ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 810

ตอนที่ 810 เรื่องราวของหยานซื่อฉุย

ในฐานะที่เป็นศิษย์เองของตู้ฟู่เหว่ยผู้นำสำนักม่อจื๊อนั้นหยานซื่อฉุยได้สืบทอดพรสวรรค์ที่แท้จริงของตู้ฟู่เหว่ยมาทั้งหมดและมีทักษะการต่อสู้ที่ดีมาก ตามที่เย่เชียนพูดว่าจิตของหยานซื่อฉุยนั้นผิดปกติไปแต่ความผิดปกตินี้ทำให้เธอไม่มีความคิดที่รบกวนใจใดๆมากเกินไปเหมือนคนทั่วๆไป ดังนั้นเธอจึงสามารถมีสมาธิกับศิลปะการต่อสู้เพื่อบรรลุความสำเร็จดั่งเช่นวันนี้ได้

ในสำนักม่อจื๊อนั้นหยานซื่อฉุยถือได้ว่าเป็นปรมาจารย์ระดับสูงสุดของเหล่าลูกศิษย์ในสำนัก แต่เย่เชียนนั้นได้ฝึกฝนขัดเกล่าได้เพียงช่วงเวลาสั้นๆดังนั้นเขาจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของหยานซื่อฉุยเลย อย่างไรก็ตามเย่เชียนนั้นไม่ได้แสดงพลังที่แท้จริงของพลังปราณที่ซ่อนอยู่ในร่างกายของเขาอย่างเต็มที่เลยสักครั้ง หากใช้มันได้อย่างสมบูรณ์แบบล่ะก็พลังทำลายล้างอันทรงพลังของปราณนี้จะน่ากลัวอย่างมาก เพราะแม้แต่เย่เจิ้งหรานปรมาจารย์อันดับหนึ่งของตระกูลเย่ที่สามารถเอาชนะปรมาจารย์ทั่วทุกมุมโลกมานับไม่ถ้วนก็ยังไม่สามารถควบคุมพลังปราณนี้ได้เลย ซึ่งนี่ก็เพียงพอแล้วที่จะบ่งบอกว่าพลังนี้แข็งแกร่งเพียงใด หากเย่เชียนสามารถใช้มันได้อย่างสมบูรณ์เมื่อไหร่ล่ะก็เย่เชียนจะกลายเป็นสุดยอดนักสู้ของโลกใบนี้

เมื่อเห็นว่าหยานซื่อฉุยตั้งใจที่จะฆ่าเย่เชียนจริงๆหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ไม่สามารถเพิกเฉยได้อีกต่อไป เมื่อเห็นเช่นนั้นเขาก็เหลือบมองเย่เชียนจากนั้นเขาก็ก้าวไปข้างหน้าและยืนอยู่ตรงหน้าของเย่เชียนแล้วมองไปที่หยานซื่อฉุยแล้วพูดว่า “เย่เชียนเป็นเพื่อนของฉันเพราะงั้นก็ช่วยไว้หน้าฉันหน่อย..เรื่องของวันนี้จงลืมมันไปซะ!”

เมื่อหยานซื่อฉุยเข้าร่วมสำนักม่อจื๊อในตอนนี้สาวกฝ่ายธรรมะและอธรรมต่างก็แยกย้ายกันไปตามทางของตัวเองกันแล้ว แต่หยานซื่อฉุยก็รู้จักหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเป็นอย่างดีว่าเขาเป็นใคร เมื่อได้ยินเช่นนั้นการแสดงออกของหยานซื่อฉุยก็เปลี่ยนไปและเธอก็พูดว่า “คุณคิดที่จะเข้ามาแทรกแซงเรื่องนี้จริงๆงั้นเหรอ?”

