ยอดนักรบจอมราชัน นิยาย บท 972

ตอนที่ 972 ศึกตัดสิน (2)

หากการปรากฏตัวของหลินเฟิงสามารถลบล้างความตั้งใจของไป๋ฮวยได้ล่ะก็นั่นคงไม่ใช่ไป๋ฮวยอีกต่อไปแล้วและสิ่งต่างๆ ก็ยากที่จะเปลี่ยนแปลงได้ ไม่เช่นั้นด้วยมิตรภาพระหว่างเย่เชียนกับไป๋ฮวยที่มานานหลายปี ความเกลียดชังและสิ่งเหล่านี้คงถูกแก้ไขไปนานแล้ว

อันที่จริงไม่มีความขัดแย้งอะไรที่สำคัญระหว่างเย่เชียนกับไป๋ฮวยเลยและพวกเขาก็ยังไม่ถึงกับต้องแตกหักกัน หากเป็นเรื่องจริง ผู้กระทำความผิดทั้งหมดนี้ก็คือจู้จือเพราะถ้าไม่ใช่การกระทำของจู้จือแล้วบางทีไป๋ฮวยก็อาจจะยังคงอยู่ในเขี้ยวหมาป่าและเขาจะเป็นกำลังที่ยิ่งใหญ่ของเขี้ยวหมาป่าอย่างแน่นอน อย่างไรก็ตามข้อเท็จจริงก็ไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้อีกต่อไปและสิ่งที่เกิดขึ้นก็ได้เกิดขึ้นไปแล้วและยิ่งไปกว่านั้นไป๋ฮวยก็ได้เลือกเส้นทางนี้ซึ่งเป็นเส้นทางแห่งความเกลียดชังที่ไม่สามารถแก้ไขได้เลย เขาเคยพูดถึงความเกลียดชังที่เขามีต่อจู้จือเพราะสำหรับผู้ชายอย่างไป๋ฮวยที่ให้ความสำคัญกับความผูกพันและมิตรภาพแล้วการฆ่าพี่ชายแท้ๆ ด้วยมือของเขาเองจึงเป็นเรื่องที่เจ็บปวดอย่างมาก ดังนั้นเขาจึงต้องหลุดพ้นจากความเจ็บปวดนี้และเป็นอิสระอย่างสมบูรณ์แบบให้ได้

หลินเฟิงก็ถึงกับผงะและพูดว่า “อย่ามาล้อเล่นสิฉันไม่สามารถสู้กับพวกนายสองคนพร้อมกันได้หรอก..ฉันแค่อยากจะถามว่ามันไม่มีทางออกที่ดีกว่านี้เหรอ..ทำไมถึงต้องสู้กันอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยทั้งที่ชีวิตเรามีทางเลือกมากมายและบางครั้งหากเรามองจากมุมที่แตกต่างกันออกไปมันก็อาจจะเกิดวิธีที่ดีกว่าก็ได้”

“การต่อสู้ครั้งนี้หลีกเลี่ยงไม่ได้..พี่หลินพี่ไม่จำเป็นต้องพยายามพูดหรอก..ผมแค่หวังว่าถ้าผมตายไปพี่จะสามารถช่วยสนับสนุนพี่น้องเขี้ยวหมาป่าในอนาคตได้” เย่เชียนพูด

หลินเฟิงพยักหน้าอย่างหนักหน่วงและพูดว่า “ไม่ต้องกังวลไปน้องเย่..เรื่องนั้นไว้ใจฉันได้เลย”

“ว่าแต่พี่หลินทำไมถึงมาที่นี่ล่ะ..แล้วหลินฟานอยู่ที่ไหน?” เย่เชียนถาม

“ไม่!” หลินเฟิงพูด “ฉันไม่รู้ว่าเด็กคนนั้นกำลังซ่อนตัวอยู่ที่ไหนหรืออาจเป็นเพราะว่าโชคชะตาระหว่างฉันกับเขายังมาไม่ถึงก็ไม่รู้..แต่นายไม่ต้องกังวลกับเรื่องนี้ไปหรอก..นายจงตั้งใจสู้ด้วยความสามารถทั้งหมดของนายและฉันก็หวังว่าจะได้เห็นการต่อสู้ที่แท้จริงและมันจะเป็นการต่อสู้ที่น่าตื่นเต้นที่สุดและไม่ใช่ผลลัพธ์ที่เกิดจากความใจอ่อนของทั้งสองฝ่าย”

ในตอนนี้ทั้งเย่เชียนและไป๋ฮวยก็ไม่ได้พูดอะไรเลยและพวกเขาก็มองหน้ากันและกันซึ่งแต่ละคนก็มีความคิดเป็นของตัวเอง

หลินเฟิงไม่ได้พูดอะไรอีกและไม่ต้องสงสัยเลยเพราะเขาจะไม่สามารถเปลี่ยนสถานการณ์ใดๆ ได้และเมื่อมองดูพวกเขาทั้งสองแล้วหลินเฟิงก็ค่อยๆ ก้าวถอยหลังไป

ทันใดนั้นบรรยากาศทั่วทั้งสนามประลองก็ดูเคร่งเครียดและเงียบงันอย่างมาก มีเพียงกระแสลมและเสียงลมหวนเล็กน้อยและเสียงเสื้อผ้าที่แกว่งไกวตามสายลมเท่านั้นที่ได้ยิน ในตอนนี้เย่เชียนกับไป๋ฮวยก็จ้องมองกันอย่างเงียบๆ ราวกับว่าพวกเขากำลังทำการสื่อสารทางจิตวิญญาณครั้งสุดท้ายกันอยู่

“ปัง” เกือบจะในเวลาเดียวกันทั้งเย่เชียนและไป๋ฮวยก็ปล่อยหมัดใส่กันอย่างกะทันหันจนเกิดเคลื่อนลมของการปะทะ ซึ่งการดวลระหว่างสองปรมาจารย์ศิลปะการต่อสู้โบราณนั้นไม่ใช่การต่อสู้แบบคนธรรมดาเพราะคลื่นจากการปะทะทำให้ดอกไม้ที่ร่วงหล่นบนพื้นลอยขึ้นมาบนอากาศและทั้งสองก็ก้าวถอยหลังไปสองสามก้าวและหลังจากนั้นพวกเขาก็รีบโจมตีใส่กันอีกครั้งในทันที

นี่คือในการต่อสู้ระยะประชิดอย่างแท้จริงและเป็นการต่อสู้ของพี่น้องร่วมชะตากรรมผ่านความตายกันมานับไม่ถ้วน จนในขณะนี้การต่อสู้ที่ดุเดือดที่สุดก็ได้เริ่มต้นขึ้น การต่อสู้ครั้งนี้ได้ดึงดูดสายตาของทุกคนทันทีและมองดูโดยไม่กะพริบตา

กระบวนท่าการโจมตีของทั้งสองนั้นเรียบง่ายและตรงไปตรงมาทางด้านของไป๋ฮวยนั้นเป็นมวยไทเก๊กส่วนเย่เชียนนั้นเป็นมวยปาจี๋ที่ทั้งแข็งแกร่งและรวดเร็ว ซึ่งเป็นการยากที่จะบอกว่าใครแข็งแกร่งกว่ากัน ‘มวยไทเก๊กมีเพื่อรักษาโลกและมวยปาจี๋มีเพื่อสร้างโลก’ ไป๋ฮวยนั้นฝึกฝนมวยไทเก๊กมาโดยตลอดขณะที่เย่เชียนฝึกฝนมวยปาจี๋และทั้งสองวิชามวยก็ต่างฝ่ายต่างมีจุดแข็งเป็นของตัวเอง หลังจากนั้นทั้งสองก็ได้ใช่กระบวนท่าที่แข็งแกร่งที่สุดในแต่ละวิชามวยและในตอนนี้ด้วยการใช้พลังปราณของศิลปะการต่อสู้จีนโบราณนั้นพูดได้เลยว่ามวยปาจี๋ของเย่เชียนในปัจจุบันไม่เหมือนกับสิ่งที่หลินจินไท่เคยสอนให้กับเขาอีกต่อไปแล้ว อย่างไรก็ตามศิลปะการต่อสู้โบราณนั้นก็ไม่ได้แตกต่างกับศิลปะการต่อสู้ปกติจากผิวเผินเพราะไม่ว่าการเคลื่อนไหวจะเปลี่ยนไปอย่างไรแต่หลักการการโจมตีของกระบวนท่าของมันก็เหมือนกันเสมอ

หยานตงและคนอื่นๆ ในที่นี้ถือได้ว่าเป็นผู้นำในโลกศิลปะการต่อสู้จีนโบราณและพวกเขาก็ได้เห็นการต่อสู้มานับไม่ถ้วน อย่างไรก็ตามมันก็เป็นเรื่องยากที่จะได้เห็นการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ แน่นอนว่าพวกเขารู้สึกตกตะลึงอย่างมากเพราะทักษะมวยที่ทั้งแข็งและรวดเร็วของทั้งสองก็ถูกแสดงออกมาได้อย่างเต็มที่และดุเดือดอย่างมาก

VERIFYCAPTCHA_LABELยืนยัน