เข้าสู่ระบบผ่าน

แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 145

ขณะที่เซียวอวี้กำลังจะสัมผัสหน้ากากของนาง เข็มเงินเล่มหนึ่งก็แตะอยู่ที่อกของเขา

แววตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเยือกเย็น

“ความสงสัยบางครั้งก็ทำร้ายคนได้”

เซียวอวี้เม้มริมฝีปากบางเล็กน้อย

จากนั้น เขารีบชักมือกลับทันที

นางก็ชักเข็มเงินในมือกลับเช่นกัน

ทั้งสองคนต่างอยู่ในอาการสงบ

หลังจากกลไกทางเข้าถูกเปิดออก

เฉินจี๋เห็นว่าฮ่องเต้ยังทรงปลอดภัยดี ความกังวลใจจึงคลายลง

แต่นักฆ่าหญิงผู้นั้น ถ้าจะให้มั่นใจแน่ ๆ ก็ต้องจับตัวไว้

หรือฉวยโอกาสตอนที่นางกำลังอ่อนแอ สังหารนางซะ!

เฉินจี๋ชักดาบของเขาออกมาทันที

แต่กลับได้ยินฮ่องเต้รับสั่งว่า

“ปล่อยนางไป”

......

รัตติกาลมืดมิด

ตำหนักหย่งเหอ

สองวันมานี้เหลียนซวงจิตใจว้าวุ่น จนกระทั่งเห็นฮองเฮาเสด็จกลับมา จึงค่อยโล่งใจขึ้นมา

แต่ทันใดนั้นก็พบว่าฮองเฮาเหมือนจะได้รับบาดเจ็บอย่างรุนแรง!

“ฮองเฮา ท่าน…”

เฟิ่งจิ่วเหยียนพยุงสังขารที่อ่อนแรง มือหนึ่งจับที่มุมโต๊ะ อีกมือหนึ่งกำคอเสื้อของตนเองไว้แน่น

“ออกไปเฝ้าด้านนอกไว้”

ลำคอของนางเหมือนถูกไฟเผา น้ำเสียงที่เอ่ยดูแหบพร่า

“เพคะ!” เหลียนซวงไม่รู้ว่าในช่วงสองวันที่ผ่านมาฮองเฮาทรงพบเจอสิ่งใดมาบ้าง แต่ก็เข้าใจดีว่าตอนนี้นางต้องการพักฟื้นร่างกาย ไม่ควรรบกวน ดังนั้นจึงถอยออกไปด้านนอกประตูทันที

ตำหนักด้านใน

เฟิ่งจิ่วเหยียนนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง หลับตาลง และเริ่มต้นฝึกเดินลมปราณ

ครั้งนี้นางสูญเสียพลังภายในอย่างรุนแรง พลังหายไปเกือบครึ่งในชั่วพริบตา ร่างกายไม่อาจทนรับไหว คืนนี้จึงต้องฝึกเดินลมปราณเพื่อฟื้นฟูร่างกาย

หลังจากนั้น นางต้องฝึกฝนวิชากำลังภายในที่ได้รับการถ่ายทอดจากอาจารย์ ถึงจะฟื้นฟูพลังภายในได้

กระบวนการนี้ใช้เวลานานมาก

อย่างน้อยก็สามเดือน อย่างมากก็ครึ่งปี

แต่นางกลับไม่รู้สึกเสียใจ

เพราะในที่สุดพิษวารีสวรรค์ของเซียวอวี้ก็ถูกขับออก

ต่อไปจะเล่นงานหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ก็ไม่ต้องกังวลสิ่งใดอีก

เฟิ่งจิ่วเหยียนลืมตาขึ้น ในดวงตาฉายแววอาฆาต

......

ตำหนักชิงซวี

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ร้อนใจอย่างมาก

ตอนนี้ดึกมากแล้ว นางก็ยังไม่ได้เข้านอน

นางนอนไม่หลับตลอดคืน

เช้าวันรุ่งขึ้น ในที่สุดนางก็ได้ยินสาวใช้มารายงานว่า “พระนาง ฝ่าบาทเสด็จกลับวังแล้วเพคะ!”

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ซักถามทันที

“เจ้าเห็นฝ่าบาทกับตาตัวเองหรือไม่ สภาพร่างกายของเขาเป็นอย่างไร?”

สาวใช้ท่าทางมึนงง

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ตวาดใส่ด้วยความโมโห

“ไสหัวออกไป!”

นางร้อนใจจนเลอะเลือนถึงถามสาวใช้เช่นนี้

บทที่ 145 1

บทที่ 145 2

Verify captcha to read the content.ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหา

ประวัติการอ่าน

No history.

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย