ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 689

689 /1358

ตอนที่ 689 หญิงสาวผู้ลึกลับ ตอนที่ 2

เย่เชียนก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยแต่สีหน้าของเขาก็กลับมาเป็นปกติอย่างรวดเร็วราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซึ่งเย่เชียนก็พูดพลางหัวเราะเบาๆว่า “ฮ่าๆ..คุณฮัวหยินนั่นก็เป็นเพียงคำร่ำลือที่ไร้สาระจากผู้คนเฉยๆน่ะ”

“คุณเย่อ่อนน้อมถ่อมตนเกินไป..ถ้ามีโอกาสฉันก็มีคำถามอีกมากที่จะถามคุณเย่..เพราะงั้นฉันหวังว่าคุณเย่จะไม่ลังเลที่จะสอนฉันนะคะ” ฮัวหยินพูดด้วยรอยยิ้มที่มีเสน่ห์

“ถ้ามีโอกาสเราสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลต่างๆกันได้เสมอ” เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้ม

ฮัวหยินก็หันมามองหลินเฟิงแล้วพูดว่า “ฉันเคยได้ยินวิชาลับไร้เงาขององค์กรเซเว่นคิลมาตั้งนานแล้ว..พวกคุณสามารถฆ่าคนราวกับล่องหนได้..โอ้..การได้พบราชาแห่งโลกทหารรับจ้างกับสุดยอดนักฆ่าพร้อมๆกันนี่ช่างเป็นเกียรติของฉันจริงๆ”

อาจเป็นไปได้ว่าหลินเฟิงนั้นไม่สามารถรู้สึกได้เพราะเขาแค่จับมือกับฮัวหยินเบาๆและปล่อยมือออกไม่เหมือนกับเย่เชียนที่สามารถสัมผัสได้ ซึ่งโชคดีที่หลินเฟิงไม่เข้าใจไม่เช่นนั้นหลินเฟิงคงจะฆ่าเธอและหลินเฟิงก็ไม่สนใจว่าความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเซี่ยตงไป่นั้นเป็นอย่างไรเพราะถ้าเขารู้ว่าเธอกำลังหยอกล้อตนอยู่หลินเฟิงคงจะไม่สบอารมณ์อย่างยิ่ง

“คุณฮัวหยินก็เยินยอผมเกินไปเพราะการเปรียบเทียบผมกับน้องเย่ทำให้ผมละอายใจจริงๆ..เขาน่ะเป็นราชาตัวจริงแต่ผมเป็นแค่นักฆ่าในเงามืดผมไม่สามารถไปเทียบกับเขาได้หรอก..คุณต่างหากที่อายุเพียงเท่านี้แต่สามารถทำหน้าที่เป็นผู้นำของแก๊งฝูชิงได้และยังได้รับความไว้วางใจจากคุณเซี่ยอีก..คุณต้องมีอนาคตที่สดใสจริงๆ..ผมเองก็ต้องรบกวนคุณในอนาคตและผมก็หวังว่าคุณฮัวหยินจะยินดีนะครับ” หลินเฟิงไม่แยแสเพราะถึงแม้ว่าคำพูดจะสุภาพมากแต่การแสดงออกของเขาก็แข็งทื่อมากเช่นกัน

“ฮ่าๆ..อย่าพูดแบบนั้นสิ..ถ้ามีโอกาสฉันก็จะให้ความร่วมมืออย่างเต็มที่” เซี่ยตงไป่พูดแทน “เรื่องในวันนี้ทำให้คุณสองคนต้องเสียเวลา..เฮ้อ..ภายในแก๊งของฉันกลับมีคนทรยศมากมายจนฉันรู้สึกละอายใจจริงๆที่พบเจอมันครั้งแล้วครั้งเล่า”

“อย่าพูดอย่างนั้นเลยพี่ใหญ่” เย่เชียนพูดต่อ “เมื่อพี่ใหญ่วางแผนเอาไว้ทุกอย่างก็อยู่ภายใต้การควบคุมของคุณอยู่แล้ว..ผมเชื่อว่าแก๊งฝูชิงจะสามารถพัฒนาและเติบโตภายใต้การดูแลของพี่ใหญ่..ผมเชื่อว่าในอนาคตจะไม่มีอะไรสามารถมาหยุดยั้งพวกเราได้ถ้าพวกเราร่วมมือกัน”

“เป็นเกียรติอย่างมากที่ฉันได้รับคำชมจากน้องเย่” เซี่ยตงไป่พูดด้วยรอยยิ้ม

เย่เชียนก็ยิ้มเบาๆแล้วพูดว่า “ยังไงก็ตามผมก็ต้องขอบคุณพี่ใหญ่..ว่าแต่ตอนนี้มีการติดต่อจากแก๊งฉ่างหลีจากสหรัฐและหวังหูจากประเทศจีนบ้างหรือเปล่า..พวกเขาจะมาถึงประเทศญี่ปุ่นตอนไหนกัน?”

“อาจใช้เวลานานสักหน่อย..ฉันเพิ่งติดต่อไปหาพวกเขาเมื่อวานนี้และพวกเขาก็บอกว่ากำลังเตรียมการกันอยู่..ถ้าฉันคาดการณ์ไม่ผิดพวกเขาน่าจะมาถึงภายในครึ่งเดือนนับจากนี้” เซี่ยตงไป่พูดต่อ “น้องเย่ไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก..เพราะงั้นก็ผ่อนคลายได้เลย..ฉันสัญญาเลยว่าเราจะต้องทำลายแก๊งยามากุจิให้ได้”

เมื่อได้ยินเช่นนั้นเย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ขอบคุณมากครับพี่ใหญ่..ผมรู้สึกโล่งใจมาก..เนื่องจากพี่ใหญ่พูดแบบนั้นผมก็ไม่กังวลเกี่ยวกับเรื่องนี้อีกต่อไป..แต่ถ้ามีอะไรก็ติดต่อผมมาได้ทุกเมื่อเลยนะครับ”

“ได้เสมอ” เซี่ยตงไป่พูด “น้องเย่..คุณหลิน..ตอนนี้ก็มีเวลาพอสมควรเพราะงั้นทำไมเราไม่ไปดื่มกันสักหน่อยล่ะ”

เย่เชียนก็ยกข้อมือขึ้นเพื่อตรวจสอบเวลาบนนาฬิกาข้อมือจากนั้นเย่เชียนก็ส่ายหัวแล้วพูดว่า “ครับพี่ใหญ่..แต่ผมกับพี่หลินยังมีธุระที่ต้องทำอยู่..เอาไว้วันอื่นดีกว่าผมต้องขอโทษจริงๆ”

“ฉันเข้าใจๆ..ถ้างั้นก็แยกย้ายกันไปทำธุระเถอะ..ถึงยังไงพวกเราก็ยังมีเวลาอีกเยอะเพราะงั้นเอาไว้ดื่มด้วยกันวันอื่นก็ได้” เซี่ยตงไป่พูด

“ผมต้องขอโทษจริงๆครับ..ถ้างั้นผมกับพี่หลินขอตัวก่อนนะครับ” หลังจากเย่เชียนพูดจบเขาก็จับมือกับเซี่ยตงไป่และหันไปเหลือบมองฮัวหยิน ซึ่งฮัวหยินก็ยิ้มให้เย่เชียนเห็นได้ชัดว่าเธอกำลังยั่วยวนเย่เชียนและเย่เชียนก็อดไม่ได้ที่หันกลับไปมองที่เซี่ยตงไป่แต่โชคดีที่เซี่ยตงไป่ไม่ได้สังเกตเห็น

หลินเฟิงก็เพียงแค่กล่าวคำอำลากับเซี่ยตงไป่แล้วจากไปพร้อมกับเย่เชียน ซึ่งหลินเฟิงนั้นมีความประทับใจที่ไม่ดีต่อเซี่ยตงไป่ ซึ่งถ้าหากไม่ใช่เพราะความสัมพันธ์ของเย่เชียนล่ะก็หลินเฟิงก็ไม่คิดที่จะมองหน้าเซี่ยตงไป่เลย ยิ่งไปกว่านั้นการที่หลินเฟิงได้เห็นเหตุการณ์ก่อนหน้านี้จึงทำให้ความประทับใจของหลินเฟิงที่มีต่อเซี่ยตงไป่ก็ยิ่งแย่ลงไปกว่าเดิมอีก ดังนั้นแน่นอนว่าหลินเฟิงจะไม่สุภาพกับเซี่ยตงไป่เหมือนกับเย่เชียน

หลังจากออกจากสโมสรแล้วเย่เชียนกับหลินเฟิงก็ขึ้นรถและสตาร์ทรถแล้วขับตรงไปที่โรงแรมทันที

“พี่เย่นี่เสน่ห์แรงจริงๆ..ดูเหมือนว่าฮัวหยินจะชอบนายนะ” จะตามคุณ” หลินเฟิงยิ้มเล็กน้อยและพูด

เย่เชียนก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “พี่หลินอย่าล้อฉันเล่นอีกเลย..เสน่ห์อะไรกันผมคิดว่ามันเป็นหายนะเลยด้วยซ้ำ..ว่าแต่พี่หลินคิดยังไงกับผู้หญิงคนนี้บ้าง..ผมว่าเธอแปลกๆ”

หลินเฟิงก็พูดว่า “เมื่อดูจากผิวเผินแล้วผู้หญิงคนนี้ดูเหมือนจะอ่อนแอแต่เห็นได้ชัดว่าเธอเป็นผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้..นอกจากนี้ ใบหน้าที่ประจบประแจงของเธอก็ทำให้ผู้คนหลงเสน่ห์จนไม่อาจต้านทานได้..ฉันคิดว่าผู้หญิงคนนี้ต้องมีจุดประสงค์ในการเข้าใกล้แก๊งฝูชิงอย่างแน่นอน..ฉันคิดว่าเซี่ยตงไป่นั้นมั่นใจเกินไปว่าจะควบคุมเธอได้..ฉันคิดว่าเขาคิดผิดแล้ว”