แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 128

ในคืนนั้น ขบวนเสด็จมาเยือนตำหนักหลิงเซียว

ใบหน้ากุ้ยเฟยเปี่ยมล้นไปด้วยความสุข ท่วงท่าอรชร ใช้ผงแป้งกลบทับรอยแผลบนหน้า จนมองไม่เห็นจุดบกพร่อง นางจึงมั่นใจในความงามของตนเองเพิ่มอีกหลายส่วน

“ฝ่าบาท ท่านทรงงานอย่างหนัก ต้องพักผ่อนมากกว่านี้นะเพคะ

“หากท่านเหนื่อย หม่อมฉันคงเจ็บปวด”

เซียวอวี้รับอาหารที่นางคีบมาให้ แล้วเงยหน้ามองนาง

“เรื่องเช่นนี้เจ้าไม่ต้องทำด้วยตนเอง นั่งเป็นเพื่อนเราทานอาหารดี ๆ พอ”

คำพูดของเขาแสดงความห่วงใย สำหรับฮ่องเต้ผู้เลือดเย็นแล้ว นับเป็นความอ่อนโยนที่หาได้ยาก

หัวใจของกุ้ยเฟยเหมือนถูกชโลมด้วยน้ำผึ้ง แม้แต่ลมหายใจก็ยังหอมหวาน

“หม่อมฉันเต็มใจปรนนิบัติรับใช้ฝ่าบาทเพคะ”

หลังจากงานเลี้ยงต้อนรับ เป็นครั้งแรงที่ฝ่าบาทเสด็จมาที่นี่

หลังจากเสวยพระกายาหารเสร็จ เซียวอวี้ก็ออกคำสั่ง

“คืนนี้เราจะค้างที่ตำหนักหลิงเซียว”

กุ้ยเฟยได้ยินเช่นนั้น พลันดีใจลิงโลด รีบให้ชุนเหอไปเก็บกวาดแท่นบรรทม

เป็นเช่นนี้อีกสองวันติดต่อกัน ฝ่าบาทยังคงเสด็จมาที่ตำหนักหลิงเซียวตั้งแต่เช้า เสวยอาหารกับกุ้ยเฟยเสร็จ ก็อยู่ค้างคืนต่อ

กุ้ยเฟยได้ร่วมบรรทมสามวันติดต่อกัน ยิ่งแสดงให้เห็นถึงความเปล่าเปลี่ยนของนางสนมอื่น

พวกนางอิจฉาริษยา แต่ก็ไม่มีความสามารถเฉกเช่นกุ้ยเฟย——ขนาดเสียโฉมแล้วก็ยังทำให้ฝ่าบาทคลั่งไคล้ได้

ฮองเฮาถูกกักบริเวณ นางสนมเจียจึงไปหาที่ตำหนักหย่งเหอไม่ได้

หลายวันมานี้ นางจึงไปที่ตำหนักฉือหนิงแทน

เหลียนซวงนำเรื่องนี้มาเล่าให้เฟิ่งจิ่วเหยียนฟัง

“สนมเจียผู้นั้นเอาอกเอาใจไทเฮา จนไทเฮาตบรางวัลให้นางไปไม่น้อย ฮองเฮา ท่านว่า เหตุใดจู่ ๆ ไทเฮาจึงเอ็นดูสนมเจียเช่นนี้เพคะ?”

เฟิ่งจิ่วเหยียนดื่มชา พูดอย่างไม่เดือดเนื้อร้อนใจ

“ทุกคนย่อมมุ่งตรงเข้าหาผลประโยชน์”

ขณะเดียวกัน

ซุนหมัวมัวกับข้าหลวงกลุ่มหนึ่งต่างอิจฉาตาร้อนที่ตำหนักหลิงเซียวได้รับความโปรดปรานติดต่อกันหลายวัน

หันมามองเจ้านายของตนเอง ไม่เพียงแต่ไม่ได้รับความโปรดปราน ยังทำให้ฝ่าบาทรังเกียจแทน แตกต่างกันราวกับฟ้ากับเหว

……

สนามม้าหลวง

เซียวอวี้ยิงธนูหลายดอกติดต่อกัน ล้วนปักลงเป้ากลางทุกดอก

ทว่าบนใบหน้าไร้ความยินดี กลับปกคลุมด้วยไอดุร้ายที่แจ่มชัดขึ้นเรื่อย ๆ

ข้างสนาม รุ่ยอ๋องถามเฉินจี๋เสียงแผ่วเบา

“ช่วงนี้ฝ่าบาททรงเจอเรื่องน่ารำคาญใจอะไรหรือไม่?”

เฉินจี๋ส่ายหน้า

และยามนี้ จู่ ๆ เซียวอวี้ก็หันหน้ามา แล้วถามคำถามแปลก ๆ อย่างไม่มีที่มาที่ไป