แม่ทัพหญิงปราบพยศฮ่องเต้ร้าย นิยาย บท 156

อู๋ไป๋มีเรื่องจะรายงาน เฟิ่งจิ่วหยียนจึงให้ไฉ่เยว่ออกไปก่อน ให้นางกลับไปคอยดูแลเวยเฉียงที่ห้อง

แสงจันทร์เย็นยะเยือก ส่องกระทบร่างของเฟิ่งจิ่วเหยียน ดูราวกับถูกปกคลุมด้วยหมอกที่คลุมเครือ

นางดูไร้ความรู้สึก ไม่พูดไม่ยิ้ม

“สิ่งใดทำให้เจ้ารีบร้อนถึงเพียงนี้”

คำพูดของอู๋ไป๋ติดอยู่ที่ริมฝีปากแล้ว

“สตรีนางนั้น ข้าน้อยได้ทำตามคำสั่งท่าน โดยกรอกยาที่ทำให้นางเป็นใบ้ชั่วคราว และส่งนางไปที่หอนางโลมใต้ดิน

“แม่เล้าของที่นั่นปฏิบัติตามกฎ โดยตรวจร่างกายของนางก่อน แล้วค่อยตัดสินใจว่าจะรับไว้หรือไม่

“ส่วนข้าน้อยรออยู่ข้างนอก ทว่าหลังจากนั้นไม่นาน แม่เล้าก็วิ่งออกมาด้วยความโกรธเคือง และก่นด่าข้าน้อยเป็นชุดใหญ่

“ท่านลองเดาสิว่า เกิดอะไรขึ้น?”

ให้นางเดา?

เฟิ่งจิ่วเหยียนสาดประกายตาคมกริบเหมือนมีดใส่

อู๋ไป๋ไม่กล้าเก็บงำเรื่องอีก และเขาก็ไม่สามารถอดกลั้นที่จะพูดออกมา

“แม่เล้าบอกว่า นางไม่ใช่สตรีที่มีพื้นฐานพร้อมสมบูรณ์เลย แต่เป็นสตรีที่ช่องคลอดตีบตัน!”

ได้ยินเช่นนี้ ดวงตาของเฟิ่งจิ่วเหยียนเกิดระรอกคลื่น

สตรีที่ช่องคลอดตีบตัน?

กล่าวอีกนัยคือ ไม่อาจร่วมหลับนอนกับบุรุษได้ ให้กำเนิดบุตรไม่ได้ และไม่มีแม้แต่ระดูด้วยซ้ำ ดังนั้น บันทึกระดูของหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ที่ตรวจสอบตอนนั้น จึงเป็นของปลอม

อู๋ไป๋ค่อนข้างมึนงง

“แม่ทัพน้อย สตรีนางนั้น นางเป็นสนมคนโปรดของฮ่องเต้มิใช่หรือ? จะกลายเป็นสตรีที่ช่องคลอดตีบตันได้อย่างไร? หากทำเรื่องแบบนั้นไม่ได้ แล้วจะกลายเป็นสนมรักได้อย่างไร?”

เขาเกือบจะสงสัยแล้วว่า หรือฮ่องเต้ก็ไร้ความสามารถด้วย?

เฟิ่งจิ่วเหยียนก็คาดไม่ถึงเช่นกัน

เห็นได้ชัดว่า หากทิ้งข้อสันนิษฐานที่ว่าฮ่องเต้มีความชอบที่แปลก สตรีที่ไม่อาจร่วมหลับนอนได้ตามปกติ ย่อมจะปรนนิบัติฮ่องเต้บนเตียงไม่ได้

ตัวตนของสตรีที่ช่องคลอดตีบตันนี้ คงจะเป็นความลับที่หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ต้องการปกปิดมากที่สุด

หากความลับนี้ถูกเปิดโปง เกียรติยศและความโปรดปรานทั้งหมดที่หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ได้รับในอดีต จะกลายเป็นความว่างเปล่า และเรื่องขบขัน

มิน่า ที่สุสานศพไร้ญาตินั้น หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ถูกไฉ่เยว่ทรมาน กลับไม่แสดงความหวาดกลัวเลย ทว่าทันทีที่ได้ยินว่าจะถูกส่งไปหอนางโลมใต้ดิน ปฏิกิริยาก็รุนแรงมาก

นางคงจะกลัวมากจริง ๆ

เฟิ่งจิ่วเหยียนสีหน้าเยือกเย็น “นางอยู่ที่ใด”

หอนางโลมใต้ดินจะไม่ปฏิเสธผู้มา แม้ว่าใบหน้าเสียโฉม ทว่าสตรีที่ช่องคลอดตีบตัน เกรงว่าจะไม่ยอมรับ

อู๋ไป๋ยิ้มแหย ๆ

“เดิมที แม่เล้ายืนกรานจะไม่รับไว้เด็ดขาด บอกว่าอาการบาดเจ็บของนางต้องใช้เบี้ยรักษา

“ข้าน้อยจึงให้เงินนางไปจำนวนหนึ่ง นางก็ฝืนใจยอมรับไว้ บอกว่า...บอกว่าอย่างน้อยก็ยังมีปากอยู่ แม้ว่าเป็นสิ่งปฏิกูลแต่กลิ่นหอมก็กินอร่อย อาจมีบางคนที่มีรสนิยมแบบนี้จริง ๆ ...”

คำพูดหยาบคายแต่มากด้วยเหตุผล

เฟิ่งจิ่วเหยียนมองย้อนกลับไปที่ห้องด้านหลังซึ่งยังคงสว่างไสวด้วยแสงเทียน

บุคคลที่นอนอยู่ในนั้น คือน้องสาวร่วมสายเลือดของนาง ทว่ากลับถูกหลิงเยี่ยนเอ๋อร์ทำร้ายจนเลอะเลือน ไม่รู้เลยว่าเมื่อใดจะฟื้นตัว

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์ที่กระทำความผิดร้ายแรง จึงไม่สมควรได้รับความเห็นใจ

ณ หอนางโลมใต้ดิน

หลิงเยี่ยนเอ๋อร์นอนอยู่บนพื้นเย็นเยียบ เลือดที่ไหลออกจากร่างกาย ส่งกลิ่นเหม็นคาว ดวงตาครึ้มเย็น และไม่ยอมแพ้