ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 905

ตอนที่ 905 ปู่กับหลาน (1)

สำหรับครอบครัวใหญ่อย่างตระกูลชางกวนแล้วความขัดแย้งแบบนี้ก็ย่อมเป็นเรื่องปกติที่ยามเหล่านั้นก็ไม่กล้าทำอะไรมากเกินไปเพราะท้ายที่สุดนี่ชางกวนเจ้อก็เป็นสายเลือดของตระกูล ซึ่งถ้าหากพวกเขาทำให้ชางกวนเจ้อขุ่นเคืองล่ะก็วันไหนที่ชางกวนเจ้อมีสถานะที่ดีในตระกูลพวกเขาก็คงจะตกที่นั่งลำบากอย่างแน่นอน ยามเหล่านั้นก็ไม่ได้โง่พอที่จะทำให้ชางกวนเจ้อขุ่นเคืองเพราะมันไม่คุ้มเลย

ซึ่งพวกเขาเองก็ได้รับการอนุมัติจากชางกวนซินหยางแล้วดังนั้นพวกเขาจึงปล่อยชางกวนเจ้อเข้ามาอย่างเป็นธรรมชาติ

เมื่อเข้าไปในบ้านเขาก็เห็นชางกวนซินหยางนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่นโดยมีชายหนุ่มคนหนึ่งคุกเข่าอยู่ข้างๆเขา ซึ่งไม่ใช่ใครนอกจากฉีเยว่ที่กำลังตัวสั่นเทาแต่เห็นได้ชัดว่าเขาไม่ได้กลัวแต่ค่อนข้างโกรธเกรี้ยวและมีความไม่พอใจและความขุ่นเคืองในดวงตาของเขา ไม่น่าแปลกใจเลยที่คนอย่างฉีเยว่จะมีความเกลียดชังอย่างแรงกล้าในหัวใจของพวกเขาเพราะทุกสิ่งที่ตระกูลชางกวนทำกับเขานั้นทำให้เขาเกลียดจนสุดขั้ว ดังนั้นคนอย่างฉีเยว่จึงไม่กลัวความตายเลย

ใบหน้าและขาทั้งสองข้างของฉีเยว่นั้นเต็มไปด้วยรอยแผลอย่างเห็นได้ชัด เมื่อเห็นสิ่งนี้ชางกวนเจ้อก็อดไม่ได้ที่จะสงสาร อย่างไรก็ตามชางกวนเจ้อนั้นก็เป็นคนที่มีเหตุผลมากและเขาไม่ทำกับฉีเยว่อย่างงั้นแน่นอนเพราะมันไม่จำเป็นสำหรับเรื่องนั้น

“คุณปู่ครับได้โปรดรับของขวัญของผมด้วย” ชางกวนเจ้อยื่นของขวัญในมือด้วยความเคารพและพูด

ชางกวนซินหยางก็ถอนหายใจอย่างเย็นชาและคนรับใช้ที่อยู่ข้างๆเขาก็รับของขวัญจากชางกวนเจ้อ “ท่านปู่ผมประมาทในเรื่องนี้และผมจะหาทางแก้ไขให้มันดีขึ้นเอง” ชางกวนเจ้อพูด “ผมไม่ได้ตรวจสอบสัญญาอย่างละเอียดถี่ถ้วนและนั่นคือเหตุผลที่ทำให้เกิดปัญหา..ผมรับผิดชอบเรื่องนี้เอง..ฉีเยว่คนนี้เป็นคนที่สมรู้ร่วมคิดกับเย่เชียนและจงใจวางกับดักนี้”

“หืม..นี่แกกำลังจะบอกฉันว่าที่ฉันทำมันไม่ถูกต้องงั้นเหรอ?” ชางกวนซินหยางถอนหายใจอย่างเย็นชาและพูด

“ไม่ครับ..ผมไม่ได้หมายความอย่างนั้น” ซางกวนเจ้อพูดอย่างเร่งรีบ

“ชางกวนเจ้อ..อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกคิดอะไรอยู่..แกเกลียดพวกเรามานานหลายปีแล้วใช่ไหม..แกคงคิดว่าเราปฏิบัติต่อแกไม่ดีเหมือนลูกหลานในสายเลือดเพราะงั้นแกก็เลยต้องการที่จะแก้แค้นเรา..แต่แกไม่คิดว่าวิธีการนี้มันดูตลกไปหน่อยเหรอ?” ชางกวนซินหยางสูดลมหายใจเข้าอย่างเย็นชาและพูดว่า “อย่ามาพูดว่าเงินยี่สิบล้านมันไม่สามารถที่จะทำให้รากฐานของตระกูลชางกวนสั่นคลอนและถึงแม้ว่าแผนของแกจะประสบความสำเร็จก็ตามแกคิดว่าเครือน่านฟ้ากรุ๊ปจะให้ประโยชน์มากมายกับแกงั้นเหรอ?..อย่าลืมสิว่าเราเป็นญาติและครอบครัวของแก!”

เมื่อได้ยินคำพูดของชางกวนซินหยางแล้วชางกวนเจ้อก็โกรธเกรี้ยวจนจะระเบิดออกมา ญาติไร้สาระแบบไหนกันเพราะตระกูลชางกวนนั้นมองว่าตนเองเป็นญาติตั้งแต่เมื่อไหร่? เป็นเวลาหลายปีแล้วที่พวกเขาไม่ได้สนับสนุนตัวเองจนเกือบจะอดตายเมื่ออยู่ต่างประเทศ อย่างไรก็ตามไม่ว่าจะมีความเกลียดชังมากเพียงใดในตอนนี้ชางกวนเจ้อก็ต้องเก็บมันเอาไว้ในใจของเขาอย่างแน่นหนา จากนั้นชางกวนเจ้อก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆแล้วพูดว่า “ถึงผมจะไร้ความสามารถแค่ไหนแต่ผมก็ไม่คิดที่จะทรยศตระกูลชองเรา..สำหรับผมแล้วไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าตระกูลของเราแล้ว”

“จริงเหรอ?..แล้วนี่คืออะไร?” ชางกวนซินหยางพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูถูกเหยียดหยามและโยนกองเอกสารในมือลงไปต่อหน้าชางกวนเจ้อ

ชางกวนเจ้อก็ตกตะลึงไปครู่หนึ่งและหยิบกองเอกสารขึ้นมาดูและเขาก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงเพราะนี่มันคือเอกสารลับที่เขารวบรวมมาตั้งนานเกี่ยวกับข้อมูลของผู้ถือหุ้นหลักในบริษัททะเลสี่ทิศใช่หรือไม่? ซึ่งมีภาพและหลักฐานสิ่งที่ไม่น่าดูของผู้ถือหุ้นเหล่านั้นด้วย อย่างไรก็ตามข้อมูลนี้ไปอยู่ในมือของชางกวนซินหยางได้อย่างไรและชางกวนเจ้อก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึงไปครู่หนึ่งและความรู้สึกที่ไม่สบายใจก็ผุดขึ้นมาในหัวของเขา

ชางกวนเจ้อคุกเข่าพร้อมเสียง “พรึบ” โดยไม่ลังเลใดๆแล้วพูดว่า “ใช่ครับคุณปู่ของพวกนี้เป็นของผมจริงๆแต่ผมก็นึกถึงบริษัทด้วยเพื่อกันคนพวกนี้ลับหลังพวกเรา..มันเป็นความผิดที่ยกโทษให้ไม่ได้เพราะถ้าเรายังอนุญาตให้คนเหล่านี้ถือหุ้นของบริษัทล่ะก็ไม่ช้าก็เร็วบริษัททะเลสี่ทิศก็จะถูกทำลายด้วยมือของพวกเขาเอง..ผมจึงรวบรวมข้อมูลเหล่านี้เพื่อป้องกันสิ่งต่างๆเพราะงั้นคุณปู่เลิกให้คนเหล่านี้ถือหุ้นเถอะครับ..ผมไม่มีเจตนาอื่นจริงๆ”

“หืม..แกคิดว่าฉันเป็นเด็กอายุสามขวบงั้นเหรอ?” ชางกวนซินหยางก็ยืนขึ้นอย่างโกรธจเกรี้ยวและพูดว่า “ฉันรู้ดีว่าแกกำลังคิดอะไรอยู่..แกต้องการที่จะแก้แค้นพวกเราใช่ไหม?..ฉันได้มันมาเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่แล้วและมันเป็นข้อมูลในมือของแกแล้วแกยังกล้าพูดว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับแกอีกเหรอ?”

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน