แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 130

กุ้ยเฟยไม่คิดเลยว่า ฝ่าบาทจะตามสืบเรื่องของนางมาตลอด

หลายวันที่ผ่านมา ฝ่าบาทดูโปรดปรานนางมากกว่าเดิมมิใช่หรือ?

วันนี้ยังเชิญคณะงิ้วเข้าวังมาแสดงให้นางรับชม

“ฝ่าบาท หม่อมฉัน…” กุ้ยเฟยยังอยากพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็สะอึกพูดอะไรไม่ออก

เพราะสิ่งที่สายตาของนางเห็นในตอนนี้ คือสีหน้าเย็นชาสุดขีดของชายหนุ่ม

เขาสืบเจอหลักฐานทั้งหมดแล้ว หากนางยังแก้ตัวต่อไปไม่ยอมรับ ก็มีแต่จะทำให้เขาไม่พอใจและผิดหวังมากกว่าเดิม

อีกอย่าง เรื่องมันเกิดขึ้นอย่างกะทันหัน นางเหมือนตกจากสวรรค์ลงไปยังก้นเหว ไม่มีเวลาคิดหาวิธีรับมือด้วยซ้ำ

เฟิ่งจิ่วเหยียนประสานมือคารวะเซียวอวี้

“ฝ่าบาท เรื่องที่กุ้ยเฟยร่วมมือกับราชทูต มีหลักฐานครบถ้วนทุกอย่าง

“แต่ถึงอย่างไรนางก็เป็นสนมคนโปรดของท่าน หากเรื่องนี้ถูกแพร่ออกไป คงไม่เป็นผลดีแก่ความมั่นคงทางทหาร ดังนั้น หม่อมฉันแนะนำว่า ควรหาข้ออ้างอย่างอื่น นำตัวนางเข้าตำหนักเย็น”

ก่อนความจริงของคดีเวยเฉิยจะถูกเปิดเผย นางจะไม่ยอมให้กุ้ยเฟยตายแบบง่าย ๆ แน่นอน อีกอย่างเซียวอวี้ก็น่าจะยังทำใจไม่ได้

ดังนั้น สู้นางสร้างบุญคุณให้อีกฝ่ายดีกว่า

นางต้องการหาบันทึกของจ้าวเฉียนในตำหนักหลิงเซียว จึงจำเป็นต้องให้กุ้ยเฟยย้ายออกจากตำหนักหลิงเซียวก่อน

การที่สนมคนโปรดถูกส่งตัวเข้าตำหนักเย็น ไม่สามารถเข้าเฝ้าฝ่าบาทได้อีกต่อไป นับเป็นบทลงโทษครั้งใหญ่สำหรับกุ้ยเฟยแล้ว

“อย่า! อย่านะเพคะ!” กุ้ยเฟยลนลานขึ้นมาในทันที

นางคุกเข่าแล้วคลานเข้ามายังเบื้องหน้า น้ำตาไหลพรากออกมา “ฝ่าบาท หม่อมฉันยอมถูกลงโทษอย่างไรก็ได้ เพียงขอร้องฝ่าบาท อย่าทอดทิ้งหม่อมฉันเลย…”

เซียวอวี้ออกคำสั่งเสียงแข็งกร้าว

“นอกจากกุ้ยเฟย ทุกคนจงออกไปให้หมด”

คนอื่น ๆ ต่างออกไป เหลือเพียงเฟิ่งจิ่วเหยียนที่ยืนอยู่ตำแหน่งเดิมอย่างเด็ดเดี่ยว ทั้งยังจ้องมองตรงมาที่เซียวอวี้

เซียวอวี้มองมาที่นางแล้วกล่าวเสียงทุ้มหนัก “ออกไปก่อน เราจะทำให้เจ้าพอใจแน่นอน”

นั่นหมายความว่า เขาจะไม่ปกป้องกุ้ยเฟย

เฟิ่งจิ่วเหยียนเชื่อใจเขาก่อน

หลังจากนางออกไป เซียวอวี้ก็ลุกขึ้นยืน อาภรณ์คลุมลายมังกรสะบัดไหวตามจังหวะก้าวเดิน จนเกิดเสียงลมพัดหวือ

เขาเดินมาหยุดตรงหน้ากุ้ยเฟย สายตาคมกริบชวนกดดัน

“หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ ความโปรดปรานตลอดสี่ปีที่ผ่านมา รวมถึงเกียรติยศที่มอบให้เจ้าในช่วงหลายวันมานี้ ถือว่าเราไม่ติดค้างเจ้าแล้ว”

อะไรคือไม่ติดค้างนางแล้ว…

กุ้ยเฟยตกตะลึง

ความเมตตาในช่วงหลายวันที่ผ่านมา ล้วนเป็นเรื่องโกหกอย่างนั้นหรือ!

หรือว่าฝ่าบาทสืบเจอหลักฐานพวกนั้นตั้งแต่แรก จนรู้ว่านางเคยทำอะไรไว้บ้าง?

“เจ้าไม่รู้หรือ ว่าเราเกลียดผู้หญิงแบบไหนมากที่สุด!”

กุ้ยเฟยทรุดลงไปข้างหลัง นั่งบนพื้นอย่างโรยแรง

ผู้หญิงที่เขาเกลียดที่สุด คือผู้หญิงที่อยากได้ความโปรดปราน จนยอมทำทุกอย่างไม่สนวิธีการ

ครั้งนี้นางทำผิดครั้งใหญ่หลวง!

สายตาของเซียวอวี้เย็นชาขึ้นเรื่อย ๆ

“รับสินบนจากขุนนาง แตกต่างจากรับของบรรณาการที่ตระกูลของเหล่านางสนมถวายมาให้ มันคือการยุ่งเกี่ยวกับราชสำนัก! มิหนำซ้ำเจ้ายังแอบบงการ ออกคำสั่งให้ลู่ซินแต่งตั้งเฟิ่งหมิงเซวียน ติดต่อกับราชทูตเป็นการส่วนตัว พยายามขายแม่ทัพผู้เสียสละหยาดเหงื่อเพื่อราชสำนักของเราให้กับบุคคลอื่น…

“หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ เห็นแก่ที่เจ้าอุทิศตนเพื่อเราในเวลาสี่ปีที่ผ่านมา เราจะไม่สังหารเจ้า”

ต่อมาเขาก็เรียกทุกคนเข้ามา เพื่อตัดสินโทษต่อหน้าธารกำนัล

“ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป ลดตำแหน่งของนางจากกุ้ยเฟยเหลือเพียงกุ้ยเหริน ให้ย้ายออกจากตำหนักหลิงเซียว หากไม่ได้รับสั่งไม่อนุญาตให้เข้าเฝ้า และจะไม่ได้รับความเมตตาจากเราอีก!”

กุ้ยเฟยสั่นสะท้านทั้งร่าง ดวงตาเบิกกว้างแทบถลน

ไม่ได้รับความเมตตาอีกต่อไป…

ยามใดที่ผู้สูงศักดิ์ประกาศิตถ้อยคำออกมาย่อมยากที่จะตามกลับคืน ยิ่งเป็นฮ่องเต้

ฮ่องเต้ทำเช่นนี้ไม่ต่างอะไรกับทอดทิ้งนาง…

“ไม่——” กุ้ยเฟยส่งเสียงกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง