อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 6

ถ้าว่าเป็นเมื่อไม่กี่ปีก่อน สามารถแต่งงานกับอ๋องหานได้นั้นก็เป็นถึงความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของสวรรค์ แต่ตอนนี้......อ๋องหานโดนยาพิษ มีชีวิตได้อีกไม่นาน ข่าวลือบอกว่าเขามีชีวิตอยู่ได้ไม่เกินปีนี้

อีกทั้งอ๋องหานดีใจและเดือดดาลยากจะคาดเดา โหดร้ายทารุณ ฆ่าคนเกลื่อนกลาด แต่งงานกับเขา ไม่ใช่ว่ารนหาที่ตายหรือ?

กู้เฉิงเซี่ยงคาดคะเนถึงพระประสงค์อย่างถี่ถ้วน

ลูกสาวคนที่สามของเขาไม่เพียงหน้าตาน่าเกลียด อีกทั้งยังรู้จักตัวอักษรแค่ไม่กี่ตัว ในมือของอ๋องหานกุมอำนาจที่ยิ่งใหญ่ทางการทหาร ยกลูกสาวของเขาให้กับอ๋องหาน นั่นไม่ได้เป็นการดูหมิ่นอ๋องหานโดยไม่เกรงกลัวสิ่งใดหรือ?

แม้ว่าในอดีตฮ่องเต้จะไม่ลงรอยกับอ๋องหาน แต่อย่างน้อยโดยผิวเผยพวกเขาก็ยังรักษาความสัมพันธ์ไว้ เรื่องการพระราชทานงานแต่งนี้ เกรงว่าจะเป็นการที่ฮ่องเต้ประกาศสงครามกับอ๋องหานแล้ว

กู้ชูหน่วนมุมปากกระตุก บนหัวมีเส้นสีดำวาดไว้สามเส้นสีหน้าเหนื่อยหน่ายจนปัญญา

ฮ่องเต้แห่งแคว้นเย่ล้วนชอบพระราชทานงานแต่งงานให้คนขนาดนี้เชียวหรือ?

ไม่ง่ายที่จะยกเลิกงานแต่งงานไปได้หนึ่งงาน ก็มีอีกงานแล้ว นี่ไม่ใช่ว่าเอาคนแต่งออกไม่ได้เลยไม่พอใจหรือ?

หม่ากงกงผู้ถ่ายทอดพระราชโองการยิ้มแล้วกล่าว “ฝ่าบาทตรัสว่า เรื่องการแต่งงานของคุณหนูสามเป็นอดีตฮ่องเต้พระราชทาน ตอนนี้......ตอนนี้อ๋องเจ๋อเป็นติดโรคร้ายแรงอย่างฉับพลัน เกรงว่าจะอยู่บนโลกได้อีกไม่นาน เพื่อจะได้ไม่ถ่วงเวลาคุณหนูสาม ดังนั้นจึงได้ยกเลิกการหมั้นนี้”

กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างเย็นชา

เมื่อวานยังแข็งแรงร่าเริง วันนี้ก็ป่วยหนักแล้ว โกหกใครกัน

“ฝ่าบาทยังตรัสอีกว่ารู้สึกผิดต่อคุณหนูสาม ด้วยเหตุนี้จึงทรงพระราชานุญาตให้ท่านแต่งงานกับท่านอ๋องหานเทพสงครามแห่งราชวงศ์ปัจจุบัน นับจากนี้ต่อไปก็อยู่ใต้อำนาจของคนผู้เดียว แต่มีอำนาจเหนือผู้คนนับหมื่น คุณหนูสาม โปรดรับพระราชโองการขอรับ”

หม่ากงกงยื่นพระราชโองการไปเบื้องหน้าของนาง

กู้ชูหน่วนก็ไม่ได้รับพระราชโองการ แต่มองดูหม่ากงกงด้วยสีหน้าที่เหมือนจะยิ้มแต่ก็ไม่ได้ยิ้ม “กงกง ท่านว่าหากเทพสงครามรู้ว่าท่านเป็นผู้ถ่ายทอดพระราชโองการนี้ จะจดจำท่านไว้ในจิตใจเป็นพิเศษหรือไม่นะ”

นางจงใจเน้นย้ำคำว่าพิเศษสองคำ

หม่ากงกงร่างกายสั่นเทาทันที ในดวงตามีความกลัวแวบผ่าน

กู้เฉิงเซี่ยงตวาดตำหนิ “บังอาจ ฝ่าบาทมีพระประสงค์ เจ้าจะขัดพระประสงค์ได้อย่างไร ยังไม่รีบรับพระราชโองการอีก”

“หากว่าข้าไม่รับจะเป็นอย่างไร”

“ขัดพระราชโองการจะต้องประหารทั้งตระกูลเชียวนะ หากว่าเจ้าไม่รับพระราชโองการ จะทำให้ทั้งจวนเฉิงเซี่ยงตายทั้งหมดงั้นหรือ?”

“ยึดทรัพย์ประหารทั้งบ้านก็ยึดทรัพย์ประหารไปสิ ยังไงซะชาติหน้าพวกเราก็ยังเป็นคนครอบครัวเดียวกันอีก”

กู้ชูหน่วนพูดจบ มุมปากยกขึ้นเป็นเส้นโค้งยิ้มอย่างเย้ยหยัน แล้วเดินจากไปอย่างผ่าเผยท่ามกลางบรรดาผู้คนที่ตกตะลึงปากอ้าตาค้าง

ตื้ด......

ทุกคนตะลึงตาค้างไปแล้ว

กู้ชูหน่วนช่างบ้าบิ่นเกินไปแล้วละมั้ง

แม้แต่พระราชโองการของฮ่องเต้ก็กล้าขัดขืน นางไม่เอาชีวิตแล้วหรือ?

กู้ชูหลันโมโห ขวางทางไปของนางไว้ “ตัวท่านเองอยากตาย ข้าไม่สนใจ แต่ท่านอย่าทำให้ทั้งตระกูลต้องพลอยลำบากไปด้วย รีบไปรับพระราชโองการ”

“จึจึจึ น้องสาวมีคุณธรรมจริงๆ หากว่าเจ้ามีใจทำเพื่อจวนเฉิงเซี่ยงจริง งั้นเจ้าก็ไปรับสิ”

“ฝ่าบาทพระราชทานงานแต่งงานให้ท่านกับท่านอ๋องหานเทพสงคราม ไม่ได้พระราชทานงานแต่งงานให้ข้าสักหน่อย”

“แม้ว่าเจ้าจะเป็นลูกอนุภรรยา แต่อย่างน้อยเจ้าก็หน้าตาดีกว่าข้า ข้าคิดว่าหากเข้าไปเสนอความคิดเห็นด้วยความอ่อนน้อมมีมารยาท บางทีฝ่าบาทอาจจะเปลี่ยนพระประสงค์ก็ได้ ยกเจ้าให้เทพสงคราม”

“หากว่าข้าแต่งงานไปที่จวนอ๋องหานจริง ข้ายังจะมีชีวิตรอดหรือ?”