แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 83

สองวันถัดมา...

ถึงจะได้กลับมาอยู่ที่บ้านแล้วแต่ชินกรณ์ก็ยังไปทำงานไม่ได้ เพราะร่างกายของเขายังไม่กลับมาหายดีร้อยเปอร์เซ็นต์ ถึงจะไม่ได้เป็นอะไรมากแต่ฟ้าฝันก็ยังไม่วางใจ

"อื้มม ฟอด ฟอด ฟอด ชื่นใจจังเลยลูกสาวใครเนี่ย"

"แอ้ แอ้ หม่ำ หม่ำ" แม้จะพูดได้เป็นบางคำแต่คำที่ฟังชัดที่สุดก็คือคำว่าหม่ำ จะพูดทุกครั้งที่ได้เห็นหน้าผู้เป็นแม่หรือได้เห็นหน้าของชินกรณ์

"หนูเพิ่งจะกินไปเมื่อกี้เองนะลูกหมูจะกินอีกแล้วหรอ แค่นี้ก็อ้วนเป็นหมูแล้วนะ" ชินกรณ์มองหน้าลูกชายแล้วอยากจะหยิกแก้มให้แรงๆ กัดแก้มให้เป็นรอยฟันสักที แต่ก็ไม่กล้ากลัวว่าลูกชายจะเจ็บ

อีกอย่างก็กลัวโดนเมียด่าด้วย...

แกร้ก!

"เล่นอะไรกันอยู่น่ะ?" ฟ้าฝันเดินออกมาจากห้องน้ำ พลางเอ่ยถามสามีที่กำลังนอนอยู่บนเตียงโดยมีลูกชายนั่งอยู่บนหน้าอก

"ลูกหมูกินนมไปเมื่อกี้ จะหม่ำอีกละ"

"อย่าตามใจมากนะคุณ"

"ครับ"

"แล้วนี่ยังไม่หายเจ็บทำไมเอาลูกหมูไปนั่งบนอกล่ะ เดี๋ยวก็เจ็บหนักขึ้นไปอีกหรอก ลูกหมูยังเด็กไม่รู้เรื่องอะไรหรอก ไม่ทันได้ระวังอะไรด้วย"

"ฉันไม่ได้เป็นอะไรแล้ว ตอนนี้แข็งแรงแล้วนี่ไง"

"ตัวยังมีรอยเขียวช้ำอยู่เลย เอาอะไรมาบอกว่าแข็งแรงแล้ว"

"ก็...ไม่เจ็บแล้วนะ"

"เหรอ?"

"ครับ"

"แล้วนี่กินข้าวแล้วกินยาหรือยัง"

"เอ่อ...ยังครับ"

"ทำไมถึงยังไม่กิน?" ฟ้าฝันหันไปถามด้วยน้ำเสียงที่เคร่งขรึม เพราะเธอเองก็กำชับเป็นอย่างดีแล้วว่าให้ชินกรณ์กินยาหลังอาหารด้วย เพราะคุณหมอสั่งมาว่าให้กินยาให้ครบสามเวลาจนกว่าจะหมด

"ยามันอยู่ข้างล่าง ฉันลืมเอาขึ้นมา รอเธออาบน้ำเสร็จก่อนนี่ไงถึงจะลงไปเอายามากิน"

"...." ไม่รู้ว่าที่ชินกรณ์พูดเป็นความจริงหรือว่าเขาแค่โกหก แต่ที่เธอกำชับให้เขากินยาให้ตรงเวลาครบทุกวันก็เป็นเพราะว่าเธอเป็นห่วงเขา

"แค่นี้เองทำไมต้องดุกันด้วยล่ะ"

"คุณคิดว่ามันเป็นเรื่องเล่นๆ หรือไง"

"รู้แล้วว่าเป็นห่วงแต่ฉันไม่ได้ลืมสักหน่อย"

"...." เธอถอนหายใจอย่างแรง ก่อนจะเดินเข้าไปแต่งตัวด้านในไม่นานก็เดินออกมา

"ไปอาบน้ำได้แล้วคุณ"

"อาบด้วยกันไม่ได้หรอ อยากได้คนถูหลังให้จัง"

"จะไปอาบเองดีๆ หรือคุณอยากไปนอนห้องตัวเอง?"

"โอเคๆ ฉันไปอาบเองก็ได้ แค่นี้เองไม่เห็นต้องมาขู่กันแบบนี้เลย"

"...."

หลังจากที่ชินกรณ์ไปอาบน้ำฟ้าฝันก็พาลูกชายเข้านอนเหมือนอย่างเคย จนกระทั่งเด็กน้อยหลับปุ๋ยไปบนแขนของผู้เป็นแม่ เธอค่อยๆ พาลูกชายไปนอนประจำที่ของตัวเอง จากนั้นเธอก็เตรียมตัวที่จะเข้านอน

แกร้ก~

"ลูกหมูหลับแล้วหรอ?"

"อืม หลับไปเมื่อกี้น่ะ"

"...." ชินกรณ์ไม่ตอบอะไร เขาชะเง้อไปมองลูกชายที่นอนอยู่ตรงกลางเตียง ซึ่งฟ้าฝันน่าจะแบ่งพื้นที่เอาไว้ให้สำหรับเขานอนด้วยในคืนนี้แล้ว

"คุณไปนอนฝั่งโน้นนะฉันจะนอนฝั่งนี้ลูกหมูจะได้นอนตรงกลาง"

"อื้ม ได้สิ" เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะรีบเดินไปใส่เสื้อผ้าแล้วเดินกลับมาที่เตียง

นี่เป็นครั้งแรกที่ชินกรณ์จะได้นอนกับฟ้าฝันและลูกหมู ออกมาจากโรงพยาบาลแล้วฟ้าฝันไม่ได้ให้เขานอนกับลูกหมูเลยเพราะกลัวว่าลูกหมูจะนอนซนไปโดนแผลของเขา

ผ่านไปสักพัก...

"เธอไปไหนมา?" ชินกรณ์เอ่ยถามภรรยาที่เพิ่งจะเข้ามานอนบนเตียง เพราะเธอหายออกไปไหนมาก็ไม่รู้พักใหญ่ๆ