อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 4

หลังจากกลับถึงห้องกู้ชูหน่วนเอาผ้าคลุมหน้าออก เห็นใบหน้าอัปลักษณ์ที่เป็นหลุมเป็นบ่อนั่น นางสะอิดสะเอียนอีกครั้ง

อีชุ่นฮุย

ยาพิษที่นางโดนเรียกว่าอีชุ่นฮุย นางสามารถถอนได้ เพียงแต่ต้องการสมุนไพรปรุงยา สมุนไพรปรุงยาสองอย่างในนั้นก็ยังค่อนข้างหายากอีกด้วย

กู้ชูหน่วนค้นหาความทรงจำในสมอง แต่กลับหาไม่เจอว่าใครเป็นผู้วางยานาง

ในภาพความจำ ก่อนอายุสิบปีนางมีหน้าตาสะสวยอิ่มเอิบ หลังจากอายุสิบปีนางถูกผึ้งพิษต่อยทีหนึ่ง ทั้งใบหน้าของนางก็เริ่มเน่าเปื่อย สุดท้ายก็กลายสภาพเป็นผีเช่นนี้

เหอะ ผึ้งพิษ......

ไร้สาระน่ะสิ

“คุณหนู คราวนี้พวกเราล่วงเกินอนุภรรยาห้ากับคุณหนูห้าโดยสมบูรณ์แล้ว หากว่านางมาสร้างปัญหาให้พวกเราจะทำอย่างไรเจ้าคะ? ไม่เช่นนั้น พวกเราไปขอร้องท่านอ๋องเจ๋อ ให้ท่านอ๋องเจ๋อช่วยพวกเราเถอะเจ้าค่ะ”

“เมียน้อยกับลูกเมียน้อยผู้หนึ่ง ทำให้เจ้ากลัวถึงขนาดนี้เชียวหรือ?”

ชิวเอ๋อร์ร้อนใจแล้ว “แม่ทูนหัวของข้า อนุภรรยาห้าเป็นคนที่นายท่านโปรดปรานที่สุดเชียวนะเจ้าคะ ฐานะในจวนนี้ก็ไม่ได้ด้อยไปกว่าฮูหยินใหญ่เท่าไหร่ นางต้องการจะจัดการให้พวกเราตาย ง่ายดายยิ่งกว่าขยี้มดตัวหนึ่งซะอีกเจ้าคะ”

“วางใจเถอะ แค่พวกนางสองคนยังไม่มีคุณสมบัติพอจะทำอะไรพวกเราได้หรอก”

“คุณหนู ข้ารู้สึกว่าท่านกลับมาครั้งนี้ เหมือนว่าจะมีตรงไหนที่แตกต่างไปแล้วเจ้าคะ”

“อ๋อ......มีเนื้อเพิ่มขึ้นชิ้นหนึ่ง หรือว่าเนื้อขาดไปชิ้นหนึ่ง”

ชิวเอ๋อร์ขยับเข้าใกล้นางแล้วสังเกตอย่างละเอียดรอบหนึ่ง “ข้าน้อยก็อธิบายไม่ออก แต่เหมือนว่าคุณหนูจะ......เปลี่ยนเป็นบ้าบิ่นขึ้นแล้วเจ้าคะ”

“แค่นี้ก็บ้าบิ่นแล้ว?”

“แน่นอนเจ้าคะ ก่อนหน้านี้คุณหนูเห็นอนุภรรยาห้ากับคุณหนู ก็กลัวจนไม่กล้าเงยหน้า แต่ตอนนี้คุณหนูกลับกล้าโต้เถียงพวกนาง”

“ไป หยิบเงินของข้าออกมา”

“คุณหนู พวกเรามีเงินที่ไหนกัน แค่ปิ่นปักผมบนศีรษะของท่าน ยังเป็นข้าน้อยที่ใช้เงินเดือนของตัวเองซื้อมาเลยน่ะเจ้าคะ ทำให้ข้าน้อยปวดใจจะตายอยู่แล้วเจ้าค่ะ”

กู้ชูหน่วนตะลึงทันที “ข้าไม่ใช่คุณหนูลูกเมียหลวงหรือ? เจ้าคงจะไม่ได้บอกข้าว่า แม้แต่เงินหนึ่งเหวินข้าก็ไม่มีหรอกนะ”

“ฮูหยินใหญ่ไม่ได้ให้เงินพวกเราสักเหวินเดียวมาหลายปีแล้วเจ้าค่ะ พวกเราก็ไม่ใช่ว่ากำลังไม่มีเงินสักเหวินอยู่หรือเจ้าคะ”

ให้ตายสิ

นี่เป็นคุณหนูสามลูกเมียหลวงอะไรกัน ใช้ชีวิตอย่างกล้ำกลืนฝืนทนเกินไปแล้วล่ะมั้ง

ชิวเอ๋อร์ล้วงเงินร้อยเหวินออกมาจากบนตัว ทำมือเคารพยื่นไปด้านหน้าของกู้ชูหน่วน กล่าวปลอบใจ “คุณหนู ที่ข้าน้อยนี้ยังมีเงินอีกหน่อย นี่ ให้ท่านทั้งหมด รอปลายเดือนข้าน้อยได้เงินเดือนแล้ว ค่อยเอาทั้งหมดมอบให้คุณหนูเจ้าค่ะ”

กู้ชูหน่วนมองดูรอยยิ้มที่ใสสะอาดของนาง ในใจก็รู้สึกอบอุ่นอย่างประหลาด

เจ้าของร่างเดิมใช้ชีวิตย่ำแย่จนถึงขีดสุด แต่ข้างกายของนางกลับมีชิวเอ๋อร์สาวรับใช้ที่ซื่อสัตย์ภักดีคนหนึ่งนี้ ไม่รู้ควรจะบอกว่านางโชคดี หรือว่าโชคร้าย

“หลังจากนี้ในที่ที่ไม่มีคน เจ้าก็ไม่ต้องเรียกตัวเองว่าข้าน้อยแล้ว”

ชิวเอ๋อร์เกาศีรษะอย่างอายๆ “คุณหนูบอกข้าหลายรอบแล้ว ข้ามักจะลืมอยู่เสมอ หลังจากนี้ข้าจะจำให้แม่น คุณหนู ท่านยังขาดเงินอีกเท่าไหร่ ข้าจะไปยืมคนอื่น”

“ไม่ต้องแล้ว เจ้าเก็บไว้เถอะ”

จากความทรงจำในสมองของนาง คนที่เข้าใจวิชาทางการรักษาในแผ่นดินใหญ่ผืนนี้มีน้อยมาก สมุนไพรปรุงยาก็แพงจนเกินไป แม้ว่าจะเป็นยาห้ามเลือดที่ธรรมดาที่สุด ก็ต้องใช้เงินหลายตำลึง เงินร้อยเหวินนี้อุดซอกฟันก็ไม่พอ ยังจะพอให้นางซื้อสมุนไพรปรุงยารักษาใบหน้าได้อย่างไร?

ดูท่า นางจำเป็นต้องหาที่ทำเงินอื่นแล้ว

“คุณหนู ข้าไปต้มน้ำร้อนกาหนึ่งให้ท่าน”

ชิวเอ๋อร์ หิ้วกาน้ำออกไป ไม่นานก็วิ่งกลับมาด้วยความรีบร้อนอีกครั้ง กล่าวด้วยความดีใจ “คุณหนู ข้าได้ยินพี่ชุนฉ่าวในห้องครัวพูดว่า อ๋องเจ๋อมาแล้วเจ้าค่ะ”

“อ๋องเจ๋อมาแล้ว?” กู้ชูหน่วนเลิกคิ้ว นางยังไม่ได้ไปหาเขา เขากลับมาถึงบ้านแล้ว

ใบหน้าของชิวเอ๋อร์เต็มไปด้วยความดีใจ ค้นกล่องพลิกตู้ช่วยนางเลือกเสื้อผ้า “คุณหนู ท่านว่าจะสวมเสื้อผ้าชุดไหนดีนะเจ้าคะ? ชุดนี้ดีหรือไม่? เอ๋ ไม่ได้ จืดเกินไป ไม่งั้นก็ชุดนี้ละกัน ชุดนี้สดใสหน่อยเจ้าค่ะ”