ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 696

ตอนที่ 696 การพบกันครั้งแรก

ฟูมะฮายาคุจินั้นอายุมากและแก่ชราอย่างมากแต่เขาก็ยังคงเต็มไปด้วยพลังงานและมีสุขภาพที่ดีซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับการฝึกวิชานินจาของเขาด้วยเพราะมันเป็นศิลปะการต่อสู้โบราณที่สืบทอดมาจากประเทศจีน ซึ่งผู้ฝึกศิลปะการต่อสู้ชาวจีนฝึกฝนศิลปะการต่อสู้โบราณไม่ใช่เพื่อเอาชนะศัตรูแต่เพื่อทะลวงขีดจำกัดของตนเองและดึงศักยภาพสูงสุดออกมา ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องเกินจริงที่ศิลปะการต่อสู้โบราณจะเป็นการรักษาสุขภาพเพราะถึงแม้ว่าชาวญี่ปุ่นจะดัดแปลงศิลปะการต่อสู้จีนโบราณบางส่วนเพื่อให้พวกเขาสามารถปลิดชีพศัตรูได้ไวขึ้นแต่มันก็ยังสามารถรักษาสุขภาพได้เช่นเดียวกัน

เมื่อได้ยินเสียงของคาเอดะแล้วฟูมะฮายาคุจิก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้นและเหลือบมองไปที่เย่เชียนจากนั้นเขาก็พยักหน้าเบาๆ แต่ไม่ได้พูดอะไรใดๆ ซึ่งท่าทางของเขาดูสง่าผ่าเผยมากแม้กระทั่งเมื่อมองไปที่เย่เชียนก็ยังเป็นการเหล่ตามอง เมื่อเห็นเช่นนั้นเย่เชียนก็ยิ้มอย่างแผ่วเบาแต่ไม่ได้รังเกียจทัศนคติการวางตัวของฟูมะฮายาคุจิและเพียงก้าวไปข้างหน้าสองสามก้าวแล้วพูดว่า “ผมเย่เชียนสวัสดีครับท่านผู้อาวุโสฟูมะ”

ถึงแม้ว่าจะเป็นการกล่าวทักทายอย่างสุภาพแต่เย่เชียนก็ไม่ได้ถ่อมตัวและไม่ได้ทำท่าทางเคารพเพราะฟูมะฮายาคุจิเป็นฝ่ายที่เชิญเย่เชียนให้มาดังนั้นต้องเป็นฟูมะฮายาคุจิที่ต้องแสดงทัศนคติเช่นนั้นออกและแน่นอนว่าเย่เชียนไม่จำเป็นต้องมีมารยาทใดๆกับฟูมะฮายาคุจิเลย

สีหน้าของฟูมะฮายาคุจิก็ดูแปลกไปเล็กน้อยและคิ้วของเขาขมวดเข้าหากันจากนั้นเขาก็พูดว่า “นั่งลงสิๆ” จากนั้นเขาก็หันไปมองซ่งหลันซึ่งท่าทีของเขาก็ผ่อนคลายลงอย่างเห็นได้ชัดแล้วพูดว่า “คุณซ่งคุณก็มาด้วยหรือ..เราไม่ได้พบกันนานเลย..ผมก็ถามคาเอดะอยู่ว่าเมื่อไหร่คุณจะมาเป็นแขกบ้าง”

หลังจากหยุดไปชั่วขณะฟูมะฮายาคุจิก็มองไปที่คาเอดะแล้วพูดว่า “เอ็งทำให้คุณซ่งอารมณ์เสียอีกแล้วใช่ไหม? ..ผู้ชายต้องมีความอดทน..ดูแลเอาใจใส่คุณซ่งดีๆ หน่อย”

เห็นได้ชัดว่าดูเหมือนฟูมะฮายาคุจิจะมีความตั้งใจที่จะขับคู่ระหว่างคาเอดะกับซ่งหลัน ซึ่งแน่นอนว่าถ้าหากคาเอดะกับซ่งหลันได้แต่งงานกันล่ะก็มันจะเป็นส่วนผสมที่ลงตัวและผลประโยชน์ของตระกูลฟูมะก็จะมีมหาศาลมาก ซึ่งถึงแม้ว่าจะไม่ต้องรวมเครือน่านฟ้ากรุ๊ปกับฟูมะกรุ๊ปให้เป็นหนึ่งก็ตามแต่ซ่งหลันเพียงคนเดียวก็มีค่าเท่ากับกองทหารและนักธุรกิจหลายพันคน ซึ่งจะนำประโยชน์มหาศาลในอนาคต ดังนั้นแน่นอนว่าฟูมะฮายาคุจิก็รู้ดีว่าซ่งหลันนั้นเป็นคนของเขี้ยวหมาป่าแต่เขาก็ไม่ค่อยเข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างซ่งหลันกับเย่เชียนมากนัก นอกจากนี้ซ่งหลันยังดูแลจัดการเครือน่านฟ้ากรุ๊ปอยู่เสมอและแทบจะไม่ยุ่งเกี่ยวกับเขี้ยวหมาป่าเลย

เย่เชียนนั้นแทบจะไม่รู้เรื่องราวเชิงลึกของประเทศญี่ปุ่นเลยแต่เย่เชียนได้เรียนรู้เรื่องวรรณกรรมบนเตียงของชาวญี่ปุ่นมาบ้าง ดังนั้นเมื่อเห็นการแสดงออกของฟูมะฮายาคุจิที่มีต่อซ่งหลันแล้วเย่เชียนก็สังเกตเห็นบางสิ่งบางอย่างและรู้สึกเหมือนกับว่าพ่อตากำลังมองหาลูกสะใภ้ เมื่อเห็นเช่นนั้นเย่เชียนก็ขดริมฝีปากและพึมพำกับตัวเองเบาๆ

“ฉันคงรับรักคุณคาเอดะไม่ได้หรอกค่ะ..เพราะฉันมีคนรักอยู่แล้ว..ดิฉันต้องขอโทษด้วยนะคะ” ซ่งหลันพูด

“โอ้..คุณซ่งมีคนรักแล้วหรือ..ผมไม่รู้ว่าคนๆนั้นเป็นใครแต่คนๆนั้นช่างโชคดีมาก..ถ้ามีโอกาสคุณซ่งช่วยพาเขามาให้ผมรู้จักหน่อยก็แล้วกัน” ฟูมะฮายาคุจิพูด

“ท่านปู่..คนรักของคุณซ่งก็คือคุณเย่นี่แหละครับ” คาเอดะพูด

“จริงหรือ? ..คนๆนั้นเป็นราชาหมาป่าเย่เชียนที่โด่งดังคนนี้นี่เอง..คุณเย่กับคุณซ่งเป็นคนที่มีความสามารถจริงๆ ..ช่างเป็นคู่ที่เหมาะสมกันจริงๆ” ฟูมะฮายาคุจิหันไปเหลือบมองเย่เชียนแล้วพูดอย่างช้าๆ

เย่เชียนไม่เข้าใจสิ่งที่พวกเขากำลังพูดถึงแต่เมื่อเขาเห็นฟูมะฮายาคุจิมองมาที่เขาแบบนั้นเย่เชียนก็ยิ้มตอบอย่างมีความสุข อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็เป็นหมูตายที่ไม่กลัวน้ำเดือดและใบหน้าของเขาหนากว่ากำแพงเมืองจีนเสียอีก ดังนั้นเขาจะรู้วิธีที่ละอายใจได้อย่างไร

“ผู้อาวุโสฟูมะก็ชมเชยฉันเกินไปค่ะ” ซ่งหลันพูดต่อ “อันที่จริงฉันก็ต้องการมาเยี่ยมผู้อาวุโสฟูมะอยู่แล้ว..แต่เมื่อเร็วๆ นี้มีหลายสิ่งหลายอย่างในบริษัทที่ต้องทำฉันจึงไม่ค่อยว่าง..แต่วันนี้คุณคาเอดะเชิญให้ฉันมาเข้าชมพิธีเปิดการแข่งขันการต่อสู้ฉันก็เลยไม่ได้เตรียมของมาเยี่ยมผู้อาวุโสเลย”

“คุณซ่งไม่ใช่คนนอกดังนั้นก็ไม่ต้องสุภาพหรอก..ถ้าคุณนำของมาเยี่ยมผมล่ะก็ผมคงจะละอายใจจริงๆ” ฟูมะฮายาคุจิพูด “เอาล่ะเชิญนั่งก่อนสิคุณซ่ง” ฟูมะฮายาคุจิยกมือขึ้นเพื่อตรวจดูเวลาบนนาฬิกาข้อมือแล้วพูดว่า “ใกล้จะถึงเวลาแล้ว..เรามากินข้าวกันเถอะ”

“ฉันเคยกินซาซิมิที่ผู้อาวุโสเตรียมเอาไว้ให้รสชาติมันยอดเยี่ยมจริงๆ ..ไม่ทราบว่าวันนี้ฉันจะได้ลิ้มรสมันอีกหรือเปล่า” ซ่งหลันพูดด้วยรอยยิ้ม

“ฮ่าๆ ไม่ต้องกังวลไปเพราะตั้งแต่ที่คาเอดะโทรมาบอกว่าพวกคุณจะมาเยี่ยมเขาก็ได้จัดเตรียมซาซิมิจานโปรดของคุณเอาไว้แล้ว” ฟูมะฮายาคุจิพูด

“ขอบคุณมากค่ะคุณคาเอดะ” ซ่งหลันพูด

“คุณซ่งไม่จำเป็นต้องสุภาพหรอกครับ..อย่าคิดว่าผมเป็นคนนอกเลย..ถ้าคุณชอบผมจะเตรียมเอาไว้ให้คุณบ่อยๆ นะครับ” คาเอดะพูด

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน