แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 241

ช่วงบ่ายฉินซวี่ยังมีประชุม เลยมีเวลาอยู่ที่โรงพยาบาลไม่มากนัก

ก่อนออกไป เขาได้สั่งผู้อำนวยการของโรงพยาบาลเอาไว้ ให้จัดหมอและพยาบาลที่ดีที่สุดมาดูแลสวี่รั่วฉิง

ผู้อำนวยการพูดอย่างเอาใจใส่ “คุณชายฉิน คุณวางใจเถอะครับ เรื่องของคุณแอนนา พวกเราดูให้เป็นอันดับแรกอยู่แล้ว” ฉินซวี่พยักหน้า

หลังจากที่ฉินซวี่ไปแล้ว ผู้อำนวยการถึงกับปาดเหงื่อ

แอนนาคนนี้ มีที่มาที่ไปยังไงกันแน่?

ก่อนหน้านี้ก็ลี่ถิงเซิ่ง ตอนนี้ก็ฉินซวี่อีก

แต่ละคนล้วนแล้วแต่เป็นคุณชายของตระกูลมหาเศรษฐีในเมืองหลินชวน

อย่าได้มีมาอีกเลย คนที่เป็นผู้อำนวยการอย่างเขาหัวใจรับแรงกดดันไม่ไหวแล้วจริงๆ

……

“ประธานลี่ ถึงเวลาที่นัดหมายกับประธานซวี๋แล้ว” หลี่อานเตือนเขา “จากบริษัทไปที่โรงแรมเซิ่งเทียนต้องใช้เวลาเดินทางหนึ่งชั่วโมง”

ลี่ถิงเซิ่งปิดแฟ้มเอกสาร หมุนฝาปากกาเข้ากับด้ามแล้ววางบนโต๊ะ

“แอนนาตื่นหรือยัง? ” ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้ตอบคำถามของหลี่อาน

หลี่อานส่ายหัว “ยังไม่ตื่นครับ คุณหมอบอกว่ายาชาหมดฤทธิ์ไปแล้ว และได้ทำซีทีสมองไปแล้ว ก็ไม่พบความผิดปกติอะไรเลย”

“ไปโรงพยาบาล” ลี่ถิงเซิ่งลุกขึ้น หยิบสูท แล้วค่อยๆสวมมัน ติดกระดุมทีละเม็ด จากนั้นก็สั่งหลี่อานอย่างเรียบเฉย “ไปเถอะ”

เมื่อลี่ถิงเซิ่งมาถึงที่โรงพยาบาลเอกชนที่หนึ่ง ก็เป็นเวลาเกือบเที่ยงคืนแล้ว

เมื่อวานเขาไม่ได้พักผ่อนเลย วันนี้ก็ยุ่งไปทั้งวัน ใบหน้าเห็นถึงความเหนื่อยล้าอย่างชัดเจน

เมื่อมาถึงห้องผู้ป่วยของสวี่รั่วฉิง เขาผลักประตูอย่างเบามือ เกรงว่าจะทำให้ผู้หญิงที่หลับอยู่ตื่นขึ้นมา

ในห้องผู้ป่วย ดวงไฟสีเหลือสลัวสว่างอยู่ ซูจิ่วเอ๋อร์ที่นอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนโซฟา ได้ยินเสียงเปิดประตู เธอเงยหน้าก็เห็นลี่ถิงเซิ่งเข้ามา ขมวดคิ้วเล็กน้อย กำลังจะถามลี่ถิงเซิ่งทำไมถึงมาเวลานี้ ก็เห็นเขาเดินไปที่ข้างเตียงของสวี่รั่วฉิงอย่างเงียบๆ

ซูจิ่วเอ๋อร์ก็หยุดพูดโดยอัตโนมัติ

ดวงตาสีเข้มของลี่ถิงเซิ่งกำลังจ้องมองผู้หญิงที่นอนอยู่บนเตียงอย่างจริงจัง แสงไฟสีเหลือง สาดส่องอยู่บนใบหน้าของเธอ เพิ่มความอ่อนโยนขึ้นมาเล็กน้อย

เธอที่สลบอยู่ ดูอ่อนโยนนุ่มนวลกว่าเมื่อก่อน

ไม่เหมือนที่ผ่านมา ร่างกายเต็มไปด้วยหนาม

ตอนนี้สีหน้าของสวี่รั่วฉิงเหมือนจะดีกว่าเมื่อวานตอนที่ลี่ถิงเซิ่งกลับไป ใบหน้ามีเลือดขึ้นมาบ้างแล้ว แต่ยังคงหลับตาอยู่ กำลังขมวดคิ้วอยู่ เหมือนกับว่ากำลังฝันร้าย

ลี่ถิงเซิ่งยื่นมือออกไปโดยสัญชาตญาณ เขาปฏิบัติต่อเธอเหมือนกับสมบัติล้ำค่าของตัวเอง ค่อยๆนวดคลายหว่างคิ้วของสวี่รั่วฉิงออกจากกัน

เขาเฝ้าดูอย่างเงียบๆไปครู่หนึ่ง จู่ๆก็รู้สึกว่าสวี่รั่วฉิงที่นอนสลบ เหมือนมีความคุ้นเคยกันมาก่อน

ครั้งแรกที่สวี่รั่วฉิงมาสมัครงานที่ลี่ซื่อกรุ๊ปนั้น บนตัวเธอมีกลิ่นหอมอ่อนๆ มันทำให้ลี่ถิงเซิ่งรู้สึกว่าเหมือนพวกเขาเคยเจอกันมาก่อน