ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 902

ตอนที่ 902

แต่ละเมืองนั้นมีลักษณะเฉพาะของตนเองหรืออาคารที่โดดเด่นหรืออุตสาหกรรมที่โดดเด่นและภูมิทัศน์ทางวัฒนธรรมบางประเภท ซึ่งสิ่งที่เย่เชียนชอบมากที่สุดก็คือการได้ลิ้มลองรสชาติของอาหารท้องถิ่นทุกครั้งที่ไปเมืองต่างๆและของแบบนี้ก็มักจะพบในแผงขายของตามท้องถนนและตรอกซอกซอยแต่ในโรงแรมนั้นไม่มี ดังนั้นหลังจากบอกลาเฟิงหลานและตู้ซุนแล้วเย่เชียนก็พาซูเหว่ยไปเที่ยวเล่นรอบๆมาเก๊า

ในขณะที่ชื่นชมทิวทัศน์และกินอาหารในท้องถิ่นแล้วเย่เชียนก็รู้สึกว่ามันค่อนข้างสบายและผ่อนคลายอย่างมาก อย่างไรก็ตาม ที่สำคัญกว่านั้นเย่เชียนก็ต้องการดูแลซูเหว่ยและพาเธอไปพักผ่อนเพราะในช่วงสองปีที่ผ่านมาซูเหว่ยนั้นซูบผอมลงมาเพราะเขาอีกทั้งยังสุขภาพจิตเสียด้วย ดังนั้นเย่เชียนจึงต้องการพาเธอไปพักผ่อนและช่วยให้เธอคลายความกดดันในหัวใจ

ซูเหว่ยนั้นติดหนึบเย่เชียนมากเพราะเธอเอาแต่คว้าแขนของเย่เชียนไปควงตลอดทางและไม่ยอมปล่อยราวกับว่าเธอกลัวว่าถ้าเธอปล่อยเย่เชียนจะหายไปอีกครั้ง ซึ่งเย่เชียนก็ได้แต่หัวเราะอย่างช่วยไม่ได้และเอ็นดูผู้หญิงคนนี้อย่างมาก

หลังจากเที่ยวเล่นมาทั้งวันเย่เชียนก็พาซูเหว่ยไปดินเนอร์ใต้แสงเทียน อันที่จริงหลังจากกินอาหารท้องถิ่นตลอดทั้งวันทั้งสองก็ไม่ได้หิวมากนัก ซึ่งซูเหว่ยก็มาจากประเทศไต้หวันและเธอก็ชอบอาหารตะวันตกมากกว่าแต่เย่เชียนนั้นไม่ค่อยชอบอาหารตะวันตกแต่เนื่องจากซูเหว่ยชอบมันเย่เชียนจึงอยากพาเธอไปด้วยโดยธรรมชาติ

“ซูเหว่ยวันนี้เธอสนุกมั้ย” เย่เชียนถาม

“ตราบใดที่นายอยู่เคียงข้างฉันแบบนี้ฉันก็มีความสุข” ซูเหว่ยพูด

เย่เชียนก็พูดด้วยรอยยิ้มที่ขมขื่นว่า “ฉันอยากจะบอกอะไรกับเธอบางอย่างแต่ฉันหวังว่าเธอจะไม่เข้าใจผิด..ฉันคิดว่าการที่เธอมอบบริษัทให้ทีมผู้บริหารดูแลมันไม่ถูกต้องและการที่เธอเอาแต่เที่ยวเล่นทั้งวันแบบนี้มันก็ไม่ดี..ซึ่งฉันไม่ได้มีเวลาอยู่กับเธอมากขนาดนั้นด้วย”

“ฉันเข้าใจที่นายพูด..นายอยากให้ฉันกลับไปที่ไต้หวันเลยงั้นเหรอ?” ซูเหว่ยพูด

“ฉันเวียนหัวจริงๆ..ฉันคิดอยู่แล้วว่าเธอต้องเข้าใจผิด” เย่เชียนพูด “ฉันไม่อยากให้เธอเป็นแบบนี้เพราะเสน่ห์ที่แท้จริงของผู้หญิงอยู่ที่ความมั่นใจในตนเองแต่มองดูเธอตอนนี้สิเธอกำลังจะสูญเสียมันไป..คุ้มกันหรือเปล่า?..ถึงแม้ว่าคุณภาพของผู้จัดการมืออาชีพเหล่านั้นจะยอดเยี่ยมแต่มันก็จำเป็นต้องมีใครที่ไว้ใจบริหารเองด้วย..บริษัททะเลสี่ทิศเป็นอุตสาหกรรมที่พ่อของเธอทำงานอย่างหนักเพื่อได้มันมาและถ้าเธอทำมันพังแบบนี้เธอจะอธิบายให้พ่อฟังว่ายังไง”

ซูเหว่ยก้มศีรษะลงเงียบๆและไม่พูดอะไร

“เธออยากรู้ตัวตนของฉันมาตลอดไม่ใช่เหรอ?..ได้!..ถ้าอย่างนั้นฉันจะบอกเธอให้รู้เดี๋ยวนี้แหละ” เย่เชียนพูด “ฉันเป็นผู้นำขององค์กรทหารรับจ้างนานาชาติเขี้ยวหมาป่า..มีรหัสโค้ดเนมว่าราชาหมาป่า..ซึ่งฉันคือCEOตัวจริงของบริษัทเครือน่านฟ้ากรุ๊ปและทหารชั้นจอมพลที่ได้รับการแต่งตั้งเป็นพิเศษจากรัฐบาลจีนและยังเป็นผู้ควบคุมองค์กรใต้ดินในหลายๆเมืองของประเทศจีน..ในโลกนี้มีแต่คนที่อยากให้ฉันตายๆไป..ยกตัวอย่างมาเก๊าแห่งนี้ที่ซงหยานเจิ้งลูกชายของราชาพนันแห่งมาเก๊าก็เป็นหนึ่งในนั้น..การต่อสู้ครั้งนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้แน่นอนและถ้าเธอยังอยู่มาเก๊าต่อเธอจะอันตรายอย่างแน่นอน..ฉันไม่อยากให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอเข้าใจมั้ย?”

ซูเหว่ยอดไม่ได้ที่จะตกใจและมองไปที่เย่เชียนด้วยความประหลาดใจอย่างมาก สำหรับเธอแล้วตัวตนนี้ไม่คาดคิดเลยและทหารรับจ้างนานาชาติกับองค์กรใต้ดินทั่วประเทศนั้นดูเหมือนจะอยู่ห่างไกลจากโลกที่เธออยู่อย่างมาก อย่างไรก็ตามสิ่งที่เธอชอบคือเย่เชียนแต่ไม่ใช่สิ่งที่เย่เชียนทำใช่ไหม? ถึงแม้ว่าเธอจะแปลกใจมากแต่ก็ไม่ได้เปลี่ยนตำแหน่งของเย่เชียนในใจของเธอเลย

ซูเหว่ยก็พยักหน้าเงียบๆและมองไปที่เย่เชียนแล้วพูดว่า “เย่เชียน..ฉันรู้ว่าในฐานะผู้หญิงฉันไม่ควรจะเป็นอุปสรรคสำหรับผู้ชายที่ฉันรัก..เพราะงั้นฉันจะกลับไปที่ไต้หวันในพรุ่งนี้เช้า..แต่นายช่วยสัญญากับฉันอย่างหนึ่งจะได้มั้ย?”

“พูดมาเถอะ” เย่เชียนพูด

“นายต้องไปหาฉันที่ไต้หวันบ้าง..ตกลงมั้ย” ซูเหว่ยพูด “ฉันนึกไม่ออกจริงๆว่าชีวิตของฉันจะเป็นยังไงถ้าไม่มีนาย”

“ตกลงฉันสัญญาว่า..ถ้าอีกหนึ่งเดินที่จะถึงนี้ฉันยังไม่ตายฉันจะไปหาเธอที่ไต้หวันอย่างแน่นอน” เย่เชียนพูด “ซูเหว่ยฉันหวังว่าเธอจะใช้เวลานี้คิดเกี่ยวกับมันเพราะคนเรามีโอกาสตายได้ตลอดเวลา..เหมือนสมัยก่อนที่แม่ทัพมักจะตายก่อนศึกอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และถ้าฉันตายไปฉันหวังว่าเธอจะมีชีวิตที่ดีต่อและหาความสุขของตัวเองให้เจอรู้มั้ย?”

“ไม่!..นายจะตายได้ยังไง..ฉันไม่อนุญาตให้นายตาย!..นายห้ามพูดแบบนี้อีกนะ” ซูเหว่ยพูด “เย่เชียนถ้านายตายล่ะก็ฉันจะตายตามนายไป!”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน