ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 935

935 /1358

ตอนที่ 935 โชคชะตา (2)

มันเป็นเวลาเพียง 11 ชั่วโมงสั้นๆเท่านั้นเย่เชียนจึงไม่ได้คิดจะสร้างปัญหาใดๆกับสองคนนี้เหตุผลที่เขาเลือกขึ้นรถไฟก็เพื่อหูวเค่อและเพื่อที่จะสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับหูวเค่อ เขาไม่ใช่คนวิปริตที่ต้องการมีอะไรกับเธอบนรถไฟเช่นนั้นเพราะมันไม่จำเป็น

ด้วยเหตุนี้เย่เชียนจึงไม่พูดอะไรแต่เขารู้ว่าหญิงสาวสองคนนี้กำลังซ่อนอะไรบางอย่างอยู่ ทุกวันนี้ทุกคนมักจะระมัดระวังตัวและไม่มีใครเปิดเผยตัวตนต่อหน้าคนอื่น แม้แต่ผู้หญิงที่ต้องการอวดหน้าอกและก้นตามท้องถนนเหล่านั้นพวกเธอก็ยังคงพยายามปกปิดส่วนของตัวเองให้ดีที่สุด ซึ่งอาจเป็นเพราะความเป็นส่วนตัวหรือข้อควรระวังหรือบางทีก็เพื่อดึงดูดความสนใจของผู้อื่นเพราะท้ายที่สุดมนุษย์ต่างก็มีความอยากรู้อยากเห็นเสมอ แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไรอย่างน้อยๆก็สามารถพิสูจน์ได้ว่าไม่มีใครที่ปกปิดตัวตนได้อย่างสมบูรณ์แบบและมันไม่ใช่พิพิธภัณฑ์ที่ใครจะสามารถเข้ามาชมได้ด้วยตั๋วเช่นนั้น

รถไฟแล่นไปข้างหน้าเรื่อยๆและเนื่องจากไม่มีอะไรทำเย่เชียนจึงหยิบนวนิยายขึ้นมาอ่านเล่นและนี่เป็นนวนิยายอัตชีวประวัติขององค์กรใต้ดินและเหล่าทหารรับจ้างและมันคือประวัติของตัวเขาเองที่เขียนโดยนักเขียนออนไลน์นามปากกาว่าบู๊เยว่ฟางอ้างอิงจากข้อมูลที่เปิดเผย

ถึงแม้ว่าจะมีองค์ประกอบที่สมมติขึ้นและเกินจริงอยู่มากมายแต่ในความเห็นของเย่เชียนนั้นมันก็ดูมีความสมจริงอยู่บ้างและทำให้อ่านได้อย่างสนุกสนาน เย่เชียนนั้นเคยไปที่ร้านขายหนังสือเพื่อซื้อหนังสือนิยายของแท้แต่ใครจะรู้ว่าฉบับจริงยังไม่ถูกตีพิมพ์ออกมา แต่เมื่อดูเรื่องราวของเขาเองแล้วเย่เชียนก็รู้สึกตกตะลึงเล็กน้อยและรู้สึกขบขันอย่างมาก

“ฉันตรวจสอบแล้วไม่มีใครตามเรามา” ในขณะนั้นชายหนุ่มคนหนึ่งก็เข้ามาจากด้านนอกและพูดขึ้น หลังจากที่เห็นเย่เชียนเขาก็หยุดพูดทันทีจากนั้นหลี่ซือก็ขยิบตาให้เขา ส่วนเย่เชียนก็ยังคงเอาหนังสือมาปิดหน้าและไม่หันไปมองราวกับว่าเขาไม่สนใจ

จากนั้นชายหนุ่มก็เดินไปที่เตียงของหูวจ้าวเจียวแล้วนั่งลงและพูดเบาๆว่า “ฉันเตรียมตั๋วเอาไว้ให้แล้วเราจะไปที่เมืองเซี่ยงไฮ้กันก่อนแล้วค่อยไปที่ซีอาน..ถ้าเราถึงที่นั่นเหมือนเราเธอก็จะปลอดภัย”

หลีซือก็ก้มหน้าลงจากเตียงชั้นบนและเขาจงใจเปิดเพลงในโทรศัพท์มือถือของเธอราวกับว่าเขาต้องการใช้เสียงเพลงเพื่อกลบเสียงสนทนาไม่ให้เย่เชียนได้ยินการสนทนาของพวกเธอ “เยว่ฟางขอบคุณนะ..ถ้าไม่ได้นายฉันคงแย่แน่” เฉินซือพูดอย่างขอบคุณ

เยว่ฟางยิ้มก็อย่างอ่อนโยนและพูดว่า “นี่คือสิ่งที่ฉันควรทำ..นั่นเพราะ..” ขณะที่เขาพูดเขาก็เหลือบมองไปที่หูวจ้าวเจียวแล้วพูดว่า “ฉันเองก็ต้องรับผิดชอบเหตุการณ์นี้ด้วยเพราะถ้าเธอกับจ้าวเจียวไม่มาช่วยฉันล่ะก็เรื่องแบบนี้คงจะไม่เกิดขึ้น” เยว่ฟางพูดต่อ

เย่เชียนก็แอบเหลือบมองอย่างลับๆและทันใดนั้นเขาก็รู้สึกร้อนรุ่มไปตัวร่างกายเนื่องจากหลี่ซือนั้นหลี่ซือนั้นอยู่ที่ชั้นบนแต่เธอนอนคุยกับคนชั้นล่างจึงทำให้คอเสื้อของเธอเปิดลงจนหน้าอกสีขาวปรากฏอย่างชัดเจนในดวงตาของเย่เชียน เมื่อเห็นเช่นนั้นเย่เชียนก็หันหน้าหนีอย่างเร่งรีบและสูดลมหายใจเข้าลึกๆและระงับความคิดชั่วร้ายในหัวของเขา เนื่องจากประสบความสำเร็จในการรวมพลังปราณแท้จริงของศิลปะการต่อสู้จีนโบราณจึงทำให้ความรู้สึกของเขาไวและสัมผัสได้ดีกว่าเดิม ซึ่งทำให้เขารู้สึกหดหู่เล็กน้อย ซึ่งเมื่อเขาเห็นหน้าของเยว่ฟางที่นั่งอยู่บนเตียงเย่เชียนก็ถึงกับตกตะลึงเพราะนี่คือนักเขียนออนไลน์ที่เขียนหนังสือชีวประวัติของเขาไม่ใช่เหรอ? ดูเหมือนจะเป็นเรื่องบังเอิญอย่างยิ่ง

“บู๊เยว่ฟาง!..คุณคือบู๊เยว่ฟางใช่หรือเปล่า?” เย่เชียนวางหนังสือในมือลงอย่างตื่นเต้นและพูดว่า “ผมชอบผลงานของคุณมาก..ผมเองก็กำลังอ่าน.. ‘ยอดนักรบจอมราชัน’ ..ของคุณอยู่..ว่าแต่ทำไมคุณถึงเขียนเรื่องนี้ขึ้นมาตื่นมา..ตัวเอกในเรื่องคุณได้แรงบันดาลใจมาจากไหนเหรอ?”

เย่ฟางก็ตกตะลึงอยู่พักหนึ่งและเมื่อเขาเห็นเย่เชียนถือนวนิยาย ‘ยอดนักรบจอมราชัน’ อยู่ในมือเขาก็โล่งใจ อย่างไรก็ตามเมื่อดูจากรูปลักษณ์ของหนังสือแล้วเห็นได้ชัดว่ามันเป็นหนังสือลอกเลียนแบบ “ถ้าคุณชอบหนังสือเล่มนี้ก็ช่วยสนับสนุนต้นฉบับด้วย” เย่ฟางพูดต่อ “นี่เป็นเหมือนกำลังใจเล็กๆน้อยๆสำหรับนักเขียนออนไลน์อย่างเรา..หนึ่งหยวนต่อหนึ่งบทมันไม่แพงมากหรอก..แถมในอินเทอร์เน็ตก็มีโปรโมชั่นลดราคามากมาย!”

เย่เชียนตกตะลึงเล็กน้อยและยิ้มอย่างเขินอายแล้วพูดว่า “ผมไม่ค่อยมีเวลาน่ะเพราะงั้นผมจึงไม่ค่อยอ่านนิยายออนไลน์สักเท่าไหร่”

“โถ่เอ๊ย” เยว่ฟางกลอกตาไปมาแล้วพูดว่า “แต่คุณก็ยังดีเพราะอย่างน้อยคุณก็ไม่ได้หวังผลประโยชน์เพราะนักอ่านบางคนชอบซื้อลิขสิทธิ์ต้นฉบับและนำไปขายต่ออย่างผิดๆจนทำให้นักเขียนอย่างเราเสียรายได้ไป..ถ้าคุณชอบมันจริงๆคราวหน้าก็ไปสนับสนุนต้นฉบับที่ตีพิมพ์สิ”

“แล้วนิยายของคุณจะจบเมื่อไหร่เหรอ?” เย่เชียนถาม

“หนังสือเล่มนี้สร้างจากเหตุการณ์จริงเพราะงั้นผมต้องสอบถามตัวเอกของนิยายเรื่องนี้ด้วย” เยว่ฟางพูดและหลังจากหยุดไปชั่วขณะเขาก็พูดต่อ “โทษทีนะตอนนี้เรายังมีเรื่องต้องคุยกันเพราะงั้นคุณควรอ่านนิยายไปก่อน”