ยั่วรักทนายคนโหด นิยาย บท 660

ตอนที่660ถ้ายังจะร้องอีกฉันจะจูบเธอ

เขาไม่รู้ว่าจะทำยังไงต่อในน้ำเสียงนั้นมีความรักที่ให้กับเธอเป็นพิเศษ“เธออยากจะทำยังไง?”

ดราณีสะอึ้นเบาๆและไม่ได้พูดอะไร

อะไรคือบอกว่าเธออยากจะทำยังไง?ตั้งแต่ต้นจนจบเขาเป็นคนที่ไม่มีเหตุผลเลยนี่เขากำลังบังคับอยู่หรอ?！

ชนัยโมโหเพราะได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอเขาไม่อยากจะปลอบใจเธอเลยพูดด้วยเสียงดุ“เชื่อไหมถ้าเธอยังร้องฉันจะจูบเธอ”

ดราณีไม่สนใจอะไรเธอร้องไห้ต่อ

“หยุดนี่เป็นเป้าหมายที่แท้จริงของนายใช่ไหม?”

“.....ฉันไม่อยากจะเจอหน้านายอีก”เหมือนเขากลัวว่าจะโดนจูบดราณีพูดสักทีเสียงที่อ่อนนุ่มของเธอแค่ฟังแล้วก็รู้สึกว่าถูกรังแกง่ายมาก“นายไปเลย”

“เธออย่าเพิ่งร้อง”

“ถ้านายไปฉันก็จะไม่ร้อง”

“……”

ชนัยรู้สึกว่าตัวเองนั้นพ่ายแพ้จริงๆไม่เคยมีใครทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองนั้นไม่รู้จะทำยังไง

ตอนนี้เขาเหมือนกำลังลอยอยู่บนท้องฟ้าจะขึ้นก็ไม่ได้จะลงก็ไม่ได้แม้กระทั่งขั้นบันไดก็ไม่มีให้

ทำตัวไม่ถูกเลย

“ก็แค่กำไลข้อมือไม่อยากใส่ก็ไม่ต้องใส่จำเป็นต้องโยนของและร้องไห้ไหมถ้าคนอื่นเห็นแล้วจะคิดยังไงฉันรังแกเธอหรอ?”

ดราณีใช้สายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธแค้นมองไปทางเขา“ก็นายรังแกฉัน”

น้ำตาคลอบ้าเพราะเห็นแบบนั้นก็เลยสงสารไม่มีท่าทีที่จะดุร้ายเลยทำให้หัวใจของชนัยนั้นอ่อนสลายไปหมด

“พอแล้วพอแล้วฉันผิดเอง”ผู้ชายกัดฟันแน่นแล้วพูดมาว่า“ฉันขอโทษ”

ต้องรู้ไว้ก่อนอายุขนาดนี้แล้วนอกจากเคยขอโทษผู้ใหญ่ในบ้านแล้วชนัยยังไม่เคยที่จะยอมแพ้ต่อหน้าใครเลยยิ้มไม่ต้องพูดว่าเป็นผู้หญิง

เห็นได้ชัดว่าดราณีเองก็รู้จักนิสัยเขาดีพอพอได้ยินว่าเขาพูดขอโทษก็รู้สึกประหลาดใจแต่ไม่ได้จะให้อภัยเขาง่ายๆ“ฉันจะกลับบ้านแล้วนายอย่ามาตามฉัน”

“ดึกป่านนี้แล้วเธอจะกลับยังไง”ชนัยไม่มีทางที่จะปล่อยให้เธอร้องไห้แล้วกลับไปคนเดียว“ขึ้นรถฉันไปส่งเธอ”

“ไม่เอา”ดราณีปฏิเสธแบบไม่คิดเธอไม่อยากจะอยู่ในห้องร่วมอากาศเดียวกับเขา

การกระทำของเธอทำให้ชนัยรู้สึกหงุดหงิดมากแต่ผู้หญิงนั้นร้องไห้แล้วเขาคงจะบังคับเธอต่อไม่ได้ก็เลยพูดเรื่องโง่ๆออกมาว่า“งั้นเอาอย่างนี้เธอขึ้นรถแล้วฉันเดินกลับบ้านเอง”

เขายอมถอยห่างให้เยอะขนาดนี้ทำให้ดราณียิ่งรู้สึกไม่ดีไปใหญ่“ไม่ต้องฉันกลับไปเองได้”

“เธออย่าหาเรื่องได้ไหม?”ชนัยถูกเธอปฏิเสธตลอดเลยรู้สึกโมโห“ต้องให้ฉันทำยังไงเธอถึงจะยอมขึ้นรถ?”

เธอ........กำลังปฏิเสธการขึ้นรถหรอ?