“เขาเป็นเพื่อนของฉันเพราะงั้นฉันไม่สามารถปล่อยให้เขาเป็นอะไรต่อหน้าฉันได้..ฉันไม่สนใจความขัดแย้งระหว่างพวกเธอทั้งสองและวันนี้ฉันก็ไม่อนุญาตให้เกิดปัญหาอะไรใดๆทั้งนั้น..นี่อยู่ภายใต้การควบคุมของฉันเพราะงั้นฉันจะไม่ยอมให้มันเกิดอะไรขึ้นอย่างแน่นอน” หวงฟู่ชิงเตี๋ยนพูด

“คุณต้องล้อเล่นอยู่แน่ๆ” หยานซื่อฉุยพูด “ผู้อาวุโสหวงฟู่คุณต้องคิดให้ดีก่อนนะว่าถ้าคุณปกป้องเขาคุณก็จะเป็นศัตรูของสำนักม่อจื๊อและสาวกแห่งความมืดทั้งหมด..ฉันไม่คิดว่าผู้อาวุโสหวงฟู่ต้องการกระตุ้นสงครามระหว่างสาวกแห่งแสงกับสาวกแห่งความมืดอีกครั้งใช่มั้ย?”

เมื่อได้ยินคำพูดของหยานซื่อฉุยแล้วม่อหลงก็ถึงกับตัวสั่นและลุกขึ้นยืน ดวงตาของเขานั้นเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าเพราะครั้งก่อนสาวกฝ่ายอธรรมได้ก่อกบฏซึ่งนำไปสู่สงครามภายในของสำนักม่อจื๊อเป็นสาเหตุให้ครอบครัวของม่อหลงทั้งหมดเสียชีวิตหลังจากสงครามการต่อสู้ครั้งนั้น ความเกลียดชังของม่อหลงที่มีต่อสาวกฝ่ายอธรรมนั้นรุนแรงมากแต่เป็นเพราะเย่เชียนกับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนนั้นได้ระงับความโกรธของเขาและขอให้เขาอดทนให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่เช่นนั้นเขาคงจะรีบบุกไปที่ตั้งของสำนักม่อจื๊อเพื่อแก้แค้นแล้ว แต่เมื่อได้เผชิญหน้ากับสาวกฝ่ายอธรรมต่อหน้าต่อตาเช่นนี้ม่อหลงก็ไม่สามารถปิดกั้นความเกลียดชังของเขาได้อีกต่อไปและระเบิดออกมาทันที

หยานซื่อฉุยก็รู้สึกได้ถึงเจตนาฆ่าที่พุ่งพล่านเข้ามาหาเธอได้อย่างชัดเจนและอดไม่ได้ที่จะหันหน้าไปมอง ซึ่งหลังจากเห็นม่อหลงการแสดงออกของหยานซื่อฉุยก็เปลี่ยนไปเป็นตกตะลึง อย่างไรก็ตามเธอไม่มีความกลัวใดๆเลยแต่กลับมีเพียงรอยยิ้มที่ชั่วร้ายปรากฏขึ้นที่มุมปากเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้กลัวม่อหลงเลย

เมื่อเห็นสถานการณ์ดังกล่าวหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ถึงกับผงะเพราะถ้าหยานซื่อฉุยรู้จักตัวตนของม่อหลงล่ะก็เธอจะต้องแจ้งเรื่องนี้กับตู้ฟู่เหว่ยอย่างแน่นอน ซึ่งจะเป็นอันตรายมากหากเป็นกรณีนี้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนจะต้องฆ่าหยานซื่อฉุยทิ้งเท่านั้นแต่สิ่งนี้ก็ไม่สามารถแก้ปัญหาใดๆได้เลย ด้วยอำนาจและอิทธิพลของสาวกม่อจื๊อในปัจจุบันแล้วสำนักม่อจื๊อไม่มีทางไม่รู้เลยว่าหยานซื่อฉุยนั้นถูกเขาฆ่าตายมือของเขาเอง เมื่อนั้นตู้ฟู่เหว่ยก็จะโกรธและสาวกฝ่ายอธรรมทั้งหมดก็จะตอบโต้และในขณะนั้นม่อหลงก็จะไม่สามารถต้านทานได้เลย

หวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็รีบขยิบตาให้ม่อหลงและหลังจากนั้นหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็มองไปที่หยานซื่อฉุยแล้วพูดว่า “แม้ว่าสาวกแห่งแสงจะถอนตัวออกจากสำนักม่อจื๊อไปแล้วแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าพวกเราจะกลัว..เรื่องในวันนี้อยู่ในการดูแลของฉันเพราะงั้นใครจะถูกหรือผิดฉันเชื่อว่าเธอน่าจะรู้ดีกว่าฉัน..กลับไปบอกอาจารย์ของเธอซะว่าพวกเราไม่ต้องการจุดชนวนสงครามระหว่างสาวกทั้งสองฝ่ายอีกครั้ง..แต่ถ้าฝ่ายนั้นยังยืนกรานที่จะก่อสงครามพวกฉันก็ไม่กลัว”

ถึงหยานซื่อฉุยที่เพิ่งจะปะทะกับเย่เชียนไปเมื่อครู่นี้จะไม่ได้รับบาดเจ็บแต่แขนของเธอก็รู้สึกชาเนื่องจากพลังปราณของเย่เชียนปะทะเข้ากับพลังปราณของเธอ ยิ่งไปกว่านั้นที่นี่ก็มีหวงฟู่ชิงเตี๋ยนอยู่ด้วยดังนั้นหยานซื่อฉุยจึงไม่กล้าทำอะไรมากเกินไปและไม่ว่าศิลปะการต่อสู้ของเธอจะสูงแค่ไหนแต่มันก็เป็นไปไม่ได้ที่เธอจะเผชิญหน้ากับศัตรูจำนวนมากและที่สำคัญถ้าหากตู้ฟูเหว่ยรู้ว่าเธอกำลังยั่วยุการต่อสู้ระหว่างสาวกทั้งสองฝ่ายล่ะก็เขาจะตำหนิเธออย่างรุนแรง

ถึงแม้ว่าความขัดแย้งภายในของสำนักม่อจื๊อจะจบลงด้วยการที่สาวกอธรรมเป็นฝ่ายชนะแต่ตู้ฟู่เหว่ยเองก็ชัดเจนมากว่าสาวกของฝ่ายธรรมะนั้นไม่ได้พ่ายแพ้จริงๆแต่พวกเขาแค่ไม่ต้องการอยู่ในสงครามการต่อสู้ที่ยืดเยื้อแบบนี้อีกต่อไปและทำให้ทั้งคู่แพ้ ซึ่งผลที่ได้ก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการแยกย้ายไปคนละทิศคนละทาง ดังนั้นหากสาวกทั้งสองฝ่ายต่อสู้กันอีกครั้งใครจะชนะและแพ้ก็คาดเดาไม่ได้เลยจริงๆ นี่เป็นเหตุผลที่สาวกฝ่ายอธรรมรู้ถึงการมีอยู่ของหวงฟู่ชิงเตี๋ยนแต่พวกเขาไม่ได้จัดการกับหวงฟู่ชิงเตี๋ยนเพราะพวกเขากลัวการจุดชนวนสงครามของทั้งสองฝ่ายอีกครั้ง

“ได้!..ฉันจะนำประโยคนี้ไปบอกอาจารย์ของฉัน” หยานซื่อฉุยพูด จากนั้นเขาก็หันไปเหลือบมองเย่เชียนแล้วพูด “เย่เชียน!..จำเอาไว้นะว่ามันไม่มีใครอยู่เคียงข้างนายเพื่อปกป้องนายได้ทุกครั้งหรอก..แล้วเราจะได้พบกันใหม่!”

เย่เชียนก็อดไม่ได้ที่จะกลอกตาไปมาแล้วพูดว่า “เมื่อพวกเราพบกันคราวหน้าฉันจะเอาฝ่ามือนี้กลับคืนไปให้เธอ”

หยานซื่อฉุยก็ยิ้มเบาๆและไม่ได้พูดอะไรใดๆจากนั้นเธอก็หันหลังเดินออกจากโรงแรมไป

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน