อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 5

หากว่าเป็นก่อนหน้านี้ พวกนางจะต้องตะคอกตำหนิเป็นแน่ แต่ตอนนี้อ๋องเจ๋ออยู่ พวกนางแทบอยากจะให้กู้ชูหน่วนทำให้ตัวเองตายไปซะ

กู้ชูหลันจงใจตำหนิเบาๆว่า “ท่านพี่ ทำไมท่านถึงแต่งตัวแบบนี้อีกแล้ว ต่อหน้าอ๋องเจ๋อ ท่านจะก่อความวุ่นวายไม่ได้ ท่านอ๋องเจ๋อเพคะ ท่านพี่เป็นเช่นนี้มาตลอด ยังหวังว่าท่านจะไม่ถือสาถึงจะได้เพคะ”

กู้ชูหน่วนกลอกตาขาว

อะไรที่เรียกว่าอีก?

ความบริสุทธิ์ไม่มีแล้ว นางยังจะเกาะแกะอ๋องเจ๋ออย่างไม่ละอายใจอีก ก็ไม่รู้ว่านางเอาความมั่นใจมาจากไหน

“น้องสาว เจ้าพูดเช่นนี้ ก็เพราะรู้ว่าอ๋องเจ๋อจะมา ดังนั้นข้าจึงได้ตั้งใจแต่งตัวเป็นพิเศษ พวกเจ้าดูชุดของข้า ข้าแต่งตัวเป็นพิเศษ สวยหรือไม่?”

สวย?

“อ๋องเจ๋อเพคะ พวกเราถึงอายุที่จะต้องแต่งงานแล้ว เมื่อไหร่ท่านจะมาขอข้าแต่งงานอย่างเป็นทางการล่ะเพคะ”

กู้ชูหน่วนขยับไปทางอ๋องเจ๋อ ตั้งใจจะหกล้ม ผ้าคลุมหน้าบนใบหน้าถูกลมพัดร่วงตก เผยให้เห็นใบหน้าอัปลักษณ์ที่น่ากลัวเป็นที่สุด ขยายใหญ่อยู่ต่อหน้าอ๋องเจ๋อ

อ๋องเจ๋อตกใจจนถอยหลังติดกันหลายก้าว จิตใจเต้นรัวสองสามครั้ง

นั่นเป็นใบหน้าที่อัปลักษณ์เพียงไร หลุมบ่อบนใบหน้า ตุ่มหนองเล็กใหญ่ทุกชนิดสลับกับทั่วทั้งใบหน้า แม้แต่จุดที่ดีโดยสมบูรณ์สักจุดหนึ่งก็ไม่มี

ที่น่าขยะแขยงที่สุดคือ นางทารองพื้นและเครื่องสำอางปัดหน้าสีแดงปริมาณมากบนตุ่มหนอง ดูแล้วเหมือนผีเช่นนั้น

เมื่อเห็นใบหน้านี้ อ๋องเจ๋อแทบจะอ้วกออกมา ความสุภาพสุขุมที่มีบนใบหน้าที่หล่อเหลามาโดยตลอดนั้นเต็มเปี่ยมไปด้วยความรังเกียจ

“กู้ชูหน่วน ข้าจะบอกเจ้า ข้าแต่งงานกับใครก็จะไม่แต่งงานกับเจ้า ข้าจะไปขอพระราชโองการกับฮ่องเต้เดี๋ยวนี้ เรื่องการแต่งงานของพวกเราสองคนก็ยกเลิกตอนนี้ หลังจากนี้เจ้าก็อย่าเกาะแกะข้าอีก”

“การแต่งงานของพวกเราเป็นการพระราชทานของอดีตฮ่องเต้ เกรงเพียงแต่ว่าฮ่องเต้จะไม่มีอำนาจในการยกเลิกการแต่งงานน่ะสิเพคะ อ๋องเจ๋อ ข้าว่าพวกเราทั้งคู่ก็ใช้ชีวิตถูๆไถๆกันไปก่อนเถอะเพคะ เพื่อเลี่ยงที่จะหาความลำบากใส่ตัว”

โดยปกติแล้วนางขี้ขลาด พบเจอเขาแม้แต่ศีรษะก็ไม่กล้าเงย ตอนนี้กลับพูดวาจาที่หยิ่งยโสออกมา อ๋องเจ๋อสั่นไปทั้งตัวด้วยความโกรธ

ผู้หญิงอัปลักษณ์คนนี้ เพราะนางมั่นใจว่าเรื่องการแต่งงานนี้ไม่สามารถสั่นคลอนได้หรือ?

“เจ้าก็รอพระราชโองการถอนหมั้นเถอะ”

อ๋องเจ๋อโกรธจนหน้าเขียว สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป ทิ้งให้บรรดาผู้คนตกตะลึงปากอ้าตาค้าง

กู้ชูฉิงรีบไล่ตามไปทันที กล่าวเอาใจ “ท่านอ๋องเจ๋อเพคะ ข้าก็คิดว่าท่านพี่ไม่คู่ควรกับท่าน ข้าสนับสนุนให้ท่านยกเลิกการหมั้นเพคะ”

กู้ชูหลันกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างเสแสร้ง “ท่านพี่ แม้ว่าอ๋องเจ๋อจะไม่แต่งงานกับท่าน ท่านก็ไม่ต้องเสียใจ ด้วยอำนาจอิทธิพลครอบครัวของพวกเรา แม้ว่าท่านจะหน้าตาน่าเกลียดไปหน่อย ก็ยังมีคนอีกมากมายอยากแต่งงานกับท่าน”

กู้ชูหน่วนนั่งลงบนเก้าอี้ ฉวยหยิบองุ่นบนโต๊ะกินเหมือนได้เสพสุขเช่นนั้น ในปากก็พ่นประโยคหนึ่งออกมาอย่างไม่สนใจ

“นั่นก็ใช่ แม้ว่าท่านอ๋องเจ๋อจะไม่แต่งงานกับข้า เขาก็จะไม่แต่งงานกับเจ้าเด็ดขาด แน่นอน พวกขุนนางชั้นสูงตระกูลสูงศักดิ์เหล่านั้นก็จะไม่แต่งงานเอาหญิงที่สูญเสียความบริสุทธิ์ไปเป็นภรรยา”

“เจ้า........”

กู้ชูหลันโมโหและอับอายเป็นอย่างยิ่ง

ท่านพ่อก็พูดแล้ว เรื่องที่นางถูกทำลายความบริสุทธิ์จำเป็นต้องเก็บเป็นความลับ แต่นางกลับพูดออกมาต่อหน้าคุณชายตระกูลเซียวโดยตรง อนาคตจะให้นางทำอย่างไร?

กู้ชูหน่วนตระหนักได้อย่างฉับพลัน พูดด้วยเสียงดังว่า “อ๋อ ข้าเกือบลืมไปแล้ว ท่านพ่อเคยบอกว่า ไม่สามารถเอาเรื่องที่เจ้ามั่วโลกีย์กับคนรับใช้พูดออกมาได้ เลี่ยงไม่ให้เจ้าแต่งงานไม่ได้ในอนาคต วางใจได้วางใจได้ ข้าจะไม่พูด ยิ่งจะไม่พูดว่าเจ้ามั่วโลกีย์กับคนรับใช้หลายคนในครั้งเดียว”

เซียวหยู่เซวียนกล่าวด้วยความตกตะลึง “อะไร มั่วโลกีย์กับคนหลายคนในครั้งเดียว? จริงหรือเท็จ? ช่างดุดันเกินไปแล้วล่ะ”

กู้ชูหลันตัวสั่นด้วยความโกรธ นางไม่กล้ามองดูใบหน้าที่เยาะเย้ยและตกตะลึงของเซียวหยู่เซวียนแล้ว

“กู้ชูหน่วน บัญชีระหว่างพวกเรา ต้องมีสักวันที่ข้าจะเอาทุนคืนจากเจ้าพร้อมทั้งกำไร”

“วางใจได้ ข้าจดไว้อยู่น่ะ เจ้าก็จำไว้ว่าความบริสุทธิ์ของตัวเองไม่มีแล้ว ก็อย่าคิดปีนขึ้นไปบนยอดไม้กลายเป็นหงส์เลย เพื่อเลี่ยงไม่ให้สักวันหนึ่งจะรักษาชีวิตไว้ไม่ได้”

กู้ชูหลันกระทืบเท้า จากไปด้วยความแค้น

เซียวหยู่เซวียนมุมปากยกขึ้นอมยิ้มเป็นเส้นโค้ง หัวเราะเยาะเย้ยแล้วกล่าว “ผู้หญิงอย่างเจ้านี้หน้าตาไม่เท่าไหร่ แต่ปากกลับเฉียบคมมาก