ตอนที่ 812 ความก้าวหน้า
สิ่งที่หวงฟู่เส้าเจี๋ยพูดนั้นถ้ามันไม่ทำให้เย่เชียนเศร้าก็ดูเหมือนจะโกหกเพราะทั้งสองอยู่ด้วยกันมานานมากและเย่เชียนก็ปฏิบัติต่อเขาเหมือนพี่น้อง ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นอาจารย์และลูกศิษย์แต่เย่เชียนไม่เคยมองเขาในฐานะลูกศิษย์เลยและทำเหมือนเขาเป็นพี่น้องและดูแลเขาอย่างดี
อย่างไรก็ตามเย่เชียนก็ชัดเจนมากว่าเขาและหวงฟูเส้าเจี๋ยนั้นมีเป้าหมายที่แตกต่างกันและต้องขัดแย้งกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ ดังนั้นนอกเหนือจากปัญหาความสัมพันธ์ส่วนตัวแล้วเย่เชียนจึงไม่โทษหวงฟูเส้าเจี๋ยเพราะการเลือกและการตัดสินใจของเขานั้นไม่ได้ผิด
เมื่อเห็นการแสดงออกของเย่เชียนแล้วหวงฟู่ชิงเตี๋ยนก็ได้สาปแช่งหวงฟูเส้าเจี๋ยอย่างรุนแรงในใจเพราะท้ายที่สุดหวงฟูเส้าเจี๋ยก็ยังเด็กเกินไปที่จะตัดสินใจสิ่งต่างๆ ได้อย่างละเอียด ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะเลือกเส้นทางนี้แต่มันก็เป็นเส้นทางที่ประสบความสำเร็จอย่างมาก หากหวงฟูเส้าเจี๋ยใช้ความคิดและไตร่ตรองดีๆ ล่ะก็เย่เชียนนั้นจะสามารถทำให้ตัวหวงฟูเส้าเจี๋ยมีอนาคตที่ดีมากขึ้นไปอีก ในฐานะผู้อำนวยการสำนักความมั่นคงแห่งชาติของจีนอย่างหวงฟู่ชิงเตี๋ยนแล้วเขามีมุมมองที่ชัดเจนในหลายๆ ด้าน ซึ่งการพัฒนาประเทศทุกๆ ประเทศนั้นก็จำเป็นต้องมีระบบใต้ดินเหล่านี้เสมอ กล่าวได้ว่ามันเป็นการพึ่งพาอาศัยกันตราบใดที่สามารถได้รับผลประโยชน์ร่วมกันอย่างสมเหตุสมผลมันก็จะกลายเป็นปัจจัยที่เอื้ออำนวยต่อการส่งเสริมการพัฒนาประเทศ นี่ก็เป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงใส่ใจเย่เชียนอยู่เสมอซึ่งจุดประสงค์ก็เป็นธรรมชาติที่จะเปลี่ยนพลังของเย่เชียนให้เป็นพลังที่ส่งเสริมการพัฒนาประเทศ
หลังมื้ออาหารกลางวันทุกคนก็คุยกันแบบสบายๆ และแยกย้านกันไป แน่นอนว่าเย่เชียนกับเย่หานหลินนั้นพักที่โรงแรมนั้นต่อเพราะหลังจากนั้นพวกเขาจะไปเยือนสำนักหยุนหยานเหมินในเช้าวันพรุ่งนี้ สำหรับหลินเฟิงนั้นเย่เชียนรู้ดีว่าหลินเฟิงคิดแต่เรื่องหลินฟานน้องชายของเขาเสมอ หากหลินเฟิงตามหาน้องชายไม่ได้หัวใจของหลินเฟิงก็ไม่สามารถสงบลงได้เลย ด้วยเหตุนี้เย่เชียนจึงไม่ดึงหลินเฟิงมาเสียเวลากับเรื่องนี้ นอกจากนี้เย่เชียนเองก็ยังอยากรู้ว่าหลินฟานนั้นอยู่ที่ไหนและเป็นอย่างไรเพราะท้ายที่สุดเขาก็เป็นหลานชายของอาจารย์ของเขา แต่ในเมื่ออาจารย์ไม่อยู่ในโลกใบนี้แล้วเย่เชียนก็ควรรับผิดชอบดูแลเขาต่อ
ถึงแม้ว่าหลินฟานจะฉลาดมากแต่เขาก็ยังเป็นเด็กเหมือนกับอยู่ในหม้อน้ำมันขนาดใหญ่ของสังคมนี้และเย่เชียนก็กังวลมากว่าเขาจะไม่สามารถปรับตัวได้ ท้ายที่สุดหลินฟานก็เติบโตขึ้นมาในหมู่บ้านบนภูเขาที่ห่างไกลและหลินฟานก็ค่อนข้างไร้เดียงสา และความไร้เดียงสานี้จะสามารถถูกหลอกใช้ประโยชน์ได้อย่างง่ายดาย
สำหรับม่อหลงแล้วสิ่งสำคัญที่สุดสำหรับเขาในตอนนี้คือการฝึกฝนศิลปะการต่อสู้ให้ดีและเขาจะมั่นใจมากขึ้นเมื่อต้องรับมือกับสำนักม่อจื๊อในอนาคต ไม่ว่าจะใช้วิธีการฝึกฝนรวดเร็วหรือไม่ก็ตามแค่มันก็ขึ้นอยู่กับม่อหลงที่จะตัดสินใจด้วยตัวเอง แต่เย่เชียนรู้สึกว่าม่อหลงจะเลือกวิธีนี้อย่างแน่นอน ถึงแม้ว่าม่อหลงงจะเป็นคนเงียบๆ อยู่ตลอดทั้งวันแต่จริงๆ แล้วเขาเป็นคนที่ดื้อรั้นและค่อนข้างไม่ฟังใคร ถึงแม้ว่าเขาจะรู้ว่าการฝึกฝนอย่างรวดเร็วจะทำให้อายุขัยของเขาสั้นลงแต่เขาก็จะเต็มใจอยู่ดี
เมื่อหวงฟู่ชิงเตี๋ยนกำลังจะจากไปเขาก็ยื่นผ้าเช็ดหน้าให้เย่เชียนซึ่งเป็นผ้าเช็ดหน้าที่ย้อมด้วยดอกบัวสีแดงเลือดและเขาก็บอกกับเย่เชียนว่าหากมีความขัดแย้งใดๆ กับฮัวหยาซินล่ะก็เขาสามารถนำผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ออกมาเมื่อคิดว่าชีวิตของเขากำลังตกอยู่ในอันตราย แต่ถ้าไม่เป็นเช่นนั้นก็ไม่ควรนำมันออกมาอย่างเด็ดขาด
เย่เชียนนั้นไม่เข้าใจว่ามันคืออะไรกันแน่แต่เขาเดาเอาว่าผ้าเช็ดหน้านี้อาจมีส่วนเกี่ยวข้องกับฮัวหยาซินอย่างมากและมันอาจเป็นสัญลักษณ์แห่งความรักระหว่างหวงฟู่ชิงเตี๋ยนและฮัวหยาซินและต้องมีบางอย่างเกิดขึ้นระหว่างพวกเขาทั้งสอง แต่มันเป็นสิ่งที่หวงฟู่ชิงเตี๋ยนไม่ต้องการพูดดังนั้นเย่เชียนจึงไม่คิดที่จะถามต่อ ยิ่งไปกว่านั้นการที่หวงฟู่ชิงเตี๋ยนจะนำผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ออกมามันคงจะไม่ใช่เรื่องง่ายเลย
ถึงแม้ว่าเย่เชียนจะไม่รู้ว่าทำไมเขาถึงไม่สามารถเอาผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ออกมาได้ถ้าหากชีวิตของเขายังไม่ตกอยู่ในอันตรายจริงๆ ก็ตาม แต่เย่เชียนคิดว่ามันต้องเกี่ยวข้องกับอดีตระหว่างหวงฟู่ชิงเตี๋ยนและฮัวหยาซินอย่างไม่ต้องสงสัย ซึ่งเย่เชียนก็ไม่ได้คิดจะใช้ผ้าเช็ดหน้าผืนนี้ช่วยชีวิตของตัวเองแต่อย่างใดและเย่เชียนก็แอบตัดสินใจว่าถ้าหวงฟู่ชิงเตี๋ยนและฮัวหยาซินมีอะไรเกี่ยวข้องกันจริงๆ เย่เชียนก็รู้สึกว่าเขาควรช่วยพวกเขาทั้งสองปรับความเข้าใจกัน ซึ่งนี่ถือได้ว่าเป็นการตอบแทนหวงฟู่ชิงเตี๋ยนสำหรับการดูแลเขาตลอดหลายปีที่ผ่านมา
เย่เชียนนั้นไม่ได้ออกไปทานอาหารค่ำแต่เรียกพนักงานเสิร์ฟมาที่ห้องโดยตรงและหลังจากรับประทานอาหารเสร็จแล้วเย่เชียนก็พักผ่อนเล็กน้อย จากนั้นนั่งไขว่ห้างบนโซฟาในห้องนั่งเล่นหลับตาและตั้งสมาธิ



VERIFYCAPTCHA_LABEL
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดนักรบจอมราชัน