ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 730

ตอนที่ 730 ความเกลียดชังทางเชื้อชาติ ตอนที่ 3

ชิงเฟิงก็พยักหน้าเห็นด้วยและเปิดทีวี ซึ่งในทีวีผู้ประกาศข่าวก็กำลังแถลงการณ์ว่ามันเกิดอะไรขึ้นบ้าง ถึงแม้ว่าจะเป็นการรายงานข่าวแต่ทว่าคำพูดและบทความนั้นเอนไปในทางที่เสียๆหายๆจนความโกรธของชิงเฟิงปะทุขึ้นในทันทีและเมื่อเขากำลังจะพูดชิงเฟิงก็เหลือบไปเห็นใบหน้าที่มืดมนของเย่เชียนจนอดไม่ได้ที่จะกลืนสิ่งที่เขากำลังพูดออกมาในทันที

หลังจากนั้นเจ้าหน้าที่รัฐของประเทศญี่ปุ่นก็ได้ออกแถลงการณ์เกี่ยวกับเหตุการณ์นี้โดยแสดงความรับผิดชอบต่อประเทศจีนว่าพวกเขาต้องลงโทษผู้กระทำความผิดอย่างรุนแรงแต่ในทางกลับกันพวกเขาระบุอย่างชัดเจนถึงอำนาจอธิปไตยของชาติญี่ปุ่นนั้นอยู่เหนือประเทศจีน เมื่อเจ้าหน้าที่รัฐพูดจบใบหน้าของเย่เชียนก็มืดมนและน่ากลัวยิ่งขึ้นไปอีกและเย็นยะเยือกราวกับสะเก็ดน้ำแข็งที่น่ากลัวอย่างยิ่ง

“พี่หลิน..พี่ไป๋..พวกพี่คิดยังไงกับเรื่องนี้” เย่เชียนเหลือบมองพวกเขาและพูด

“แผนการเดิมของเราจะไม่เปลี่ยนแปลง..ว่าแต่นายจะทำอะไร?” ไป๋ฮวยพูด

“ตาต่อตา..ฟันต่อฟัน” เย่เชียนพูดเบาๆหลังจากหยุดไปชั่วขณะเย่เชียนก็พูดต่อ “ถ้างั้นพวกเราก็มาเตรียมตัวกันตามแผนก่อนหน้านี้กันเลยดีกว่า..ผมจะไปที่สถานีโทรทัศน์เองส่วนชิงเฟิงนายไปหาที่อยู่แหล่งกบดานของผู้ก่อการร้ายมาให้ได้โดยเร็วที่สุด..ถ้าพบแล้วอย่าเพิ่งทำอะไรเพราะฉันจะเป็นคนลงมือเอง”

“รับทราบครับบอส!” ชิงเฟิงตอบแล้วพูดว่า “บอส!..ว่าแต่บอสจะไปทำอะไรที่สถานีโทรทัศน์?”

“นายก็น่าจะรู้หนิ” ใบหน้าของเย่เชียนมืดมนน่ากลัวและคำพูดของเขาก็หนักหน่วงอย่างมาก หลังจากพูดจบเย่เชียนก็ลุกขึ้นและเดินออกไปข้างนอก ส่วนดีห์ราห์ก็ตกตะลึงเล็กน้อยและลุกขึ้นเดินตามเย่เชียนไป เมื่อได้ยินเช่นนั้นชิงเฟิงก็แสยะยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์

หลังจากนั้นเย่เชียนก็ขับรถตรงไปยังสถานีโทรทัศน์โตเกียวและระหว่างทางเย่เชียนก็ไม่ได้พูดอะไรใดๆแต่ใบหน้าของเขานั้นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าอย่างน่าหวาดผวาซึ่งทำให้ดีห์ราห์ที่ด้านข้างตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ในเมื่อเย่เชียนไม่ได้พูดอะไรดังนั้นดีห์ราห์ก็ไม่กล้าพูดเช่นกันเขาทำได้เพียงสูดลมหายใจเข้าลึกๆโดยหวังว่าจะทำให้สมาธิของเขาคงที่ เดิมทีอาจารย์ของเขานั้นเป็นคนจีนด้วยเหตุนี้ดีห์ราห์จึงสามารถเข้าใจความเกลียดชังที่ชาวจีนมีต่อชาวญี่ปุ่นได้เป็นอย่างดีแต่นี่ก็ไม่ใช่เรื่องของเขาแต่เป็นความเกลียดชังของคนทั้งประเทศ ดังนั้นหลังจากเรียนรู้สิ่งเหล่านี้แล้วควบคู่กับใบหน้าที่มืดมนของเย่เชียนนั้นเขาก็รู้ดีว่ามันต้องเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน แต่เย่เชียนกลับพูดสิ่งต่างๆต่อหน้าเขาอย่างไม่ปิดบัง นี่หมายความว่าอย่างไร? นั่นก็หมายความว่าเย่เชียนให้ความไว้วางใจและไม่ว่ากรณีใดสิ่งที่เขาเห็นก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ

ประมาณสองชั่วโมงต่อมารถของเย่เชียนก็มาหยุดอยู่ที่ประตูทางเข้าสถานีโทรทัศน์โตเกียว ซึ่งเย่เชียนก็มองผ่านหน้าต่างกระจกและเห็นว่าอาคารทั้งหลังกำลังสว่างไสวและเห็นได้ชัดว่าที่ด้านในยังคงวุ่นวายกันอยู่ แน่นอนว่าเมื่อสถานเอกอัครราชทูตจีนในเมืองโตเกียวได้ประสบเหตุการณ์ครั้งใหญ่เช่นนี้เจ้าหน้าที่ผู้สื่อข่าวเหล่านี้ก็ต้องยุ่งวุ่นวายกันทั้งวัน ซึ่งพวกเขาล้วนมีข่าวที่รวดเร็วที่สุดและแม่นยำที่สุดเพื่อที่พวกเขาจะได้ผลงานที่ดีนั่นเอง

อาสึนะเป็นดอกไม้ประจำสถานีโทรทัศน์ของเมืองโตเกียวและเป็นน้องใหม่เพราะหลังจากเดบิวต์ได้เพียงสองปีเธอก็เข้ารับตำแหน่งผู้ประกาศข่าวแล้วและอนาคตของเธอก็ไร้ขีดจำกัด ดังนั้นโดยธรรมชาติแล้วเธอจะเป็นผู้หญิงในฝันของผู้ชายชาวญี่ปุ่นจำนวนมากและจำนวนแฟนคลับของเธอก็ค่อนข้างมากเช่นกัน เป็นเพียงว่าโลกอาจมองเห็นแต่ความสดใสเบื้องหน้าของเธอและเห็นแต่ภาพลักษณ์ที่ดีของเธอเพราะอันที่จริงไม่มีใครเลยรู้ว่าเบื้องหลังของเธอนั้นมีสิ่งสกปรกมากมายแค่ไหน

ดูเหมือนว่าจะมีเพียงทางเดียวเท่านั้นสำหรับผู้หญิงที่ไม่มีภูมิหลังและไม่มีใครคอยสนับสนุนที่จะสามารถเข้ามาโด่งดังในวงการอุตสาหกรรมภาพยนตร์และโทรทัศน์เพื่อให้มีชื่อเสียงได้และนั่นคือกฎที่ไม่มีใครพูด ซึ่งทักษะการแสดงที่เรียกกันว่าทักษะการแสดงละครตบตานั้นล้วนแล้วแต่หลอกผู้ลวงคนมาเสมอ แต่ทว่าตราบใดที่ใครมีทีมงานขนาดใหญ่และผู้สนับสนุนล่ะก็มันก็ไม่ยากที่จะมีชื่อเสียงได้ เครือน่านฟ้ากรุ๊ปเป็นบริษัทภาพยนตร์และโทรทัศน์และสื่อการบันเทิงและถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่เคยมีส่วนร่วมในธุรกิจหรือการจัดการเลยแต่ส่วนใหญ่เขาก็รู้เรื่องราวภายในบ้างและวิธีดำเนินการและวิธีการทำให้คนที่ไม่มีหัวนอนปลายเท้ากลายเป็นซุปเปอร์สตาร์นั้นก็ง่ายมาก แต่มันต้องแลกมาด้วยชีวิตและความขมขื่นอย่างยิ่ง

“นายอยู่ในรถไปก่อน..หลังจากที่ฉันทำอะไรเสร็จแล้วนายค่อยขับรถมารับฉัน..นายน่าจะขับรถเป็นใช่มั้ย?” เย่เชียนพูดอย่างใจเย็น อย่างไรก็ตามน้ำเสียงที่ดูสงบนั้นก็เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกหนาวสั่นถึงกระดูก

“คุณจะไปฆ่านักข่าวคนนั้นหรอ?” ดีห์ราห์ถาม

“นายก็เห็นไม่ใช่เหรอว่าเธอทำอะไร..นายคิดว่าฉันถูกหรือผิดล่ะ?” เย่เชียนถามอย่างไม่สบอารมณ์

ดีห์ราห์ก็ถึงกับตกตะลึงไปกับคำถามว่าใครถูกหรือผิด? สิ่งที่เย่เชียนทำดูเหมือนจะเข้าใจได้เพียงแค่ว่าดีห์ราห์นั้นไม่เคยคิดเกี่ยวกับการฆ่าคนเลย

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน