แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 18

ใบบัว.....

ฉันออกมาเดินเล่นหน้าห้างที่ทำเป็นสวนสาธารณะสามารถนั่งพักผ่อนได้บอกตามตรงว่าฉันไม่ชอบเดินห้างเนื่องจากข้าวของที่นี่มีราคาค่อนข้างแพงฉันไม่มีปัญญาซื้อหรอกฉันเคยมากับเพื่อนที่เรียนอยู่ด้วยกันครั้งนึงเพราะเธอขอฉันมาส่งซื้อเสื้อผ้าฉันก็เลยมาเป็นเพื่อนพอฉันเห็นราคาของเสื้อผ้าแต่ละชุดฉันแทบจะไม่กล้าจับ คือเสื้อตัวเล็กนิดเดียวราคาเป็นหมื่นฉันอึ้งไปทันทีเมื่อเห็นตัวเลขตรงป้ายราคาจนเพื่อนฉันขำกับท่าทางของฉันอยากจะบอกว่าเพื่อนของฉันคนนี้ค่อนข้างมีฐานะพอสมควรแต่เธอก็ไม่เคยรังเกียจฉันที่เป็นคนใช้เธอเป็นเพื่อนเพียงคนเดียวของฉันแต่ตอนนี้เธอไม่อยู่ที่ไทยเพราะเธอย้ายตามครอบครัวไปอยู่สวิตเซอร์แลนด์ซึ่งเป็นประเทศที่ฉันไผ่ฝันว่าสักครั้งนึงในชีวิตฉันอยากจะไปเที่ยวที่นั่นดูสักครั้งแต่มันคงเป็นได้เพียงความฝันเท่านั้นคนอย่างฉันจะเอาปัญญาที่ไหนไปที่แบบนั้นได้ล่ะ เพื่อนของฉันคนนี้มักจะถ่ายรูปสวยๆ ส่งมาให้ฉันดูเป็นประจำบอกตามตรงว่าฉันอิจฉาเพื่อนมากที่เธอมีครอบครัวน่ารักและอบอุ่นมีทั้งพ่อทั้งแม่ที่อยู่พร้อมหน้าพร้อมตาต่างจากฉันทุกอย่างแต่ก็นั่นแล่ะต้นทุนชีวิตของคนเรามันไม่เท่ากันแต่ฉันก็พอใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นนะเพราะจะว่าไปฉันยังโชคดีกว่าใครอีกหลายๆ คนที่ไม่มีแม้แต่ที่บ้านให้กลับไปนอนต้องเดินเร่ร่อนไปตามข้างทาง

ฉันมองดูเวลาที่ข้อมือซึ่งตอนนี้ก็ใกล้ค่ำแล้วคุณฟิวก็ยังไม่โทรมาสักทีหรือเขาจะลืมและทิ้งฉันไว้ที่นี่ฉันจะโทรหาเขาก็ไม่ได้เพราะฉันไม่มีเบอร์ของเขาฉันตัดสินใจเดินไปที่ลานจอดรถปรากฏว่ารถของเขาไม่อยู่ เขาลืมฉันไว้ที่นี่จริงๆ สินะแต่ฉันคิดว่าเขาคงไม่ได้ลืมหรอกแต่เขาอาจจะจงใจทิ้งฉันไว้ที่นี่ก็ได้ ฉันตัดสินใจเดินออกมาหน้าห้างเพื่อขึ้นรถเมล์กลับบ้าน

ตื๊ดดดดดด ตี๊ดดดดดดดดด เบอร์แปลกที่โทรเข้ามาฉันคิดว่าอาจจะเป็นคุณฟิวก็ได้และฉันก็เดาถูกจริง

"เธออยู่ไหน"

"หน้าห้างค่ะ"

"ฉันลืมไปว่าเธอมาด้วย"

"ไม่เป็นไรค่ะบัวรู้ว่าคุณฟิวคงไม่ตั้งใจ"

"ใครบอกว่าฉันไม่ได้ตั้งใจ"

"......."

"เธอนั่งแท็กซี่มาหาฉันที่ผับXXXXตอนนี้เข้าใจไหม"

"ทำไมบัวต้องไปที่นั่นด้วยคะ"

"ฉันสั่ง"

"แต่บัวอยากกลับบ้าน"

"ยังไม่ต้องกลับเธอต้องกลับพร้อมฉันเท่านั้น ฉันให้เวลาเธอครึ่งชั่วโมงถ้าเธอยังมาไม่ถึงเจอดีแน่"

ฉันนั่งแท็กซี่มาจนถึงหน้าผับที่คุณฟิวสั่งให้ฉันมาฉันเดินไปที่ลานจอดรถก็เจอรถเขาจอดอยู่จริงๆ ด้วยจากนั้นฉันก็โทรไปหาเขาเพื่อให้เขารู้ว่าฉันมาถึงแล้ว

"รออยู่แถวนั้นแล่ะอีกสองชั่วโมงฉันจะออกไป"

"สองชั่วโมง?? "

"อืมใช่เธอมีปัญหาอะไร"

"บัวอยากกลับบ้านค่ะบัวปวดแผลบัวอยากกลับไปพัก"

"ฉันเป็นเจ้านายเธอฉันสั่งอะไรเธอก็ต้องทำตามที่ฉันสั่งเข้าใจไหม"

"ถ้าอย่างนั้นคุณฟิวเอากุญแจรถออกมาให้บัวได้ไหมคะบัวจะได้ขึ้นไปนั่งรอบนรถ"

"ทำไมฉันต้องเดินเอากุญแจรถไปให้เธอด้วยฉันเป็นคนรับใช้เธอรึไง"

"ถ้างั้นบัวเข้าไปเอาก็ได้ค่ะ"