ย่างก้าวสู่วิถีเซียน นิยาย บท 33

บทที่ 33 ได้เงินก้อนโต

“แม่นางจ้าว”

สวี่หยางทักทาย

ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าคือภรรยาของหวงเสี่ยวไฉ ที่เพิ่งแต่งงานไปเมื่อไม่นานมานี้ นางเป็นผู้บำเพ็ญหญิงที่มีรากฐานวิญญาณ และมีรูปร่างหน้าตาธรรมดา

จ้าวหงสะดุ้ง แล้วตระหนักได้ว่าเป็นสวี่หยางที่มีความขัดแย้งกับสามีของนางเมื่อไม่กี่วันก่อน

“สหายเต๋าสวี่”

“แม่นางจ้าวเป็นอะไรหรือเปล่า?”

สวี่หยางถาม

ครั้งสุดท้ายที่หวงเสี่ยวเหมยเขียนจดหมายถึง นางหวังว่าเขาจะรู้อะไรบางอย่าง เกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของน้องชายนาง เพราะนางรู้ดีว่าพ่อแม่ตามใจน้องชายมาก เมื่อเร็ว ๆ นี้น้องชายใช้เงินไปเป็นจำนวนมากอย่างผิดปกติ นางจึงกังวลว่าเขาจะใช้จ่ายเงินอย่างสุรุ่ยสุร่าย

“ไม่เป็นอะไรหรอก ข้าแค่ทะเลาะกับสามีน่ะ”

“เอ่อ… ช่วยบอกได้หรือไม่? พูดตามตรง หวงเสี่ยวเหมยเพิ่งมาขอให้ข้าสืบเรื่องสามีของเจ้า” สวี่หยางถามตามตรง โดยไม่อ้อมค้อม

ทันใดนั้นดวงตาของจ้าวหงก็เบิกกว้าง “จริงหรือ พี่เสี่ยวเหมยส่งจดหมายถึงเจ้าหรือ?”

“ใช่แล้ว”

“เช่นนั้นก็เยี่ยมมาก เจ้าช่วยคุยกับพี่เสี่ยวเหมยให้หน่อยได้หรือไม่? สามีของข้าเพิ่งไปคบกับกลุ่มเพื่อนไม่ดี และไปที่เมืองชั้นในเพื่อเล่นการพนันทุกวัน เมื่อไม่นานมานี้ เขาเสียหินวิญญาณทั้งหมดไปแล้ว…”

“แต่เสี่ยวเหมยบอกว่าเพิ่งมอบหินวิญญาณให้น้องชายไปสามสิบก้อน เมื่อสิบกว่าวันก่อนเองนะ!”

“ทุกอย่างสูญไปหมดแล้ว รวมถึงยาที่ส่งมาด้วย เพราะเขาเอาไปจำนำ ข้าทะเลาะกับเขา แต่เขากลับไม่สนใจข้าเลย พ่อแม่สามีก็ไม่คิดตักเตือนเช่นกัน ซ้ำยังช่วยเขาหลอกลวงพี่เสี่ยวเหมยด้วยซ้ำ…”

“เข้าใจแล้ว!” สวี่หยางพยักหน้า

ดังนั้นจึงเป็นเรื่องจริงที่คนจนบางคนไม่สามารถควบคุมทรัพย์สินเกินความรู้ของตนได้ ความมั่งคั่งอย่างฉับพลันมีแต่จะยิ่งทำให้พวกเขาเสียนิสัย

เมื่อมาถึงศาลาพักม้า สวี่หยางก็เขียนจดหมายอธิบายเรื่องนี้ทันที แล้วส่งไปให้หวงเสี่ยวเหมย

พร้อมทั้งขอให้นางช่วยหายาเสริมฐานลมปราณให้หน่อย เขายินดีที่จะซื้อมันเต็มราคา

……

เมื่อเดินตรงไปยังถนนสายหลักของเมืองชั้นใน สมัยนี้ผู้บำเพ็ญมนุษย์น้อยลงมาก ถนนจึงรกร้างว่างเปล่า

จนกระทั่งมาถึงสถานที่ที่เรียกว่า ‘ร้านขายยาตระกูลสวี’ นี่คือร้านขายยาที่ใหญ่ที่สุดในเมืองสวีเจียฟาง ซึ่งมีผู้คนเข้าออกมากมาย

แม้แต่ผู้บำเพ็ญมนุษย์จำนวนมากที่ไม่มีเงินซื้อ บางครั้งก็มักจะมาที่นี่เพื่อเปิดหูเปิดตา และศึกษาตลาดราคายา

นี่เป็นครั้งแรกที่สวี่หยางมาที่นี่!

ในอดีตเพื่อหลีกเลี่ยงไม่ให้ตกเป็นเป้า เขามักจะเลือกขายของเป็นร้านค้าเล็ก ๆ แต่คราวนี้เขาตัดสินใจมาที่ร้านขายยาตระกูลสวี

“เฮ้ สหายเต๋าสวี่”

เมื่อเข้าประตูไป เสียงของเถ้าแก่สวีก็ดังขึ้น

สวี่หยางสะดุ้ง มาครั้งแรกก็ได้พบสหายเก่าทันทีเลยหรือ?

แต่เถ้าแก่สวีไม่ได้อยู่หอการค้าหลินไห่หรือ เหตุใดเขาถึงมาอยู่ที่นี่?

หลังจากได้พูดคุยกัน เถ้าแก่สวีก็อธิบายเหตุผล

ปรากฏว่าช่วงนี้ตระกูลสวีขาดแคลนคน หอการค้าหลินไห่มีความสัมพันธ์ที่ดีกับตระกูลสวี เขาจึงได้รับมอบหมายให้มาทำงานในร้านนี้เป็นการชั่วคราว

“ก็ว่าอยู่ ไม่เคยเห็นท่านในร้านอื่นเลย ที่แท้ก็มาอยู่ที่นี่แล้วนี่เอง”

สวี่หยางพูดด้วยรอยยิ้ม การได้พบคนคุ้นเคยทำให้เขารู้สึกดีขึ้นมาก

“สหายเต๋าสวี่ต้องการอะไรหรือ?”

“เมื่อไม่กี่วันก่อนข้าโชคดี ข้าไปเก็บโอสถวิญญาณจากทะเลสาบปี้กุ้ย รวมถึงโสมหญ้าโลหิตมาได้จำนวนมาก”

หลังกวาดสายตามองไปรอบ ๆ สวี่หยางก็กระซิบอีกครั้ง “ขอคุยด้วยหน่อยได้หรือไม่?”

“รีบเอามาให้ดูเร็วเข้า”

เถ้าแก่สวีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย สวี่หยางไม่โชคดีบ่อยไปหน่อยหรือ?

ข้างในห้อง

มีโสมหญ้าโลหิตทั้งหมดหกต้น!

ซ้ำยังมีโอสถวิญญาณและหญ้าหลิงเฉ่าด้วย

สาเหตุที่จัดชุดนำมาขายเช่นนี้ ก็เพื่อให้เหมือนเป็นของที่เก็บมาจากบนภูเขาจริง ๆ

แน่นอนว่าสินค้าชุดนี้มีปริมาณค่อนข้างมาก แต่เขาไม่มีทางเลือก นอกจากต้องรีบนำมาขาย เพื่อซื้อยาเสริมฐานลมปราณ

“สหายเต๋าสวี่ เจ้าแสดงให้ข้าเห็นถึงประสบการณ์ของเจ้าจริง ๆ เจ้ามีประสบการณ์มากมาย! ดี ดีมาก ตระกูลสวีต้องการโอสถวิญญาณชนิดนี้จำนวนมาก สถานการณ์ในแนวหน้าไม่ค่อยสู้ดีนัก เจ้ามาได้ทันเวลาจริง ๆ”

สวี่หยางยกยิ้มและพยักหน้า

เขาได้ยินมาว่าในช่วงนี้ ตระกูลสวีขาดแคลนเสบียงจำนวนมาก โดยเฉพาะยารักษา และแนวหน้าก็ต้องใช้เงินเป็นจำนวนมาก

เรื่องนี้ทำให้ราคายาพุ่งสูงขึ้นในช่วงที่ผ่านมา

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน