ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 782

ตอนที่ 782 เยี่ยมผู้ป่วย

เช้าตรู่วันรุ่งขึ้นเย่เชียนก็ตื่นขึ้นโดยเสียงรบกวนจากภายนอกจากนั้นเขาก็ขมวดคิ้วและเมื่อเขากำลังจะกดกริ่งเพื่อเรียกพยาบาลเพื่อสอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ข้างนอกเขาก็เห็นว่าประตูห้องผู้ป่วยถูกผลักเปิดออกและมีกลุ่มคนรีบวิ่งเข้ามาอย่างรวดเร็วด้วยเสียงเอะอะอย่างไม่รู้จบจนเย่เชียนงุนงง

ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่ได้บอกใครเกี่ยวกับการพักรักษาตัวของเขาในโรงพยาบาลแต่หลี่จื้อเทียนก็สามารถรู้ได้เพราะหลังจากสองปีกว่าๆในการพัฒนาธุรกิจหลี่จื้อเทียนก็ได้วางรากฐานขนาดใหญ่ในมณฑลเหอหนานและโครงการเมืองแอนิเมชั่นและสื่อบันเทิงต่างๆก็เสร็จสมบูรณ์ไปอย่างรุ่งโรจน์และนำไปใช้งานอย่างเป็นทางการแล้ว ซึ่งภายใต้การดำเนินงานของหลี่จื้อเทียนเงินทุนทั้งหมดได้ไหลเข้าสู่มณฑลเหอหนานอย่างรวดเร็วและองค์กรต่างๆก็ได้วางรากฐานอย่างรวดเร็วในเมืองใหญ่ในมณฑลเหอหนานเช่นกัน

นับตั้งแต่ที่เย่เชียนแจ้งหลี่จื้อเทียนเมื่อเขากลับมายังมณฑลเหอหนานก่อนหน้านี้หลี่จื้อเทียนก็ให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวของเย่เชียนเพราะสำหรับหลี่จื้อเทียนแล้วเย่เชียนคือคู่หูของเขาและพันธมิตรที่ทรงพลัง ดังนั้นเขาจึงต้องให้ความสนใจกับการเคลื่อนไหวโดยธรรมชาติ ถึงแม้ว่าโรงพยาบาลแห่งนี้จะเป็นโรงพยาบาลเอกชนแต่หลี่จื้อเทียนก็ยังคงมีเครือข่ายมากมายด้วยเหตุนี้เขาจึงรู้ได้ทันทีว่าเย่เชียนเข้าโรงพยาบาล ถึงแม้ว่าเขาจะไม่รู้ว่าทำไมเย่เชียนถึงได้รับบาดเจ็บแต่มันก็ต้องไม่ใช่เรื่องเล็กๆน้อยๆอย่างแน่นอนเพราะฉะนั้นเขาจึงต้องการรู้อย่างชัดเจนว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่

ผู้ที่มาเยี่ยมอาการป่วยของเย่เชียนมีทั้งหลี่จื้อเทียน,ม่อหลง,ชิงเฟิงและแม้แต่แจ็คเองก็รีบออกจากเมืองเซี่ยงไฮ้เพื่อมาเยี่ยมเย่เชียนเช่นกัน สำหรับพวกเขาแล้วอาการบาดเจ็บของเย่เชียนสำคัญเหนือสิ่งอื่นใดเพราะเย่เชียนเป็นผู้นำของพวกเขาและเป็นจิตวิญญาณแห่งเขี้ยวหมาป่า

ข้างหลังพวกเขามีกลุ่มชายหนุ่มที่กำลังพูดคุยกันและส่งเสียงดัง “หุบปากกันได้แล้ว!” เย่เชียนอดไม่ได้ที่จะตะโกนและแน่นอนว่ามันได้ผลเพราะทุกคนต่างก็หุบปากกันไปในทันที

เมื่อได้ยินเช่นนั้นชิงเฟิงก็มองเย่เชียนด้วยยิ้มอย่างมีความสุขและพูดว่า “บอส!..มันเกิดอะไรขึ้น?..ทำไมบอสถึงได้นอนอยู่บนเตียงของโรงพยาบาลล่ะ?”

เย่เชียนก็กลอกตาไปมาอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า “คุณรู้ข่าวเรื่องการพักรักษาตัวในโรงพยาบาลของผมได้ยังไง?”

