แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 108

“ฮองเฮา!” ราชทูตรัฐเหลียงทุกคนกล่าวพร้อมกัน

เฟิ่งจิ่วเหยียนสุขุมอย่างมาก เปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“ข่าวลือเหล่านี้ ข้ามิเคยหลงเชื่อ”

เหล่าราชทูตมองหน้ากันไปมา รู้สึกอึดอัดใจทันที

นางพูดสุภาพเช่นนี้แล้ว พวกเขาก็ไม่สามารถชักสีหน้าได้!

เกรงว่าฮองเฮาแคว้นหนานฉีผู้นี้จะพูด “ข่าวลือ” ไปมากกว่านี้

หูเอ่อร์ต๋ากัดฟันกรอด

“ถูกต้องแล้ว ล้วนเป็นข่าวลือ!

“ข้าไม่มีกลิ่นกายแม้แต่น้อย!”

ส่วนพวกอัครเสนาบดีจะเป็นเยี่ยงไรนั้น เขาขอไม่แสดงความคิดเห็น

ผ่านการตื่นตระหนกครั้งนี้ เหล่าราชทูตไม่มีผู้ใดกล้ากล่าวถึงเรื่องที่ฮองเฮาถูกโจรภูเขาลักพาตัวไปอีก

เหล่าเสนาบดีแคว้นหนานฉีกลับต่างออกไป

พวกเขาอยากได้ยินสิ่งที่ฮองเฮาพูดต่อไป

ที่พูดไปเมื่อครู่ยังไม่สาแก่ใจ!

กุ้ยเฟยยังคงกัดฟันกรอด

หูเอ่อร์ต๋ามิพูดอันใดแล้วงั้นรึ?

เพียงข่าวลือไม่กี่เรื่อง ก็ทำให้พวกเขาสะอึกจนพูดไม่ออกแล้วหรือ?

ความจริงแล้ว สิ่งที่เฟิ่งจิ่วเหยียนกล่าวนั้นล้วนเป็นความจริงทั้งหมด

เป็นเพียง“ข่าวลือ”เท่านั้น สิ่งที่นางทราบยังมีอีกมากมาย เกรงว่านางกล้าพูด พวกเขาก็ไม่กล้าฟัง!

เซียวอวี้สายตาเรียบนิ่งมองไปที่เฟิ่งจิ่วเหยียนโดยไม่ตั้งใจ

สิ่งที่ฮองเฮาทราบ มากกว่าที่เขาทราบเสียอีก

ที่จริงแล้วนางยังทราบเรื่องใดอีก อย่างเช่น ความลับของฮ่องเต้รัฐเหลียงนั้น...

เฟิ่งหมิงเซวียนที่อยู่ด้านข้างหูเอ่อร์ต๋าตกตะลึงเล็กน้อย

เป็นเพราะเขาไม่ได้พบเฟิ่งเวยเฉียงนานเกินไปหรือกระไร?

เวลานี้การพูดจาของนางไยกลายเป็นทิ่มแทงเช่นนี้?

ก่อนนั้นนางไม่ได้ปาก “ร้าย” เช่นนี้

พ่อลูกตระกูลเฟิ่งสามคน มีเพียงนายท่านเฟิ่งที่ทราบว่า คนที่อยู่ตอนนี้มิใช่เฟิ่งเวยเฉียง แต่เป็นเฟิ่งจิ่วเหยียนที่มีนิสัยต่อต้านโดยกำเนิด

เขาแอบเช็ดเหงื่อเย็นตรงหน้าผาก รู้สึกกังวลและเดือดดาลใจ

เด็กคนนี้ช่างเหลวไหวเสียจริง

นางจำเป็นต้องไปล่วงเกินราชทูตรัฐเหลียงหรือกระไร?

เรื่องเช่นนี้ควรจะให้บุรุษออกหน้าแก้ไข นางเป็นเพียงสตรีนางหนึ่งพูดจามากความเช่นนี้ ช่างสะดุดตาเกินไป

บุรุษไม่ชอบสตรีที่แข็งแกร่งและวาทศิลป์ดี

ไม่แปลกที่ฮ่องเต้ต้องใช้เวลานานเช่นนั้นจึงจะร่วมเรือหอได้

ครั้งหน้าจะต้องให้ฮูหยินพูดกับนางดี ๆ

นางถูกสามีภรรยาตระกูลเมิ่งชุบเลี้ยงมา ไม่มีท่าทางอ่อนโยนดั่งสตรีแม้แต่น้อย

ร่ำสุราไปครูหนึ่ง หูเอ่อร์ต๋าเสนอความเห็น

“ดูแต่สาวงามเหล่านี้ร่ายรำ มันงดงามก็จริง ทว่าขาดความสนุกไปสักหน่อย

“ฮ่องเต้ฉี ทราบข่าวมาว่าแค้วนของท่านมีผู้ที่ฝีมือเก่งกาจมากมาย ไม่ทราบว่าจะสามารถประลองกับผู้กล้าของพวกเราได้หรือไม่?”

เมื่อคำพูดนี้ออกไป เหล่าขุนนางแคว้นหนานฉีรับรู้ถึงความอันตราย

เกรงว่าจะไม่ใช่การประลองที่เรียบง่ายหรอกกระมัง?

ราชทูตรัฐเหลียงผู้นี้ไม่ประสงค์ดี!

เซียวอวี้วางจอกสุราในมือลง ผินสายตาขึ้น

ราชทูตเสนอการประลอง หากแคว้นหนานฉีปฏิเสธ เรื่องแพร่กระจายออกไป เกรงว่าจะถูกคนคิดว่าไม่มีความกล้าหาญ

ทว่าถ้ายอมรับการประลอง ในฐานะที่เป็นเจ้าบ้าน พวกเขาจะชนะเกินเลยก็ไม่ดี และจะแพ้ก็ต้องไม่น่าเกลียดเกินไป

จะส่งผู้ใดไปประลองต้องคิดให้ละเอียดรอบคอบ

กุ้ยเฟยมองไปที่เฟิ่งหมิงเซวียนที่นั่งอยู่ สายตาพลันปรากฏรังสีความมืดที่จะจ้องกินเลือดกินเนื้อ

ละครสนุกจวนจะเปิดฉากแล้ว

ตึก ๆ ๆ ๆ ——

เมื่อผู้กล้ารัฐเหลียงเข้าสู่สนาม ผืนพสุธาราวกับกำลังสั่นสะเทือน

หลังเห็นตัวจริง เหล่าเสนาดีแคว้นหนานฉีตกตะลึงตาค้าง

“สูงมาก!”

“เหตุ...เหตุใดจึงมีคนที่ร่างสูงใหญ่เช่นนี้! สูงกว่าพวกเราสองคนรวมกันเสียอีก!”