ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 691

ตอนที่ 691 ชิบะชิเงโอะ

เช้าวันรุ่งขึ้นเย่เชียน,หลินเฟิงและช่างแต่งหน้าก็ขับรถไปที่โรงแรมที่ซ่งหลันพักอยู่ จากนั้นทั้งสี่ก็ขับรถไปที่สถานที่จัดงานแข่งขันศิลปะการต่อสู้ทันที

การแข่งขันศิลปะการต่อสู้นั้นจัดขึ้นในสนามกีฬาภายใต้บริษัทในเครือของตระกูลอิงะและสามารถรองรับผู้เข้าชมได้ประมาณ 100,000 คน ซึ่งแบ่งออกเป็น 2 ระดับ ที่ด้านบนเป็นที่นั่งVIPและมีห้องส่วนตัวพิเศษเพื่อความบันเทิงของผู้ที่มีสถานะสูง ซึ่งบริษัทเครือฟูมะกรุ๊ปนั้นเป็นหนึ่งในบริษัทที่ใหญ่ที่สุดในประเทศญี่ปุ่นที่มีทุนและเครือข่ายมากมายและจุดประสงค์ของการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้ก็ไม่ใช่เพียงเพื่อฟอกเงินของตระกูลฟูมะเท่านั้นแต่ยังใช้ประโยชน์จากการแข่งขันศิลปะการต่อสู้ครั้งนี้อีกด้วยเพื่อหน้าตาและเศรษฐกิจทางการเมืองอีกด้วย

เมื่อมาถึงประตูของสนามการแข่งขันศิลปะการต่อสู้แล้วก็เห็นว่าผู้คนพลุกพล่านและการจราจรก็ติดขัดอย่างต่อเนื่อง ซึ่งถนนหลายสายถูกปิดกั้นและโชคดีที่มีบุคลากรจากกรมตำรวจโตเกี่ยวมารับผิดชอบด้านการจราจรไม่เช่นนั้นการจราจรคงจะเป็นอัมพาตและไม่สามารถเข้าสู่สนามการแข่งขันได้เลย

เครือน่านฟ้ากรุ๊ปนั้นมีการติดต่อทางธุรกิจกับฟูมะกรุ๊ปและความสัมพันธ์เชิงธุรกิขก็ค่อนข้างดี ดังนั้นฟูมะคาเอดะจึงติดต่อซ่งหลันตั้งแต่เช้าตรู่และถามว่าเธอจะมาร่วมพิธีเปิดในวันนี้หรือไม่และแน่นอนเขายังทักทายเย่เชียนอย่างสุภาพด้วย ดังนั้นเมื่อรถยนต์ของเย่เชียน,หลินเฟิง,ซ่งหลันและคนอื่นๆหยุดที่ทางเข้าสนามการแข่งขันแล้วคาเอดะและผู้ช่วยของเขานากาซาวะเคโกะก็เดินออกมาจากทางเดิน VIP ในบริเวณใกล้เคียงและเมื่อเห็นซ่งหลันใบหน้าของคาเอดะก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มและรีบทักทายเธออย่างรวดเร็ว

“คุณซ่งในที่สุดคุณก็มาถึงจนได้ผมตั้งตารอคุณโดยเฉพาะเลย” หลังจากที่คาเอดะจับมือทักทายกับซ่งหลันอย่างสุภาพแล้วเขาก็หันไปมองเย่เชียนแล้วพูดว่า “คุณเย่..คุณก็มาด้วยหรอครับ?”

“ก็คุณคาเอดะอุตส่าห์ให้บัตรเชิญกับผมเพราะงั้นผมจะกล้าปฏิเสธได้ยังไง..นอกจากนี้เครือน่านฟ้ากรุ๊ปกับฟูมะกรุ๊ปต่างก็เป็นหุ้นส่วนกันเพราะงั้นผมก็ต้องให้เกียรติมาร่วมงานอยู่แล้ว..ไม่ทราบว่าผมสร้างปัญหาอะไรให้กับคุณคาเอดะหรือเปล่า?” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม

“ไม่ใช่อย่างงั้นหรอกครับ..ผมยินดีต้อนรับคุณเย่เสมอและรู้สึกเป็นเกียรติอย่างยิ่ง..ไหนๆก็ไหนๆแล้วผมก็อยากจะขอบคุณเช่นกันที่คุณช่วยเหลือผม” คาเอดะพูดด้วยรอยยิ้ม

“หืม..ช่วยเหลืออะไรหรอครับ” เย่เชียนถาม

“พวกทหารรับจ้างเรดซัน..ฮ่าๆ..เอาเป็นว่าเรารู้กัน” คาเอดะพูดต่อ “ถ้าไม่ใช่เพราะคุณที่ช่วยกำจัดกองกำลังหลักของสมาคมมังกรดำล่ะก็พวกเราตระกูลนินจาอิงะคงจะต้องตกอยู่ในสถานการณ์ที่ยากลำบากเป็นแน่”

เนื่องจากสมาคมมังกรดำรู้ว่าองค์กรทหารรับจ้างเรดซันนั้นถูกทำลายโดยเย่เชียนดังนั้นแน่นอนว่าคาเอดะเองก็ต้องรู้ได้เช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้นถึงแม้ว่าคาเอดะจะไม่รู้ว่าเย่เชียนเป็นคนทำแต่เขาก็สามารถเดาได้หากคิดอย่างรอบคอบแล้ว ซึ่งเย่เชียนก็เพียงแค่ยิ้มเบาๆและไม่ตอบว่าใช่หรือไม่ใช่และความคลุมเครือนี้ทำให้คาเอดะสับสนเล็กน้อย

หลังจากหยุดไปชั่วขณะคาเอดะก็ชี้ไปที่นากาซาวะเคโกะที่อยู่ข้างๆเขาแล้วพูดว่า “ผมขอแนะนำคุณให้รู้จักกับผู้ช่วยของผม..นาคาซาวะเคโกะ..หากคุณมีอะไรที่สงสัยเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่นในอนาคตคุณก็สามารถติดต่อเธอได้โดยตรง..เธอจะช่วยคุณได้อย่างแน่นอน”

“คุณเย่..คุณซ่งสวัสดีค่ะ” นากาซาวะเคโกะก็โค้งคำนับด้วยความเคารพ

เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและเหลือบมองไปที่หลินเฟิงข้างๆ ซึ่งเห็นได้ชัดว่าหลินเฟิงก็มีความคิดแบบเดียวกันกับเขาและคิ้วของเขาก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเช่นกัน โดยไม่รู้ว่าทำไมเย่เชียนถึงรู้สึกได้ว่านากาซาวะเคโกะคนนี้อ่อร่าและจิตวิญญาณแบบเดียวกันกับฮัวหยินและเขาก็อดคิดไม่ได้ว่า ‘ผู้หญิงคนนี้คือสมาชิกสำนักชาโด้ซากุระด้วยหรือเปล่า?..ชาโด้ซากุระเกี่ยวข้องกับตระกูลนินจาอิงะด้วยเหรอ?’

ถึงแม้ว่าจะมีความสงสัยแต่เย่เชียนก็ไม่สะดวกที่จะแสดงออกมาในเวลานี้และเขาก็ระงับความสงสัยเอาไว้ในใจอย่างรวดเร็วแล้วพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ผมต้องขอขอบคุณมากๆเกี่ยวกับเรื่องนี้..ในอนาคตผมต้องขอรบกวนคุณนากาซาวะจริงๆ”

“คุณเย่ไม่จำเป็นต้องเกรงใจหรอกค่ะ” นากาซาวะเคโกะพูด

“คุณนากาซาวะเคโกะพูดภาษาจีนได้ดีมาก..ถ้าคุณคาเอดะไม่ได้แนะนำให้ผมรู้จักผมคงคิดว่าคุณเป็นคนจีนเสียอีก” เย่เชียนพูดด้วยรอยยิ้ม

“ฉันเคยศึกษาเล่าเรียนที่ประเทศจีนมาสี่ปีฉันก็เลยพูดภาษาจีนได้ดีค่ะ” ท่าทีของนากาซาวะเคโกะยังคงสุภาพและให้เกียรติ ราวกับว่าเธอเป็นคนรับใช้ อย่างไรก็ตามนี่ก็เป็นเรื่องจริงและเป็นวัฒนธรรมของผู้หญิงชาวญี่ปุ่นและผู้หญิงชาวญี่ปุ่นนั้นยังเหมาะที่จะเป็นภรรยามากเพราะพวกเธอมักจะเอาใจใส่สามีอยู่เสมอ ไม่เหมือนกับผู้หญิงชาวจีนในปัจจุบันเพราะไม่เพียงแต่พวกเธอนั้นแสวงหาแต่เงินตราของผู้ชายเท่านั้นและมักจะเอาเปรียบฝ่ายชายอยู่เสมอ

“คุณเย่..คุณซ่ง..ห้องส่วนตัวของพวกคุณพร้อมแล้วครับ..เราเข้าไปคุยกันข้างในดีกว่าไหม?” คาเอดะพูดพูด

“ได้ครับขอบคุณ” เย่เชียนพูด

“เชิญทางนี้ครับ!” คาเอดะทำท่าทางได้โปรดแล้วทุกคนก็เดินไปทางห้องวีไอพีแต่เมื่อก้าวไปข้างหน้าจู่ๆรถหรู Roll Royce Phantom ก็มาหยุดอยู่ข้างๆและทุกคนก็หันหลังกลับไปมองและเห็นประตูเปิดออกโดยมีชายวัยกลางคนเดินออกมาจากรถอย่างช้าๆ ซึ่งเขาสวมสูทสีดำและแว่นตาขอบทองคู่หนึ่งซึ่งสง่าผ่าเผยมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน