แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 65

ห้าเดือนถัดมา

หลังจากที่ได้คำตอบจากวันนั้น เขาก็ไม่เคยคิดที่จะไปวุ่นวายกับเธออีกเลย ให้ลูกน้องออกตามหาหญิงสาวจนไม่มีใครแทบจะได้พักผ่อนแม้กระทั่งตัวเขาเอง นี่ก็ผ่านมาหลายเดือนแล้วแต่ก็ยังไร้วี่แววของเธอกับลูก

ไม่มีใครรู้ว่าเธอกับลูกไปอยู่ที่ไหน แม้กระทั่งชื่อของเธอก็ถูกปกปิดด้วยฝีมือของคนที่มีอิทธิพล ไม่เคยเห็นแม้กระทั่งหน้าของลูกไม่รู้จักชื่อ และก็ไม่รู้ว่าทั้งชีวิตนี้จะมีโอกาสได้เจอเธอกับลูกอีกหรือเปล่า

"เป็นยังไงบ้างคะ ได้ข่าวคราวของคุณฟ้าบ้างหรือยัง" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาถาม เพราะตนเองก็อยากรู้ไม่ต่างกัน

"ยังไม่ได้เรื่องเลยครับ" ชินกรณ์ให้คำตอบด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา

"น่าแปลกนะคะ ครั้งนี้คุณฟ้าพาคุณหนูหายไปนานเลย แถมไม่มีใครรู้เลยด้วยว่าหายไปอยู่ที่ไหน"

"นั่นน่ะสิครับป้า อย่างน้อยถ้าหายตัวไปจริงก็น่าจะทิ้งร่องรอยเอาไว้ให้ตามหาได้ แต่นี่ไม่ทิ้งร่องรอยอะไรไว้เลยสักนิด"

"แบบนี้ป้าว่าต้องมีคนช่วยเหลือคุณฟ้าไปนะคะ คนเพิ่งจะคลอดลูกถ้าหนีไปเองคงไปได้ไม่ไกลหรอกค่ะ อีกอย่างจะพาลูกน้อยที่เพิ่งเกิดออกไปไหนได้ยังไง"

"ผมก็คิดแบบนั้นครับ แต่แค่ยังไม่รู้ว่าใครที่เป็นคนช่วยเหลือไป"

"...."

"ผมอยากเจอเธอกับลูกจังเลยครับป้า ป่านนี้จะเป็นยังไงกันบ้างก็ไม่รู้"

"คุณฟ้ากับคุณหนูจะต้องไม่เป็นอะไรค่ะเชื่อป้าเถอะ"

"ป้าไม่โกรธผมหรอครับที่ทำให้คุณฟ้าของป้ากับคุณหนูหายตัวไป"

"ป้าก็อยากจะโกรธเหมือนกันค่ะ แต่มาถึงตอนนี้แล้วป้าเองก็โกรธไม่ลงเหมือนกันค่ะ"

"...."

ป่านนี้ลูกน้อยของเขาก็คงจะอายุได้ 5-6 เดือนแล้ว คงจะกำลังน่ารักน่าชังเลย แต่เสียดายที่เขาไม่มีโอกาสได้เห็นตอนลูกชายเกิดครั้งแรกเพราะมาไม่ทัน

พอมาถึงก็ได้รู้ข่าวว่าเมียของตนเองพาลูกชายหนีหายออกไปแล้ว

"สักวันเดี๋ยวก็ได้เจอกันนะคะเชื่อป้า"

"ผมก็อยากให้มันเป็นแบบนั้นเหมือนกันครับ อยากเจอเธอเร็วๆ นี้เลย แต่ก็ไม่รู้ว่าจะไปตามหาเธอที่ไหนแล้ว เพราะผมก็ให้ลูกน้องออกตามหามาหมดแล้วเหมือนกัน"

"เดี๋ยวก็เจอค่ะป้าเชื่อแบบนั้น"

"ครับป้า"

คำว่า เดี๋ยว จนถึงตอนนี้มันนานแสนนานมากๆ เลยสำหรับเขา

ไม่ว่าจะประกาศหา สั่งลูกน้องสืบทุกช่องทาง ให้เงินรางวัลกับคนที่รู้เบาะแสสูงลิบลิ่วแต่ก็ไร้วี่แวว

เวลาต่อมา

ชินกรณ์ขับรถไปที่บ้านของฟ้าฝัน จอดรถมองดูภายในตัวบ้านเผื่อมีอะไรผิดปกติ และเผื่อว่าฟ้าฝันจะแอบกลับมาหาพ่อของเธอ รอแล้วรอเล่า แต่ก็ไร้ประโยชน์

"เฮ้อ..." ชายหนุ่มถอนหายใจออกมาอย่างแรง ก่อนที่เขาจะขับรถออกไป มุ่งหน้าไปยังบ้านของตรีศูล

ผ่านไปไม่นาน

"เป็นยังไงบ้างวะ ได้เรื่องบ้างยัง" ตรีศูลถามเพื่อนสนิท ก่อนจะนั่งลงตรงข้ามกัน

"หน้ากูแบบนี้ มึงคิดว่าไง"

"กูว่ามึงทำอย่างที่เมียกูพูดก็ดีนะ ปล่อยเขาไปเถอะ แล้วมึงก็หาผู้หญิงเริ่มต้นใหม่สักคน"

"พูดง่ายนะไอ้เวร!"

"มึงรักเธอแล้วอะดิ?"

"....อืม"

"รักแล้วทำร้ายเขาทำไมวะ"

"แล้วมึงล่ะ รักเมียแล้วนอกใจเมียทำไม?"

"ไอ้เหี้ย อย่าขุด เดี๋ยวเมียกูมาได้ยิน จะไม่จบไม่สิ้นอีก"

"...."

"มึงแน่ใจนะ ว่าถ้ามึงเจอฟ้าฝันแล้ว มึงจะทำดีกับเธอ จะไม่แก้แค้นห่าเหวอะไรนั่นอีก"

"พูดเหมือนรู้..."

"เปล่า ก็แค่อยากรู้ว่ามึงจะแก้แค้นอะไรอีกหรือเปล่า"