจึงดูไม่ดีที่พวกเขาจะแสดงความคิดเห็นอะไรมากเกินไป เพราะฉะนั้นพวกเขาจึงทำได้แค่รอดูว่าสิ่งต่างๆจะดำเนินไปอย่างไร

เหล่าผู้นำและหัวหน้าเขตในห้องโถงต่างก็ทักทายและแสดงความเคารพซานเย่ทีละคน ซึ่งซานเย่ก็ตอบกลับอย่างเคร่งครัดและหลังจากเดินไปที่ที่นั่งของตัวเองและนั่งลงเขาก็เหลือบไปมองม่อหลงจากนั้นก็กวาดสายตาไปยังเซี่ยตงไป่แต่เขาก็ไม่เห็นโย่วซวนดังนั้นเขาจึงงุนงงและคิดอย่างลับๆพูดว่า ‘เป็นไปได้ไหมที่เซี่ยตงไป่รู้สิ่งต่างๆก่อนดังนั้นเขาจึงไม่ให้โย่วซวนมาที่นี่เพื่อที่จะใช้โอกาสนี้ในการกำจัดตน?’

“ที่ผมนัดพวกคุณมาประชุมในวันนี้ก็เพื่อจะคุยเรื่องบางอย่างที่สำคัญกับพวกคุณทุกคน…” เมื่อเห็นว่าทุกคนมาถึงแล้วเซี่ยตงไป่ก็โบกมือเพื่อส่งสัญญาณเปิดประการประชุม อย่างไรก็ตามก่อนที่เขาจะพูดจบซานเย่ก็ขัดจังหวะเขาว่า “หัวหน้าเซี่ยอย่าเพิ่งรีบร้อนเลย..ฉันคิดว่าเราควรรอคุณโย่วมาก่อนไม่ดีกว่าหรือ” ซานเย่พูด

เซี่ยตงไป่ก็ขมวดคิ้วและมีสีหน้าที่ดูไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด ซึ่งในฐานะหัวหน้าแก๊งแล้วการที่เขาถูกขัดจังหวะในสิ่งที่เขากำลังพูดอยู่นั้นแน่นอนว่ามันเป็นการเสียหน้าอย่างมากและไม่แปลกที่เขาจะไม่สบอารมณ์ แต่เซี่ยตงไป่ก็ยังระงับความโกรธของเขาเอาไว้แล้วพูดว่า “หืม..คุณซานต้องการอะไรหรือ..ไม่ทราบว่าคุณมีอะไรจะพูดหรือเปล่า?”