แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 115

วีแชทกลุ่มเดือดขึ้นทันที

ถึงแม้ในลี่ซื่อกรุ๊ปจะมีข่าวลือซุบซิบของลี่ถิงเซิ่งกับสวีรั่วฉิงมาโดยตลอด

แต่อย่างที่ทุกคนรู้ คู่หมั้นของประธานลี่คือสวีรั่วยีคุณหนูใหญ่ตระกูลสวี่

ลูกพี่ของพวกเขาผู้ดูแลแอนยังกล้าขึ้นขี่หลังเสืออีก

“จริงหรือมั่วนิ่ม”

“คงไม่ใช่แกงพวกเราเล่นหรอกนะ”

“ฟ่านเซียวเซียว เธอต้องดูให้ชัดนะ วันนี้ไม่ใช่วันโกหกโลกนะ！”

ฟ่านเซียวเซียวกระตุกมุมปาก ตอบกลับไปทีละประโยค：“เรื่องจริงสิ อย่างฉันมีไม่จริงด้วยเหรอ แต่ว่าหยุดคุยแค่นี้พอ คุยเรื่องอย่างอื่นบ้าง อย่าให้ผู้ดูแลแอนมาเห็นเข้า！”

คนในกลุ่มแชทเมื่อรู้ตัวต่างก็ให้ความร่วมมือ โต้ตอบกลับคุยหัวข้ออื่น ข้ามหัวข้อนั้นไป

แต่ว่าในใจพวกเขานั้นยังคงซุบซิบกันว่าลึกๆแล้วเกิดอะไรขึ้น ทำไมผู้ดูแลแอนถึงกล้าจูงมือประธานลี่ออกไป

ใจกล้าเกินไปแล้ว

นอกห้องเตรียมตัว

ลี่ถิงเซิ่งหรี่ตาลงมองหญิงสาวที่จับมือของเขาไว้

มือของสวี่รั่วฉิงไม่ใหญ่ เรียวบางและนุ่มมาก

ผิวขาวเนียนซึ่งตรงกันข้ามกับลี่ถิงเซิ่งอย่างเห็นได้ชัด

ลี่ถิงเซิ่งเม้นริมฝีปากเป็นเส้นตรง หนึ่งวินาทีต่อมาเขาได้เอ่ยปากขึ้น ：“คุณจะจับนานอีกเท่าไหร่”

สวี่รั่วฉิงราวกับจับกองเพลิงไว้ เมื่อได้ยินเสียงทุ้มต่ำของลี่ถิงเซิ่ง ก็ขยับไปด้านข้างสองสามก้าวทันที ขณะเดียวกันก็ได้ปล่อยมือของเขาออก

ระเบียงทางเดินมีผู้คนไม่มากนัก

นักปรุงน้ำหอมส่วนใหญ่กำลังจัดเตรียมผลิตภัณฑ์ของตัวเองอยู่ในห้อง

เพราะเหลือเวลาอีกแค่หนึ่งชั่วโมงเท่านั้นก็จะเริ่มการแข่งขัน

แต่ก็ยังไม่วายมีคนจำลี่ถิงเซิ่งได้

“นั่นไม่ใช่ประธานลี่ซื่อกรุ๊ปเหรอ”

“ดูเหมือนว่าจะใช่นะ เมื่อสักครู่เขาถูกผู้หญิงที่อยู่ข้างๆจูงมือใช่ไหม”

“เป็นอะไรกัน”

“ไม่รู้”

ลี่ถิงเซิ่งมองไปตามเสียงกระซิบกระซาบเมื่อสักครู่ด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย สักพักคนเหล่านั้นก็หุบปากทันที แล้วหันหลังไป ไม่มองมาทางพวกเขาสองคนอีก

สวี่รั่วฉิงเม้มริมฝีปาก หลังจากนั้นสักพักเธอเตรียมจะอ้าปาก ก็ถูกมือใหญ่ที่อุณหภูมิร้อนจัดขัดจังหวะขึ้น

ลี่ถิงเซิ่งจูงมือของสวี่รั่วฉิง ไม่รอให้สวี่รั่วฉิงได้เอ่ยปาก เขาก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม ：“มีอะไรเดี๋ยวค่อยคุยกัน”

สวี่รั่วฉิงยังไม่ทันเข้าใจ ก็เห็นพนักงานคนหนึ่งที่แต่งตัวดูดีเดินเข้ามาหาพวกเขา

“ประธานลี่ ท่านมีอะไรต้องการให้รับใช้หรือครับ”

“พาผมกับเพื่อนสาวของผมไปที่ห้องรับรองหน่อย”

พนักงานงานพยักหน้าเบาๆ：“ท่านโปรดตามกระผมมา”

พนักงานพาทั้งคู่มาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องรับรองแขก แล้วหยิบกุญแจออกมาไขประตู

ผนังกระจกที่สว่างไสว ตู้เก็บไวน์ที่เต็มไปด้วยไวน์แดง

โคมระย้าห้อยประดับอยู่บนเพดาน ภายในห้องมีการตกแต่งที่ค่อนข้างหรูหรา

สวี่รั่วฉิงอยู่ๆก็นึกถึงรูปแบบการตกแต่งตอนที่อยู่คฤหาสน์เฉินซาน ซึ่งเห็นได้ชัดเจนว่าแตกต่างจากที่นี่

แท้ที่จริงแล้วแบบไหนกันคือแบบที่ผู้ชายชื่นชอบ

สวี่รั่วฉิงรู้สึกสงสัย

ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้า เหมือนเขาจะห่อจิตใจข้างในของตัวเองไว้อย่างแน่นหนา ไม่มีใครสามารถเดาความคิดของเขาได้ว่ากำลังคิดอะไร

“ประธานลี่ เชิญท่านพักผ่อนตามสบายครับ หากต้องการอะไรสามารถเรียกใช้พนักงานได้ทันทีนะครับ”

หลังจากที่พนักงานจากไปแล้ว ลี่ถิงเซิ่งก็เดินมาที่หน้าตู้เก็บไวน์ หยิบไวน์แดงออกมาหนึ่งขวด จากนั้นรินลงแก้วครึ่งแก้ว แล้วก็เดินกลับมานั่งที่โซฟา

“ฟ่านเซียวเซียวเตรียมตัวไปถึงไหนแล้ว” ลี่ถิงเซิ่งถามขึ้น

สวี่รั่วฉิงรู้สึกมึนงง ไม่เข้าใจว่าทำไมชายหนุ่มถึงพาตัวเองมาที่นี่

เดิมทีเธอแค่เป็นห่วงหากลี่ถิงเซิ่งอยู่ในห้องจะทำให้การเตรียมตัวของฟ่านเซียวเซียวเกิดความล่าช้า ดังนั้นถึงได้ลากเขาออกมา