แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 150

เฟิ่งจิ่วเหยียนตอบเซียวอวี้อย่างใจเย็น

“ท่านให้ความสำคัญกับชื่อเสียงของราชวงศ์ ส่วนหม่อมฉันก็ไม่อยากให้ผู้คนครหา ดังนั้นท่านประกาศเฉพาะความผิดที่หลิงเยี่ยนเอ๋อร์กระทำ ส่วนตัวตนของเหยื่อ และรายละเอียดของเหตุการณ์ก็ละเว้นได้เพคะ”

ทำเช่นนี้แล้วความผิดของหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ก็จะเป็นที่ประจักษ์ต่อผู้คนทั่วหล้าได้เช่นกัน

เซียวอวี้มองนางด้วยความเย็นชา

“เจ้าช่างคิดมาอย่างถี่ถ้วน

“หากเราไม่ทำเช่นนั้น เจ้าจะทำอย่างไร จะโปรยสำเนาใบบันทึกคำให้การไปทั่วเมืองอย่างนั้นรึ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนลดสายตาลง

“หากไม่จำเป็นหม่อมฉันก็ไม่อยากทำเช่นนี้

“หากท่านเป็นคนร่างข้อกล่าวหาของหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ด้วยตนเอง อาจจะหลบเลี่ยงจากหนักเป็นเบาได้ แต่หากเป็นของหม่อมฉัน ทุกอย่างจะยังคงเดิม และจะสู้กันจนถึงที่สุด”

ความรู้สึกของการถูกข่มขู่นั้นย่ำแย่

โดยอย่างยิ่ง เซียวอวี้ถึงกับเป็นกษัตริย์แห่งแคว้น

เขาเหยียดกายลุกขึ้น ความรู้สึกกดดันรอบกายพัดโหมกระหน่ำออกไป ภายในห้องเต็มไปด้วยบรรยากาศอันเยือกเย็น บวกกับสีหน้าของเขาที่ดูน่ากลัวยิ่งนัก

“เราตัดสินให้หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ถูกเนรเทศแล้ว เจ้ายังมีสิ่งใดไม่พอใจอีก

“เจ้าต้องการให้เราเปิดเผยความผิดของนางให้ผู้คนรับรู้ ต้องการให้ผู้ใดเสียหน้า? เรารึ!”

เบื้องหลังความผิดร้ายแรงของสนมคนโปรด ก็เป็นเพราะกษัตริย์อย่างเขาตามใจจนเกินเหตุไม่ใช่หรือ

เซียวอวี้รู้ทันจุดประสงค์ที่เฟิ่งจิ่วเหยียนต้องการให้เขาเปิดเผยเรื่องทุกอย่าง

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็ไม่ปฏิเสธเช่นกัน

นางจ้องมองเขาอย่างสงบนิ่ง

“หลิงเยี่ยนเอ๋อร์เห็นชัดว่ามีความผิด แต่นอกจากตัวนางแล้ว ก็ยังอาศัยความโปรดปรานของท่าน”

เฉินจี๋สีหน้าเปลี่ยนไป

ฮองเฮากำลังตำหนิฮ่องเต้?

นางกล้ามาก!

เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่กลัวและยังคงเอ่ยต่อ

“แทนที่จะปกปิดและหลีกเลี่ยง ไม่สู้เผชิญหน้ากับความผิด

“ความโปรดปรานของฝ่าบาทก็คือยันต์คุ้มครองหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ ทำให้นางหยิ่งผยอง ทำให้ข้าหลวงอย่างเซวียฉือพยายามเข้าหานางเพื่อติดสินบน

“และยังทำให้นางเกิดความคิดที่จะครอบครองความโปรดปรานแต่เพียงผู้เดียว กระทั่งจะช่วงชิงตำแหน่งฮองเฮา ทั้งที่หม่อมฉันยังไม่ได้เข้าวัง และยังไม่ได้รับความโปรดปรานจากท่าน เหตุใดหลิงเยี่ยนเอ๋อร์จึงต้องใช้เล่ห์เหลี่ยมชั่วร้ายเช่นนี้มาทำลายหม่อมฉัน?

“มีคำร่ำลือในหมู่ชาวบ้านมานานแล้วว่า ท่านกับหลิงเยี่ยนเอ๋อร์คือโจ้วหวังกับสนมต๋าจี่ ตั้งแต่โบราณสนมปีศาจก็นำความหายนะและความวุ่นวายมาสู่วังหลังกับราชสำนัก และกษัตริย์ผู้อยู่เบื้องหลังนางก็ยากจะหลุดพ้นความผิด

“หากท่านกลัวจะเสียหน้าของจักรพรรดิ หม่อมฉันพอมีวิธี ให้เขียนราชโองการสำนึกผิดออกมาอีกฉบับหนึ่ง...”

โครม!

โต๊ะทรงงานที่อยู่ด้านหน้าของเซียวอวี้ถูกเขาผลักจนล้มคว่ำ

เฉินจี๋สีหน้าเรียบเฉย ทว่าหัวใจเต้นโครมคราม

เขาติดตามฮ่องเต้มาหลายปี น้อยครั้งนักจะเห็นฮ่องเต้ทรงพิโรธเพียงนี้ และน้อยครั้งนักจะเห็นผู้ใดกล้าดูหมิ่นฮ่องเต้เช่นนี้!

ราชโองการสำนึกผิด...

ฮองเฮาอยากจะมีชีวิตอยู่แค่วันนี้รึ?

ความโกรธในดวงตาของเซียวอวี้พลิกกลับมา

เขาก้มลงมองเฟิ่งจิ่วเหยียนจากที่สูง