แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 34

เช้าวันต่อมา...

ฟ้าฝันกระพริบตาถี่ๆ เพื่อปรับม่านตาให้เข้ากับแสงที่กำลังสาดส่องเข้ามาในห้องของเธอ แต่แล้วก็ต้องตกใจเพราะเธอนอนอยู่บนแขนของชินกรณ์ ตอนนี้เขากำลังหลับปุ๋ยอยู่บนเตียงของเธอ แสดงว่าเมื่อคืนเขานอนอยู่ที่นี่กับเธอทั้งคืนไม่ได้กลับออกไป

เธอนอนนิ่งๆ มองดูชายหนุ่มที่กำลังนอนหลับสนิทอยู่ตรงหน้าของเธอ เจ้าของใบหน้ารูปไข่ คิ้วดกดำโค้งรับกับรูปใบหน้าไข่อย่างสมบูรณ์แบบ จมูกปาก ทุกอย่างถูกสรรสร้างมาราวกับผ่านการศัลยกรรมมาก่อน พอนอนนิ่งๆ แบบนี้แล้วเขาก็ดูเป็นคนไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่าคนรูปหล่อแบบนี้จะปากกล้าปากเก่งได้ใช่ย่อยเลย

ตึก ตึก ตึก

ตึก ตึก ตึก

หัวใจเจ้ากรรมดันเต้นระรัวขึ้นมาเมื่อได้จ้องมองใบหน้าของชายหนุ่มใกล้ๆ จังหวะนี้เขาคงรับรู้ได้ถึงหัวใจที่สั่นระรัวของเธอ

หญิงสาวขยับตัวเบาๆ เพื่อจะถอยหนีชายหนุ่ม ทว่ากลับถูกรั้งให้นอนลงไปตรงที่เดิม

"จะไปไหนแต่เช้า?"

"ฉันมีเรียน ต้องรีบไปอาบน้ำ"

"เธอมีเรียนตอนห้าโมง ตอนนี้เพิ่งเจ็ดโมงเองนะ จะรีบตื่นไปไหน"

"เอ่อก็...ฉันแค่อยากเข้าห้องน้ำน่ะ"

"งั้นหรอ?"

"อืม.."

"ทำไมหัวใจเธอเต้นแรงจัง ไปทำอะไรมาหรอ"

"ปะ เปล่า" ถามแบบนี้มันเหมือนแกล้งกันชัดๆ ยิ่งถามจี้จุดลงไปก็ยิ่งทำให้หัวใจของเธอมันเต้นแรงขึ้นอีก แถมยังถูกจ้องหน้าด้วย

มือหนาเลื่อนไปจับปลายคางของหญิงสาวก่อนจะรั้งเบาๆ ให้เธอหันหน้ากลับมา

"เธอยังไม่ตอบฉันเลย ทำไมหัวใจเต้นแรงล่ะ?"

"เอ่อ..." เสียงลากยาวเพราะไม่รู้จะตอบยังไงดี ใบหน้าก้มต่ำลงดวงตากลมกลอกกลิ้งไปมาอยู่แบบนั้น

"ทำไมตอบไม่ได้ล่ะ เป็นเพราะฉันหรอ?"

"...." จะตอบว่าใช่ไปเลยมันก็น่าอาย เมื่อวานยังทะเลาะกันอยู่เลยแต่วันนี้เธอกลับมีความรู้สึกดีๆ ให้กับผู้ชายที่กำลังแก้แค้นเธอ

ว่าเขาโรคจิตแล้วเธอดูเหมือนจะโรคจิตมากกว่า ที่กำลังชอบคนที่ทำร้ายเธอสารพัด ไม่ว่าจะร่างกายหรือจิตใจ

"เมื่อคืนคุณนอนอยู่ที่นี่ทั้งคืนเลยหรอ" เธอเลือกที่จะเปลี่ยนเรื่องคุย เพราะไม่สามารถให้คำตอบกับมาเฟียหนุ่มได้

"อืม เมื่อคืนไม่มีงานต่อ แล้วฉันก็ขี้เกียจกลับห้องของตัวเองก็เลยนอนอยู่ที่นี่"

"...."

"ทำไมล่ะ เธอไม่อยากให้ฉันนอนที่นี่ด้วยหรอ?"

"เปล่า ก็ปกติคุณไม่เคยนอนนี่นา ฉันก็แค่แปลกใจ ไม่เคยเห็นคุณนอนที่นี่กับฉัน"

"ต่อจากนี้ไป เธอก็ไม่ต้องแปลกใจแล้วนะ เพราะฉันจะมานอนที่นี่กับเธอทุกคืน"

"...." ดวงตาของหญิงสาวเบิกโพลงขึ้นมาเมื่อได้ยินแบบนั้น ก่อนที่เธอจะรีบก้มหน้าหลบสายตาของมาเฟียหนุ่ม ทำเอาเขาระบายยิ้มออกมาประดับใบหน้าอันแสนหล่อเหลานั้นเล็กน้อย พร้อมกับเสียงหัวเราะผ่านลำคอเบาๆ

"เธอขี้อายแบบนี้ด้วยหรอ ไม่คิดว่าเธอจะมีมุมนี้ด้วย"

"ฉันด่าคุณเก่งก็เลยคิดว่าฉันเป็นพวกหยาบกระด้างล่ะสิ"

"เปล่า ฉันไม่เคยคิดแบบนั้นเลยนะ ฉันชอบซะอีกที่เธอเป็นแบบนี้ ไม่ยอมใคร และไม่ให้ใครรังแกได้ แบบนี้สิคนที่จะมาอยู่เคียงข้างฉัน"

"พูดอะไรของคุณก็ไม่รู้!" หญิงสาวรีบผลักดันชายหนุ่มให้ออกห่าง ก่อนที่เธอจะรีบผุดตัวลุกขึ้นขยับถอยหนีออกมาให้มากพอและมั่นใจว่าชายหนุ่มจะไม่สามารถดึงเธอกลับเข้าไปกอดได้อีก

"จะรีบลุกไปไหน เมื่อคืนไม่เหนื่อยหรือไง ฉันอุตส่าห์ให้เธอนอนพักแล้วนะ เดี๋ยวจะหาว่าฉันรังแกเธออีก"

"ชิ! ฉันตื่นนอนแล้วไม่ชอบนอนต่อ"

"แต่ฉันยังอยากนอนต่อ มานอนสิ" เขาตบที่เตียงจนเกิดเสียงดังตุบๆ พร้อมกับส่งสายตามองหน้าหญิงสาวหวานหยดย้อย

"ไม่เอา" เธอส่ายหัวรัวๆ

"ถ้าเธอมานอนตอนนี้ฉันสัญญาว่าจะไม่ทำอะไรเธอ แต่ถ้าเธอไม่ยอมมาและฉันต้องลุกไปจับเธอเอง ฉันสัญญาว่าฉันจะจับเธอกดเอาจนเธอลุกไม่ขึ้นไปเรียนไม่ได้เลย"

"...." ได้ยินคำขู่แบบนั้นเธอก็รีบขึ้นมาบนเตียงนอนลงบนแขนของชายหนุ่มอีกครั้ง มือเรียวเล็กวางลงบนแผงอกแกร่งลูบไล้ไปมาจนมีเสียงครางเล็ดลอดออกมาจากปากของชายหนุ่ม