แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 107

กุ้ยเฟยฉลองพระองค์สีชาดที่เป็นสีของภรรยาหลวงสวมใส่ได้เท่านั้น ความมุ่งมาดปรารถนาเด่นเห็นได้ชัด

นางงดงามเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว ผนวกกับการแต่งแต้มของเครื่องประทินโฉม สะกดทุกสายตาของเหล่าฝูงชน บดบังรัศมีนางสนมทั้งหมด ย่อมไม่ใช่เรื่องยากอันใด

ไม่คิดว่า เมื่อฮองเฮาปรากฏกาย สายตาที่จับจ้องนางมลายสิ้นแล้ว

นางผินสายตามองตามฝูงชนไป ดวงตาเบิกกว้างทันที...

เฟิ่งจิ่วเหยียนฉลองพระองค์อาภรณ์พิธีการสีเหลือง สวมมงกุฎราชินี งดงามสง่า ดูดีมีชาติตระกูล

หากกล่าวว่ากุ้ยเฟยงดงามเย้ายวนใจ ฮองเฮาสง่างามยากจะหาสิ่งใดเปรียบได้

กุ้ยเฟยคือบุปผาท่ามกลางชลาศัย ความงามที่เย้ายวนใจทำให้คนปรารถนานำมาเชยชม

ฮองเฮาคือจันทราบนท้องนภา ทำให้คนใฝ่หาทว่าเอื้อมไม่ถึง รู้อยู่แก่ใจว่าไม่คู่ควร และมิกล้าคิดสกปรกโสมม ทำได้เพียง“เคารพบูชา”นางอย่างระมัดระวัง นี่เป็นความงามชนิดหนึ่งที่ทำให้คนยอมสวามิภักดิ์

ไทเฮานั่งอยู่ที่ตำแหน่ง มองไปที่ฮองเฮา อดไม่ได้ที่เหม่อลอย

มังกรคู่หงส์ ดุจคู่สร้างคู่สม

ฮองเฮาอยู่ในลักษณะที่ควรจะเป็น

สตรีตระกูลเฟิ่งชื่อเสียงสมคำร่ำลือ

รังสีที่ทำให้คนสวามิภักดิ์เช่นนั้น แผ่ซ่านออกจากเนื้อใน สวยงามอ่อนโยนราวกับนกนางแอ่นตัวน้อยเช่นนั้น ไม่สามารถแสร้งทำออกมาได้

เหล่าขุนนางชำเลืองมองเฟิ่งจิ่วเหยียนเพียงครั้งเดียว ต่างหลุบสายตาลงอย่างมีสติ

“ถวายบังคมฮองเฮา”

แขนเสื้อของเฟิ่งจิ่วเหยียนจวนจะแตะพื้น และดิ่งลงตามท่อนแขนที่ยื่นออกไป

“ตามสะดวกเถิด”

เซียวอวี้ประทับอยู่บนตำแหน่งสูง กวาดสายตาเหมือนจะมองแต่ก็ไม่มองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียน

รู้สึกว่าวันนี้นางต่างออกไปเล็กน้อย

ทว่า บอกไม่ถูกว่าแตกต่างจากเดิมจุดใด

แววตาของกุ้ยเฟยเย็นชา

นางสารเลว!

จงใจเอ้อระเหยลอยชายมาสาย แต่งกายเกินหน้าเกินตาเช่นนี้ อยากจะหว่านเสน่ห์ใส่ใครกัน?

วันนี้เป็นงานต้อนรับ นางกลับทำตัวให้เป็นจุดรวมความสนใจเช่นนั้น

รออีกครู่เดียวนางจะได้รับ...

งานในวังครั้งนี้มีจุดประสงค์เพื่อเลี้ยงต้องรับราชทูต เพื่อไม่ให้งานตึงเครียดเกินไป จึงอนุญาตให้ขุนนางพาคนในครอบครัวหนึ่งคนมาร่วมงานด้วยได้

คนที่นายท่านเฟิ่งพามาด้วยคือบุตรชายคนโตเฟิ่งเหยียนเฉิน

ทว่าบุตรชายคนรองเฟิ่งหมิงเซวียนมีตำแหน่งขุนนาง ทั้งยังเป็นทูตส่งสาสน์ที่ต้องคอยต้อนรับราชทูต จึงสามารถเข้าร่วมงานฉลองต้อนรับนี้ด้วย และได้นั่งด้านหน้าพร้อมกับเหล่าราชทูตอย่างเชิดหน้าชูตา

งานเลี้ยงเพิ่งจะเริ่มขึ้น ท่ามกลางฝูงชนมีเสียงประสงค์ร้ายดังขึ้น

“ฮ่องเต้ฉีช่างเป็นชายชาตรีสมชาติเกิด!

“ระหว่างทางที่มาเขตวังหลวง ข้าได้ยินข่าวลือเกี่ยวกับฮองเฮามาเล็กน้อย”

ผู้ที่กล่าวคือหนึ่งในราชทูตรัฐเหลียงหูเอ่อร์ต๋า

เขามีร่างไม่สูง มีหนวดเคราเล็ก ๆ สองข้าง ดวงตาเรียวยาวล่อกแล่กไปมา ราวกับหนู ทำให้คนรู้สึกไม่สบายกาย

“กล่าวกันว่าก่อนที่ฮองเฮาจะอภิเษกสมรสเคยถูกโจรภูเขาลักพาตัวไป...”

เฟิ่งหมิงเซวียนที่นั่งอยู่ด้านข้างหูเอ่อร์ต๋า รู้สึกร้อนรนใจเป็นอย่างมาก

ยังมีคนเชื่อข่าวลือนี้อีกหรือ?

แรกเริ่มที่มีข่าวลือ เขาและท่านแม่ก็ไปสืบข่าวจากฝั่งบ้านใหญ่ ทว่าไม่ได้ความอันใดกลับมา

คิดดูแล้ว นับตั้งแต่เฟิ่งเวยเฉียงมีอายุสิบสองปี ถูกฮ่องเต้องค์ก่อนเลือกให้เป็นลูกสะใภ้ ท่านพ่อก็สร้างเรือนสตรีสองชั้นหนึ่งหลังไว้ที่ฝั่งบ้านใหญ่ ยังส่งคนไปเฝ้ารักษาทุกวันคืน เกรงว่านางจะพลั้งพลาดสิ่งใดไป ในอนาคตจะเป็นฮองเฮาไม่ได้

อย่าว่าแต่เขาเลย แม้กระทั่งเฟิ่งเหยียนเฉินก็ไม่อนุญาตให้เข้าไปในเรือนสตรี อย่างมากสองพี่น้องก็ได้พูดคุยกันสองสามประโยคผ่านประตูที่กั้นกลาง

ภายใต้การคุ้มกันแน่หนาเช่นนี้ เฟิ่งเวยเฉียงแม้เรือนสตรียังออกไปไม่ได้ จะถูกโจรภูเขาลักพาตัวไปได้อย่างไรกัน?

คำพูดของราชทูต ทำให้ทั้งงานเงียบสงัด

แววตาเซียวอวี้เคร่งขรึมทันที

แม้ว่าเขาจะไม่ชอบฮองเฮาเพียงใด ก็ไม่สามารถอดทนกับการกระทำไร้มารยาทของราชทูตรัฐเหลียงเช่นนี้ได้

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน