ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 927

ตอนที่ 927 ยอมรับภารกิจ

เมื่อนึกถึงครั้งสุดท้ายที่เขาเห็นไป๋ฮวยและหวังยู่มาพร้อมกันที่งานศพพ่อของเขาแล้วเย่เชียนก็อดคิดไม่ได้ว่าหวังยู่อาจเป็นคนเดียวที่สามารถเปลี่ยนไป๋ฮวยได้ ในความเป็นจริงไป๋ฮวยนั้นเป็นคนอ่อนไหวง่าย ยิ่งเขาเป็นแบบนี้มากเท่าไหร่ก็ยิ่งเปลี่ยนเขาง่ายขึ้นเท่านั้นและยากที่จะถอนตัวถ้าหากเขาจมลงไปในสิ่งๆหนึ่ง

“ฉันพูดจริง” หูวหนานเจียนพูด “ถ้าหมาป่าผีไป๋ฮวยสามารถทำงานให้กับประเทศได้ล่ะก็มันจะเป็นสิ่งที่ดีสำหรับเขาและประเทศชาติ”

เย่เชียนขมวดคิ้วเล็กน้อยและพูดว่า “ถึงแม้ว่าผมจะรู้วิธีแต่ก็อาจไม่มีประโยชน์อะไรและนอกจากนี้ไป๋ฮวยก็เป็นพี่ชายของผมเพราะงั้นผมไม่สามารถบอกคุณเกี่ยวกับจุดอ่อนของเขาได้..ถ้าคุณอยากจะโน้มน้าวเขาคุณก็ต้องทำเอง..แน่นอนว่าเรื่องนี้หวงฟู่ชิงเตี๋ยนนั้นมีความสามารถและฉลาดมากเพราะงั้นเขาควรจะมีวิธีที่ดีกว่าผมใช่ไหม?”

หูวหนานเจียนหยุดไปครู่หนึ่งแล้วยิ้มอย่างช่วยไม่ได้และไม่ถามคำถามใดๆ เพิ่มเติม “ก็ได้ฉันยอมรับในเงื่อนไขนี้ตราบใดที่ฉันไม่ตายเงื่อนไขเหล่านี้จะเป็นไปตามที่เอ็งขอ..ทางรัฐบาลจะไม่แตะต้องคนรอบตัวและพรรคพวกของเอ็ง” หูวหนานเจียนพูด “แล้วเงื่อนไขที่สองล่ะ?”

“เนื่องจากผมต้องเป็นบอดี้การ์ดเพราะงั้นผมต้องฆ่าคนอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้อยู่แล้ว..เพราะงั้นผมต้องการไฟเขียวและการอนุญาตจากรัฐบาลในการฆ่าคน” เย่เชียนพูด

“ไฟเขียวอนุญาตการฆ่าคน?” หูวหนานเจียนตกตะลึงไปครู่หนึ่งแล้วพูด

“แน่นอนเพราะถ้าปราศจากสิ่งนี้ผมจะรับประกันความปลอดภัยของตัวเองและเป้าหมายในการคุ้มกันได้ยังไง?” เย่เชียนพูด “ดังนั้นผมจึงต้องการไฟเขียวในการอนุญาตการฆ่าและมีสิทธิ์ที่จะฆ่าในกรณีนี้ผมคิดว่าสมควร..คุณเองก็น่าจะชัดเจนเกี่ยวกับเรื่องนี้ใช่ไหมเพราะนี่เหมือนดาบของท่านเปาบุ้นจิ้น..ถ้าหากไม่มีดาบล่ะก็ท่านเปาจะจะมีอำนาจและทำทุกอย่างตามกฎหมายได้อย่างงั้นเหรอ?”

“นั่นไม่ใช่ปัญหา..เดี๋ยวฉันจัดการให้” หูวหนานเจียนพูด “ในระหว่างภารกิจใครก็ตามที่ขัดขวางภารกิจของเอ็งหรือคุกคามเอ็งล่ะก็เอ็งสามารถจัดการได้เลยและเอ็งก็ไม่ต้องรับผิดชอบใดๆ ทั้งสิ้น..แต่อย่าฆ่าผู้บริสุทธิ์เด็ดขาด”

“คุณคิดว่าผมเป็นพวกฆาตกรโรคจิตอย่างงั้นหรอ?” เย่เชียนกลอกตาไปมาอย่างช่วยไม่ได้แล้วพูดต่อ “ใครจะไปฆ่าคนโดยไม่มีเหตุผลกันและถึงแม้ว่าผมจะไม่กลัวการแก้แค้นก็เถอะแต่ผมกลัวครอบครัวและคนรอบตัวของผมต้องเดือดร้อนในอนาคต” ประโยคนี้คือสิ่งที่หยางเทียนเคยพูดกับแม่ม่ายดำจือเหวินในอดีตและเย่เชียนก็รู้สึกว่ามันเป็นความจริงเพราะเมื่อคนเรามีอายุถึงช่วงหนึ่งก็จะไม่สนุกกับการฆ่าฟันอีกต่อไปแล้ว แน่นอนว่าตอนที่เรายังหนุ่มยังแน่นเราอาจฆ่าคนเพียงเพื่อระบายความโกรธและสนุกไปกับมันแต่เมื่ออายุมากขึ้นสิ่งที่คุณต้องการบรรลุคือสภาวะของความมั่นคงนั่นเอง

หูวหนานเจียนก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “ฉันยอมรับเงื่อนไขทั้งหมดของเอ็งเพราะงั้นเรามาคุยรายละเอียดกันเถอะ..ฉันจะได้เตรียมการให้เอ็งทันที”

เย่เชียนก็ยิ้มเบาๆ แล้วพูดว่า “คุณไม่กลัวอะไรผิดพลาดเลยเหรอ..ถ้าผมตายในการต่อสู้กับไป๋ฮวยล่ะ? ..คุณจะสูญเสียมากกว่าที่คุณได้รับอีกนะ”

“ฉันเชื่อในตัวของเอ็ง” หูวหนานเจียนพูดด้วยรอยยิ้มว่า “เอ็งเป็นคนบอกเองไม่ใช่เหรอว่าเอ็งกับไป๋ฮวยมีความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นต่อกัน? ..ฉันเชื่อว่าเขาไม่ฆ่าเอ็งหรอกเพราะงั้นฉันจึงไม่กังวลเรื่องนั้น”

เย่เชียนส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้และพูดว่า “นี่คุณยังไม่รู้อะไร..ถ้าผมประมาทแม้แต่นิดเดียวล่ะก็เขาจะฆ่าผมโดยไม่ลังเลเลย..สิ่งที่เขาต้องการคือความยุติธรรมในการดวลที่ยุติธรรมที่สุดและไม่ว่าใครจะแพ้หรือใครจะชนะมันก็จะเป็นการต่อสู้ที่สมศักดิ์ศรี..ถ้าเขาเห็นว่าผมดูถูกเขาหรือไม่เต็มใจที่จะต่อสู้ล่ะก็เขาจะฆ่าผมอย่างแน่นอนโดยไม่ลังเล” เย่เชียนรู้ดีว่าการที่ไป๋ฮวยไม่เคยมาคุกคามเขานั้นจุดประสงค์ก็คือการปล่อยให้เย่เชียนแข็งแกร่งแล้วให้เย่เชียนเป็นคนปลิดชีพเขานั่นเอง แต่นี่ไม่ได้หมายความว่าไป๋ฮวยจะออมแรงหรืออ่อนข้อให้กับเย่เชียนในระหว่างการแข่งขันเพราะเขาต้องการคำอธิบายสำหรับอดีตที่อยู่ในใจ

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน