แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 59

หลายวันผ่านไป

แกร้ก!

"ตายจริงคุณชินกรณ์!" ป้าแม่บ้านร้องอุทานออกมา เมื่อเห็นชายหนุ่มนอนนิ่งอยู่บนพื้นที่เกลื่อนไปด้วยขวดเหล้ามากมาย ตามร่างกายเย็นเฉียบผิวซีดแห้งไปหมด "ใครอยู่ข้างนอกบ้าง ขึ้นมาที!"

"เกิดอะไรขึ้นครับป้า!?" ลูกน้องที่ได้ยินเสียงรีบวิ่งขึ้นมาทันที

"คุณชินกรณ์อาการไม่ค่อยดีเลย พาไปส่งโรงพยาบาลที"

"ครับๆ"

ชายหนุ่มถูกลูกน้องหามหัวท้ายเดินลงไปด้านล่าง ตลอดทางเขายังพร่ำเพ้อหาหญิงสาวกับลูกไม่หยุด ดูเหมือนเขาจะละเมอออกมา แต่ก็เป็นการละเมอสื่อถึงส่วนลึกของจิตใจตัวเอง

โรงพยาบาล...

"เกิดอะไรขึ้นครับป้า!?" ตรีศูลกับมิกซ์ที่ได้ข่าวว่าเพื่อนสนิทเข้าโรงพยาบาลก็รีบมาหน้าตาตื่น

"คุณหมอยังไม่ออกมาเลยค่ะ"

"แล้วทำไมมันเข้าโรงพยาบาลได้ล่ะครับป้า" มิกซ์ถาม เพราะก็พอจะรู้ว่าชินกรณ์เองก็ร่างกายแข็งแรงดี ไม่น่าจะเจ็บป่วยง่ายๆ ได้

"คือตั้งแต่ที่คุณฟ้าหายตัวไป คุณชินกรณ์ก็เอาแต่กินเหล้าอย่างเดียวเลยค่ะ หมกตัวอยู่แต่ในห้อง บางครั้งก็ออกมาถามลูกน้องว่าเจอคุณฟ้ายัง แล้วก็อาละวาดทำลายข้าวของ วันนี้ป้าไปเจอคุณเขานอนอยู่บนพื้น ตัวซีดเย็นเฉียบไปหมดเลยค่ะ เลยให้คนรีบพามาโรงพยาบาล แล้วก็ให้คนของคุณชินกรณ์โทรบอกพวกคุณ ป้าไม่รู้จะทำยังไงจริงๆ ค่ะ"

"ไม่เป็นอะไรครับป้า เดี๋ยวพวกผมจัดการต่อเอง ป้ากลับไปพักเถอะครับ"

"ค่ะๆ"

กึก~

ประตูห้องฉุกเฉินถูกเปิดออก ตามด้วยคุณหมอเดินออกมาพร้อมกับพยาบาล

"เพื่อนผมเป็นยังไงบ้างครับ" ตรีศูลรีบเดินเข้าไปถาม

"คนไข้ร่างกายค่อนข้างอ่อนแอนะครับ ช่วงนี้ต้องให้คนไข้งดแอลกอฮอล์ไปก่อนนะครับ เพราะคนไข้ดื่มแอลกอฮอล์มากไปเลยทำให้ร่างกายรับไม่ไหวบวกกับคนไข้ไม่ค่อยได้พักผ่อนไม่ค่อยทานอาหารให้ตรงเวลาด้วยร่างกายก็เลยน็อคครับ ต้องนอนดูอาการที่โรงพยาบาลก่อนนะครับ หมอเองก็บอกไม่ได้เหมือนกันว่าจะอนุญาตให้กลับได้เมื่อไหร่"

"ครับหมอ แล้วตอนนี้เพื่อนของผมมันฟื้นหรือยังครับ?"

"ยังครับ หมอเพิ่งให้น้ำเกลือไปคนไข้น่าจะหลับได้ น่าจะตื่นพรุ่งนี้เช้าเลย ยังไงก็คอยดูแลอย่างใกล้ชิดด้วยนะครับ อย่าปล่อยให้คนไข้ดื่มเหล้าหนักแบบนั้น จะทำให้กระเพาะอักเสบหรือรั่วได้"

"ครับคุณหมอ"

ตรีศูลพยักหน้ารับเบาๆ เขาไม่คิดว่าเพื่อนสนิทจะกินเหล้าหนักจนเป็นได้ขนาดนี้ ถึงจะรู้มาบ้างว่าฟ้าฝันภรรยาของชินกรณ์หายตัวไปแต่ก็คิดว่าไม่นานคงเจอ เพราะเธอคงหนีออกไปไหนไม่ได้ไกลและที่สำคัญคงจะออกไปไหนรอดพ้นสายตาของชินกรณ์ไม่ได้

"เอาไงดีวะไอ้ตรีศูล?" มิกซ์ถาม

"มึงเฝ้ามันก่อนก็แล้วกันเดี๋ยวตอนกลางวันกูจะแวะมาหามันเอง ตอนนี้กูต้องกลับไปดูแลไอวากับลูก"

"ได้ๆ เดี๋ยวคืนนี้กูจะดูมันให้เอง" มิกซ์ตบปากรับคำเป็นมั่นเป็นเหมาะ จากนั้นทั้งสองก็แยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตัวเอง ตรีศูลขับรถกลับบ้านส่วนมิกซ์ก็ขับรถไปเก็บข้าวของที่จะมาคอยดูแลเพื่อนสนิทในคืนนี้

กลางดึก ณโรงพยาบาลเอกชน...

มิกซ์นั่งอยู่ตรงหน้าจอโน๊ตบุ๊คที่ตนเองนั้นพกมาทำงานที่โรงพยาบาลด้วย ด้านหน้าคือร่างของเพื่อนสนิทที่กำลังนอนหลับใหลอยู่

ครืด ครืด ครืด

"ฮัลโหล"

( ดึกป่านนี้แล้วจะส่งเมลมาให้ฉันทำงานทำไมคะบอส ) ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงีย

"ฉันไม่ได้ส่งให้เธอทำฉันส่งให้เธอช่วยดู ถ้าเธอนอนแล้วก็นอนไปสิพรุ่งนี้ค่อยดูก็ได้"