เขาออกคำสั่งทันที
“ทหาร ลากตัวฮองเฮา...”
ทันใดนั้น ด้านนอกตำหนักมีคนมารายงาน
“ฝ่าบาท ไทเฮามีรับสั่ง เรียกฮองเฮาเข้าเฝ้าพ่ะย่ะค่ะ”
เซียวอวี้สีหน้าเย็นชา มองไปทางเฟิ่งจิ่วเหยียน
เฟิงจิ่วเหยียนสงบนิ่งมิแปรเปลี่ยน ยืนหยัดดุจต้นสนและต้นไป๋
เห็นได้ชัดเจนว่า ทั้งหมดนี้อยู่ในแผนการของนาง...
นางวางแผนแม่นยำไม่เคยผิดพลาดจริง ๆ
ด้วยแน่ใจว่าเขาจะต้องลงโทษ จึงไปแจ้งต่อไทเฮาไว้ก่อนแล้ว
เซียวอวี้ดวงตาคมกริบหนาวเหน็บ กระจายกลิ่นไอสังหารอย่างน่าสะพรึงกลัว
“ฮองเฮา เจ้าควรอธิษฐานภาวนา ให้เจ้าได้อยู่ในตำหนักฉือหนิงตลอดชีวิต”
ไทเฮาสามารถปกป้องนางได้ระยะหนึ่ง แต่มิอาจปกป้องนางตลอดไป!
เฟิ่งจิ่วเหยียนโค้งคำนับด้วยความเคารพ
“หม่อมฉันขอทูลลา”
นางหันหลังเดินจากไป สีหน้าที่เคารพและยอมจำนนหายไปโดยพลัน กลายเป็นความเย็นชาราวกับน้ำค้างแข็งเหมันต์
ตำหนักฉือหนิง
จันทน์หอมลอยอบอวล จนทำให้คนแสบตา
ไทเฮามองดูฮองเฮาที่อยู่ตรงหน้า แล้วยิ้มด้วยเมตตา
“เจ้าวางใจเถอะ แม้ข้าปกป้องเจ้าตลอดไปไม่ได้ ทว่า เวลาไม่กี่วันย่อมทำได้ เพียงแต่... ”
ไทเฮาดูกังวลเล็กน้อย หัวข้อสนทนาก็เปลี่ยนไป “หากเจ้าอยากอาศัยการถ่วงเวลาไม่กี่วัน เพื่อให้ฮ่องเต้ใจเย็นลง เกรงว่าจะเป็นไปไม่ได้ ฮองเฮา เจ้าจำเป็นต้องมีแผน”
เฟิ่งจิ่วเหยียนคำนับด้วยความเคารพ
“ขอบพระทัยเสด็จแม่”
“หลายวันนี้หม่อมฉันอยากออกนอกวังหน่อยเพคะ”
นางตอบออกนอกประเด็น
ความเป็นจริงแล้ว ช่วงหลายวันนี้ที่นางวางแผนมา “หลบ” ในตำหนักฉือหนิงนั้น มิใช่เพราะกลัวถูกเซียวอวี้ลงโทษ หรือหลบหน้าเขา หากต้องการออกไปทำธุระนอกวัง
ไทเฮาค่อนข้างตกใจ
“เจ้าอยากออกนอกวัง?!”
ในฐานะเป็นฮองเฮา จะออกจากพระราชวังตามใจคิดได้อย่างไร?
เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่ได้อธิบายมากนัก ขอตัวลาแล้วไปที่ห้องโถงด้านข้าง
หลังจากนางเดินออกไป กุ้ยหมัวมัวก็เอ่ยด้วยกังวล
“ไทเฮาเพคะ ฮองเฮาออกนอกวังไปเพื่อเหตุใด? หากฝ่าบาททรงทราบว่าท่านช่วยนางปกปิด เกรงว่าแม้แต่ท่านก็จะถูกลงโทษ”
ไทเฮาได้แต่ถอนหายใจ
“นางช่วยข้ากำจัดหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ที่เป็นหนามยอกอกชิ้นโตนั้น อย่าว่าแต่การออกนอกวัง แม้จะออกบวช ข้าก็จะพยายามช่วยนางเต็มที่”
เวลาก่อนหน้านี้ไม่นาน จู่ ๆ ฮองเฮาก็มาคารวะที่ตำหนักฉือหนิง กล่าวกับไทเฮาว่าทราบเรื่องที่นางทนหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ไม่ไหว สามารถช่วยนางกำจัดภัยพิบัตินี้ได้ แลกกับความช่วยเหลือจากนางภายหลัง
เหตุการณ์เกิดขึ้นอย่างกะทันหันเช่นนี้ นางไม่กล้าเชื่อสักนิด คิดว่าฮองเฮาคุยโวโอ้อวดอย่างไม่รู้สึกกระดากอาย
ไม่คาดคิดว่า...
ไทเฮายิ้มด้วยความปีติยินดี
“เนรเทศ
“หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ก็มีวันนี้ได้!”
ต่อจากนี้ไป วังหลังแห่งนี้คงสงบสุข
ตอนนี้กุ้ยหมัวมัวลองคิดดูแล้ว ยังรู้สึกพรั่นใจ
มิอาจรู้ได้เลยว่าฮองเฮาทำได้อย่างไร
หลิงเยี่ยนเอ๋อร์คือคนที่ฮ่องเต้โปรดปรานที่สุด การถูกตัดสินเนรเทศเช่นนี้ ย่อมแตกต่างจากการไปอยู่ในตำหนักเย็น เพราะมันคือจุดจบโดยสมบูรณ์
……
ตำหนักชิงซวี
ก่อนเนรเทศอย่างเป็นทางการ หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ถูกส่งกลับมาที่นี่ชั่วคราว
นางนั่งอึ้งงงงันบนเตียง ไม่รู้จะทำอย่างไรดี

ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย
เติมเหรีญญไป 500 เหรียญ เริ่มกดซื่อตอน จาก 223 มาถึงตอน 227 = 5 ตอน 40 เหรัยญ แต่ตอนนี้มีเหรียญคงเหลือ 444 เหรียญ และเปิดอ่านย้อนหลังไม่ได้ ช่วยแก้ไขด้วยค่ะ...
สนุกดี แต่ใช้บัตร์เติมเงินเอไอเอสไม่ได้ ขอบคุที่ให้อ่าน...