แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 154

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์กลัวถูกส่งไปยังหอนางโลมใต้ดิน สั่นไปหมดทั้งตัว

อู๋ไป๋ปล่อยมือออก นางก็ล้มลงกับพื้นทันที

นางย้อนถามกับเฟิ่งจิ่วเหยียน

“พวกเจ้า...พวกเจ้าตระกูลเฟิ่ง มักจะปกป้องคุ้มครองว่าที่ฮองเฮาอย่างดีแบบนั้น ก่อนเจ้าแต่งงาน ทุกการเดินทางออกนอกจวนจะเป็นความลับเสมอ

“เจ้าไม่ลองไตร่ตรองดูเล่า แม้ว่าข้าจะจ้างพวกโจรภูเขาไปลักพาตัวคน แต่หากไม่มีคนแจ้งข่าว ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้าออกนอกจวน และใช้เส้นทางไหน!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าขรึมเย็น เบนสายตาไปมองที่ไฉ่เยว่

ไฉ่เยว่พยักหน้า และตอบอย่างสงบ

“ฮองเฮา นางพูดไม่ผิดเพคะ

“นายท่านระมัดระวังเป็นพิเศษ คุณหนู...”

ไฉ่เยว่เห็นว่ายังมีหลิงเยี่ยนเอ๋อร์อยู่ด้วย จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนา

“เมื่อก่อนที่คุณหนูออกนอกจวน เหล่าผู้คุ้มกันที่ติดตามล้วนเป็นคนสนิทของนายท่าน รถม้าไม่เด่นสะดุดตา เส้นทางกลับจวนมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา แม้แต่คนรับใช้ในจวนก็ไม่รู้ว่าคุณหนูออกนอกจวนแล้ว

“...ทว่า ผู้คุ้มกันของคุณหนูล้วนเป็นผู้รับใช้ที่ซื่อสัตย์ ไม่มีใครแจ้งแน่ และยังเสียชีวิตทั้งหมดแล้ว ผู้ที่รอดเหลือแค่บ่าวคนเดียว สำหรับนายท่านยิ่งเป็นไปไม่ได้...”

ก่อนหน้านี้ เฟิ่งจิ่วเหยียนไม่เคยรู้เลยว่า การเดินทางของเวยเฉียงในครั้งนั้น ได้รับการปกป้องคุ้มครองอย่างดี กำหนดการเดินทางเป็นความลับสุดยอด

ดังนั้น มีไส้ศึกอยู่ในจวนตระกูลเฟิ่ง

“ผู้ใดแจ้งข่าวแก่เจ้า” เฟิ่งจิ่วเหยียนถามหลิงเยี่ยนเอ๋อร์เสียงเย็นชา

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์หายใจหอบถี่ “เจ้าต้องสัญญาว่า จะปล่อยข้า! อย่า...อย่าส่งข้าไปสถานที่แบบนั้น!”

นางดูหวาดกลัวมาก

ใบหน้าของเฟิ่งจิ่วเหยียนก็เย็นชามาก

ทันใดนั้นนางคว้ากริชที่ยังปักอยู่บนตัวของหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ แล้วบิดแรง ๆ

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์กัดฟันด้วยความเจ็บปวด

“อ้าก! นังสารเลว!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนน้ำเสียงเย็นเยียบ “เจ้าไม่มีสิทธิ์ต่อรอง บอกความจริงมา แล้วข้าจะช่วยให้เจ้าตายสบายขึ้นได้”

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์เจ็บมากจนเห็นดวงดาว

“ปะ...ปล่อย!

“เฟิ่งเวยเฉียง ข้าเสียใจจริง ๆ ที่ไม่ได้ปล่อยให้โจรภูเขาพวกนั้นฆ่าเจ้าซะ...อ้าก——”

เฟิ่งจิ่วเหยียนออกแรงเต็มที่อีกครั้ง

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์น้ำเสียงแหบแห้ง “ข้า ข้าไม่บอก! เว้นแต่เจ้าจะรับปาก ว่าจะไม่ส่งข้าไป...ไปหอนางโลมใต้ดิน...มิเช่นนั้น ต่อให้ข้าตาย ก็ไม่บอกเจ้า!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนน้ำเสียงเยือกเย็น

“ได้ ข้าสัญญา”

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์จึงเอ่ยว่า

“ข้าไม่รู้ว่าเป็นใคร คนผู้นั้น...คนผู้นั้นส่งจดหมายลับปิดผนึกถึงข้า เขาบอกข้าว่า...บอกข้าว่า วันนั้นเจ้าจะออกนอกจวน และบอกเส้นทาง...สรุปคือ เขาเป็นตัวการ!”

เฟิ่งจิ่วเหยียนได้ยินแล้ว ดวงตาเย็นเหมือนน้ำแข็ง

ตัวการ?

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์คิดจะปัดความรับผิดชอบ

“เป็นเขาบังคับให้เจ้าทำหรือ!