“ฉันเป็นคนบอกพวกเขาเอง” หลี่จื้อเทียนพูด “ผู้ช่วยของฉันบังเอิญพบนายที่โรงพยาบาลเมื่อคืนนี้..ฉันเองก็อยากจะมาเยี่ยมนายตั้งแต่ตอนนั้นแต่ฉันเห็นว่ามีคนอยู่กับนายหลายคนฉันเลยไม่อยากไปขัดจังหวะ..ฉันไม่คิดว่าเรื่องอาการบาดเจ็บของนายจะเป็นเรื่องเล็กน้อยเพราะงั้นฉันจึงติดต่อไปหาแจ็คและบอกเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“แจ็ค!..อย่าบอกนะว่านายประกาศข่าวการเข้ารักษาตัวในโรงพยาบาลของฉันไปแล้ว” เย่เชียนนั้นหันไปมองที่แจ็ค ซึ่งความสัมพันธ์ระหว่างหลี่จื้อเทียนกับเย่เชียนนั้นค่อนข้างละเอียดอ่อนมากและถึงแม้ว่าจะเป็นการร่วมมือกันแต่ก็ไม่ถึงขนาดที่ตายแทนกันได้ แต่มันก็ยังเป็นความร่วมมือในลักษณะที่เป็นประโยชน์ร่วมกันดังนั้นการปฏิบัติของหลี่จื้อเทียนที่มีต่อเย่เชียนจึงมีความห่วงใยโดยธรรมชาติ

หลังจากยิ้มเบาๆแจ็คก็พูดว่า “บอสการที่บอสเข้ารับการรักษาตัวในโรงพยาบาลมันเป็นเรื่องใหญ่มากเพราะงั้นผมจึงต้องแจ้งพวกเขาเป็นธรรมดาอยู่แล้ว..บอสคือจิตวิญญาณและเสาหลักของพวกเรานะ”

เย่เชียนก็ส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดว่า “อย่าพูดไร้สาระ..รีบโทรไปแจ้งพวกเขาโดยเร็วและบอกว่าฉันไม่เป็นไร..ฉันแค่ได้รับบาดเจ็บเล็กน้อยพอได้พักสักสองสามวันก็หายแล้ว..บอกพวกเขาว่าไม่ต้องมากันแล้ว..นี่พวกนายว่างจนไม่มีอะไรทำกันขนาดนั้นเลยเหรอ?”

เมื่อเห็นรูปลักษณ์และการแสดงออกของเย่เชียนเช่นนี้แจ็คก็รู้ได้ว่าเย่เชียนกำลังพูดความจริงและเขาก็สบายดีไม่อย่างนั้นเขาจะไม่พูดหยอกล้อแบบนี้อย่างแน่นอน ก่อนหน้านี้แจ็คได้รับโทรศัพท์จากหลี่จื้อเทียนจนเขาถึงกับตกใจแต่โชคดีที่ได้เห็นเย่เชียนสบายดีเขาก็สามารถโล่งใจได้ในที่สุด เมื่อได้ยินเช่นนั้นแจ็คก็พยักหน้าตอบรับเย่เชียนอย่างเร่งรีบและหยิบโทรศัพท์มือถือออกมาแล้วโทรออกทีละสายเพื่อแจ้งข่าวอาการของเย่เชียนทันที

“พวกนายออกไปซะอย่ามาทะเลาะต่อหน้าบอส!” ม่อหลงหันไปเหลือบพี่น้องที่มาด้วยแล้วพูดต่อ “ที่นี่คือโรงพยาบาลเพราะงั้นอย่าเอะอะโวยวายแล้วก็อย่าสร้างปัญหาไม่งั้นก็อย่ามาโทษฉันโหดร้ายก็แล้วกัน” หลังจากพูดจบคนเหล่านั้นก็เปิดประตูและเดินออกไปทีละคน

ม่อหลงนั้นไม่ชอบเข้าสังคมสักเท่าไหร่ดังนั้นคนเหล่านี้จึงไม่ใช่ลูกน้องของม่อหลงแต่เป็นลูกน้องของชิงเฟิง แน่นอนว่าเย่เชียนเองก็ไม่จำเป็นต้องคิดเรื่องนี้เพราะเขาเองก็รู้ได้ว่าคนเหล่านั้นต้องเป็นลูกน้องของชิงเฟิงเพราะชิงเฟิงเป็นคนที่ชอบโอ้อวดและต้องมีผู้คนมากมายรอบๆตัวเขา เนื่องจากชิงเฟิงเดินทางมาจากเมืองเซี่ยงไฮ้ดังนั้นคนเหล่านี้จะต้องเป็นผู้ใต้บังคับบัญชาของหวังหูอย่างแน่นอน

“บอสไปโดนอะไรมา?..มันร้ายแรงขนาดนั้นเลยหรอ” ม่อหลงถามด้วยความเป็นห่วง

เย่เชียนก็ส่ายหัวเล็กน้อยแล้วพูดว่า “ไม่มีอะไรร้ายแรงหรอก..พลังปราณได้รับความเสียหายเล็กน้อย..แต่หลังจากได้พักสักสองสามวันมันก็หายดีแล้ว..พี่ม่อหลงลองเดาซิว่าผมไปเจอใครมา?”

“ใคร?” ม่อหลงถามด้วยความประหลาดใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน