แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 91

​

ใบบัว...

หนึ่งเดือนต่อมา...

ตอนนี้เรามาพักผ่อนกันที่หัวหินหลังจากที่ไม่ได้มานานตั้งแต่ฉันท้องสองแฝดแล้วอีกอย่างคุณฟิวก็ไม่ค่อยว่างพามาด้วยแต่ตอนนี้คุณฟิวตัดสินใจว่าจะทำที่บ้านแทนการเข้าบริษัทเขาบอกจะเข้าไปเฉพาะมีเรื่องเร่งด่วนเท่านั้นซึ่งทุกคนไม่ว่าจะเป็นคุณปกรณ์คุณท่านคุณเฟื่องก็เห็นดีด้วยเพราะที่ผ่านมาเขาเอาแต่ทำงานหนักทั้งที่จริงแล้วเขาไม่จำเป็นต้องทำงานหนักขนาดนั้นก็ได้เพราะพนักงานที่ไว้ใจได้ก็มีแต่เขาให้เหตุผลว่าเขาอยากหาเงินเอาไว้เยอะให้ฉันกับลูกได้มีกินมีใช้จะได้ไม่ลำบาก ฉันรู้ว่าเขารักฉันกับลูกมากเขายอมทำงานหนักเพื่อพวกเราเพราะแบบนี้ฉันถึงไม่เคยขัดใจเขาเลยไม่ว่าเขาจะขอให้ฉันทำอะไร

ฉันกำลังนั่งดูเด็กๆเล่นทรายกันอย่างสนุกสนานที่ริมหาดหน้าบ้านพัก ก่อนที่สายตาจะหันไปเจอคนกลุ่มใหญ่กลุ่มนึงที่ดูเหมือนกำลังวุ่นวายฉันไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไรแต่ลักษณะเหมือนจัดงานอะไรสักอย่างมีซุ้มดอกไม้ที่ถูกตกแต่งอย่างสวยงามถ้าให้ลองเดาดูเหมือนพวกเขากำลังจัดงานแต่งงานริมชายหาดแต่ฉันก็ไม่ได้เดินเข้าไปดูเพราะต้องดูแลสองสาวซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่สองสาวได้มาเที่ยวทะเลส่วนฟ้าครามรายนั้นกำลังช่วยคุณพ่อทำอาหารที่ในครัว วันนี้สองหนุ่มบอกกับฉันว่าไม่ต้องทำอะไรให้อยู่เฉยๆพวกเขาสองคนจะลงมือจัดการเรื่องอาหารเย็นกันเองพร้อมกับให้เหตุผลว่าฉันเหนื่อยดูแลพวกเขามามากแล้ววันนี้ขอให้พวกเขาได้ทำอะไรให้ฉันบ้าง คือบอกตามตรงเลยนะฉันไม่มั่นใจเลยว่าอาหารเย็นนี้จะออกมาหน้าตาเป็นยังไงเพราะสองหนุ่มไม่เคยเข้าครัวทำอาหารเลยสักครั้ง จะมีแค่ครั้งนั้นครั้งเดียวที่คุณฟิวเข้าครัวทำข้าวต้มหมูสับให้ฉันกับฟ้าครามทานซึ่งมันก็ผ่านมานานหลายปีแล้ว

หลายชั่วโมงต่อมา....

"แม่ค๊าบอาหารเย็นเสร็จแล้วครับพ่อให้มาตามครับ" ฟ้าครามเข้ามาเรียกฉันในห้องขณะที่ฉันกำลังช่วยสองสาวแต่งตัวหลังจากเล่นน้ำทะเลกันมาทั้งวัน

"บอกคุณพ่อว่าเดี๋ยวแม่ออกไปครับแม่ขอแต่งตัวให้น้องก่อน^^"

"เดี๋ยวครามช่วยแม่เองครับ" จากนั้นฟ้าครามก็เดินเข้ามาช่วยฉันแต่งตัวให้น้องๆแม้จะทุลักทุเลไปบ้างเพราะสองสาวอยู่ไม่ค่อยนิ่งให้พี่ชายจับแต่งตัว

"พี่ครามขาน้องหิวข้าวแล้ว"

"น้องก็หิวค่า"

"ปะเดี๋ยวพี่พาออกไปทานข้าวกัน" ว่าแล้วสองสาวก็เดินจูงมือพี่ชายออกไปทานข้าวข้างนอก พอเด็กๆออกไปกันหมดแล้วฉันก็เดินกลับมาที่ห้องของตัวเองเพื่อเตรียมตัวอาบน้ำเพราะรู้สึกเหนียวตัว พอเดินเข้ามาในห้องก็เจอคุณฟิวกำลังยืนหันหลังคุยโทรศัพท์อยู่

"ไว้เสร็จงานแล้วเราจะพาก้อยไปทานข้าวเป็นการตอบแทนนะ ครับขอบคุณนะครับ ครับ ครับ" แต่พอเขารู้ว่าฉันเดินเข้ามาเขาก็มีท่าทีตกใจอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะรีบวางสายอย่างรนๆ แต่ฉันก็ไม่ได้ถามอะไรค่ะเพราะมันไม่ใช่นิสัยของฉันแต่ท่าทางของเขาฉันรู้สึกได้เหมือนเขากำลังมีความลับที่ปิดบังฉันอยู่ แม้ที่ผ่านมาเขาไม่เคยทำอะไรให้ฉันรู้สึกไม่ไว้ใจแต่ของแบบนี้มันก็ไม่มีอะไรแน่นอนอะไรๆก็เปลี่ยนกันได้รวมถึงความรู้สึกของคนเราด้วยรักได้ก็เบื่อได้เลิกรักได้ ไม่รู้ว่าฉันคิดมากเกินไปหรือเปล่า

"เมียจ๋าจะอาบน้ำเหรอครับ" หลังจากวางสายาเขาก็เดินยิ้มหน้าบานเข้ามาถามฉันด้วยน้ำเสียงออดอ้อนเหมือนทุกครั้ง

"ค่ะ" ฉันตอบออกไปเพียงสั้นๆอย่างไม่ใส่ใจก่อนหยิบผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำ

"พี่อาบด้วยคนนะครับ"

"อย่าเลยค่ะบัวกลัวว่าจะไม่ได้อาบน้ำ บัวว่าคุณฟิวออกไปดูเด็กๆก่อนดีกว่ามั้ยคะ" ฉันพยายามปรับน้ำเสียงและสีหน้าให้ปกติที่สุดแต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาคนเจ้าสังเกตอย่างเขาไปได้

"บัวเป็นอะไรหรือเปล่า"

"เปล่าค่ะบัวแค่รู้สึกเหนื่อยๆอยากอาบน้ำให้มันสบายตัว บัวขอตัวก่อนนะคะ" ฉันปฏิเสธไปเพราะไม่อยากจะให้เขาถามอะไรมากไปกว่านี้

"โอเครครับงั้นเดี๋ยวพี่ไปดูเด็กๆข้างนอกก่อนนะ"

"ค่ะ"

ฟิว...

สีหน้าท่าทางและน้ำเสียงของใบบัวดูแปลกๆไปทำไมผมจะไม่รู้และผมก็รู้ด้วยว่าเธอเป็นอะไร เมื่อกี๊ก่อนที่เธอจะเดินเข้ามาในห้องผมกำลังคุยงานกับก้อยเพื่อนสมัยเรียนมหาลัยที่ตอนนี้เธอเปิดบริษัทออแกไนซ์ซึ่งข้างฟ่างก็รู้จักและเป็นคนติดต่อให้ คือวันนี้ผมจะเซอร์ไพรส์ขอใบบัวแต่งงานผมก็เลยขอให้ก้อยมาช่วยจัดงานให้หน่อยซึ่งสถานที่จัดงานก็อยู่ตรงชายหาด ที่ผมอยากเซอร์ไพรส์ขอบัวแต่งงานเพราะเราสองคนอยู่ด้วยกันมานานหลายปีจนมีลูกด้วยกันถึงสามคนแต่เรายังไม่ได้จัดงานแต่งงานกันเลยแม้ว่าเราสองคนจะจดทะเบียนสมรสกันมานานแล้วก็ตามผมรู้ว่าใบบัวอยากใส่ชุดเจ้าสาวผมก็เลยอยากจะทำให้เธอสมหวังผมก็เลยจ้างบริษัทของก้อยให้มาช่วยโดยที่ผมไม่ได้บอกกับใบบัวเรื่องที่ผมจะขอเธอแต่งงาน แต่ทุกคนในบ้านรู้หมดรวมถึงฟ้าครามด้วย ตอนที่เราบอกใบบัวว่าจะเข้ามาทำอาหารเย็นอันที่จริงผมกับลูกแอบไปยังสถานที่จัดงานซึ่งอยู่ใกล้ๆบ้านพักของผม หลังจากที่เห็นว่างานออกมาในแบบที่ผมต้องการผมก็รีบโทรไปข้าวฟ่างว่าตอนนี้ทุกคนถึงไหนกันแล้วเพราะอีกหนึ่งชั่วโมงผมจะพาใบบัวไปยังสถานที่จัดงาน  หลังจากนั้นผมก็กลับเข้ามาในห้องเพื่อแอบเอาแหวนแต่งงานออกมาจากกระเป๋าเดินทางก้อยก็โทรเข้ามาพอดีเธอถามผมว่าพอใจกับงานที่ทีมงานของเธอจัดหรือเปล่ามีอะไรอยากให้แก้ไขไหมเพราะวันนี้เธอไม่ได้มาดูหน้างานผมก็บอกไปว่าผมพอใจมากก็ขอบคุณเธอไปที่เป็นธุระให้ไว้เสร็จงานผมจะเลี้ยงขอบคุณเธอเป็นการตอบแทน ผมพูดไปได้แค่นั้นพอหันมาก็เจอเมียยืนจ้องหน้าอยู่ข้างหลังผมรีบวางสายแทบไม่ทัน ผมไม่รู้ว่าเธอได้ยินอะไรบ้าง แต่เธอก็ไม่ได้ถามอะไรผม ผมคิดว่าเธอคงจะยังไม่รู้เรื่องคือผมกลัวจะไม่เซอร์ไพรส์น่ะไม่ใช่อะไรหรอกอุตส่าห์วางแผยของเมียแต่งงานทั้งที แต่ดูเหมือนว่าตอนนี้เมียจะกำลังเข้าใจผิดคิดว่าผมมีอะไรปิดบังเธอ แต่ผมก็อธิบายอะไรยังไม่ได้ในตอนนี้  ผมหันไปมองหน้าประตูห้องน้ำที่เมียรักกำลังอาบน้ำอยู่ก่อนจะเดินออกมาจากห้องเพื่อดูเด็กๆทานอาหารเย็น

"อร่อยมั้ยครับลูก^^" ผมถามสองสาวที่กำลังตักข้าวผัดทะเลคำสุดท้ายเข้าปากเคี้ยวตุ้ยๆอย่างเอร็ดอร่อยจนหมดจานไม่เหลือ

"อร่อยมากๆเลยค่าปะป๊า^^"

"อร่อยที่ฉุดเยยค่าาาาา^^" ผมยิ้มให้สองสาวก่อนจะหันมาพูดกับลูกชายคนโตว่าเดี๋ยวพาน้องไปที่งานเลย

"ฟ้าครามครับเดี๋ยวถ้าน้องๆทานข้าวกันอิ่มแล้วลูกจูงมือน้องๆไปที่งานเลยนะครับเดี๋ยวพ่อจะพาแม่ตามไป^^"

"ได้ครับพ่อฟิว ผมตื่นเต้นจังที่วันนี้พ่อกับแม่จะแต่งงานกัน^^"

"จุ๊ จุ๊ พูดเบาๆลูกเดี๋ยวแม่เราจะได้ยินเข้า" ผมกระซิบบอกกับฟ้าครามเพราะเกรงว่าใบบัวจะได้ยิน

"โอเคครับพ่อ^^"

"แต่งงานอารายค๊าปะป๊า"

"ใครแต่งงานค๊าาาปะป๊า"

"วันนี้ปะป๊าจะขอแม่บัวแต่งงานครับลูก และอีกเดี๋ยวพวกหนูสองคนตามพี่ครามไปหาคุณปู่คุณย่านะครับไปเปลี่ยนชุดสวยๆที่พ่อเตรียมไว้ให้นะลูกนะ"