แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 103

ประตูตำหนักป้องกันเข้มงวดกวดขัน ฮูหยินเฟิ่งขอเข้าพบฮองเฮา รอมาหนึ่งวันเต็ม ๆ จึงสามารถย่างก้าวเข้าสู่ประตูวังได้

หลังจากที่เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ฟังเรื่องของพี่ใหญ่แล้ว ท่าทีนิ่งเฉย

“ปราศจากการทำลายล้าง ย่อมไร้การประกอบสร้าง”

เรื่องของเฟิ่งเหยียนเฉิน นางก็กำลังสืบสอบเช่นกัน

ทว่า ไม่ว่าในอดีตจะเป็นเยี่ยงไร ในฐานะที่เขาเป็นลูกชายคนโตของตระกูลเฟิ่ง เขาไม่สามารถหมดอาลัยตายอยากเช่นนี้ไปได้ตลอด

ฮูหยินเฟิ่งคิดว่านางไม่สนใจใยดี

“นั่นเป็นพี่ชายของเจ้านะ หากตัดอนาคตของเขาจริง ๆ ในภายภาคหน้าตระกูลเฟิ่งจะเป็นเช่นไร? อย่ามาอ้างว่าพวกเจ้าไม่ได้เติบโตสนิทสนมกันมาตั้งแต่เด็ก เจ้าจึง...”

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองนัยน์ตาของมารดา กล่าวขัดคำพูดอย่างเคร่งขรึม

“ล้มลงอยู่ที่ใด ก็ตะเกียกตะกายลุกขึ้นมาที่นั่น

“เหตุใดเขาจึงถูกผู้อื่นควบคุม เป็นเพราะเขาพึงพอใจกับสภาพความเป็นอยู่ตอนนี้ เป็นเพียงเจ้านครฝ่ายซ้ายอำนาจน้อยนิด สูญเสียปณิธาน เขาทำลายอนาคตด้วยตัวเขาเอง

“เวยเฉียงเกิดเหตุร้าย ในฐานะที่เขาเป็นพี่คนโตยังปกป้องนางไว้ไม่ได้ ยิ่งไม่ต้องพูดเรื่องอนาคต เรื่องที่สามารถรับหน้าที่สำคัญของวงศ์ตระกูลได้อีก!”

ฮูหยินเฟิ่งมองนางอย่างเลื่อนลอย สีหน้าพลันปรากฏความเศร้าโศก

“เจ้า...เจ้าไม่รู้เลยว่าเขาผ่านอะไรมาบ้าง”

“ในทางกลับกัน ข้าเข้าใจอย่างดี

“การขนส่งเสบียงเงินอุดหนุนกองทัพล้มเหลว คนหลายสิบคน มีเพียงเขาคนเดียวที่มีชีวิตรอด

“นับตั้งแต่นั้นมา เขาก็เสียใจกับความผิดพลาดของตนเอง”

ความจริงแล้ว เป็นฮูหยินเฟิ่งต่างหากที่ไม่รู้ สิ่งที่เฟิ่งจิ่วเหยียนต้องพบเจอมาสองสามปีนี้ สาหัสสากรรจ์กว่าสิ่งที่เฟิ่งเหยียนเฉินพบเจออย่างมาก

ความอยุติธรรม นางเคยประสบแล้ว

แม่ทัพใหญ่เกรงว่านางจะแย่งความดีความชอบ ส่งตัวนางตกอยู่สภาพเข้าออกลำบาก ด้านหลังถูกตามล่าด้วยข้าศึก คนของฝ่ายตนกลับปิดประตูเมืองอย่างแน่นหนา

ทั้ง ๆ ที่ชนะการสู้รบมากมาย ทว่าถูกกล่าวหาหยิ่งทะนงตน รางวัลยังไม่ทันมาถึง ราชทูตก็มาเยือนเสียก่อน สืบสอบไต่สวนนางทุกคืนอย่างไม่หยุดพัก

สหายร่วมรบวายชนม์ นับเป็นเรื่องธรรมดาทั่วไป

สามปีก่อนการสู้รบที่ถิ่นทุรกันดาร นางพาคนออกไปหนึ่งร้อยคน กลับมาได้เพียงห้าคน

สหายร่วมเดินทางที่วันก่อนยังคงร่ำสุราพูดคุยกับนางอยู่ พริบตาเดียวก็กลายเป็นดวงวิญญาณภายใต้คมมีด ใช้ชีวิตของตนเองเบิกเส้นทางโลหิตสีชาดให้นาง...

พบเจอเรื่องย่ำแย่เช่นนี้ นางยังคงไม่เพลี่ยงพล้ำตามเดิม

นางทำได้ เหตุใดเฟิ่งเหยียนเฉินจะทำไม่ได้?

เขาช่างไร้ประโยชน์ที่เกิดมาเป็นชาย!

เรื่องที่เวยเฉียงถูกลักพาตัวไป นางเคียดแค้นกุยเฟย และเคียดแค้นคนตระกูลเฟิ่งที่เพิกเฉย ในนั้นรวมถึงพี่ใหญ่เฟิ่งเหยียนเฉินด้วย

เฟิ่งจิ่วเหยียนหันกายเดินออกไป น้ำเสียงเย็นชา

“ครั้งนี้ หากข้ายอมประนีประนอมกับกุ้ยเฟยเพื่อเขา เช่นนั้นก็จักต้องมีครั้งหน้า ครั้งครั้งหน้าอีก”

“ฮองเฮา...” ฮูหยินเฟิ่งพยายามจะปลุกความเมตตาของนาง

ทว่า เฟิ่งจิ่วเหยียนจิตใจแน่วแน่

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน