แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 11

ฟ้าฝัน Talk

วันถัดมา...

หลังจากที่ผู้ชายคนนั้นออกไปฉันก็รีบลุกเอาเสื้อผ้าของเขาบางตัวที่ฉันพอจะใส่ได้ใส่เดินออกมาเพราะเสื้อผ้าชุดเก่าของฉันมันถูกเขาดึงจนสภาพไม่เหลือดีแล้ว

ตึก..

ส้นเท้าของฉันมันกระแทกพื้นอย่างแรงเมื่อต้องหยุดชะงักกระทันหันเพราะถูกลูกน้องของเขาเดินเข้ามาขวางทางเอาไว้

"หลบไป!"

"ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกครับ"

"ฉันจะกลับบ้าน"

"นายสั่งเอาไว้ว่าให้คอยดูแลคุณให้ดีและห้ามปล่อยให้คุณหายไปไหนถ้ายังไม่ได้รับอนุญาต"

"ฉันไม่ใช่นักโทษของใคร และฉันก็ไม่จำเป็นต้องทำตามคำสั่งของเจ้านายของพวกนาย" เพราะฉันไม่ชอบอยู่ในโอวาทของใคร ฉันไม่ชอบทำตามใคร ฉันจะทำในสิ่งที่ตัวเองอยากจะทำเท่านั้น

"กลับไปเถอะครับ ผมปล่อยให้คุณออกไปไม่ได้จริงๆ"

"นี่นาย...!?"

"ผมขอร้องล่ะครับกลับเข้าไปเหมือนเดิมเถอะ ถ้านายกลับมาคุณอาจจะเจ็บตัวมากกว่านี้อีก"

"เหอะ!" ฉันเค้นหัวเราะใส่ก่อนจะหันหลังเดินกระทืบเท้ากลับเข้าไปด้านในตามเดิม

นี่ฉันจะไม่มีวันหนีออกไปไหนได้เลยใช่ไหม ฉันจะต้องอยู่ในบ้านหลังนี้บ้านหลังเล็กๆ แถมยังมีการ์ดล้อมรอบอยู่อีกต่างหาก นี่มันเรื่องซวยอะไรของฉันต้องมาอยู่กับผู้ชายคนนี้

ผ่านไปสักพัก...

"คุณจะออกไปไหนครับ"

"...." เพราะฉันเดินออกมาการ์ดก็เดินเข้ามาขวางทางฉันไว้อีกเหมือนเดิม "ไม่ได้จะออกไปไหนฉันจะมายืมโทรศัพท์"

"ไม่ได้ครับ"

"โอ้ย! นี่มันจะมีอะไรบ้างที่ฉันพอจะทำได้ ฉันจะติดต่อหาครอบครัวบ้างไม่ได้เลยหรือไง ป่านนี้พ่อกับแม่ฉันคงจะเป็นห่วงแย่แล้ว ไหนจะเรื่องเรียนของฉันอีก"

"เรื่องนั้นนายคงจัดการให้คุณเรียบร้อยแล้วครับ"

"จัดการ จัดการ จัดการ! อะไรๆ ก็จัดการให้ ฉันต้องการจัดการของฉันเอง เอาโทรศัพท์มาให้ฉันไม่อย่างนั้นฉันจะหาทางหนีจากที่นี่ให้ได้"

"...." การ์ดสองคนหันมองหน้ากัน

"คิดว่าฉันพูดเล่นหรอ?"

"ก็ได้ครับ แต่ผมให้ยืมได้ไม่นานนะครับ"

"อืม"

ฉันรับโทรศัพท์มือถือมาแล้วเดินกลับเข้าไปด้านใน ก่อนจะโทรออกไปหาต้นหอม เพราะนางคือคนเดียวที่ฉันไว้ใจได้ และนางก็คือคนเดียวที่ฉันสามารถพูดอะไรด้วยได้

( ฮัลโหลสวัสดีค่ะ )

"หอม!"

( ยัยฟ้า! นะ นี่แกอยู่ที่ไหน แล้วทำอะไรอยู่ แกรู้มั้ยว่าแกทำให้ทุกคนต้องวุ่นวายกันไปหมด อย่าหายไปแบบนี้สิ คุณพ่อของแกออกตามหาแกเป็นห่วงแกมากเลยรู้มั้ย โทรไปหาแกก็ไม่ติดไม่รู้ว่าแกอยู่ที่ไหน )

"ใจเย็นๆ ก่อนนะ ฉันไม่ได้หายตัวไปฉันถูกจับตัวมา เอาเป็นว่าอย่าเพิ่งพูดอะไรกันมากกว่านี้เลยมีการ์ดเฝ้าอยู่หน้าประตูห้องฉันเต็มไปหมด"